Η έκθεση παρουσιάζεται στον ιστορικό χώρο του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, στην καρδιά της Αθήνας, στο Κολωνάκι (πλ. Κολωνακίου 2, 4ος όροφος, είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς) από τη Δευτέρα, 5 Μαΐου έως την Παρασκευή, 16 Μαΐου 2025.

Πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για μια έκθεση που πέραν από τα εγκαίνια της θα έχει ένα ιδιαίτερο ΚΛΕΙΣΙΜΟ / FINISSAGE, την Παρασκευή, 16 Μαΐου και ώρα 5-9μ.μ. στο οποίο παρουσιάζονται ποικίλες δράσεις και παράλληλα αποτελεί την έναρξη 3ήμερων εκδηλώσεων και δράσεων στα πλαίσια του Πολιτιστικού Φεστιβάλ ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ που περιλαμβάνουν:

* 16.05.2025 (Παρασκευή): Επίσημο κλείσιμο (5-9 μ.μ.) της ομώνυμης εικαστικής έκθεσης με βουλγαροελληνικό χορευτικό πρόγραμμα και παρουσίαση των τάσεων της μόδας για το 2025

* 17.05.2025 (Σάββατο) - Εκδρομή στην Ύδρα - το νησί των καλλιτεχνών, όπου θα παρουσιαστεί η Περιοδεύουσα  Έκθεση Μαθητών και μέρος του προγράμματος του φεστιβάλ

* 18.05.2025 (Κυριακή) - Φεστιβάλ "ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ" ΑΘΗΝΑ 2025 με Συντονιστή της εκδήλωσης τον Στυλιανό Χρονόπουλο, σε υπαίθριο κεντρικό χώρο του Δήμου Αθηναίων που θα ανακοινωθεί σύντομα

Το προτεινόμενο πρόγραμμα στοχεύει να δώσει στους συμμετέχοντες περισσότερο χρόνο για πολιτιστική συνεργασία και δημιουργική αλληλεπίδραση.

Το έργο αυτό πραγματοποιείται από τον Σύλλογο «ART PREMIERA» με Πρόεδρο την Yurka Raycheva, συγγραφέα, εμπνεύστρια της ιδέας του Φεστιβάλ και διοργανώτρια της υλοποίησής του.

Στη συνδιοργάνωση και την επικοινωνία της έκθεσης συμμετέχει ο εκπαιδευτικός και διοργανωτής εικαστικών εκθέσεων Δημήτρης Λαζάρου.

Ο ιστορικός και κριτικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς σημειώνει:

«Οι εμβληματικές δυνάμεις της μνημονικής ιδιάζουσας έρευνας και της σημειωτικής ιδιότυπης μελέτης των εμπνευσμένων δημιουργών στα πολυπρισματικά εκθέματα με αναφορά στο άρωμα τριαντάφυλλο κινούνται ευθύβολα με ένα μεγαλείο γραφής  που οδηγεί στα μονοπάτια της μέθεξης του κοινού. Η μαγεία της τεχνικής τεκμηριώνεται μέσα από τις συγκυρίες της ευειδούς απεικόνισης που αναδεικνύουν έντεχνες αποδόσεις με καίρια αποκάλυψη. Η περιδιάβαση στους σημαίνοντες κήπους της συγκεκριμένης θεματολογίας ξεκινά από τα σύμβολα των εποχών και επεκτείνεται σε πολυκύμαντες αποτυπώσεις με ενδιαφέρουσες προτάσεις. Η γοητευτική χροιά των προεκτάσεων επισημαίνεται ευπρόσδεκτα και καταλυτικά από υφολογικά  κρυπτογραφημένα και θησαυρισμένα στοιχεία. Τα ποικίλα δημιουργήματα εκπέμπουν τονισμούς ευρηματικών συλλήψεων με επικονιάσεις και συνδυαστικές εκφάνσεις. Ο αρχιτεκτονικός περίγυρος των επιτευγμάτων που παρακολουθούμε κυριαρχείται από αρχετυπικές αναφορές σε λεπτομερείς συνθέσεις. Η ογκολογική στερεότητα συγκροτεί την πλήρη ενδυνάμωση στις πολυσήμαντες διαβαθμίσεις. Συντονίζει την ύπαρξη της εκλεπτυσμένης αισθαντικότητας στις διαδρομές της έκστασης των ουσιωδών θεάσεων.»

Συμμετέχουν από τη Βουλγαρία οι εικαστικοί: 

Silviya Dimova Bonkina, Ivo Ivanov, Irena Yancheva, Marta Genova – Dimitrova, Silva Petkova, Iliana Dimitrova – Rabcheva, Milena Vladkova

και από την Ελλάδα οι:

AMENTE (Αναστασία Μεντεσίδου), Jocasta M., Stella Caviart, Αναστασία Αθανασοπούλου, Κώστας Αρβανίτης, Αιμίλιος Γάσπαρης, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Φώτης Μπεγέτης, Γιώτα Αλίκη Μπιτσάκη, Σοφία Νάκη, Κωνσταντίνα Ντζιαβού, Άλκηστις Παντοπούλου, Λεόντιος Πετμεζάς, Μαρίνα Σωτηροπούλου

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΗ εκδηλώσεων και δράσεων του Φεστιβάλ: κ. Yurka Raycheva, email: raycheva1961@gmail.com   

Επικοινωνία έκθεσης: Δημήτρης Λαζάρου, email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com 

Εγκαίνια: Δευτέρα, 5 Μαΐου και ώρα 5-9μ.μ. 

