ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2019

Τα 10 ακριβότερα έργα τέχνης που δημοπρατήθηκαν το 2019

Το ενδιαφέρον για την τέχνη παραμένει υψηλό και πάρα πολλοί είναι πρόθυμοι να επενδύσουν εκατομμύρια, όπως αποδεικνύει η λίστα με τα ακριβότερα έργα τέχνης που δημοπρατήθηκαν το 2019.
Ένα εντυπωσιακό ποσοστό, μάλιστα, αυτών των έργων, φιλοτεχνήθηκαν μετά το 1960, καταδεικνύοντας την ισχυρή τάση της αγοράς για σύγχρονη τέχνη. Τα παρακάτω είναι τα δέκα από τα πιο ακριβά έργα που δημοπρατήθηκαν από τους Οίκους Christie's και Sotheby's εντός του 2019.

Meules του Κλοντ Μονέ - 110,7 εκατ.δολάρια
Ένας πίνακας του Κλοντ Μονέ, από τη σειρά με τις θημωνιές του Γάλλου ζωγράφου, πωλήθηκε στις 14 Μαΐου στη Νέα Υόρκη έναντι 110,7 εκατομμυρίων δολαρίων σε δημοπρασία του οίκου Sotheby's.
Ο πίνακας αυτός ανήκει σε μια σειρά έργων που έκανε ο ζωγράφος τον χειμώνα του 1890-1891 στο σπίτι του στο Ζιβερνί, στην Νορμανδία. Πρόκειται για τιμή ρεκόρ πώλησης έργου του συγκεκριμένου καλλιτέχνη, καθώς έπιασε ένα από τα 10 υψηλότερα ποσά που έχουν καταβληθεί ποτέ σε δημοπρασία. Για πρώτη φορά επίσης ένας πίνακας του ιμπρεσιονιστή ζωγράφου ξεπερνάει το συμβολικό όριο των 100 εκατομμυρίων δολαρίων.

«Rabbit» του Jeff Koons - 91 εκατ. δολάρια
Δύο ημέρες μετά τη δημοπράτηση του πίνακα του Κλοντ Μονέ, άλλο ένα έργο, αυτή τη φορά, του Αμερικανού καλλιτέχνη Jeff Koons σημείωσε ρεκόρ πώλησης. Επρόκειτο για το «Rabbit», ένα γλυπτό από χυτό ατσάλι 104 εκατοστών που πουλήθηκε έναντι 91 εκατομμυρίων δολαρίων - 20 εκατομμύρια περισσότερα από την εκτιμώμενη τιμή πώλησης - ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ για έργο τέχνης εν ζωή καλλιτέχνη.

Buffalo II του Robert Rauschenber - 88,8 εκατ.δολάρια
Το πολιτικό έργο του Robert Rauschenberg, Buffalo II δημοπρατήθηκε από τον Οίκο Κρίστις τον περασμένο Μάιο στην τιμή των 88.8 εκατομμυρίων δολαρίων. Το έργο ενός από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς καλλιτέχνες της μεταπολεμικής περιόδου αποτυπώνει εν είδει κολάζ ολόκληρη την αμερικανική εικονογραφία, από το αμερικανικό θαλασσαετό έως την Coca-Cola και τον JFK. Αποτελεί δε, κάποιου είδους φόρο τιμής στην ελπίδα και τον πατριωτισμό που εξέπεμπε η πολιτική της δεκαετίας του '60.
Bouilloire et fruits του Πολ Σεζάν - 59,2 εκατ. δολάρια
Ένα από τα παλαιότερα έργα της λίστας των ακριβότερων, το Bouilloire et fruits του Πωλ Σεζάν, έχει δει στη ζωή του τουλάχιστον εννέα ιδιοκτήτες και έχει ταξιδέψει σε Ευρώπη, Αφρική και Βόρεια Αμερική. Πρόκειται για μία από τις νεκρές φύσεις του Γάλλου ζωγράφου που πουλήθηκε από τον Οίκο Κρίστις στην τιμή των 59,2 εκατομμυρίων δολαρίων - ενώ η τιμή πώλησής του δεν εκτιμάτο πως θα ξεπερνούσε τα 40 εκατομμύρια.


