Ξεκινώντας να προσεγγίσει κανείς το έργο της, μπορεί να αναζητήσει πολλές επιρροές, αναφορές και συγγένειες. Μα η αλήθεια είναι μία, απλούστερη και βαθύτερη:

Αν η ζωγραφική της Φαίης μοιάζει με κάτι, αυτό είναι μόνο με την ίδια.

Στην ψυχή, στην όψη, στην τρυφερότητα και στην αγνότητα. Σαν ήχος γέλιου που έρχεται από μακριά, σαν ανάμνηση που δεν έζησες αλλά που αναγνωρίζεις, το έργο της Φαίης ξετυλίγεται σαν παραμύθι που δεν τελειώνει ποτέ. Κι ούτε χρειάζεται. Γιατί οι ιστορίες της δεν λέγονται με αρχή, μέση και τέλος, αλλά με συνειρμούς, με χρώματα και σχήματα, με πλάσματα και τόπους που δεν έχουν γεωγραφία αλλά ψυχή.

Πίσω από την ασυνάρτητη, πολύχρωμη ελαφρότητα, ανασαίνει μια βαθιά ευαισθησία· μια παιδική ψυχή με τη σοφία χιλιάδων παραμυθιών, χιλιάδων στίχων ή αρμονιών. Κάθε έργο είναι ένας ρόλος, κάτι που ο καθένας μας μπορεί να γίνει, αν επιτρέψει στην τρυφερότητα και την αγνότητα να γίνουν βλέμμα. Το σύμπαν της Φαίης δεν απεικονίζει την πραγματικότητα αλλά ένα αχνοϋφασμένο παραμύθι. Ένα υφαντό γεμάτο κλωστές από λέξεις, ήχους, στίχους και σχήματα. Ιστορίες από έρωτες πλατωνικούς, νεράιδες του καλοκαιριού, πεταλούδες, αστερόσκονη και παραθυρόφυλλα που οδηγούν σε κόσμους εσωτερικούς.

Η ζωγραφική της δεν είναι παρά ένα παιχνίδι που παίζεται σοβαρά, με κουκλίστικη αθωότητα, νότες ρομαντισμού και με εκείνη τη μυστική γνώση που μόνο τα παιδιά και οι ονειροπόλοι διαθέτουν. Σύμβολα καθημερινότητας, κρυμμένης παιδικότητας αλλά και φορέματα, αξεσουάρ, κι ύστερα παιχνίδια ξανά, παιχνίδια πολλά, κάστρα που φτιάχνονται από λέξεις και παράθυρα που βλέπουν προς την καρδιά. Η τοποθέτηση όλων των επιμέρους στοιχείων στο έργο της θυμίζει άτακτο επιτραπέζιο παιχνίδι και ξεδιπλώνει μια σκέψη παράλογη μα συνάμα λογική.

Η ζωγραφική της θυμίζει έναν κόσμο όπου μια υποτιθέμενη «Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» δεν έπεσε απλώς σε μια μαγική τρύπα, μα υφαίνει η ίδια το πέπλο που χωρίζει το φανταστικό από το πραγματικό. Κι αυτό το πέπλο είναι διάφανο, απαλό σαν μετάξι και πολύχρωμο σαν όνειρο θερινής νυκτός. Εκεί που οι νεράιδες χορεύουν με πεταλούδες και οι ψίθυροι της νύχτας μοιάζουν με γέλια παιδικά. Άλλωστε, η ίδια μοιάζει να κατοικεί στο όριο μεταξύ ονείρου και ύλης, κάτι που αποτυπώθηκε με τρόπο ποιητικό στη φράση της εικαστικού Εμμέλειας Φιλιπποπούλου, η οποία στα πλαίσια ενός καλοκαιρινού residency, την αποκάλεσε «Νεραϊλούδα»: μια τρυφερή σύνθεση ανάμεσα σε νεράιδα και λουλούδι. Έτσι και η σχέση της Φαίης με την εικόνα είναι εξίσου υβριδική και μαγική, είναι αφηγηματική και ενέχει μέσα της στοιχεία θεατρικότητας, σκηνοθεσίας και παραδοξότητας που ανήκουν μόνο στον κόσμο του ποιείν.

Κατ’ επέκταση, η Φαίη δεν αποδίδει τον κόσμο όπως είναι αλλά όπως θα έπρεπε να είναι.

Όχι με λογική, μα με συναίσθημα και εσωτερική ηθική. Όχι με τάξη, μα με ρυθμό. Απαρνιέται τις προκαθορισμένες παραδοχές της ζωγραφικής, αρνείται την προοπτική, μα αναζητά δικούς της κανόνες, που γίνονται άλλοτε σημειώσεις, άλλοτε χειρονομίες και άλλοτε λεπτομέρειες.

Στο έργο της, η εκφραστική της γλώσσα έχει δάνεια από ανατολή, δύση και Βυζάντιο, λαϊκή τέχνη και διακοσμητική ενώ παράλληλα κάθε φιγούρα της είναι ένας ρόλος, κάθε πλάσμα μια μεταφορά, κάθε σκηνή ένα θεατρικό παιχνίδι. Για τη Φαίη φαίνεται ότι η ζωή δεν είναι παρά μια σκηνή όπου όλοι καλούμαστε να παίξουμε, πότε τους ερωτευμένους, πότε τους τρελούς, πότε τα παιδιά που γελούν και πότε τους ήρωες που δεν νίκησαν, αλλά δεν έπαψαν να ονειρεύονται. Και κάπως έτσι, μέσα σε αυτό το πολύχρωμο, ασυνάρτητο, αλλόκοτο παραμύθι, υπονοείται εκείνη η φράση που τη συνοδεύει, κι ίσως την αποκαλύπτει:

«Μόνο οι ερωτευμένοι και οι τρελοί μπορούν να ακούσουν την αρμονία των άστρων», που την συνάντησε στον Σαίξπηρ και έκτοτε την συντροφεύει διαχρονικά.

Όποιος λοιπόν σταθεί μπροστά στα έργα της εύκολα μπορεί να δει τις μικρές αρμονίες τους να κινούνται σαν ήχους μουσικής, και φαντάζεται ιστορίες να ψιθυρίζονται, σαν φευγαλέες σκέψεις.

Γιατί οι πίνακές της δεν είναι πίνακες· είναι τραγούδια. Είναι θεατρική αποτύπωση. Είναι παζλ. Είναι κεντήματα. Είναι λαμπάκια που αναβοσβήνουν στον δισδιάστατο καμβά. Είναι έρωτες πλατωνικοί, φωτεινοί και μακρινοί, που ζουν μέσα σε χρώματα Ρομπέρ Ντελωναί, μοτίβα Γκούσταφ Κλίμτ και βλέμματα και σκέψεις που αποτυπώθηκαν πάνω στον καμβά σαν μια αριστοτεχνική ύφανση δαντέλας. Είναι λοιπόν μια ζωγραφική που δεν εξηγείται· παρά μόνο αισθάνεται.

Η Φαίη μας καλεί όχι να κατανοήσουμε, αλλά να θυμηθούμε.

Ποιοι ήμασταν όταν παίζαμε χωρίς να ξέρουμε ότι παίζουμε;

Ποιοι είμαστε όταν σαν παιδιά μετράμε τα άστρα;

Ίσως είμαστε αυτοί που μπορούμε ακόμη να γίνουμε, αν επιτρέψουμε στο όνειρο να μας ζωγραφίσει ξανά.

Η έκθεση «Οριζόντιοι Αστερισμοί» λοιπόν είναι η φαντασία που νίκησε τη βαρύτητα. Είναι η παιδική μνήμη που δεν λησμονήθηκε ποτέ. Είναι η Φαίη, η ίδια.

Εγκαίνια: 26/6/2025 και ώρα 19.00 – 22.00

Διάρκεια: 26/6/2025 – 19/07/2025

Ωράριο: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 17.00 – 20.30 | Τετάρτη & Σάββατο: 11.00 – 15.00

Διεύθυνση: Ευγενίου Βουλγάρεως 6, 11636

Είσοδος: Ελεύθερη

Επιμέλεια: Νιόβη Κρητικού

Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιούνται το Σάββατο, 21 Ιουνίου και ώρα 7 – 10:30μ.μ., και η έκθεση διαρκεί έως το Σάββατο, 12 Ιουλίου. 

Το concept, η οργάνωση και η επικοινωνία της έκθεσης ανήκει στον εκπαιδευτικό και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων Δημήτρη Λαζάρου. 

Οι 26 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί που συμμετέχουν είναι οι:

Art Armaou Elina - Stavroula Chronopoulou Roux - Depy Lindermayer - Jocasta M.  - Ms Aikaterini - Niki Christina Elezi - Zoe Kyko (Ζωή Κυριακή Κόλλια) - Μαρία Δ. Γεώργα - Ευτέρπη (Έφη Πλωμαρίτου) - Αγλαΐα Θανάσου - Δέσποινα Καλλιγά - Θεόδωρος Κεμίδης - Δήμητρα Κόβαλα - Νάσος Κωνσταντόπουλος - Ευαγγελία Λιάσκου - Αναστασία Μαγιάκη - Λουκάς Μανάρας - Γεωργία Μάνεση - Αθανάσιος Μίχος - Γιώτα Αλίκη Μπιτσάκη - Όλγα Ξυθάλη - Μαριέττα Παπαγεωργίου - Δημήτρης Ρωμανός - Λίλα Στεργιοπούλου - Πελαγία Στρατηδάκη - Αριστείδης Χρυσανθόπουλος

Ο λόγος του Μίκη Θεοδωράκη, όπως ακριβώς και η μουσική του, υπήρξε πάντα ουσιώδης και χειμαρρώδης. Χαρακτηριστικά έχει πει:

«Ολόκληρη η ζωή και το έργο μου μπορούν να ερμηνευτούν και κατανοηθούν μόνο κάτω από το πρίσμα των τριών λέξεων που με γαλούχησαν: Ελλάδα, Πατρίδα, Ελευθερία».