FINISSAGE: Παρασκευή, 16 Μαΐου και ώρα 5-9μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: 5 – 16 Μαΐου 2025

Εκδήλωση στο facebook στο παρακάτω link: 

https://web.facebook.com/events/610961345327019/610961378660349/?active_tab=discussion 

ΕΛΛΗΝΟ – ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Πλ. Κολωνακίου 2, 

4ος όροφος

Κολωνάκι, Αθήνα

(Είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς)

Ημέρες και Ώρες λειτουργίας 

Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τετάρτης): 5 - 9 μ.μ.

Σάββατο: 12 - 4 μ.μ. 

Τετάρτη, Κυριακή: ΚΛΕΙΣΤΑ 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Στον πυρήνα της πρακτικής του Καρακατσάνη βρίσκεται μια υπερβατική εσωτερική διεργασία υπό το πρίσμα της μνήμης και της υλικότητας. Ο τίτλος της έκθεσης υπονοεί τους κρυμμένους μηχανισμούς που ορίζουν την ουσία ενός τόπου: τα διεισδυτικά, συχνά αθέατα εργαλεία που μας βοηθούν να πλοηγηθούμε, να ορίσουμε και να ερμηνεύσουμε τα περιβάλλοντα που κατοικούμε, καθώς και εκείνα που καθορίζουν και συνθέτουν την ίδια μας την ύπαρξη. Το αστικό τοπίο δεν αποτελεί μόνο το αντικείμενο του καλλιτέχνη· είναι το ίδιο το μέσο του. Κάθε πινελιά αποκαλύπτει την περίπλοκη σχέση μεταξύ της μοναδικότητάς του και των ιστοριών που κουβαλά. Σύμβολα προσωπικής και συλλογικής ταυτότητας, ιδεολογιών και συναισθημάτων είναι συνυφασμένα στoν ιστό της καθημερινής πραγματικότητας.

Τα έργα που εκτίθενται ξεδιπλώνονται ως ανακλάσεις ενός μητροπολιτικού πνεύματος, καταγράφοντας τα υλικά υπολείμματα ενός δικτύου σε διαρκή μεταμόρφωση: τα αντικείμενα, τους ανθρώπους και τις υποδομές του. Αντιπροσωπεύουν τα σημεία αυτής της πανταχού παρούσας συνθήκης στην κοινή μας συνείδηση, όπου το αντικείμενο μετατρέπεται σε σκεύος ευαισθητοποίησης, επιθυμίας και απώλειας.

Σε πολλά έργα, ο Καρακατσάνης ενσωματώνει κρυπτογραφημένα σύμβολα (αρχικά γράμματα, αριθμούς και άλλες σημειώσεις) που αναπαράγουν τα αινιγματικά γλωσσικά ιδιώματα προσωπικών ημερολογίων. Αυτές οι λεπτές επισημάνσεις προσδίδουν μια διάσταση οικειότητας στη δουλειά του, υποδηλώνοντας έναν ιδιωτικό κόσμο προστατευμένο από τη δημόσια θέα. Αυτές οι λεπτομέρειες ενδυναμώνουν τη θέαση του ανεπτυγμένου από τον καλλιτέχνη τοπίου ως μια πολυσύνθετη, στρωματοποιημένη περιπέτεια που αντιστέκεται σε μια απλή ερμηνεία. Ανακαλεί τους τρόπους με τους οποίους οι κατακερματισμένες ιστορίες συγκλίνουν με τον ευρύτερο κοινωνικό ιστό.

Η παρουσία αρχιτεκτονικών μορφών, κυρίως κατοικιών, παραπέμπει σε παλαιότερα έργα, όπου οι δομές αυτές γίνονται αναπαραστάσεις του σπιτιού, της οικογένειας και της διάβασης του χρόνου. Η σειρά έργων c/Aragón 249 (1983), που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Βαρκελώνη, αναδεικνύει καθαρά την εμπειρική και διαδοχική προοπτική των περισσότερων από τους θεματικούς του κύκλους. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτοί οι κύκλοι αλληλοσυμπληρώνονται και εξελίσσονται αλληλοεξαρτώμενοι, τόσο καλλιτεχνικά όσο και εννοιολογικά. Μέσα σε μια καριέρα που εκτείνεται σε 42 χρόνια, αποτυπώνει τις πολλαπλές ερμηνείες παρόμοιων ερωτημάτων σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Πρόκειται για μια διαπραγμάτευση μεταξύ της χαράς της ζωής και του φόβου, με μια χαρακτηριστική γραφική τεχνοτροπία και συναισθηματική αποτύπωση.