Femme Au Chien του Πάμπλο Πικάσο - 54,9 εκατ.δολ.
Ένας από τους μεγαλύτερους λάτρεις των σκύλων ήταν οπωσδήποτε ο Πάμπλο Πικάσο. Στα έργα του κυβιστή ζωγράφου πολλές φορές οι μορφές του εμφανίζονται παρέα με ένα σκύλο. Στο συγκεκριμένο έργο, πρωταγωνιστεί το δικό του αφγανικό λαγωνικό, ο Καμπούλ, δίπλα στην τελευταία μούσα του και σύζυγό του, Ζακλίν Ροκ. Ο συγκεκριμένος πίνακας, ένας από τους έξι με το συγκεκριμένο «ζεύγος» δημοπρατήθηκε από τον Οίκο Sotheby's τον Μάιο στην τιμή των 54,9 εκατομμυρίων δολαρίων.

Double Elvis του Άντι Γουόρχολ - 53 εκατ. δολάρια
Τον περασμένο Μάιο το έργο του 1963 Double Elvis του Άντι Γουόρχολ που απεικονίζει τον Έλβις ΠρίσλεΪ ντυμένο καουμπόι πουλήθηκε σε δημοπρασία του οίκου Christie's για 53 εκατομμύρια δολάρια.

Hurting the Word Radio #2 του Ed Ruscha - 52,4 εκατ.δολάρια
Στις 13 Νοεμβρίου κατά τη δημοπρασία του Οίκου Christie's στη Νέα Υόρκη, ο 82χρονος καλλιτέχνης από τη Νεμπράσκα έκανε ένα προσωπικό ρεκόρ, πουλώντας το έργο του Hurting the Word Radio #2 στην των 52,4 εκατομμυρίων δολαρίων - είκοσι εκατομμύρια περισσότερα από το τελευταίο του ρεκόρ, το 2014, για το έργο τού 1963 Smash.

 Study for a Head του Φράνσις Μπέικον - 50,3 εκατ.δολάρια 1952
Το έργο Study for a Head του Φράνσις Μπέικον με τους Πάπες που κραυγάζουν, δίνει μία πιο κοντινή ματιά στο πρόσωπο απ'΄ο,τι τα παραδοσιακά πορτρέτα του. Ο πίνακας δημοπρατήθηκε έναντι 50,3 εκατ. δολαρίων από τον Οίκο Sotheby's, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ του Ανώνυμου Πάπα τού 1954 που είχε πωληθεί το 2012.

 Untitled του Μαρκ Ρόθκο - 50 εκατ. δολάρια
Στις αρχές του 2019, το ΜοΜΑ αποφάσισε να αποχωριστεί έναν από τους δεκάδες πίνακες του Μαρκ Ρόθκο που έχει στην κατοχή του δίνοντάς τον προς δημοπρασία στον οίκο Sotheby's. Η τιμή πώλησης του Untitled, 1960 ξεπέρασε τα 50 εκατομμύρια δολάρια.

Henry Geldzahler and Christopher Scott του David Hockney - 49,5 εκατδολάρια
ο πίνακας που αναπαριστά τον Henry Geldzahler με τον σύντροφό του Christopher Scott (1968-69) του Ντέιβιντ Χόκνεϊ πωλήθηκε τον περασμένο Μάρτιο στο Λονδίνο στην τιμή των 49,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Πηγή: Artsy

