Η μαθητεία πλάι στον Balenciaga και το δικό του πέταγμα που τον καθόρισε ως τον
μόδιστρο του αισθησιασμού που μάγεψε από την Τζάκι Κένεντι ως την Κατρίν Ντενέβ
– για χάρη του απίστησε στον Yves Saint Laurent.
Αυτή είναι η ζωή του Emanuel Ungaro.
Ιταλική πληθωρικότητα και πολυτέλεια, αέρας γαλλικής
Ριβιέρας, πόθος για τις γυναίκες, ένα μυαλό που το διαπερνούσαν διαρκώς φράσεις
του Φουκώ, του Σαρτρ, του Πικάσο: είναι τα βασικά υλικά αυτού που υπήρξε για
την παγκόσμια μόδα, για το φαντασιακό της ιδανικής γυναίκας, ο Emanuel Ungaro που έφυγε από τη ζωή
την Κυριακή, μέσα στο χτισμένο τον 18ο αιώνα σπίτι του στο Saint German του Παρισιού. Ηταν 86
ετών, άρρωστος βαριά εδώ και δύο χρόνια, για πάντα αποτραβηγμένος από τον κόσμο
της μόδας από το 2004. Το δικό του mic drop με τη θλίψη ότι «η haute couture δεν ανταποκρίνεται πλέον στις προσδοκίες της σύγχρονης
γυναίκας».
Τα πολυτελή, οργιαστικά χρώματος και υφών ρούχα του, με την
καταιγίδα μοτίβων, τα μπροκάρ και τα μετάξια που θύμιζαν από ηρωίδες του Ντεγκά
ως ανατολίτισσες πριγκίπισσες, δεν συμβάδιζαν με την κυριαρχία του εφήμερου,
φτηνού, εντυπωσιακού ως πυροτεχνήματος ύφους στην εποχή του lifestyle. Οταν το 2009 -και ενώ είχε
ήδη περάσει ο έλεγχος του οίκου του στον μεγιστάνα της Silicon Valley Asim Abdulah έναντι 84
εκατομμυρίων δολαρίων- ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του οίκου η Λίντσεϊ
Λόχαν, o Ungaro
είχε χαρακτηρίσει την επιλογή καταστροφική για τον οίκο. Και όμως: ο θάνατος
του μετρ που αγάπησε τις γυναίκες και έφερε την υψηλή μόδα κοντά στα μεσαία
εισοδήματα με τα ready to wear
ρούχα, καταγράφηκε σε κάποιους μέσω αυτής της «σχέσης». Ο τίτλος της λαϊκής
εφημερίδας Μirror είναι
αυτός – «Ο Γάλλος σχεδιαστής Emanuel Ungaro
που συγκρούστηκε με την Lindsay Lohan
πέθανε στα 86 του χρόνια». Αυτός που έντυσε και σαγήνευσε από την Τζάκι Κένεντι
ως την Κατρίν Ντενέβ και φυσικά την αιώνια μούσα του και ίσως και ερωμένη του
Ανούκ Εμέ.
Γεννήθηκε το 1933 στο νότο της Γαλλίας, στην Aix-de-Provence, από γονείς ιταλούς μετανάστες που εγκατέλειψαν την χώρα
τους με την άνοδο του Μουσολίνι και την επέλαση του φασισμού στη χώρα.
Γαλουχήθηκε με το μίσος για τον φασισμό και τη διαρκή ανάγκη για δημοκρατία.
Αυτές οι συζητήσεις στο σπίτι αλλά και τα τέσσερα χρόνια που ως παιδί
μπαινόβγαινε σε σανατόρια χτυπημένος από φυματίωση, καθόρισαν την προσωπικότητά
του. Στα σανατόρια αγάπησε βαθιά την λογοτεχνία και τη μουσική. Διάβαζε σαν
ενήλικος, υπογράμμιζε αράδες, κρατούσε σημειώσεις. Μπήκε σε αυτόν τον κόσμο της
γνώσης και της δημιουργίας, αγαπούσε να αναφέρει φράσεις σημαντικών διανοητών
και δημιουργών στη ροή του λόγου του. Και ήξερε ότι αν δεν γινόταν μόδιστρος,
τότε θα γινόταν διευθυντής ορχήστρας.
Η ενασχόληση με τη μόδα ήταν κάπως αναπόφευκτη. Ο πατέρας
του Cosimo ήταν ράφτης
και ο μικρός Εmanuel
μεγάλωσε στο ραφείο, έδινε καρφίτσες, έπαιρνε μέτρα, έμαθε να ξεχωρίζει
υφάσματα, να κόβει πατρόν. Και βυθίστηκε στον κόσμο των περιοδικών μόδας που
έφταναν από το Παρίσι. 20 χρονών έφυγε για την γαλλική πρωτεύουσα.
Και βρέθηκε στα 22 να δίνει καρφίτσες και να παρατηρεί με κομμένη
την ανάσα τις κινήσεις του μαέστρου της γαλλικής μόδας που -τι σύμπτωση!- και
αυτός δεν ήταν Γάλλος. Ηταν ο ισπανός Balenciaga πλάι στον οποίο ο Ιταλός Εmanuel μεταμορφώθηκε σε αυτό που ο
κόσμος έμαθε ως Ungaro.
Δημοσίευση σχολίου