Για τον Καρακατσάνη, η πόλη είναι τόσο ένα σημείο αναχώρησης όσο και επιστροφής. Όπως λέει, είναι «η Αθήνα, όπως τη ζω, αλλά και όπως τη φαντάζομαι». Μετατρέπεται σε ένα ζωντανό αρχείο περασμένων ζωών, ένας χώρος όπου οι ατομικές και συλλογικές μνήμες συγχωνεύονται. Σε αυτόν τον χώρο, οι προβληματισμοί του για την οικογένεια και τα αφηγήματα διασποράς—ιδιαίτερα την ιστορία των γονιών του στην Αίγυπτο—συνδέονται με μια τελετουργία επιστροφής, απώλειας και επιθυμίας.

Η επανάληψη μοτίβων στα έργα λειτουργεί ως το πιο κυρίαρχο μορφοπλαστικό μέσο, εκδηλώνοντας την κυκλική φύση της ζωής. Η χορογραφία ορισμένων μοτίβων του Καρακατσάνη εκφράζει μια διαδικασία αναστοχασμού. Η συνεχής αναδιάταξη αυτών των στοιχείων ανταποκρίνεται στον αέναο επαναπροσδιορισμό του περιβάλλοντός μας, τόσο σε φυσικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο, σε μια αδιάκοπα μεταβαλλόμενη αναζήτηση νοήματος.

Το «Αστικά Εργαλεία» δεν είναι απλώς μια έκθεση εικόνων· είναι μια φιλοσοφική περιπλάνηση στο ρόλο του τοπίου στη διαμόρφωση των ταυτοτήτων μας, της μνήμης μας και της ηθικής μας πυξίδας. Με τις ζωντανές υφές των καμβάδων του μας προσκαλεί να επαναπροσδιορίσουμε τα συνηθισμένα εργαλεία της καθημερινότητάς μας ως ισχυρές μεταφορές, γεμάτες ιστορία και νόημα. Έτσι, μας προκαλεί να αμφισβητήσουμε τους τρόπους με τους οποίους κινούμαστε στην πόλη και να εξετάσουμε τι κρύβεται κάτω από την επιφάνειά της. Επαναπλαισιώνοντάς την ως δυναμικό παλίμψηστο, η έκθεση εξετάζει την αλληλεπίδραση της χωρικής αντίληψης με τη διαμόρφωση της ταυτότητας, παρακινώντας μας σε μια βαθύτερη εξέταση των μεταφυσικών δεσμών μεταξύ τόπου και εαυτού. Η δουλειά του Καρακατσάνη υπαινίσσεται μια ποιητική οντολογία, όπου το αθέατο διαμορφώνει έναν πιο ουσιαστικό δρόμο από το αισθητό και το ορατό.

Αθήνα, Φεβρουάριος 2025

Δρ. Κώστας Πράπογλου

αρχαιολόγος-αρχιτέκτονας | επιμελητής εκθέσεων σύγχρονης τέχνης

Λίγα λόγια για τον Βασίλη Καρακατσάνη

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 όπου ζει και εργάζεται.

Σπούδασε ζωγραφική, σκηνογραφία & τέχνη του βιβλίου, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, Θεωρία της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης & Συντήρηση Αρχιτεκτονικών Μνημείων στο Centro Europeo της Βενετίας, με υποτροφίες του ΙΚΥ, της Ισπανικής Κυβέρνησης & του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Έχει εκθέσει από το 1982 έως σήμερα, (ατομικές εκθέσεις) στην Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Ιταλία, Ινδονησία, Ισημερινό, Τουρκία, Δανία, H.A.E. & Γερμανία.

Συμμετείχε σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις, Art Fairs & διεθνείς εκθέσεις.

Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα & το εξωτερικό.

—

Gallery Genesis.

121 IPPOKRATOUS Street,

Athens,11472

Greece.

Tel.: +30 211 7100566

www.gallerygenesisathens.com

Gallery Genesis Opening Hours:

Tuesday – Thursday – Friday 12:00 – 21:00

Saturday 12:00 – 15:00

Η τρίτη ατομική έκθεση του καταξιωμένου Ιταλού σύγχρονου καλλιτέχνη με τίτλο «Karl Goes to Memphis» εγκαινιάστηκε στο Almine Rech Monaco και έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει έως τις 24 Μαΐου 2025.

Η έκθεση παρουσιάζει την κατοικία στο Μόντε Κάρλο, στην οποία στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Καρλ Λάγκερφελντ μετακόμισε και επέλεξε να επιπλώσει αποκλειστικά με δημιουργίες ντιζάιν Memphis.

Τα έπιπλα προέρχονται από την ιταλική ομάδα Memphis, αρχιτεκτονική συλλογικότητα, που ιδρύθηκε από τον Έτορε Σότσας (Ettore Sottsass) το 1981. Το κίνημα του Μέμφις ήταν γνωστό για τα έντονα χρώματα, τα γεωμετρικά σχήματα και τα αντισυμβατικά υλικά του και τη μετατροπή καθημερινών αντικειμένων σε μανιφέστο ντιζάιν.