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

Η μόδα παίρνει θέση ενάντια στο Brexit


Το Εθνικό Επιμελητήριο Ιταλικής Μόδας (CNMI) ανακοίνωσε μια συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο Μόδας, το οποίο θα μεταφέρει ένα μέρος της Εβδομάδας Μόδας του Λονδίνου με τις ανδρικές κολεξιόν για το φθινόπωρο και τον χειμώνα τον Ιανουάριο, στο Μιλάνο.
Την ημέρα που οι Βρετανοί ψηφίζουν στις βουλευτικές εκλογές οι οποίες είτε θα ανοίξουν τον δρόμο για το Brexit είτε θα οδηγήσουν τη χώρα σε ένα ακόμη δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πρόεδρος του CNMI δήλωσε ότι το Μιλάνο, η πρωτεύουσα της ιταλικής μόδας, θα φιλοξενήσει τη Στέλα Μακ Κάρτνεϊ, τον Αλεξάντερ Μακ Κουίν και την εταιρία A-Cold με ένδυση streetwear σχεδιασμένη από τον Σάμουελ Ρος.
"Είναι ένα πολιτικό μήνυμα συνεργασίας. Τα πάρα πολλά σύνορα δεν είναι καλά για το σύστημα της μόδας. Ασφαλώς, αυτό είναι και ένα μήνυμα από τους Βρετανούς φίλους μας που λέει ότι ακόμη και με το Brexit, θέλουν να συνεχίσουν να είναι μέρος του ευρωπαϊκού συστήματος μόδας", δήλωσε ο Κάρλο Καπάσα σε συνέντευξη Τύπου. Η μόδα είναι "γέφυρα μεταξύ των χωρών", πρόσθεσε.
Παρότι θα είναι η πρώτη φορά στο Μιλάνο για τον νεαρό Βρετανό σχεδιαστή Σάμουελ Ρος, η Στέλα Μακ Κάρτνεϊ και ο Αλεξάντερ Μακ Κουίν είναι παλιοί γνώριμοι στις ιταλικές πασαρέλες.
Η Στέλα Μακ Κάρτνεϊ παρουσίασε σχέδιά της τον Ιούνιο, στην Εβδομάδα Ανδρικής Μόδας. Ο Αλεξάντερ Μακ Κουίν παρουσίασε την κολεξιόν του για τελευταία φορά στο Μιλάνο το 2014.
Κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου που θα πραγματοποιηθεί από τις 10 έως τις 14 Ιανουαρίου, θα υπάρχει και ένας χώρος αφιερωμένος στο "London Show Rooms" όπου 10 νέοι ανερχόμενοι Βρετανοί σχεδιαστές και πέντε Ιταλοί θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους.