«Έζησα σε μια εποχή στην οποία η βία έπαιζε τον κύριο ρόλο στη διαμόρφωση Λαών, Κοινωνιών και Ανθρώπων. Έτσι αναγκάστηκα κι εγώ αντί να ακολουθώ απερίσπαστος την πορεία που επέλεξα και που βασικά ήταν ο δρόμος της Τέχνης και της ειρηνικής ζωής, να δαπανώ το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών μου σε πράξεις αντίθεσης και αντίστασης κατά της βίας που με περικύκλωνε και με προκαλούσε όπως και σε όλους τους άλλους.»

«Η άποψή μου είναι ότι ο γεννημένος συνθέτης, αν και εφ' όσον έχει καλλιεργηθεί πνευματικά και ψυχικά και έχει σπουδάσει σε βάθος την τεχνική της μουσικής σύνθεσης, τότε κατά την περίοδο της εσωτερικής του γονιμοποίησης δέχεται το «σπέρμα» της συμπαντικής αρμονίας που καταλήγει στην γένεση μουσικής. Είναι ένας πνευματικός γάμος ανάμεσα σε έναν θνητό και τον αθάνατο ωκεανό αρμονίας που μας περιβάλλει και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο τα έργα των μεγάλων συνθετών και γενικότερα των μεγάλων καλλιτεχνών παραμένουν αθάνατα».

«Τα όπλα του καλλιτέχνη είναι η ομορφιά που γοητεύει την ψυχή, ώστε ο κάθε άνθρωπος να ψηλώσει μέσα του και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και δύναμη, να μη γονατίσει, να σταθεί όρθιος και να αντιμετωπίσει το τέρας ως ίσος προς ίσον. Για να γίνει τελικά πιο δυνατός από αυτό και να το νικήσει!».

«Όμως αν κρίνω από τον εαυτό μου, μονάχα την τελευταία πενταετία συνειδητοποίησα πως ο τελειότερος οργανισμός απ' όσους εγνώρισα -τελειότερος ακόμα κι από την μουσική- είναι ο Άνθρωπος. Και ο ανθρώπινος οργανισμός, για να λειτουργήσει ομαλά, χρειάζεται πάνω απ' όλα απόλυτη ισορροπία στις κινήσεις και στις συνήθειές μας».

«Τον Πολιτισμό τον κάνουν οι άνθρωποι του Πολιτισμού, των οποίων τα έργα τα αποδέχεται ο Λαός ανάλογα με την αξία τους. Όσο πιο πολλά και καλά έργα γίνονται και όσο υπάρχουν οι συνθήκες να πάνε στον Λαό, τόσο αναπτύσσεται ο Πολιτισμός σε μια χώρα.»

«Όλοι οι πολιτισμοί αντλούν τα νερά τους από τον ίδιο Ωκεανό της ουράνιας Αρμονίας. Άρα στο βάθος τους είναι όμοιοι και οι διαφορές τους είναι τοπικές και επιφανειακές».

«Η γνήσια Μουσική αποτελεί το καθημερινό ψωμί των ανθρώπων και το κύριο στήριγμά τους σε εποχές δοκιμασίας».

Τί σημαίνει Ελλάδα για τον Μίκη; «Απόλυτη ανεξαρτησία έναντι των πάντων. Ανυπακοή έναντι των ισχυρών. Υπεράσπιση με κάθε θυσία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας».

Πως θέλει να τον θυμούνται; «Οι επόμενες γενιές θα ήθελα να με θυμούνται όπως ακριβώς είµαι».

Το μήνυμα του προς τους Έλληνες είναι τελικά: «Αν ήθελα να στείλω ένα μήνυμα στον ελληνικό λαό θα ξαναέλεγα τα λόγια του Διονυσίου Σολωμού (ελαφρώς παραλλαγμένα): «Κλείστε βαθιά στην καρδιά σας την Ελλάδα. Και μονάχα τότε θα ανοίξουν για σας και τα παιδιά σας διάπλατες οι πόρτες για την Πρόοδο και την Ευτυχία του Λαού μας».

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου 

email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com

Εγκαίνια: Σάββατο, 21 Ιουνίου και ώρα 7 – 10:30μ.μ. 

Διάρκεια έκθεσης: 21 Ιουνίου έως 12 Ιουλίου 2025

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ – Στον Υπερθετικό: Εκδήλωση στο facebook στον ακόλουθο σύνδεσμο – link:

https://www.facebook.com/events/1197764105697274/1197764115697273/?active_tab=discussion 

ΙΔΡΥΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΣΙΧΡΙΤΖΗ

Κασσαβέτη 18,

145 62 ΚΗΦΙΣΙΑ 

Τηλ: 210 80 19 975

email: info@iett.gr   website: www.iett.gr  

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Τρίτη έως Σάββατο: 11π.μ. – 7μ.μ. 

Κυριακή και Δευτέρα: Κλειστά

Σάββατο. 21 Ιουνίου, ημέρα των εγκαινίων η έκθεση λειτουργεί: 7 – 10:30μ.μ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Το έργο «Greek Art Now» υλοποιήθηκε με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, αποτελώντας μια πολυεπίπεδη συνεργασία της πλατφόρμας Google Arts & Culture με  την Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) και τον Μητροπολιτικό Οργανισμό Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης (MOMus). Tο MOMus αποτελείται από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, το Πειραματικό Κέντρο Τεχνών και το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά. Στόχος του έργου είναι η ψηφιοποίηση, προβολή και διάδοση της ελληνικής μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης στο παγκόσμιο κοινό.

Μέσα από περισσότερες από 60 ψηφιακές ιστορίες και 1.800 εικόνες υψηλής ανάλυσης, η πρωτοποριακή αυτή ψηφιακή έκθεση αναδεικνύει την πορεία της ελληνικής τέχνης από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα, τις δημιουργίες σύγχρονων καλλιτεχνών, καθώς και επιλογές από τη διεθνώς γνωστή συλλογή Κωστάκη.

Κατά την εισαγωγική της ομιλία στο πλαίσιο της εκδήλωσης, η Υπουργός Πολιτισμού κα. Λίνα Μενδώνη, ανέφερε χαρακτηριστικά: «O Πολιτιστικός Τομέας κατέχει διακριτή θέση και ρόλο στην εθνική ψηφιακή στρατηγική, που ανέπτυξε και υλοποιεί η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τα τελευταία χρόνια, το Υπουργείο Πολιτισμού έχει επιταχύνει τον σχεδιασμό και την υλοποίηση έργων ψηφιακού χαρακτήρα, με ισχυρό εκσυγχρονιστικό και μεταρρυθμιστικό αποτύπωμα, τόσο στον τομέα των υποδομών, όσο και στην παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών προστιθέμενης αξίας. Έχει εκμεταλλευτεί, στο βέλτιστο δυνατό βαθμό, τους εθνικούς και Κοινοτικούς ανθρώπινους, θεσμικούς και οικονομικούς πόρους, καθώς και τις ευκαιρίες μεταφοράς και εμπέδωσης τεχνογνωσίας, μέσω συνεργιών, με τρίτους φορείς, από τον ακαδημαϊκό και ερευνητικό τομέα, όσο και από τον ιδιωτικό των εταιρειών πληροφορικής και επικοινωνιών, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσεται και η πολυμερής συνεργασία για την υλοποίηση του έργου «Greek Art Now».

Ανάμεσα στις πολυάριθμες διαδικτυακές πλατφόρμες της Google, συγκαταλέγεται εδώ και 14 περίπου χρόνια η πλατφόρμα Arts & Culture, η οποία έχει, ως διακηρυγμένο στόχο της, να συμβάλει στην ψηφιακή διατήρηση, την προβολή και τη διάδοση της τέχνης της πολιτιστικής κληρονομιάς, μέσω μη κερδοσκοπικής συνεργασίας, με πολιτιστικούς οργανισμούς από όλον τον κόσμο. Θεωρώ ότι το αποτέλεσμα δικαιώνει πλήρως τους στόχους που θέσαμε ξεκινώντας τη συνεργασία των τριών πολιτιστικών μας οργανισμών -Εθνική Πινακοθήκη, ΕΜΣΤ, MOMus- με την Google, και προσφέρει πραγματικά προστιθέμενη αξία, τόσο στις συλλογές των μουσείων όσο και στην ίδια την πλατφόρμα».

Στον χαιρετισμό που απηύθυνε η Πέγκυ Αντωνάκου, Γενική Διευθύντρια Google Νοτιοανατολικής Ευρώπης, επεσήμανε: «Η συνεργασία αυτή μεταξύ της Google και του Υπουργείου Πολιτισμού, σε συνδυασμό με  κορυφαίους πολιτιστικούς φορείς της Ελλάδας, αναδεικνύει τη σημασία της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Μέσω της τεχνολογίας, γίνεται προσβάσιμη σε όλους, χωρίς γεωγραφικούς ή χρονικούς περιορισμούς».

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, συμμετείχε σε συζήτηση panel με τον Amit Sood, Διευθυντή Google Arts & Culture, με συντονίστρια την Giorgia Abeltino, Senior Director Public Policy South Europe και Director External Relations Google Arts & Culture. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στον κομβικό ρόλο που διαδραματίζει η τεχνολογία στην ενίσχυση της σύγχρονης τέχνης και των μουσείων, αναδεικνύοντας τις δυνατότητες που προσφέρει η ψηφιακή εποχή για την εκπαίδευση, την έρευνα και την παγκόσμια διάδοση του πολιτισμού.

Ο Amit Sood, Διευθυντής Google Arts & Culture, επισήμανε: «Η Ελλάδα, ως μία χώρα με τόσο αρχαία και σημαντική πολιτιστική κληρονομιά, μας έδωσε την έμπνευση να αναδείξουμε τη σύγχρονη καλλιτεχνική της δημιουργία, ώστε περισσότεροι άνθρωποι να μπορέσουν να γνωρίσουν την αριστεία και τη δημιουργικότητά της. Είναι τιμή μου που συνεργάστηκα με το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδας και είμαι ενθουσιασμένος που οι εντυπωσιακές συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης, του ΕΜΣΤ και του MOMus είναι πλέον διαθέσιμες διαδικτυακά».