Ο Γερμανός σχεδιαστής Καρλ Λάγκερφελντ ήταν από τους πρώτους που ασπάστηκαν το κίνημα. Το ενδιαφέρον του για το κίνημα ήταν μια φυσική επέκταση της πολυτομεακής προσέγγισης στη δημιουργικότητα που τον διέκρινε. Πέρα από τη μόδα, ήταν επίσης φωτογράφος, εκδότης και συλλέκτης, με επιρροή που έφτασε στους κόσμους του ντιζάιν, της αρχιτεκτονικής και της ποπ κουλτούρας.

Ο Βέτσολι αναδημιούργησε την ατμόσφαιρα του διαμερίσματος του Λάγκερφελντ στο Μόντε Κάρλο, χρησιμοποιώντας πρωτότυπα έργα που κάποτε κοσμούσαν το σπίτι του σχεδιαστή. Ανάμεσα στα εκθέματα περιλαμβάνονται η βιβλιοθήκη Carlton του Έτορε Σότσας, ο καναπές Dublin του Μάρκο Ζανίνι, μαζί με δημιουργίες των Μαρτίν Μπεντέν, Τζορτζ Σόουντεν και άλλων. Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης οκτώ νέα κεντημένα πορτρέτα του Λάγκερφελντ από τον επιμελητή της, εμπνευσμένα από πρώιμες φωτογραφίες του σχεδιαστή.

«Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Όταν είδα την έκθεση Memphis τον Σεπτέμβριο του 1981 στο Μιλάνο, μόλις είχα αποκτήσει ένα μεγάλο διαμέρισμα στο Μόντε Κάρλο. Και δεν είχα ιδέα πώς να το επιπλώσω. Δεν είχα ζήσει ποτέ σε μοντέρνο κτίριο. Τα ήθελα όλα μοντέρνα και αμέσως σκέφτηκα ότι το Memphis θα ήταν το Art Deco της δεκαετίας του 1980. Είχα δίκιο. Η επιρροή ήταν τεράστια. Το Memphis προσπάθησε να δώσει φρέσκο αέρα στη λέξη “ντιζάιν”. Και αυτό που μου αρέσει σε όλα τα στοιχεία του Memphis είναι το χιούμορ τους» είχε αναφέρει ο Καρλ Λάγκερφελντ.

Η έκθεση βασίζεται σε ένα από τα πιο αυθεντικά επεισόδια στην ιστορία του ντιζάιν του 20ου αιώνα – τη συνάντηση μεταξύ δύο γιγάντων της σύγχρονης δημιουργικότητας: του οραματιστή Καρλ Λάγκερφελντ και του Memphis, που ιδρύθηκε από τον Έτορε Σότσας.

Η έκθεση παρουσιάζεται από την Πέμπτη, 1η Μαΐου έως τη Δευτέρα, 30 Ιουνίου 2025.

Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα ποικίλης θεματολογίας, πάντα όμως μέσα από την έντονη χρωματική προσέγγιση της ψυχοσύνθεσης της εικαστικού που εμπνέεται από μνήμες, γεγονότα και καταστάσεις διαφορετικών περιόδων της ζωής της τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε έως τα εφηβικά της χρόνια.

Στα έργα που παρουσιάζονται, άλογα, μέλισσες, τίγρεις συνυπάρχουν, ακολουθώντας τα παιχνιδίσματα της μουσικής ενός σαξόφωνου, την ώρα που δυο άνθρωποι ερωτεύονται, ονειρεύονται και σύγχρονες γυναίκες με ποπ διάθεση κοιτάζουν το μέλλον, άλλοτε στοχαστικά κι άλλοτε ρομαντικά, ακολουθώντας τις μυρωδιές από λουλούδια και παραλίες και συνοψίζοντας τη ζωή μέσα από την αισιόδοξη ματιά της εικαστικού και την οικολογική της διάθεση να δημιουργεί κόσμους που μπορεί να φαντάζουν ουτοπικοί, αλλά είναι στο χέρι μας να είναι πραγματικοί. Παράλληλα δίνουν τη δυνατότητα στο θεατή τους να δημιουργήσει νοητά τα δικά του έργα που σε συνεργασία με την εικαστικό μπορεί να γίνουν πραγματικά. 

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πληροφορίες – Επικοινωνία: k.chatzinikita@gmail.com 

Διάρκεια έκθεσης: 1η Μαΐου  έως 30 Ιουνίου 2025

ΡΑΜΝΟΥΣ

Κηφισίας 1, Πλατεία Νέου Ηρακλείου

(δίπλα στον σταθμό ΗΣΑΠ Νέου Ηρακλείου)

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Το έργο «Big Electric Chair» απεικονίζει μια εκδοχή φωτογραφίας στον Τύπο του 1953 που τραβήχτηκε στον θάλαμο εκτέλεσης του σωφρονιστικού κέντρου Sing Sing στη Νέα Υόρκη, μια εικόνα που χρησίμευσε ως βάση της περίφημης σειράς «Death and Disaster» του Άντι Γουόρχολ. Σε αντίθεση με άλλα έργα όπου προβάλλονται πόρτες, σωλήνες και πρόσθετες πινακίδες, αυτός ο πίνακας εστιάζει αποκλειστικά στην ηλεκτρική καρέκλα, παραπέμποντας στα έντονα, αναμνηστικά δυαδικά σύνολα ζωής και θανάτου, καθώς και μια αυξανόμενη απευαισθητοποίηση σε βίαιες εικόνες – ένα θέμα που συνδέει ολόκληρη τη σειρά.