Πώς ο Αναγεννησιακό Ungaro άλλαξε τη μόδα, η συναρπαστική ζωή του


Η μαθητεία πλάι στον Balenciaga και το δικό του πέταγμα που τον καθόρισε ως τον μόδιστρο του αισθησιασμού που μάγεψε από την Τζάκι Κένεντι ως την Κατρίν Ντενέβ – για χάρη του απίστησε στον Yves Saint Laurent. Αυτή είναι η ζωή του Emanuel Ungaro.
Ιταλική πληθωρικότητα και πολυτέλεια, αέρας γαλλικής Ριβιέρας, πόθος για τις γυναίκες, ένα μυαλό που το διαπερνούσαν διαρκώς φράσεις του Φουκώ, του Σαρτρ, του Πικάσο: είναι τα βασικά υλικά αυτού που υπήρξε για την παγκόσμια μόδα, για το φαντασιακό της ιδανικής γυναίκας, ο Emanuel Ungaro που έφυγε από τη ζωή την Κυριακή, μέσα στο χτισμένο τον 18ο αιώνα σπίτι του στο Saint German του Παρισιού. Ηταν 86 ετών, άρρωστος βαριά εδώ και δύο χρόνια, για πάντα αποτραβηγμένος από τον κόσμο της μόδας από το 2004. Το δικό του mic drop με τη θλίψη ότι «η haute couture δεν ανταποκρίνεται πλέον στις προσδοκίες της σύγχρονης γυναίκας».
Τα πολυτελή, οργιαστικά χρώματος και υφών ρούχα του, με την καταιγίδα μοτίβων, τα μπροκάρ και τα μετάξια που θύμιζαν από ηρωίδες του Ντεγκά ως ανατολίτισσες πριγκίπισσες, δεν συμβάδιζαν με την κυριαρχία του εφήμερου, φτηνού, εντυπωσιακού ως πυροτεχνήματος ύφους στην εποχή του lifestyle. Οταν το 2009 -και ενώ είχε ήδη περάσει ο έλεγχος του οίκου του στον μεγιστάνα της Silicon Valley Asim Abdulah έναντι 84 εκατομμυρίων δολαρίων- ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του οίκου η Λίντσεϊ Λόχαν, o Ungaro είχε χαρακτηρίσει την επιλογή καταστροφική για τον οίκο. Και όμως: ο θάνατος του μετρ που αγάπησε τις γυναίκες και έφερε την υψηλή μόδα κοντά στα μεσαία εισοδήματα με τα ready to wear ρούχα, καταγράφηκε σε κάποιους μέσω αυτής της «σχέσης». Ο τίτλος της λαϊκής εφημερίδας Μirror είναι αυτός – «Ο Γάλλος σχεδιαστής Emanuel Ungaro που συγκρούστηκε με την Lindsay Lohan πέθανε στα 86 του χρόνια». Αυτός που έντυσε και σαγήνευσε από την Τζάκι Κένεντι ως την Κατρίν Ντενέβ και φυσικά την αιώνια μούσα του και ίσως και ερωμένη του Ανούκ Εμέ.
Γεννήθηκε το 1933 στο νότο της Γαλλίας, στην Aix-de-Provence, από γονείς ιταλούς μετανάστες που εγκατέλειψαν την χώρα τους με την άνοδο του Μουσολίνι και την επέλαση του φασισμού στη χώρα. Γαλουχήθηκε με το μίσος για τον φασισμό και τη διαρκή ανάγκη για δημοκρατία. Αυτές οι συζητήσεις στο σπίτι αλλά και τα τέσσερα χρόνια που ως παιδί μπαινόβγαινε σε σανατόρια χτυπημένος από φυματίωση, καθόρισαν την προσωπικότητά του. Στα σανατόρια αγάπησε βαθιά την λογοτεχνία και τη μουσική. Διάβαζε σαν ενήλικος, υπογράμμιζε αράδες, κρατούσε σημειώσεις. Μπήκε σε αυτόν τον κόσμο της γνώσης και της δημιουργίας, αγαπούσε να αναφέρει φράσεις σημαντικών διανοητών και δημιουργών στη ροή του λόγου του. Και ήξερε ότι αν δεν γινόταν μόδιστρος, τότε θα γινόταν διευθυντής ορχήστρας.
Η ενασχόληση με τη μόδα ήταν κάπως αναπόφευκτη. Ο πατέρας του Cosimo ήταν ράφτης και ο μικρός Εmanuel μεγάλωσε στο ραφείο, έδινε καρφίτσες, έπαιρνε μέτρα, έμαθε να ξεχωρίζει υφάσματα, να κόβει πατρόν. Και βυθίστηκε στον κόσμο των περιοδικών μόδας που έφταναν από το Παρίσι. 20 χρονών έφυγε για την γαλλική πρωτεύουσα.
Και βρέθηκε στα 22 να δίνει καρφίτσες και να παρατηρεί με κομμένη την ανάσα τις κινήσεις του μαέστρου της γαλλικής μόδας που -τι σύμπτωση!- και αυτός δεν ήταν Γάλλος. Ηταν ο ισπανός Balenciaga πλάι στον οποίο ο Ιταλός Εmanuel μεταμορφώθηκε σε αυτό που ο κόσμος έμαθε ως Ungaro.


Η Σκάρλετ Γιόχανσον θα υποδυθεί τη «Black Widow» στη μεγάλη οθόνη


«Είναι μια ταινία για την αυτο-συγχώρεση κι είναι μια ταινία για τις οικογένειες. Νομίζω πως στη ζωή ενηλικιωνόμαστε όχι μία, αλλά πολλές φορές κι έρχονται αυτές οι στιγμές όπου βρίσκεσαι σε μεταβατική φάση και σταδιακά τις υπερβαίνεις και νομίζω ότι στην αυτόνομη ταινία “Black Widow” συναντάμε την ηρωίδα σε μια στιγμή πραγματικής κρίσης και στη διάρκεια της ταινίας, ερχόμενη αντιμέτωπη με τον εαυτό της με πολλούς τρόπους και με όλα όσα την έκαναν αυτό που είναι, ξεπερνά αυτή την κρίση και τη βλέπουμε να γίνεται ένας πιο προσγειωμένος, συγκροτημένος άνθρωπος. Αυτό, ελπίζω, είναι το ταξίδι της».
Η υπόθεση εξελίσσεται λίγο μετά τα γεγονότα της ταινίας «Captain America: Civil War» και πριν διαδραματιστεί το «Avengers: Infinity War». Θα δούμε την επιστροφή του Τζέρεμι Ρενιέ στον ρόλο του Hawkeye και πιθανότατα του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ ως Iron Man.
Το φιλμ, που σκηνοθετεί η Cate Shortland, θα βγει στις αίθουσες την 1η Μαΐου του 2020 και θα συμπρωταγωνιστούν μεγάλα ονόματα του Χόλυγουντ όπως οι David Harbour (Stranger Things), Florence Pugh (στον ρόλο της δεύτερης Black Widow, Yelena Belova) O-T Fagbenle και η Rachel Weisz.