Οι χρήστες της πλατφόρμας Google Arts & Culture μπορούν να πραγματοποιήσουν εικονικές περιηγήσεις στα μουσεία που συμμετέχουν, να εξερευνήσουν λεπτομέρειες έργων τέχνης μέσω της Art Camera και να ανακαλύψουν τις κρυμμένες ιστορίες και αφηγήσεις πίσω από αυτά.

Έχουν, μάλιστα, τη δυνατότητα να αλληλεπιδράσουν με ορισμένα από αυτά τα έργα, με έναν πρωτότυπο και δημιουργικό τρόπο. Συγκεκριμένα, μέσα από την πλατφόρμα Google Arts & Culture, μπορούν να τα αποδομήσουν και να τα επανασυνθέσουν ψηφιακά, εξερευνώντας τα από μια εντελώς διαφορετική, διαδραστική οπτική.

Επιπλέον, η έκθεση «A World Without Blue», στο πλαίσιο λειτουργίας Pocket Gallery της πλατφόρμας, προσφέρει μία καθηλωτική εμπειρία επαυξημένης πραγματικότητας. Οι επισκέπτες μπορούν να περιηγηθούν εικονικά σε έργα τέχνης, όπου κι αν βρίσκονται, απευθείας από το κινητό τους τηλέφωνο.

Το “Greek Art Now” είναι πλέον διαθέσιμο για το κοινό στην ιστοσελίδα Google Arts & Culture και στην εφαρμογή για Android ή iOS.

Εικαστικές καταδύσεις και ελεύθεροι κολυμβητές θα κατακλίσουν την Αθήνα! Την Πέμπτη 5 Ιουνίου εγκαινιάζεται στην γκαλερί Art Zone 42 η εικαστική δουλειά της Χαράς Παρθένη με τίτλο «Κολυμβητές». Όπως αναφέρει και ο τίτλος, η δημιουργός καταπιάνεται με το υγρό στοιχείο, συγκεκριμένα με τη θάλασσα και τις ιδιότητες που έχει στο να σαγηνεύει το ανθρώπινο πνεύμα και σώμα, όταν το ίδιο παραδίδεται σε αυτή.

Η Κριτικός Λογοτεχνίας Κατερίνα Σχινά που υπογράφει το κείμενο του καταλόγου, αναφέρει χαρακτηριστικά για το έργο της εικαστικού: ‘’Η θάλασσα υπήρξε ανέκαθεν πηγή ανεξάντλητης σαγήνης για τη ζωγράφο. Χρόνια δουλεύει το χρώμα για να αποδώσει τις αντανακλάσεις του φωτός στο νερό… Η ζωγραφική χειρονομία της, ελεύθερη και ρεαλιστική, είναι στιγμές που ερωτοτροπεί με την αφαίρεση• σμικρύνοντας τις μορφές, εγκαταλείποντάς τες στο παιχνίδι με τα κύματα, μεταφέρει κάτι από το μεταφυσικό ρίγος που γεννά η στοιχειακή δύναμη της θάλασσας.’’

Η Χαρά Παρθένη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με δασκάλους τον Γιάννη Μόραλη και τον Δημήτρη Μυταρά και σκηνογραφία με τον Βασίλη Βασιλειάδη. Έχει επίσης τελειώσει τη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, ενδυματολογία με τον Φαίδωνα Πατρικαλάκη, Νεοελληνικό Θέατρο με τον Θανάση Βαλτινό, Αρχαιοελληνικό Θέατρο με τον Διαγόρα Χρονόπουλο και Θεατρολογία με την Άννη Κολτσιδοπούλου.

Από το 1988 έως το 2009 δίδαξε Ελεύθερο Σχέδιο στην α τ ε σ (πρώην Καθηγητών Σχολών Δοξιάδη) και από το 2001 έως το 2006 Ελεύθερο Σχέδιο στο New York College. Το 2001 έως το 2009 δίδαξε μαθήματα Ιστορίας Τέχνης του Επίπλου, Ιστορία της Τέχνης, Ελεύθερο Σχέδιο, Μαρκετερί, Αρχές Σύνθεσης και Επιφανειών στο Τ.Ε.Ε. Επιπλοποιίας της Διπλαρείου Σχολής. Τα τελευταία χρόνια παραδίδει μαθήματα Ζωγραφικής.

Έχει στο ενεργητικό της αρκετές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Βουλγαρία, Γαλλία και Βέλγιο. Έργα της βρίσκονται σε σημαντικές ιδιωτικές συλλογές.

Διάρκεια έκθεσης: έως 28 Ιουνίου 2025

Art Zone 42

Λεωφ. Βασιλέως Κωνσταντίνου 42, 116 35 Αθήνα, Άγαλμα Τρούμαν

ΝΕΟ Ωράριο λειτουργίας:

Τρίτη, Πέμπτη , Παρασκευή 15:00 – 21:00

Τετάρτη και Σάββατο 12:00 – 16.00

Η 5η έκθεση του project ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ #2 – κι εγένετο ΦΩΣ είναι πλέον γεγονός, έχει θέμα το ΚΙΤΡΙΝΟ χρώμα και παρουσιάζεται στον ιστορικό χώρο του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου από την Πέμπτη, 29 Μαΐου έως την Κυριακή, 8 Ιουνίου 2025. 

Η έκθεση εγκαινιάζεται την Πέμπτη, 29 Μαΐου και ώρα 5-9μ.μ. και πραγματοποιείται σε concept, οργάνωση και επικοινωνία του εκπαιδευτικού και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων, Δημήτρη Λαζάρου. 

Σκοπός του project να γεννηθεί εκείνο το ΦΩΣ που μόνο η τέχνη δημιουργεί και καθοδηγεί την ανθρώπινη ψυχή από το σκοτάδι στο ΦΩΣ, από την ένταση στην ηρεμία, από την κενότητα στην απόλυτη πληρότητα.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΧΡΩΜΑ:

Είναι η σειρά ενός από τα χρώματα που χαρακτηρίζει τη χώρα μας, μια και η ενέργεια που μας χαρίζει ο ΗΛΙΟΣ είναι αστείρευτη.

Επίσης, το κίτρινο χρώμα σχετίζεται με τις γνώσεις. Είναι το χρώμα που αντηχεί με την αριστερή ή λογική πλευρά του εγκεφάλου που διεγείρει τις ψυχικές μας ικανότητες και δημιουργεί ψυχική ευκινησία και αντίληψη.

Βοηθά στη λήψη αποφάσεων, καθώς σχετίζεται με τη σαφήνεια της σκέψης και των ιδεών.

Οι θετικές λέξεις-κλειδιά περιλαμβάνουν: αισιοδοξία, χαρά, ενθουσιασμό, διασκέδαση, χιούμορ εμπιστοσύνη, πρωτοτυπία, δημιουργικότητα, πρόκλησή, ιδεολογικές απόψεις και ανάλυση, σοφία και λογική.

ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ:

Μυαλό και νοημοσύνη: Το κίτρινο διεγείρει τις ψυχικές μας ικανότητες. ενεργοποιεί τον αριστερό ή αναλυτικό εγκέφαλο.

Ευτυχία και διασκέδαση: Δρα ανυψωτικά στο πνεύμα. Βοηθά στη δημιουργία ενθουσιασμού για τη ζωή και μπορεί να εμπνεύσει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και αισιοδοξία.

Επικοινωνία με τις νέες ιδέες: Επίσης σχετίζεται με την έκφραση και την ενσωμάτωση νέων ιδεών και σκέψεων.

Στην έκθεση συμμετέχουν 14 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί:

Depy Lindermayer, Jocasta M., KASO (Γιώργος Κασομούλης), Ντία Δημακάκου, Ευαγγελία Λιάσκου, Ιωάννα Λιγνού, Γεωργία Μάνεση, Γιώτα Αλίκη Μπιτσάκη, Ιωάννα Παληοκώστα, Άλκηστις Παντοπούλου, Μαριέττα Παπαγεωργίου, Γιόλα Πήττα, Δημήτρης Ρωμανός, Κατερίνα Σακελλαρίδη

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου 

email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com 

Εγκαίνια: Πέμπτη, 29 Μαΐου | 5 – 9μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: 29 Μαΐου έως 8 Ιουνίου 2025

Yellow - Κίτρινο  – Εκδήλωση στο facebook στο παρακάτω link: 

https://web.facebook.com/events/1427590341596186/1427590381596182/?active_tab=discussion 

ΕΛΛΗΝΟ – ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Πλ. Κολωνακίου 2, 

4ος όροφος

Κολωνάκι, Αθήνα

(Είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς)

Ημέρες και Ώρες λειτουργίας 

Δευτέρα έως Παρασκευή: 5 - 9 μ.μ.

Σάββατο - Κυριακή: 12 - 4 μ.μ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η έκθεση, με τίτλο «The Mood Mosaic», παρουσιάζει έργα του Δημήτρη Κανακάκη και ξεδιπλώνεται μια ατμόσφαιρα που αποτυπώνει μία άνοιξη ένα φθινόπωρο, ένα όνειρο, μια ηδονή και την αιωνιότητα της στιγμής.

«Δεν γνωρίζω εκ των προτέρων το θέμα ή το αποτέλεσμα. Είναι μια σχέση, μια αλληλεπίδραση με τον καμβά.

 γεννιέται κάτι που υπήρχε εντός ή γύρω μου, μα δεν μπορούσα να δω καθαρά.Τώρα βλέπω αυτή τη στιγμή που γεννήθηκε – και την παρατηρώ για ώρες», σχολίασε ο καλλιτέχνης για τη σχέση του με τα έργα του και τη ροή της δημιουργικής του διαδικασίας.

Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν στον χώρο της στοάς, να συνομιλήσουν με τον καλλιτέχνη και να εξερευνήσουν τη βαθύτερη σύνδεση ανάμεσα στο συναίσθημα και την εικαστική έκφραση.