«Το έργο είναι η απόλυτη νεκρή φύση» εξήγησε ο πρόεδρος του τμήματος Τέχνης του 20ού και 21ου αιώνα του Christie’s, Άλεξ Ρότερ. «Είναι μοναδικό στο έργο του Γουόρχολ – ένα μοναχικό αντικείμενο σε μια ήσυχη στιγμή, που αντανακλά την ευθραυστότητα της ανθρώπινης κατάστασης» σημείωσε.

Οι πίνακες του Γουόρχολ «Big Electric Chair» από το 1967 και το 1968 έχουν περιγραφεί από τον θρυλικό επιμελητή του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης Χένρι Γκελντζάλερ ως οι πιο ισχυροί πίνακες στην pop art. Από τους 12 που παρουσιάστηκαν πρώτη φορά στο Modern Museet το 1968, οκτώ βρίσκονται τώρα σε μεγάλες συλλογές οργανισμών.

Η έκθεση αποτελεί μια σύγχρονη αποτύπωση της έννοιας της φιλοξενίας και του πολιτισμού, μέσα από τον φωτογραφικό φακό 156 δημιουργών, σε μια συνδιοργάνωση της ΔΕΘ-Helexpo με την κοινότητα Greek Instagramers.

Η Υπουργός Τουρισμού στο χαιρετισμό της εξήρε την πρωτοβουλία και υπογράμμισε τη σημασία της διασύνδεσης πολιτισμού και τουρισμού, αναφέροντας ότι το πολιτιστικό κεφάλαιο αποτελεί ισχυρό στοιχείο διαφοροποίησης και εμπλουτισμού της τουριστικής εμπειρίας που προσφέρουμε στους επισκέπτες.

Επισήμανε ακόμη ότι “Η λέξη “φιλοξενία” για εμάς τους Έλληνες δεν είναι απλώς ένας όρος. Είναι τρόπος και στάση ζωής. Η έννοια της φιλοξενίας στη χώρα μας στηρίζεται, από την αρχαιότητα, στους ανθρώπους και στην αυθεντική αλληλεπίδρασή τους”.

Η κα Κεφαλογιάννη τόνισε τους συμβολισμούς των φωτογραφιών επισημαίνοντας ότι «στην ψηφιακή εποχή, οι φωτογραφίες μετατρέπονται σε πρεσβευτές της Ελλάδας… σε πομπούς ενός δυνατού μηνύματος που καλεί τους ταξιδιώτες στη χώρα μας» και υπενθύμισε ότι “το Υπουργείο Τουρισμού συνεχίζει να στηρίζει δυναμικά πρωτοβουλίες που αναδεικνύουν την πολιτιστική διάσταση του ελληνικού τουρισμού, ενισχύοντας την ταυτότητα της Ελλάδας ως προορισμού που συνδυάζει αυθεντικότητα, ιστορία και σύγχρονη δημιουργικότητα.

Η ομαδική φωτογραφική έκθεση με τίτλο “Philoxenia Travel & Culture” φιλοξενείται από τις 12 έως τις 27 Απριλίου 2025 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στο πλαίσιο του εορτασμού για τα 40 χρόνια της Philoxenia, που έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1985.

Η έκθεση χωρίζεται σε δύο θεματικές ενότητες – “Philoxenia & Travel” και “Philoxenia & Culture” – και περιλαμβάνει 156 φωτογραφίες από 125 φωτογράφους, προσφέροντας στο κοινό ένα πολυδιάστατο αφήγημα εικόνων, αφιερωμένο στις ανεξερεύνητες πτυχές της Ελλάδας, στις πολιτισμικές ρίζες και στις ανθρώπινες στιγμές φιλοξενίας που ορίζουν τον ελληνικό τρόπο ζωής.

Το φωτογραφικό υλικό προέκυψε από δύο ανοιχτούς διαγωνισμούς που διοργανώθηκαν από την κοινότητα Greek Instagramers Events τα έτη 2022 και 2024, με τη συμμετοχή πάνω από 370 φωτογράφων και την υποβολή 3.400 εικόνων, από τις οποίες επιλέχθηκαν οι πιο χαρακτηριστικές.

Με την καλλιτεχνική επιμέλεια των ιδρυτών της κοινότητας, Έλλης Αγιαννίδη και Γιώργου Βέργαδου, η “Philoxenia Travel & Culture” συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, αποτελώντας φόρο τιμής στην ψυχή της Ελλάδας και αναδεικνύοντας την ισχυρή σύνδεση του τουρισμού με τον πολιτισμό.