Η σκοτεινή «Λίμνη των κύκνων» δια χειρός Κωνσταντίνου Ρήγου


Μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε την περσινή σεζόν η «Λίμνη των κύκνων» από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), σε χορογραφία Κωνσταντίνου Ρήγου, επιστρέφει για έξι παραστάσεις, στις 22, 24, 26, 27, 29 και 31 Δεκεμβρίου,  στην αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ [ώρα έναρξης: 20.00 (Κυριακές στις 18.30 / 31 Δεκεμβρίου στις 19.00].
 «Η Λίμνη των κύκνων» του Τσαϊκόφσκι διαχρονικά συναρπάζει και συγκινεί το κοινό, ενώ την ίδια στιγμή αποτελεί πρόκληση στην καριέρα των χορευτών, αφού οι δεξιοτεχνικές ικανότητες και ο λυρισμός που απαιτούνται για την ολοκληρωμένη ερμηνεία του έργου υπερβαίνουν, σχεδόν, τα ανθρώπινα όρια. Παράλληλα, πρόκειται και για ένα μουσικό έργο μεγάλων ερμηνευτικών απαιτήσεων.
H παραγωγή από το Μπαλέτο της ΕΛΣ, αντιπαραθέτει εκτενή κομμάτια της πρωτότυπης χορογραφίας του μπαλέτου των Πετιπά και Ιβάνοφ με μια νέα χορογραφική ματιά, επιχειρώντας να θέσει ερωτήματα, αλλά και να αναζητήσει απαντήσεις για το πώς μπορούν να «ξαναδιαβαστούν» σήμερα τα μεγάλα έργα του ρεπερτορίου του κλασικού χορού.
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος ανασύρει ορισμένους από τους φόβους και τις έμμονες εικόνες της εποχής μας για να καταδυθεί στη δική του λίμνη. Ένα τοπίο σε μια εποχή μετά την καταστροφή. Ένα ερημωμένο βενζινάδικο για να θυμίζει έναν κόσμο που ξέμεινε από καύσιμα. Μια λίμνη, όπου το φυσικό και το υπερφυσικό συνυπάρχουν κι εναλλάσσονται. Και κυρίως, ο Πρίγκιπας Ζήγκφρηντ –ένας ρομαντικός ήρωας που αναμετράται διαρκώς με το απόλυτο– το μεταμορφωτικό βλέμμα του οποίου καθορίζει τη μορφή των γύρω τουΤο βλέμμα του Ζήγκφρηντ είναι άλλωστε ο κύριος φορέας της αφήγησης. Δικές του φαντασιακές προβολές είναι ο λευκός και ο μαύρος κύκνος, τους οποίους καλείται να κυνηγήσει και να σκοτώσει: καθώς δεν είναι παρά κομμάτια του εαυτού του, το βέλος του τόξου του θα βρει τελικά και τον ίδιο.
Ο διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ επιχειρεί μια μεταμοντέρνα ανάγνωση και μετατρέπει το κλασικό μπαλέτο σε κάτι που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε μετα-κλασικό, αφού συνδιαλέγεται και επαναπλαισιώνει το πρωτότυπο, δημιουργώντας ένα νέο έργο.
Η πρωτότυπη χορογραφία των Πετιπά και Ιβάνοφ κυριαρχεί στη σκηνή της λίμνης, σαν μια τελετουργία που επαναλαμβάνεται στο άχρονο αυτό περιβάλλον. Δημιουργώντας ένα χορογραφικό παλίμψηστο, οι χορευτές εναλλάσσουν το κλασικό στιλ με πολλά άλλα χορογραφικά στιλ, από το νεοκλασικό έως το σύγχρονο, ακόμη και κάποια στοιχεία από τις κουλτούρες του δρόμου.
O Κωνσταντίνος Ρήγος σημειώνει: «Στη Λίμνη των κύκνων παρουσιάζω μια εκδοχή που φλερτάρει με τη γοητεία του κλασικού χορού με έναν σύγχρονο τρόπο νεοκλασικού ενδιαφέροντος. Μια εκδοχή προσαρμοσμένη στην τεχνική που διαθέτει το Μπαλέτο της ΕΛΣ. Πιστεύω ότι όλες οι κλασικές χορογραφίες, με την ανάλογη ερμηνεία, μπορούν να μοιάζουν σύγχρονες. Έχω κρατήσει κάποια κομμάτια της κλασικής χορογραφίας των Ιβάνοφ και Πετιπά σχεδόν αυτούσια, μιας και τόσα χρόνια μετά τη δημιουργία τους μου φαίνονται σχεδόν σημερινά.
Ο κλασικός χορός χρειάζεται υψηλή τεχνική και εκφραστικότητα. Παράλληλα, αν ξεπεράσεις το κομμάτι της παντομίμας που υπάρχει στα έργα αυτά, το κλασικό μπαλέτο έχει εξελιχθεί ως τεχνική και τέχνη. Οι ήρωες κρατάνε τα χαρακτηριστικά της κλασικής εκδοχής, μόνον που οι ρόλοι παρουσιάζονται ως προβολές του ίδιου του πρίγκιπα. Βλέπω τους ρόλους του λευκού και του μαύρου κύκνου ως τις δύο πλευρές του ίδιου προσώπου. Την αθωότητα και την ανάγκη για αυτοκαταστροφή που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος. Την ανθρώπινη ύπαρξη την έλκει το καλό και το κακό. Αυτό το βρίσκω ιδιοφυές σε αυτό το έργο και είναι ένα από τα στοιχεία που θέλω να αναδείξω. Το πώς, δηλαδή, παρουσιάζονται οι δύο εκδοχές της ανθρώπινης ύπαρξης, η καλή και η κακή».
Την Ορχήστρα της ΕΛΣ θα διευθύνει ο βραβευμένος Έλληνας μαέστρος Δημήτρης Μποτίνης, ο  Θοδωρής Ρέγκλης έχει κάνει πρωτότυπη μουσική σύνθεση, σύμβουλος δραματουργίας είναι ο Αλέξανδρος Ευκλείδης, συνεργάτιδα αρχιτέκτονας για τα σκηνικά είναι η Μαίρη Τσαγκάρη, ενώ τα κοστούμια υπογράφει ο Γιώργος Σεγρεδάκης. Τους φωτισμούς επιμελείται ο Χρήστος Τζιόγκας και τα βίντεο ο Κωνσταντίνος Γαρίνης.
Χορεύουν οι Βαγγέλης Μπίκος, Ντανίλο Ζέκα, Μαρία Κουσουνή,  Ελεάνα Ανδρεούδη, Ευρυδίκη Ισαακίδου, Ελεάνα Ανδρεούδη  Μαρία Κουσουνή, Νατάσα Σιούτα, Αιμιλία Γάσπαρη, Αλίνα Στεργιανού, Μαργαρίτα Κώστογλου, Στράτος Παπανούσης,  Γιώργος Βαρβαριώτης, Ίγκορ Σιάτζκο.