Το Moxy Athens City συνεχίζει να εμπνέει και να στηρίζει την καλλιτεχνική δημιουργία, προσφέροντας έναν σύγχρονο χώρο συνάντησης για δημιουργούς και κοινό. Μέσα από δράσεις όπως το Moxy Art Affair, ενισχύει τον διάλογο μεταξύ της τέχνης και της καθημερινότητας στην πόλη, συμβάλλοντας ενεργά στην πολιτιστική της ταυτότητα.

Moxy Athens City:

Σταδίου 65, +302144082020

Κρατήσεις στο: reservations@moxyathenscity.com

Σχετικά με το Moxy Athens City

Το Moxy Athens City, μέλος του ομίλου Marriott International, λειτουργεί εδώ και 3 χρόνια ως ο ιδανικός προορισμός για όσους αναζητούν ζωντάνια και διασκέδαση, προσφέροντας μοναδική θέα στην πόλη και την Ακρόπολη. Σε κεντρική τοποθεσία, κοντά σε πολιτιστικά αξιοθέατα και τον σταθμό του μετρό, προσφέρει εύκολη πρόσβαση από και προς το αεροδρόμιο.

Τα σύγχρονα καταλύματα με γρήγορο Wi-Fi και ο πρωτοποριακός σχεδιασμός, με την καλλιτεχνική πινελιά του Έλληνα καλλιτέχνη Β., δημιουργούν μια αυθεντική εμπειρία. Το ξενοδοχείο εμπνέεται και θαυμάζει την τέχνη και τη μόδα, ενώ με σύνθημα το “Play On” αποτελεί τον ιδανικό προορισμό για τους fun hunters.

Το ΕΜΣΤ, αναγνωρίζοντας τη σημασία αυτών των ερωτημάτων, έχει επιλέξει στον νέο κύκλο εκθέσεών του να εστιάσει στη διερεύνηση των σύνθετων δυναμικών μεταξύ ζώων και ανθρώπων και στον κομβικό τους ρόλο στην πλανητική ευημερία.

Με τη συμμετοχή πάνω από 60 καλλιτεχνών από 25 χώρες (Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Αμερική) και με πάνω από 200 έργα να καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του Μουσείου, η έκθεση Why Look at Animals? Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή, σε επιμέλεια της Κατερίνας Γρέγου, Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του ΕΜΣΤ, είναι αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και η πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς. Πηγή έμπνευσης και αφετηρία της πολυετούς έρευνας για τη δημιουργία αυτής της έκθεσης αποτελεί́ το –δημοσιευμένο το 1980– εξαιρετικά́ επιδραστικό ομότιτλο βιβλίο του John Berger, που διερευνά τη σχέση ανθρώπου και ζώων στη σύγχρονη εποχή και εντοπίζει τους τρόπους με τους οποίους τα ζώα έχουν περιθωριοποιηθεί στις ανθρώπινες κοινωνίες.

Όπως επεσήμανε ο Berger, εν αρχή τα ζώα «βρίσκονταν μαζί με τον άνθρωπο στο κέντρο του κόσμου του», ενώ κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων «έχουν χαθεί από το πλευρό μας και από το οπτικό μας πεδίο». Στη συνθήκη της προϊούσας νεωτερικότητας ο άνθρωπος απομακρύνθηκε προοδευτικά από τα ζώα, τα οποία εξελίχθηκαν σε κάτι που βλέπουμε πλέον στον ζωολογικό κήπο και στο τσίρκο, στην τηλεόραση και τη βιομηχανία της ψυχαγωγίας. Έγιναν πακέτα στα ράφια των σούπερ μάρκετ, ένα ακόμη προϊόν πλήρως αποσυνδεδεμένο στη συνείδησή μας από την προέλευσή του και από την πραγματικότητα της ζωής και του θανάτου του.

Η έννοια του ειδισμού (speciesm): η αντίληψη πως οι άνθρωποι αποτελούν ανώτερη μορφή ζωής απ’ όλα τα άλλα ζωντανά πλάσματα και έχουν ως εκ τούτου περισσότερα δικαιώματα από αυτά, καθώς και η καρτεσιανή ιδέα του bête-machine, του ζώου-μηχανή αναγνωρίζονται ως οι βάσεις της εκτεταμένης, βίαιης εκμετάλλευσης των ζώων στον σύγχρονο κόσμο.

Ο κυρίαρχος ανθρωποκεντρισμός των σύγχρονων κοινωνιών έχει καταδικάσει τα ζώα στην αφάνεια και τη σιωπή, στη θέση ενός είδους υποδεέστερου που δεν ανήκει οργανικά στα διασυνδεδεμένα οικοσυστήματά μας. Τα ζώα έγιναν διαμιάς προϊόν, μηχανή και θέαμα. Από τις ταυρομαχίες στο κυνήγι της αλεπούς και από το παράνομο εμπόριο εξωτικών ζώων στην ανείπωτη βαναυσότητα της βιομηχανικής εκτροφής, προβάλλει πια επιτακτική η ανάγκη να συζητήσουμε για τα δικαιώματα των ζώων και για την ικανότητά τους να αισθάνονται και να βιώνουν τον πόνο.

Η έκθεση Why Look at Animals? Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή αναδεικνύει την ανάγκη αναγνώρισης και υπεράσπισης της ζωής των ζώων ως φλέγον ζήτημα, το οποίο η πολιτική, το εμπόριο και η γεωργία αντιμετωπίζουν είτε με άγνοια είτε με αδιαφορία. Αναδεικνύει τις προβληματικές πτυχές της κυρίαρχης πρακτικής απέναντι στα ζώα, τα οποία αντιμετωπίζονται ως εμπορεύσιμα αγαθά και προϊόντα προς κατανάλωση. Στοχεύει να αποτελέσει έναυσμα για μια συζήτηση γύρω από την πολιτική και ηθική της μεταχείρισης των ζώων από τον άνθρωπο και να φέρει στο φως τους βίαιους μηχανισμούς εκμετάλλευσης και συστημικής κακοποίησης τους. Επιπλέον καταπιάνεται με το ερώτημα της συναισθηματικής νοημοσύνης των ζώων, επιδιώκοντας να διατρανώσει τη φύση τους όχι ως κάτι ξέχωρο από εμάς αλλά ως οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι της βιόσφαιράς μας και των οικοσυστημάτων μας.

Η κλιματική αλλαγή, η μόλυνση, η βιομηχανικής κλίμακας εκτροφή, ο πόλεμος, η καταστροφή των ενδιαιτημάτων των ζώων, τα πειράματα που γίνονται πάνω σε αυτά, η παραμέληση ή εγκατάλειψη των οικόσιτων ζώων αποτελούν όλα παράγοντες με δραματικές συνέπειες για τα ίδια και για τους οικοτόπους τους.

Εξετάζοντας το ζήτημα της απομάκρυνσης του ανθρώπου από τα ζώα και της αποξένωσής τους από το φυσικό τους περιβάλλον, η ομαδική αυτή έκθεση επιδιώκει να λειτουργήσει αφυπνιστικά ως προς την ανάγκη να αποκτήσει η προστασία της μη ανθρώπινης ζωής το ίδιο αξιακό πρόσημο με την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Δεν πρόκειται τελικά μόνο για την αντιμετώπιση των ζώων ως διακριτής κατηγορίας που εξ ορισμού αξίζει την υπεράσπισή μας αλλά για έναν ευρύτερο, ζωτικής σημασίας οικολογικό προβληματισμό, που συνδέεται άρρηκτα με την περιβαλλοντολογία και την πλανητική ευημερία εν γένει.

Αφετηρία της έκθεσης είναι ο όροφος -1 του μουσείου. Εδώ εξετάζονται τα αλληλένδετα φαινόμενα της αποικιοκρατίας, της εκβιομηχάνισης και της τεχνολογικής «προόδου», που οδήγησαν στην πρώτη μεγάλης κλίμακας καταστροφή βιότοπων και στη βίαιη εκμετάλλευση ζώων. Από το ισόγειο και πάνω, οι επισκέπτες θα συναντήσουν έργα που εστιάζουν στην κατάσταση των ζώων σήμερα: πώς επιβιώνουν σε αστικά περιβάλλοντα, αλλά και παραδείγματα ακτιβισμού για τα δικαιώματά τους και νέες μορφές γνώσης σχετικά με αυτά, μεταξύ άλλων. Τέλος, στον τέταρτο όροφο του μουσείου διασταυρώνονται η ποιητική, ο οικοφεμινισμός, ο ανιμισμός, το παιχνίδι, η δημιουργικότητα και το χιούμορ και τα ζώα διεκδικούν την χαμένη αξιοπρέπειά τους, ενώ καλούμαστε να φανταστούμε έναν μελλοντικό κόσμο με πιο αρμονική διαειδική συνύπαρξη και συνεργασία.

Στην Έκθεση συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Art Orienté Objet (Marion Laval-Jeantet & Benoît Mangin), Sammy Baloji, John Berger, Mike Dibb & Chris Rawlence, Ευριπίδης Βαβούρης, Κωστής Βελώνης, Elisabetta Benassi, Kasper Bosmans, Rossella Biscotti, Xavi Bou, Nabil Boutros, David Brooks, Ang Siew Ching, David Claerbout, Marcus Coates, Sue Coe, Simona Denicolai & Ivo Provoost, Mark Dion, Maarten Vanden Eynde, Jakup Ferri, Αλέξανδρος Γεωργίου, Igor Grubić, Laura Gustafsson & Terike Haapoja, Joseph Havel, Lynn Hershman Leeson, Annika Kahrs, Μενέλαος Καραμαγγιώλης, Anne Marie Maes, Britta Marakatt-Labba, Lin May Saeed, Νίκος Μάρκου, Άγγελος Μεργές, Wesley Meuris, Tiziana Pers, Πάρις Πετρίδης, Τζάνις Ράφα, Minna Rainio & Mark Roberts, Marta Roberti, Mostafa Saifi Rahmouni, Πάνος Σκλαβενίτης, Jonas Staal, Daniel Steegmann Mangrané, Oussama Tabti, Emma Talbot, Νίκος Τρανός, Μαρία Τσάγκαρη, Δημήτρης Τσουμπλέκας, Cheng Xinhao, Driant Zeneli.