Συμμετέχουν αλφαβητικά: Arkadiusz Dudzinski, Τρύφων Αβραμίκας, Σοφιάννα Αγγελοπούλου, Έλλη Αγιαννίδη, Μιχάλης Αγιαννίδης, Αντώνης Αλεξάκης, Αλέξης Αλεξανδρής, Δημήτρης Αλεξανδρόπουλος, Ιωάννης Αμπατζόγλου, Δέσποινα Αποστολίδου, Γιώργος Ασανιώτης, Ζαφείριος Βαρζάκας, Γιώργος Βέργαδος, Εβελίνα Βορριά, Ηλίας Γεωργουλέας, Ευάγγελος Γιωτόπουλος, Μάνος Γρηγορίου, Ντόρα Γριβοπούλου, Τάκης Δαμβακάρης, Αλίκη Δανάλη, Ασημίνα Δεληλάμπρου, Χριστίνα Δεμερτσίδου, Δημήτρης Δεσποινούδης, Παύλος Δημητριάδης, Δήμητρα Δημοπούλου, Ιωάννης Ευθυμίου, Φώτης Ηλιάδης, Μάρθα Θεοδωρίδου, Μαρία Θεοδώρου, Άντα Κάζαγλη, Γκάρο Καλαϊτζιάν, Βασίλης Καλαμάρας, Νίκος Καλδέλης, Βασίλης Καλιακμάνης, Βίκη Καλογιάννη, Βασίλης Καμπανιάρης, Ευγενία Κανέλλη, Ιωάννα Καραγιαννίδου, Μαρία Καραθανάση, Αντώνης Καραμολέγκος, Λεωνίδας Καραμπάσης, Νικόλαος Καραμπετάκης, Δημήτριος Καρούμπας, Αγγελική Κασαλιά, Πάνος Καψάλης, Κωνσταντίνος Κόλλιας, Παντελής Κόνδυλας, Συμέλα Κορωνίδου, Αγάπη Κοσμίδου, Ευάγγελος Κούκος, Γιώτα Κουλιανού, Γιώργος Κουλουρίδης, Ελεάννα Κούνουπα, Φωτεινή Κρανάκη, Νέλλη Κρητικοπούλου, Ιφιγένεια Κρικέλη, Γιώργος Λαζαρίδης, Χρήστος Λαζαρίδης, Βάσω Λεπίδα, Θεόδωρος Λιανόπουλος, Αναστασία Λιάπη, Ηλίας Λυκογιάννης, Μαρίνα Λυπηρίδου, Θεοδώρα Μακρή, Γιώργος Μαλλιαράκης, Ευαγγελία Μεϊμέτη, Κούλα Μελαχροινάκη, Τίνα Μελαχροινάκη, Ανδρέας Μεσημέρης, Βασιλένα Μητσιάδη, Σταύρος Μοσχόπουλος, Αναστάσιος Μπακόλας, Ελένη Μπεράτη, Θωμάς Νεράντζης, Νίκος Νικολετάκης, Δημήτριος Ντάφος, Πέννυ Οικονομάκη, Μιχαήλ Οικονομάκης, Χρήστος Όρλης, Μαρία Παναγιωτοπούλου, Αλέξανδρος Πάντας, Παύλος Παπαδόπουλος, Θωμάς Παπαθωμάς, Κωνσταντίνα Παπαϊωάννου, Νικόλαος Παραπονιάρης, Ιορδάνης Παρασκευάς, Ελένη Πατρινού, Ερίνα Παυλιδάκη, Μορφούλα Πειθή, Γιώργος Πετρουλάκης, Χριστίνα Πιερράκου, Δέσποινα Πλαζομίτη, Γιώργος Ράπτης, Νίκη Σαββίδη, Κωνσταντίνος Σαχλός, Φωτεινή Σηφακάκη, Θεόδωρος Σιούτας, Ουρανία Σκέντου, Γεώργιος Σκούφας, Μαρία Σκυλοδήμου, Φοίβος Σταμπολιάδης, Μάνος Σταυρακάκης, Βασίλειος Στεργιόπουλος, Μαρία Στυλιανίδου, Φανή Τερζή, Νασίρ Τζαβέντ, Ελευθερία Τζεϊράνη, Στέλλα Τράκα, Βασιλική Τρύφωνα, Θωμάς Τσαμάκης, Σταυρούλα Τσάμη, Χρυσάνθη Τσελίκα, Μιχαήλ Τσιράκης, Πέτρος Τσιφάκης, Μαργαρίτα Τσορβά, Αναστασία Φραγκιά, Δέσποινα Φραγκίδου, Κυριακή Φρεντζά, Κωνσταντίνος Φώτης, Φροσύνη Χαλκιοπούλου, Νάνσυ Χατζηπέτρου, Χρήστος Χήρμπος, Γιάννης Χούσος, Μαρίζα Χρηστοφή, Βασίλης Χρυσανθόπουλος.