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2019

Κομψό look για να λάμψεις αυτές τις γιορτές με τις δημιουργίες του Στέλιου Κουδουνάρη


Ο κορυφαίος σχεδιαστής μόδας Στέλιος Κουδουνάρης, μας δείχνει πώς να κλέψουμε τις εντυπώσεις στα εορταστικά parties.
Με τα Χριστούγεννα να βρίσκονται μία ανάσα μακριά, το ερώτημα που ταλανίζει κάθε γνήσια fashionista είναι ένα: «τι να φορέσω στο Ρεβεγιόν ώστε να είμαι κομψή, αλλά όχι υπερβολικά ντυμένη»; Και ο Στέλιος Κουδουνάρης μας το απαντάει μέσα από τα glam & chic outfits που προτείνει για όλα τα εορταστικά parties, στην παρακάτω gallery. ‘Eντονες αποχρώσεις όπως το χρυσό, το μπορντό και το μπλε, τα οποία είναι σήματα-κατατεθέν των γιορτών, παντρεύονται με πολυτελείς lurex υφές δίνοντας μία ξεχωριστή νότα στα λαμπερά looks σου. Το γεωμετρικό design των ρούχων, τα κάνει ιδανικά να φορεθούν όχι μόνο το βράδυ, αλλά και το πρωί με booties ακόμα και sneakers.
Aν προσθέσεις στα mini φορέματα, στις φούστες με παγιέτες ακόμα και στις ολόσωμες φόρμες, knee high boots ή killer block heel, δημιουργείς σύνολα διαφορετικά μεταξύ τους με τον ίδιο κοινό παρανομαστή: τα ρούχα του Στέλιου Κουδουνάρη! Ανακάλυψε τις προτάσεις του και διάλεξε το δικό σου αγαπημένο!