Εγκαίνια: Πέμπτη 15 Μαΐου στις 19:30

Γιορτάστε μαζί μας τα εγκαίνια στην Ταράτσα του ΕΜΣΤ!

Urban Jungle by DeplanV

Mουσική: DJ Paradisco

22.30: Πρεμιέρα νέας ηχητικής περφόρμανς του Άντριου Σπύρου

Η έκθεση Why Look at Animals? συγχρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ 2021-2027 στο πλαίσιο της ενταγμένης Πράξης «Έκθεση του ΕΜΣΤ 2025-2026 Why Look at Animals? με κωδικό ΟΠΣ (MIS) 6018632.

Το ΕΜΣΤ είναι ένα από τα λίγα μουσεία στον κόσμο που επιτρέπει την είσοδο στα κατοικίδια ζώα.

Τα κατοικίδια ζώα και οι ιδιοκτήτες τους είναι ευπρόσδεκτοι στους χώρους και τις εκθέσεις του Μουσείου.

Μέρες & Ώρες Λειτουργίας ΕΜΣΤ:

Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή: 11.00 – 19:00

Πέμπτη:11.00 – 22.00

Εισιτήρια:

Γενική είσοδος: 8 ευρώ

Μειωμένο: 4 ευρώ

Ηλεκτρονική κράτηση εισιτηρίων:

https://www.emst.gr/eticket

Η ίδια δηλώνει:

«Συχνά αισθάνομαι μεγάλη χαρά, αισιοδοξία και ευγνωμοσύνη. Εκπαίδευσα τον εαυτό μου να μην ψάχνει τον λόγο και απλά απολαμβάνω. Επικεντρώνομαι στο συναίσθημα και όχι στην αιτία, έτσι το μυαλό μου δεν ξεστρατίζει σε άλλα πράγματα. 

Ω, ναι! Η ζωή είναι δώρο, μυρωδιά και γεύση, αγάπη κι ευτυχία και αυτό κρατάω να θυμάμαι».

Τα εγκαίνια της έκθεσης έχουν προγραμματιστεί την Πέμπτη, 15  Μαΐου και ώρα 6 – 9:30μ.μ.

Η JOCASTA Μ. (Ιοκάστη) ξεκίνησε την πορεία της στη ζωγραφική από πολύ νωρίς και ασχολήθηκε επαγγελματικά με την αγγειοπλαστική και τη διακόσμηση. Είναι συγγραφέας σε θέματα Ευ Ζειν, ενώ την τελευταία δεκαπενταετία δημιουργεί φωτογραφικό έργο.

Δημιουργική και αεικίνητη, σε σχεδόν καθημερινή βάση παράγει φωτογραφίες εικαστικών συνθέσεων και έργα ζωγραφικής είτε στο χώρο της στην Αθήνα, είτε στο εργαστήριό της στο Ναύπλιο. Ειδικά για την δημιουργία των φωτογραφιών χρησιμοποιεί μικτές και περίπλοκες τεχνικές κατασκευής εφήμερων έργων σε πάγο και άλλα υλικά, τα οποία μετά από την φωτογράφησή τους καταστρέφονται.

Στον υπαίθριο χώρο του εργαστηρίου της στο Ναύπλιο κατά καιρούς εκθέτει φωτογραφίες και έργα ζωγραφικής της δίνοντας τη δυνατότητα στους φιλότεχνους φίλους της να έρχονται σε επαφή με τα εικαστικά, όταν δε μπορούν να επισκεφτούν εικαστικές εκθέσεις στην Αθήνα.  

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

JOCASTA Μ. – Υπό του βλέμμα του χρώματος – Ατομική έκθεση ζωγραφικής

Εγκαίνια: Πέμπτη, 15 Μαΐου | ώρα 6 – 9:30μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: 15, 16, 17 Μαΐου 2025| Ώρες λειτουργίας: 6 – 9μ.μ.

Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου, mail: dimitriolazarou@gmail.com

Πολιτιστικό κέντρο "ΚΑΜΙΝΙ" Δήμου Γαλατσίου

Εκθεσιακός χώρος ΣΤΟΑ

Χρήστου Καψάλη 14-16

111 46, ΓΑΛΑΤΣΙ

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η έκθεση παρουσιάζεται στον ιστορικό χώρο του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, στην καρδιά της Αθήνας, στο Κολωνάκι (πλ. Κολωνακίου 2, 4ος όροφος, είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς) από τη Δευτέρα, 5 Μαΐου έως την Παρασκευή, 16 Μαΐου 2025.

Πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για μια έκθεση που πέραν από τα εγκαίνια της θα έχει ένα ιδιαίτερο ΚΛΕΙΣΙΜΟ / FINISSAGE, την Παρασκευή, 16 Μαΐου και ώρα 5-9μ.μ. στο οποίο παρουσιάζονται ποικίλες δράσεις και παράλληλα αποτελεί την έναρξη 3ήμερων εκδηλώσεων και δράσεων στα πλαίσια του Πολιτιστικού Φεστιβάλ ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ που περιλαμβάνουν:

* 16.05.2025 (Παρασκευή): Επίσημο κλείσιμο (5-9 μ.μ.) της ομώνυμης εικαστικής έκθεσης με βουλγαροελληνικό χορευτικό πρόγραμμα και παρουσίαση των τάσεων της μόδας για το 2025

* 17.05.2025 (Σάββατο) - Εκδρομή στην Ύδρα - το νησί των καλλιτεχνών, όπου θα παρουσιαστεί η Περιοδεύουσα  Έκθεση Μαθητών και μέρος του προγράμματος του φεστιβάλ

* 18.05.2025 (Κυριακή) - Φεστιβάλ "ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ" ΑΘΗΝΑ 2025 με Συντονιστή της εκδήλωσης τον Στυλιανό Χρονόπουλο, σε υπαίθριο κεντρικό χώρο του Δήμου Αθηναίων που θα ανακοινωθεί σύντομα

Το προτεινόμενο πρόγραμμα στοχεύει να δώσει στους συμμετέχοντες περισσότερο χρόνο για πολιτιστική συνεργασία και δημιουργική αλληλεπίδραση.

Το έργο αυτό πραγματοποιείται από τον Σύλλογο «ART PREMIERA» με Πρόεδρο την Yurka Raycheva, συγγραφέα, εμπνεύστρια της ιδέας του Φεστιβάλ και διοργανώτρια της υλοποίησής του.

Στη συνδιοργάνωση και την επικοινωνία της έκθεσης συμμετέχει ο εκπαιδευτικός και διοργανωτής εικαστικών εκθέσεων Δημήτρης Λαζάρου.

Ο ιστορικός και κριτικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς σημειώνει:

«Οι εμβληματικές δυνάμεις της μνημονικής ιδιάζουσας έρευνας και της σημειωτικής ιδιότυπης μελέτης των εμπνευσμένων δημιουργών στα πολυπρισματικά εκθέματα με αναφορά στο άρωμα τριαντάφυλλο κινούνται ευθύβολα με ένα μεγαλείο γραφής  που οδηγεί στα μονοπάτια της μέθεξης του κοινού. Η μαγεία της τεχνικής τεκμηριώνεται μέσα από τις συγκυρίες της ευειδούς απεικόνισης που αναδεικνύουν έντεχνες αποδόσεις με καίρια αποκάλυψη. Η περιδιάβαση στους σημαίνοντες κήπους της συγκεκριμένης θεματολογίας ξεκινά από τα σύμβολα των εποχών και επεκτείνεται σε πολυκύμαντες αποτυπώσεις με ενδιαφέρουσες προτάσεις. Η γοητευτική χροιά των προεκτάσεων επισημαίνεται ευπρόσδεκτα και καταλυτικά από υφολογικά  κρυπτογραφημένα και θησαυρισμένα στοιχεία. Τα ποικίλα δημιουργήματα εκπέμπουν τονισμούς ευρηματικών συλλήψεων με επικονιάσεις και συνδυαστικές εκφάνσεις. Ο αρχιτεκτονικός περίγυρος των επιτευγμάτων που παρακολουθούμε κυριαρχείται από αρχετυπικές αναφορές σε λεπτομερείς συνθέσεις. Η ογκολογική στερεότητα συγκροτεί την πλήρη ενδυνάμωση στις πολυσήμαντες διαβαθμίσεις. Συντονίζει την ύπαρξη της εκλεπτυσμένης αισθαντικότητας στις διαδρομές της έκστασης των ουσιωδών θεάσεων.»

Συμμετέχουν από τη Βουλγαρία οι εικαστικοί: 

Silviya Dimova Bonkina, Ivo Ivanov, Irena Yancheva, Marta Genova – Dimitrova, Silva Petkova, Iliana Dimitrova – Rabcheva, Milena Vladkova

και από την Ελλάδα οι:

AMENTE (Αναστασία Μεντεσίδου), Jocasta M., Stella Caviart, Αναστασία Αθανασοπούλου, Κώστας Αρβανίτης, Αιμίλιος Γάσπαρης, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Φώτης Μπεγέτης, Γιώτα Αλίκη Μπιτσάκη, Σοφία Νάκη, Κωνσταντίνα Ντζιαβού, Άλκηστις Παντοπούλου, Λεόντιος Πετμεζάς, Μαρίνα Σωτηροπούλου

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΗ εκδηλώσεων και δράσεων του Φεστιβάλ: κ. Yurka Raycheva, email: raycheva1961@gmail.com   

Επικοινωνία έκθεσης: Δημήτρης Λαζάρου, email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com 

Εγκαίνια: Δευτέρα, 5 Μαΐου και ώρα 5-9μ.μ. 

FINISSAGE: Παρασκευή, 16 Μαΐου και ώρα 5-9μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: 5 – 16 Μαΐου 2025

Εκδήλωση στο facebook στο παρακάτω link: 

https://web.facebook.com/events/610961345327019/610961378660349/?active_tab=discussion 

ΕΛΛΗΝΟ – ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Πλ. Κολωνακίου 2, 

4ος όροφος

Κολωνάκι, Αθήνα

(Είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς)

Ημέρες και Ώρες λειτουργίας 

Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τετάρτης): 5 - 9 μ.μ.