Στην έκθεση παρουσιάζονται 12 εικόνες μεγάλης κλίμακας που απεικονίζουν γνωστούς σταρ, μεταξύ άλλων τους Γουίλεμ Νταφόε, Σούζαν Σάραντον, Τζούλιαν Μουρ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι και Ναόμι Γουότς μεταμορφωμένους από πλαστικά απορρίμματα. Ο φωτογράφος δημιούργησε μια σειρά από πορτρέτα των διάσημων, οι οποίοι παρουσιάζονται σαν να πνίγονται από το πλαστικό. «Η υποστήριξή τους στο έργο ήταν άμεση και εγκάρδια» είπε Φαμπρίτσιο Φέρι.

Κάθε μία από τις εκτυπώσεις μεγάλου μεγέθους κρεμάστηκε σε έναν μαύρο τοίχο, τρυπημένο από δύο σιδερένια καρφιά. Η εγκατάσταση μεταφέρει τους επισκέπτες στη σιωπή της αβύσσου μέσα από μια έντονη και συναρπαστική σκηνογραφία. Ένα μεγάλο γυάλινο φέρετρο που περιέχει θαλασσινό νερό, ένα αδιαμφισβήτητο σύμβολο της ευπάθειας των υδάτινων οικοσυστημάτων και της ίδιας της ζωής, είναι τοποθετημένο στο κέντρο των μεγάλων εικόνων. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς έδωσε τη συμβολή της στην εγκατάσταση προτείνοντας να αναδημιουργηθεί η αθόρυβη σιωπή της αβύσσου με τη χρήση ηχομονωτικών ακουστικών.

Η έκθεση διερευνά επίσης τέσσερα βασικά θέματα: την περιβαλλοντική διάσταση, την οικονομική διάσταση, την ανθρωπολογική και ηθική διάσταση. «Η τέχνη ξέρει πώς να εστιάζει στα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας με μια γλώσσα που φτάνει κατευθείαν στη νοημοσύνη και τα συναισθήματα» δήλωσε ο σύμβουλος πολιτισμού της δημοτικής αρχής του Μιλάνου, Τομάσο Σάκι. «Με το Breathtaking, ο Φαμπρίτσιο Φέρι μας φέρνει αντιμέτωπους με το δράμα της θαλάσσιας ρύπανσης, αναγκάζοντάς μας να αναγνωρίσουμε ότι κάθε καθημερινή χειρονομία έχει αντίκτυπο στην επιβίωση του πλανήτη μας» ανέφερε.

Ο Φαμπρίτσιο Φέρι ξεκίνησε την καριέρα του ως φωτορεπόρτερ το 1970 σε ηλικία 17 ετών, φωτογραφίζοντας την πολιτική ζωή της Ιταλίας. Στη συνέχεια έστρεψε την προσοχή του στον κόσμο της μόδας και μετακόμισε προσωρινά στο Λονδίνο το 1974 και στη Νέα Υόρκη έναν χρόνο αργότερα. Σύντομα έγινε ένας από τους πιο περιζήτητους φωτογράφους, δουλεύοντας για κορυφαία περιοδικά μόδας όπως Vogue, Harper’s Bazaar, Marie Claire, Elle, Vanity Fair, Interview, GQ και Esquire.

Ως νέος επιχειρηματίας, ίδρυσε το Industria Superstudio στο Μιλάνο το 1983 και αργότερα άνοιξε το παράρτημά του στη Νέα Υόρκη το 1991 με πολυλειτουργικά στούντιο και τμήματα μουσικής και ψηφιακής έρευνας. Το 1997, στο Μιλάνο ίδρυσε το “L’Università dell’Immagine” (Πανεπιστήμιο για την Εικόνα). Είναι επίσης συνθέτης και έχει δημιουργήσει μουσική για ταινίες. Η έκθεση «Breathtaking by Fabrizio Ferri» θα διαρκέσει έως τις 27 Απριλίου 2025.

Η έκθεση παρουσιάζεται από τη Δευτέρα, 31 Μαρτίου έως το Σάββατο, 12 Απριλίου 2025. 

Η έκθεση εγκαινιάζεται τη Δευτέρα, 31 Μαρτίου και ώρα 5-9μ.μ. και πραγματοποιείται σε concept, οργάνωση και επικοινωνία του εκπαιδευτικού και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων, Δημήτρη Λαζάρου. 

Στόχος της έκθεσης μέσα από την ελεύθερη θεματολογία της να προσεγγίσει τη λάμψη της έμπνευσης και της δημιουργίας σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών λίγο πριν το Πάσχα, τη Λαμπρή, όπως λέγεται στην Ελλάδα, επειδή θεωρείται ως η λαμπρότερη μέρα του χρόνου, ή ακόμη και η μέρα της λαμπρότερης εορτής. 