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2019

Αρχαία Τροία: Ήρωες και μάχες «ζωντανεύουν» στο Βρετανικό Μουσείο


Ο θρύλος της πόλης που έμελλε να γίνει «θέατρο» του μυθικού τρωικού πολέμου αναβιώνει, έως τις 8 Μαρτίου του 2020, στις αίθουσες του Βρετανικού Μουσείου, με μια έκθεση αφιερωμένη στους μύθους και την πραγματικότητα της αρχαίας Τροίας που «ζωντανεύει» ήρωες και μάχες μπροστά στα μάτια των επισκεπτών.
Οι σύγχρονοι ιστορικοί τοποθετούσαν στη σφαίρα του μύθου την Τροία και τον Τρωικό πόλεμο. Στα 1870, όμως, ο Γερμανός αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν ανακάλυψε τα ερείπια μιας σειράς αρχαίων πόλεων στον λόφο Hissarlik κοντά στην πόλη Τσανάκ (Τσανάκκαλε) της βορειοδυτικής Μικράς Ασίας. Οι πόλεις χρονολογούνται από την εποχή του Χαλκού ως τη Ρωμαϊκή περίοδο και ο Σλήμαν ονόμασε μία από αυτές τις πόλεις Τροία I, και αργότερα Τροία II, ταυτίζοντάς την με την ομηρική πόλη. Η υπόθεση αυτή έγινε ευρέως αποδεκτή από την εποχή του.
Στο σημείο, οι ανασκαφές συνεχίστηκαν υπό τη διεύθυνση του Γουλιέλμου Ντέρπφελντ και αργότερα του Καρόλου Μπλέγκεν (1932 - 1938), και αποδείχτηκε ότι υπήρξαν τουλάχιστον εννέα πόλεις κτισμένες η μία πάνω στην άλλη σε αυτή την τοποθεσία. Τον Αύγουστο του 2003, ύστερα από μια μαγνητική επισκόπηση της πεδιάδας μπροστά από το οχυρό, εντοπίστηκε και ανεσκάφη μία βαθιά τάφρος ανάμεσα στα ερείπια της πόλης.
Τα ευρήματα στην τάφρο χρονολογήθηκαν στην ύστερη Εποχή του Χαλκού, δηλαδή στα χρόνια της Ομηρικής Τροίας. Ισχυρές ενδείξεις μάχης θεωρούνται και οι κεφαλές βελών που βρέθηκαν στα στρώματα που χρονολογούνται στον πρώιμο 12ο αιώνα π.Χ.. Ο Κόρφμαν πέθανε στις 11 Αυγούστου 2005 και, καθώς η άδεια εκσκαφής είχε εκδοθεί στο πρόσωπό του, είναι αβέβαιο το πώς και το πότε οι ανασκαφές θα συνεχιστούν.
Η γοητεία των προσώπων εκείνης της μακρινής εποχής, οι ήρωες και οι ηρωίδες της αρχαιότητας, η επίδρασή τους στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τη μουσική, τα λαϊκά ήθη και έθιμα ερευνώνται μέσα από 350 εκθέματα.
Το ένα τρίτο των εκθεμάτων προέρχεται από τα κρατικά Μουσεία του Βερολίνου, πολλά από αυτά από την εποχή των ανασκαφών του εμπόρου και αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν.
Είναι η πρώτη μεγάλη έκθεση για την Τροία στο Λονδίνο από τότε που ο Ερρίκος Σλήμαν παρουσίασε τα ευρήματά του, το 1877. Ανάμεσα σε άλλα παρουσιάζονται δυο κεραμικά φθαρμένα από φωτιά, τα οποία κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού του Βερολίνου στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο «κάηκαν για δεύτερη φορά», όπως αναφέρει η επικεφαλής επιμελήτρια Αλεξάντρα Βίλινγκ.