Σάββατο: 12 - 4 μ.μ. 

Τετάρτη, Κυριακή: ΚΛΕΙΣΤΑ 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Στον πυρήνα της πρακτικής του Καρακατσάνη βρίσκεται μια υπερβατική εσωτερική διεργασία υπό το πρίσμα της μνήμης και της υλικότητας. Ο τίτλος της έκθεσης υπονοεί τους κρυμμένους μηχανισμούς που ορίζουν την ουσία ενός τόπου: τα διεισδυτικά, συχνά αθέατα εργαλεία που μας βοηθούν να πλοηγηθούμε, να ορίσουμε και να ερμηνεύσουμε τα περιβάλλοντα που κατοικούμε, καθώς και εκείνα που καθορίζουν και συνθέτουν την ίδια μας την ύπαρξη. Το αστικό τοπίο δεν αποτελεί μόνο το αντικείμενο του καλλιτέχνη· είναι το ίδιο το μέσο του. Κάθε πινελιά αποκαλύπτει την περίπλοκη σχέση μεταξύ της μοναδικότητάς του και των ιστοριών που κουβαλά. Σύμβολα προσωπικής και συλλογικής ταυτότητας, ιδεολογιών και συναισθημάτων είναι συνυφασμένα στoν ιστό της καθημερινής πραγματικότητας.

Τα έργα που εκτίθενται ξεδιπλώνονται ως ανακλάσεις ενός μητροπολιτικού πνεύματος, καταγράφοντας τα υλικά υπολείμματα ενός δικτύου σε διαρκή μεταμόρφωση: τα αντικείμενα, τους ανθρώπους και τις υποδομές του. Αντιπροσωπεύουν τα σημεία αυτής της πανταχού παρούσας συνθήκης στην κοινή μας συνείδηση, όπου το αντικείμενο μετατρέπεται σε σκεύος ευαισθητοποίησης, επιθυμίας και απώλειας.

Σε πολλά έργα, ο Καρακατσάνης ενσωματώνει κρυπτογραφημένα σύμβολα (αρχικά γράμματα, αριθμούς και άλλες σημειώσεις) που αναπαράγουν τα αινιγματικά γλωσσικά ιδιώματα προσωπικών ημερολογίων. Αυτές οι λεπτές επισημάνσεις προσδίδουν μια διάσταση οικειότητας στη δουλειά του, υποδηλώνοντας έναν ιδιωτικό κόσμο προστατευμένο από τη δημόσια θέα. Αυτές οι λεπτομέρειες ενδυναμώνουν τη θέαση του ανεπτυγμένου από τον καλλιτέχνη τοπίου ως μια πολυσύνθετη, στρωματοποιημένη περιπέτεια που αντιστέκεται σε μια απλή ερμηνεία. Ανακαλεί τους τρόπους με τους οποίους οι κατακερματισμένες ιστορίες συγκλίνουν με τον ευρύτερο κοινωνικό ιστό.

Η παρουσία αρχιτεκτονικών μορφών, κυρίως κατοικιών, παραπέμπει σε παλαιότερα έργα, όπου οι δομές αυτές γίνονται αναπαραστάσεις του σπιτιού, της οικογένειας και της διάβασης του χρόνου. Η σειρά έργων c/Aragón 249 (1983), που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Βαρκελώνη, αναδεικνύει καθαρά την εμπειρική και διαδοχική προοπτική των περισσότερων από τους θεματικούς του κύκλους. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτοί οι κύκλοι αλληλοσυμπληρώνονται και εξελίσσονται αλληλοεξαρτώμενοι, τόσο καλλιτεχνικά όσο και εννοιολογικά. Μέσα σε μια καριέρα που εκτείνεται σε 42 χρόνια, αποτυπώνει τις πολλαπλές ερμηνείες παρόμοιων ερωτημάτων σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Πρόκειται για μια διαπραγμάτευση μεταξύ της χαράς της ζωής και του φόβου, με μια χαρακτηριστική γραφική τεχνοτροπία και συναισθηματική αποτύπωση.

Για τον Καρακατσάνη, η πόλη είναι τόσο ένα σημείο αναχώρησης όσο και επιστροφής. Όπως λέει, είναι «η Αθήνα, όπως τη ζω, αλλά και όπως τη φαντάζομαι». Μετατρέπεται σε ένα ζωντανό αρχείο περασμένων ζωών, ένας χώρος όπου οι ατομικές και συλλογικές μνήμες συγχωνεύονται. Σε αυτόν τον χώρο, οι προβληματισμοί του για την οικογένεια και τα αφηγήματα διασποράς—ιδιαίτερα την ιστορία των γονιών του στην Αίγυπτο—συνδέονται με μια τελετουργία επιστροφής, απώλειας και επιθυμίας.

Η επανάληψη μοτίβων στα έργα λειτουργεί ως το πιο κυρίαρχο μορφοπλαστικό μέσο, εκδηλώνοντας την κυκλική φύση της ζωής. Η χορογραφία ορισμένων μοτίβων του Καρακατσάνη εκφράζει μια διαδικασία αναστοχασμού. Η συνεχής αναδιάταξη αυτών των στοιχείων ανταποκρίνεται στον αέναο επαναπροσδιορισμό του περιβάλλοντός μας, τόσο σε φυσικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο, σε μια αδιάκοπα μεταβαλλόμενη αναζήτηση νοήματος.

Το «Αστικά Εργαλεία» δεν είναι απλώς μια έκθεση εικόνων· είναι μια φιλοσοφική περιπλάνηση στο ρόλο του τοπίου στη διαμόρφωση των ταυτοτήτων μας, της μνήμης μας και της ηθικής μας πυξίδας. Με τις ζωντανές υφές των καμβάδων του μας προσκαλεί να επαναπροσδιορίσουμε τα συνηθισμένα εργαλεία της καθημερινότητάς μας ως ισχυρές μεταφορές, γεμάτες ιστορία και νόημα. Έτσι, μας προκαλεί να αμφισβητήσουμε τους τρόπους με τους οποίους κινούμαστε στην πόλη και να εξετάσουμε τι κρύβεται κάτω από την επιφάνειά της. Επαναπλαισιώνοντάς την ως δυναμικό παλίμψηστο, η έκθεση εξετάζει την αλληλεπίδραση της χωρικής αντίληψης με τη διαμόρφωση της ταυτότητας, παρακινώντας μας σε μια βαθύτερη εξέταση των μεταφυσικών δεσμών μεταξύ τόπου και εαυτού. Η δουλειά του Καρακατσάνη υπαινίσσεται μια ποιητική οντολογία, όπου το αθέατο διαμορφώνει έναν πιο ουσιαστικό δρόμο από το αισθητό και το ορατό.

Αθήνα, Φεβρουάριος 2025

Δρ. Κώστας Πράπογλου

αρχαιολόγος-αρχιτέκτονας | επιμελητής εκθέσεων σύγχρονης τέχνης

Λίγα λόγια για τον Βασίλη Καρακατσάνη

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 όπου ζει και εργάζεται.

Σπούδασε ζωγραφική, σκηνογραφία & τέχνη του βιβλίου, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, Θεωρία της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης & Συντήρηση Αρχιτεκτονικών Μνημείων στο Centro Europeo της Βενετίας, με υποτροφίες του ΙΚΥ, της Ισπανικής Κυβέρνησης & του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Έχει εκθέσει από το 1982 έως σήμερα, (ατομικές εκθέσεις) στην Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Ιταλία, Ινδονησία, Ισημερινό, Τουρκία, Δανία, H.A.E. & Γερμανία.

Συμμετείχε σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις, Art Fairs & διεθνείς εκθέσεις.

Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα & το εξωτερικό.

—

Gallery Genesis.

121 IPPOKRATOUS Street,

Athens,11472

Greece.

Tel.: +30 211 7100566

www.gallerygenesisathens.com

Gallery Genesis Opening Hours:

Tuesday – Thursday – Friday 12:00 – 21:00

Saturday 12:00 – 15:00

Η τρίτη ατομική έκθεση του καταξιωμένου Ιταλού σύγχρονου καλλιτέχνη με τίτλο «Karl Goes to Memphis» εγκαινιάστηκε στο Almine Rech Monaco και έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει έως τις 24 Μαΐου 2025.

Η έκθεση παρουσιάζει την κατοικία στο Μόντε Κάρλο, στην οποία στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Καρλ Λάγκερφελντ μετακόμισε και επέλεξε να επιπλώσει αποκλειστικά με δημιουργίες ντιζάιν Memphis.

Τα έπιπλα προέρχονται από την ιταλική ομάδα Memphis, αρχιτεκτονική συλλογικότητα, που ιδρύθηκε από τον Έτορε Σότσας (Ettore Sottsass) το 1981. Το κίνημα του Μέμφις ήταν γνωστό για τα έντονα χρώματα, τα γεωμετρικά σχήματα και τα αντισυμβατικά υλικά του και τη μετατροπή καθημερινών αντικειμένων σε μανιφέστο ντιζάιν.

Ο Γερμανός σχεδιαστής Καρλ Λάγκερφελντ ήταν από τους πρώτους που ασπάστηκαν το κίνημα. Το ενδιαφέρον του για το κίνημα ήταν μια φυσική επέκταση της πολυτομεακής προσέγγισης στη δημιουργικότητα που τον διέκρινε. Πέρα από τη μόδα, ήταν επίσης φωτογράφος, εκδότης και συλλέκτης, με επιρροή που έφτασε στους κόσμους του ντιζάιν, της αρχιτεκτονικής και της ποπ κουλτούρας.