Για τον διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου, Χάρτγουικ Φίσερ, η έκθεση «Τροία, μύθος και πραγματικότητα» είναι πολύ επίκαιρη.
 «Οι ήρωες είναι παράλληλα και οι δολοφόνοι. Πρόκειται για καταστροφή, βία, αντιπαραθέσεις, θλίψη και απώλεια. Αυτή η έκθεση είναι μια έκκληση να τερματιστεί η βία και η καταστροφή. Καλεί να σκεφθούμε πάνω στην ελευθερία λήψης αποφάσεων, το ήθος και το πεπρωμένο» δήλωσε ο κ. Φίσερ.
Στην είσοδο της έκθεσης υποδέχεται τον επισκέπτη ένα έργο του Βρετανού γλύπτη Άντονι Κάρο, το οποίο μεταφέρει τη βία του τρωικού πολέμου στους πολέμους στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990. Ο Αμερικανός καλλιτέχνης Σι Τόμπλι συσχετίζει «την εκδίκηση του Αχιλλέα» με έναν πίνακα πιτσιλισμένο από αίμα.
Ένας γιγαντιαίος σκελετός του Δούρειου Ίππου δεσπόζει στο κέντρο της έκθεσης με τα ευρήματα, βάζα, περικεφαλαίες και ασπίδες να τον συνοδεύουν. Στα πιο σημαντικά έργα ανήκουν δύο ρωμαϊκά αργυρά κύπελλα με σκηνές από την Ιλιάδα του Ομήρου
Το τμήμα «Τροία και αρχαιολογία» αφορά την ιστορία των ανασκαφών στη σημερινή βορειοδυτική Τουρκία και υιοθετεί μια κριτική ματιά απέναντι στις μεθόδους, τα συμπεράσματα και τις αξιολογήσεις του Σλήμαν.
Η «καμένη πόλη» που ανακαλύφθηκε από αυτόν δεν είναι η Τροία του Τρωικού Πολέμου, αναφέρεται. «Έκανε υπερβολικές ανακοινώσεις όσον αφορά τα ευρήματά του για να μπορέσει να ενισχύσει τη θεωρία του. Ο Σλήμαν ήταν διαφημιστής του εαυτού του και σήμερα γνωρίζουμε ότι έκανε λάθος. Η Τροία του ήταν περίπου 1.000 χρόνια νωρίτερα» δηλώνει η επιμελήτρια Αλεξάντρα Βίλινγκ.
Αφίσες της χολιγουντιανής υπερπαραγωγής «Τροία» με τον Μπραντ Πιτ και αποσπάσματα από λογοτεχνικά έργα της Κρίστα Βολφ και της Μάργκαρετ Άτγουντ πιστοποιούν τη σύγχρονη αντιπαράθεση με τον αρχαίο μύθο. «Δεν έχουμε την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας απέναντι σε μια εποχή που χρειάζεται ήρωες», είναι ένα ενδεικτικό χωρίο από το πεζό «Κασάνδρα» της Βολφ. Ανάμεσα στους πίνακες που είναι εμπνευσμένοι από τον μύθο και την πραγματικότητα της Τροίας εκτίθεται και το έργο του Λούκας Κράναχ του Πρεσβύτερου «Η κρίση του Πάρι», που ανήκει στη συλλογή της βασίλισσας Ελισάβετ. Η έκθεση κλείνει με μια μεγάλη φωτογραφία της Σοφίας Σλήμαν, συζύγου του Σλήμαν, η οποία το 1874 πόζαρε με αντίγραφα των κοσμημάτων της ωραίας Ελένης.

 
Copyright © 2014 AthensIn. Designed by OddThemes