Ο Βέτσολι αναδημιούργησε την ατμόσφαιρα του διαμερίσματος του Λάγκερφελντ στο Μόντε Κάρλο, χρησιμοποιώντας πρωτότυπα έργα που κάποτε κοσμούσαν το σπίτι του σχεδιαστή. Ανάμεσα στα εκθέματα περιλαμβάνονται η βιβλιοθήκη Carlton του Έτορε Σότσας, ο καναπές Dublin του Μάρκο Ζανίνι, μαζί με δημιουργίες των Μαρτίν Μπεντέν, Τζορτζ Σόουντεν και άλλων. Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης οκτώ νέα κεντημένα πορτρέτα του Λάγκερφελντ από τον επιμελητή της, εμπνευσμένα από πρώιμες φωτογραφίες του σχεδιαστή.

«Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Όταν είδα την έκθεση Memphis τον Σεπτέμβριο του 1981 στο Μιλάνο, μόλις είχα αποκτήσει ένα μεγάλο διαμέρισμα στο Μόντε Κάρλο. Και δεν είχα ιδέα πώς να το επιπλώσω. Δεν είχα ζήσει ποτέ σε μοντέρνο κτίριο. Τα ήθελα όλα μοντέρνα και αμέσως σκέφτηκα ότι το Memphis θα ήταν το Art Deco της δεκαετίας του 1980. Είχα δίκιο. Η επιρροή ήταν τεράστια. Το Memphis προσπάθησε να δώσει φρέσκο αέρα στη λέξη “ντιζάιν”. Και αυτό που μου αρέσει σε όλα τα στοιχεία του Memphis είναι το χιούμορ τους» είχε αναφέρει ο Καρλ Λάγκερφελντ.

Η έκθεση βασίζεται σε ένα από τα πιο αυθεντικά επεισόδια στην ιστορία του ντιζάιν του 20ου αιώνα – τη συνάντηση μεταξύ δύο γιγάντων της σύγχρονης δημιουργικότητας: του οραματιστή Καρλ Λάγκερφελντ και του Memphis, που ιδρύθηκε από τον Έτορε Σότσας.

Η έκθεση παρουσιάζεται από την Πέμπτη, 1η Μαΐου έως τη Δευτέρα, 30 Ιουνίου 2025.

Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα ποικίλης θεματολογίας, πάντα όμως μέσα από την έντονη χρωματική προσέγγιση της ψυχοσύνθεσης της εικαστικού που εμπνέεται από μνήμες, γεγονότα και καταστάσεις διαφορετικών περιόδων της ζωής της τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε έως τα εφηβικά της χρόνια.

Στα έργα που παρουσιάζονται, άλογα, μέλισσες, τίγρεις συνυπάρχουν, ακολουθώντας τα παιχνιδίσματα της μουσικής ενός σαξόφωνου, την ώρα που δυο άνθρωποι ερωτεύονται, ονειρεύονται και σύγχρονες γυναίκες με ποπ διάθεση κοιτάζουν το μέλλον, άλλοτε στοχαστικά κι άλλοτε ρομαντικά, ακολουθώντας τις μυρωδιές από λουλούδια και παραλίες και συνοψίζοντας τη ζωή μέσα από την αισιόδοξη ματιά της εικαστικού και την οικολογική της διάθεση να δημιουργεί κόσμους που μπορεί να φαντάζουν ουτοπικοί, αλλά είναι στο χέρι μας να είναι πραγματικοί. Παράλληλα δίνουν τη δυνατότητα στο θεατή τους να δημιουργήσει νοητά τα δικά του έργα που σε συνεργασία με την εικαστικό μπορεί να γίνουν πραγματικά. 

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πληροφορίες – Επικοινωνία: k.chatzinikita@gmail.com 

Διάρκεια έκθεσης: 1η Μαΐου  έως 30 Ιουνίου 2025

ΡΑΜΝΟΥΣ

Κηφισίας 1, Πλατεία Νέου Ηρακλείου

(δίπλα στον σταθμό ΗΣΑΠ Νέου Ηρακλείου)

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Το έργο «Big Electric Chair» απεικονίζει μια εκδοχή φωτογραφίας στον Τύπο του 1953 που τραβήχτηκε στον θάλαμο εκτέλεσης του σωφρονιστικού κέντρου Sing Sing στη Νέα Υόρκη, μια εικόνα που χρησίμευσε ως βάση της περίφημης σειράς «Death and Disaster» του Άντι Γουόρχολ. Σε αντίθεση με άλλα έργα όπου προβάλλονται πόρτες, σωλήνες και πρόσθετες πινακίδες, αυτός ο πίνακας εστιάζει αποκλειστικά στην ηλεκτρική καρέκλα, παραπέμποντας στα έντονα, αναμνηστικά δυαδικά σύνολα ζωής και θανάτου, καθώς και μια αυξανόμενη απευαισθητοποίηση σε βίαιες εικόνες – ένα θέμα που συνδέει ολόκληρη τη σειρά.

«Το έργο είναι η απόλυτη νεκρή φύση» εξήγησε ο πρόεδρος του τμήματος Τέχνης του 20ού και 21ου αιώνα του Christie’s, Άλεξ Ρότερ. «Είναι μοναδικό στο έργο του Γουόρχολ – ένα μοναχικό αντικείμενο σε μια ήσυχη στιγμή, που αντανακλά την ευθραυστότητα της ανθρώπινης κατάστασης» σημείωσε.

Οι πίνακες του Γουόρχολ «Big Electric Chair» από το 1967 και το 1968 έχουν περιγραφεί από τον θρυλικό επιμελητή του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης Χένρι Γκελντζάλερ ως οι πιο ισχυροί πίνακες στην pop art. Από τους 12 που παρουσιάστηκαν πρώτη φορά στο Modern Museet το 1968, οκτώ βρίσκονται τώρα σε μεγάλες συλλογές οργανισμών.

Η έκθεση αποτελεί μια σύγχρονη αποτύπωση της έννοιας της φιλοξενίας και του πολιτισμού, μέσα από τον φωτογραφικό φακό 156 δημιουργών, σε μια συνδιοργάνωση της ΔΕΘ-Helexpo με την κοινότητα Greek Instagramers.

Η Υπουργός Τουρισμού στο χαιρετισμό της εξήρε την πρωτοβουλία και υπογράμμισε τη σημασία της διασύνδεσης πολιτισμού και τουρισμού, αναφέροντας ότι το πολιτιστικό κεφάλαιο αποτελεί ισχυρό στοιχείο διαφοροποίησης και εμπλουτισμού της τουριστικής εμπειρίας που προσφέρουμε στους επισκέπτες.

Επισήμανε ακόμη ότι “Η λέξη “φιλοξενία” για εμάς τους Έλληνες δεν είναι απλώς ένας όρος. Είναι τρόπος και στάση ζωής. Η έννοια της φιλοξενίας στη χώρα μας στηρίζεται, από την αρχαιότητα, στους ανθρώπους και στην αυθεντική αλληλεπίδρασή τους”.

Η κα Κεφαλογιάννη τόνισε τους συμβολισμούς των φωτογραφιών επισημαίνοντας ότι «στην ψηφιακή εποχή, οι φωτογραφίες μετατρέπονται σε πρεσβευτές της Ελλάδας… σε πομπούς ενός δυνατού μηνύματος που καλεί τους ταξιδιώτες στη χώρα μας» και υπενθύμισε ότι “το Υπουργείο Τουρισμού συνεχίζει να στηρίζει δυναμικά πρωτοβουλίες που αναδεικνύουν την πολιτιστική διάσταση του ελληνικού τουρισμού, ενισχύοντας την ταυτότητα της Ελλάδας ως προορισμού που συνδυάζει αυθεντικότητα, ιστορία και σύγχρονη δημιουργικότητα.

Η ομαδική φωτογραφική έκθεση με τίτλο “Philoxenia Travel & Culture” φιλοξενείται από τις 12 έως τις 27 Απριλίου 2025 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στο πλαίσιο του εορτασμού για τα 40 χρόνια της Philoxenia, που έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1985.

Η έκθεση χωρίζεται σε δύο θεματικές ενότητες – “Philoxenia & Travel” και “Philoxenia & Culture” – και περιλαμβάνει 156 φωτογραφίες από 125 φωτογράφους, προσφέροντας στο κοινό ένα πολυδιάστατο αφήγημα εικόνων, αφιερωμένο στις ανεξερεύνητες πτυχές της Ελλάδας, στις πολιτισμικές ρίζες και στις ανθρώπινες στιγμές φιλοξενίας που ορίζουν τον ελληνικό τρόπο ζωής.

Το φωτογραφικό υλικό προέκυψε από δύο ανοιχτούς διαγωνισμούς που διοργανώθηκαν από την κοινότητα Greek Instagramers Events τα έτη 2022 και 2024, με τη συμμετοχή πάνω από 370 φωτογράφων και την υποβολή 3.400 εικόνων, από τις οποίες επιλέχθηκαν οι πιο χαρακτηριστικές.

Με την καλλιτεχνική επιμέλεια των ιδρυτών της κοινότητας, Έλλης Αγιαννίδη και Γιώργου Βέργαδου, η “Philoxenia Travel & Culture” συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, αποτελώντας φόρο τιμής στην ψυχή της Ελλάδας και αναδεικνύοντας την ισχυρή σύνδεση του τουρισμού με τον πολιτισμό.

Συμμετέχουν αλφαβητικά: Arkadiusz Dudzinski, Τρύφων Αβραμίκας, Σοφιάννα Αγγελοπούλου, Έλλη Αγιαννίδη, Μιχάλης Αγιαννίδης, Αντώνης Αλεξάκης, Αλέξης Αλεξανδρής, Δημήτρης Αλεξανδρόπουλος, Ιωάννης Αμπατζόγλου, Δέσποινα Αποστολίδου, Γιώργος Ασανιώτης, Ζαφείριος Βαρζάκας, Γιώργος Βέργαδος, Εβελίνα Βορριά, Ηλίας Γεωργουλέας, Ευάγγελος Γιωτόπουλος, Μάνος Γρηγορίου, Ντόρα Γριβοπούλου, Τάκης Δαμβακάρης, Αλίκη Δανάλη, Ασημίνα Δεληλάμπρου, Χριστίνα Δεμερτσίδου, Δημήτρης Δεσποινούδης, Παύλος Δημητριάδης, Δήμητρα Δημοπούλου, Ιωάννης Ευθυμίου, Φώτης Ηλιάδης, Μάρθα Θεοδωρίδου, Μαρία Θεοδώρου, Άντα Κάζαγλη, Γκάρο Καλαϊτζιάν, Βασίλης Καλαμάρας, Νίκος Καλδέλης, Βασίλης Καλιακμάνης, Βίκη Καλογιάννη, Βασίλης Καμπανιάρης, Ευγενία Κανέλλη, Ιωάννα Καραγιαννίδου, Μαρία Καραθανάση, Αντώνης Καραμολέγκος, Λεωνίδας Καραμπάσης, Νικόλαος Καραμπετάκης, Δημήτριος Καρούμπας, Αγγελική Κασαλιά, Πάνος Καψάλης, Κωνσταντίνος Κόλλιας, Παντελής Κόνδυλας, Συμέλα Κορωνίδου, Αγάπη Κοσμίδου, Ευάγγελος Κούκος, Γιώτα Κουλιανού, Γιώργος Κουλουρίδης, Ελεάννα Κούνουπα, Φωτεινή Κρανάκη, Νέλλη Κρητικοπούλου, Ιφιγένεια Κρικέλη, Γιώργος Λαζαρίδης, Χρήστος Λαζαρίδης, Βάσω Λεπίδα, Θεόδωρος Λιανόπουλος, Αναστασία Λιάπη, Ηλίας Λυκογιάννης, Μαρίνα Λυπηρίδου, Θεοδώρα Μακρή, Γιώργος Μαλλιαράκης, Ευαγγελία Μεϊμέτη, Κούλα Μελαχροινάκη, Τίνα Μελαχροινάκη, Ανδρέας Μεσημέρης, Βασιλένα Μητσιάδη, Σταύρος Μοσχόπουλος, Αναστάσιος Μπακόλας, Ελένη Μπεράτη, Θωμάς Νεράντζης, Νίκος Νικολετάκης, Δημήτριος Ντάφος, Πέννυ Οικονομάκη, Μιχαήλ Οικονομάκης, Χρήστος Όρλης, Μαρία Παναγιωτοπούλου, Αλέξανδρος Πάντας, Παύλος Παπαδόπουλος, Θωμάς Παπαθωμάς, Κωνσταντίνα Παπαϊωάννου, Νικόλαος Παραπονιάρης, Ιορδάνης Παρασκευάς, Ελένη Πατρινού, Ερίνα Παυλιδάκη, Μορφούλα Πειθή, Γιώργος Πετρουλάκης, Χριστίνα Πιερράκου, Δέσποινα Πλαζομίτη, Γιώργος Ράπτης, Νίκη Σαββίδη, Κωνσταντίνος Σαχλός, Φωτεινή Σηφακάκη, Θεόδωρος Σιούτας, Ουρανία Σκέντου, Γεώργιος Σκούφας, Μαρία Σκυλοδήμου, Φοίβος Σταμπολιάδης, Μάνος Σταυρακάκης, Βασίλειος Στεργιόπουλος, Μαρία Στυλιανίδου, Φανή Τερζή, Νασίρ Τζαβέντ, Ελευθερία Τζεϊράνη, Στέλλα Τράκα, Βασιλική Τρύφωνα, Θωμάς Τσαμάκης, Σταυρούλα Τσάμη, Χρυσάνθη Τσελίκα, Μιχαήλ Τσιράκης, Πέτρος Τσιφάκης, Μαργαρίτα Τσορβά, Αναστασία Φραγκιά, Δέσποινα Φραγκίδου, Κυριακή Φρεντζά, Κωνσταντίνος Φώτης, Φροσύνη Χαλκιοπούλου, Νάνσυ Χατζηπέτρου, Χρήστος Χήρμπος, Γιάννης Χούσος, Μαρίζα Χρηστοφή, Βασίλης Χρυσανθόπουλος.

Στην έκθεση παρουσιάζονται 12 εικόνες μεγάλης κλίμακας που απεικονίζουν γνωστούς σταρ, μεταξύ άλλων τους Γουίλεμ Νταφόε, Σούζαν Σάραντον, Τζούλιαν Μουρ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι και Ναόμι Γουότς μεταμορφωμένους από πλαστικά απορρίμματα. Ο φωτογράφος δημιούργησε μια σειρά από πορτρέτα των διάσημων, οι οποίοι παρουσιάζονται σαν να πνίγονται από το πλαστικό. «Η υποστήριξή τους στο έργο ήταν άμεση και εγκάρδια» είπε Φαμπρίτσιο Φέρι.

Κάθε μία από τις εκτυπώσεις μεγάλου μεγέθους κρεμάστηκε σε έναν μαύρο τοίχο, τρυπημένο από δύο σιδερένια καρφιά. Η εγκατάσταση μεταφέρει τους επισκέπτες στη σιωπή της αβύσσου μέσα από μια έντονη και συναρπαστική σκηνογραφία. Ένα μεγάλο γυάλινο φέρετρο που περιέχει θαλασσινό νερό, ένα αδιαμφισβήτητο σύμβολο της ευπάθειας των υδάτινων οικοσυστημάτων και της ίδιας της ζωής, είναι τοποθετημένο στο κέντρο των μεγάλων εικόνων. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς έδωσε τη συμβολή της στην εγκατάσταση προτείνοντας να αναδημιουργηθεί η αθόρυβη σιωπή της αβύσσου με τη χρήση ηχομονωτικών ακουστικών.

Η έκθεση διερευνά επίσης τέσσερα βασικά θέματα: την περιβαλλοντική διάσταση, την οικονομική διάσταση, την ανθρωπολογική και ηθική διάσταση. «Η τέχνη ξέρει πώς να εστιάζει στα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας με μια γλώσσα που φτάνει κατευθείαν στη νοημοσύνη και τα συναισθήματα» δήλωσε ο σύμβουλος πολιτισμού της δημοτικής αρχής του Μιλάνου, Τομάσο Σάκι. «Με το Breathtaking, ο Φαμπρίτσιο Φέρι μας φέρνει αντιμέτωπους με το δράμα της θαλάσσιας ρύπανσης, αναγκάζοντάς μας να αναγνωρίσουμε ότι κάθε καθημερινή χειρονομία έχει αντίκτυπο στην επιβίωση του πλανήτη μας» ανέφερε.

Ο Φαμπρίτσιο Φέρι ξεκίνησε την καριέρα του ως φωτορεπόρτερ το 1970 σε ηλικία 17 ετών, φωτογραφίζοντας την πολιτική ζωή της Ιταλίας. Στη συνέχεια έστρεψε την προσοχή του στον κόσμο της μόδας και μετακόμισε προσωρινά στο Λονδίνο το 1974 και στη Νέα Υόρκη έναν χρόνο αργότερα. Σύντομα έγινε ένας από τους πιο περιζήτητους φωτογράφους, δουλεύοντας για κορυφαία περιοδικά μόδας όπως Vogue, Harper’s Bazaar, Marie Claire, Elle, Vanity Fair, Interview, GQ και Esquire.

Ως νέος επιχειρηματίας, ίδρυσε το Industria Superstudio στο Μιλάνο το 1983 και αργότερα άνοιξε το παράρτημά του στη Νέα Υόρκη το 1991 με πολυλειτουργικά στούντιο και τμήματα μουσικής και ψηφιακής έρευνας. Το 1997, στο Μιλάνο ίδρυσε το “L’Università dell’Immagine” (Πανεπιστήμιο για την Εικόνα). Είναι επίσης συνθέτης και έχει δημιουργήσει μουσική για ταινίες. Η έκθεση «Breathtaking by Fabrizio Ferri» θα διαρκέσει έως τις 27 Απριλίου 2025.

Η έκθεση παρουσιάζεται από τη Δευτέρα, 31 Μαρτίου έως το Σάββατο, 12 Απριλίου 2025. 

Η έκθεση εγκαινιάζεται τη Δευτέρα, 31 Μαρτίου και ώρα 5-9μ.μ. και πραγματοποιείται σε concept, οργάνωση και επικοινωνία του εκπαιδευτικού και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων, Δημήτρη Λαζάρου. 

Στόχος της έκθεσης μέσα από την ελεύθερη θεματολογία της να προσεγγίσει τη λάμψη της έμπνευσης και της δημιουργίας σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών λίγο πριν το Πάσχα, τη Λαμπρή, όπως λέγεται στην Ελλάδα, επειδή θεωρείται ως η λαμπρότερη μέρα του χρόνου, ή ακόμη και η μέρα της λαμπρότερης εορτής. 

Σε αυτή τη λαμπρή γιορτή τέχνης σας προσκαλούν 17 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί:

Συμμετέχουν οι εικαστικοί

Art Armaou Elina - Jocasta M. - Maria Vlasseros - Ηλίας Αποστολάκης - Φάνης Κοττάς - Ευαγγελία Λιάσκου - Ιωάννα Λιγνού - Σοφία Μακρινού - Χαράλαμπος Μαράβας - Βιβή Μεντζελοπούλου - Νάντια Μπαράκου - Φώτης Μπεγέτης - Ιωάννα Παληοκώστα - Άλκηστις Παντοπούλου - Γεράσιμος Παρίσης - Ελένη Φφλή 

Εικαστικό κόσμημα: Styliani’s Hanmade (Στέλλα Καβαδάτου)

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου 

email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com 

Εγκαίνια: Δευτέρα, 31 Μαρτίου 2025 | 5 – 9μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: 31 Μαρτίου έως 12 Απριλίου 2025

Εκ του λάμπω, ΤΑ ΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΑ  – Εκδήλωση στο facebook στο παρακάτω link: 

https://www.facebook.com/events/918545996883154/918546030216484/?active_tab=discussion 

ΕΛΛΗΝΟ – ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Πλ. Κολωνακίου 2, 

4ος όροφος

Κολωνάκι, Αθήνα

(Είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς)

Ημέρες και Ώρες λειτουργίας 

Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τετάρτης): 5 - 9 μ.μ.

Σάββατο: 12 - 4 μ.μ.

Τετάρτη και Κυριακή: ΚΛΕΙΣΤΑ 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