Σε αυτή τη λαμπρή γιορτή τέχνης σας προσκαλούν 17 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί:

Συμμετέχουν οι εικαστικοί

Art Armaou Elina - Jocasta M. - Maria Vlasseros - Ηλίας Αποστολάκης - Φάνης Κοττάς - Ευαγγελία Λιάσκου - Ιωάννα Λιγνού - Σοφία Μακρινού - Χαράλαμπος Μαράβας - Βιβή Μεντζελοπούλου - Νάντια Μπαράκου - Φώτης Μπεγέτης - Ιωάννα Παληοκώστα - Άλκηστις Παντοπούλου - Γεράσιμος Παρίσης - Ελένη Φφλή 

Εικαστικό κόσμημα: Styliani’s Hanmade (Στέλλα Καβαδάτου)

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου 

email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com 

Εγκαίνια: Δευτέρα, 31 Μαρτίου 2025 | 5 – 9μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: 31 Μαρτίου έως 12 Απριλίου 2025

Εκ του λάμπω, ΤΑ ΛΑΜΠΡΙΑΤΙΚΑ  – Εκδήλωση στο facebook στο παρακάτω link: 

https://www.facebook.com/events/918545996883154/918546030216484/?active_tab=discussion 

ΕΛΛΗΝΟ – ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Πλ. Κολωνακίου 2, 

4ος όροφος

Κολωνάκι, Αθήνα

(Είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς)

Ημέρες και Ώρες λειτουργίας 

Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τετάρτης): 5 - 9 μ.μ.

Σάββατο: 12 - 4 μ.μ.

Τετάρτη και Κυριακή: ΚΛΕΙΣΤΑ 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Ο Δήμαρχος Περιστερίου Ανδρέας Π. Παχατουρίδης σας προσκαλεί στα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης ζωγραφικής «ΟΝΕΙΡΑ & ΜΥΘΟΙ» του Γιώργου Σταθόπουλου, την Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025 και ώρα 19.00, στην αίθουσα Τέχνης του Δημαρχιακού Μεγάρου (Καραθεοδωρή & Εθνικής Αντιστάσεως). 

O Γιώργος Σταθόπουλος αποτελεί μια εμβληματική μορφή της ελληνικής τέχνης, με έργο που έχει αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στον εικαστικό χώρο. Η τέχνη του, με τον μοναδικό της χαρακτήρα, όχι μόνο τιμά την πολιτιστική μας κληρονομιά, αλλά και εμπνέει τις νέες γενιές δημιουργών και φιλότεχνων. 

Η διάρκεια της έκθεσης είναι από τις 20 Μαρτίου έως και τις 11 Απριλίου 2025. Ώρες λειτουργίας: Καθημερινές 11.00 – 14.00 και 17.00 – 20.00, Σαββατοκύριακο 11.00 – 14.00. Είσοδος Ελεύθερη!

Η 4η έκθεση του project ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ #2 – κι εγένετο ΦΩΣ είναι πλέον γεγονός, έχει θέμα το ΜΠΛΕ χρώμα και παρουσιάζεται στον ιστορικό χώρο του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου από τη Τρίτη, 4 Μαρτίου έως το Σάββατο, 15 Μαρτίου 2025. 

Η έκθεση εγκαινιάζεται τη Τρίτη, 4 Μαρτίου και ώρα 5-9μ.μ. και πραγματοποιείται σε concept, οργάνωση και επικοινωνία του εκπαιδευτικού και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων, Δημήτρη Λαζάρου. 

Σκοπός του project να γεννηθεί εκείνο το ΦΩΣ που μόνο η τέχνη δημιουργεί και καθοδηγεί την ανθρώπινη ψυχή από το σκοτάδι στο ΦΩΣ, από την ένταση στην ηρεμία, από την κενότητα στην απόλυτη πληρότητα.

Ο ιστορικός και κριτικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς σημειώνει σχετικά με την παρούσα έκθεση:

«Η εικαστική μαγεία της μπλέ απόχρωσης μέσα από διαφορετικές εκδοχές και ποικίλες θεματολογικές διαστάσεις κυριαρχεί στην παρούσα έκθεση .H συνύπαρξη των καινοτόμων δημιουργών αγγίζει το εκλεπτυσμένο μεταίχμιο της ουσιαστικής διείσδυσης και της κατανυκτικής αισθητικής. Με μοναδικότητα καθοδηγούν την χωρονομική γραφή των αρμονικών μετουσιώσεων τους . Κάθε ξεχωριστή και διάχυτη αφήγηση που παρακολουθούμε συγκροτείται από ενορχηστρώσεις ανάγνωσης και νύξεις μεστότητας για την διαχρονικότητα της ύπαρξης του χρώματος . Ο ουρανός, η θάλασσα ,ο ορίζοντας,η φύση ,οι σωματογραφίες ,οι αγιογραφικές αποδόσεις και άλλες απεικονίσεις επισυνάπτονται με λεπτομέρεια στα επεισόδια της ενδελεχούς αναφοράς των καλλιτεχνών , με στοιχεία που διερευνητικά και περίοπτα ενισχύουν την πληθωρική διάταξη των εκφάνσεων . Με απόλυτη διαφάνεια συνδυάζονται τα περιεκτικά δεδομένα με τις πολλαπλές καταθέσεις. Με ασυμβίβαστο ρυθμό η τεχνική ενέχει αρκετά πολυδιάστατα μοτίβα από ένα ιδιότυπο περιβάλλον συνειρμών.»

Σχετικά με τους συμβολισμούς με τους οποίους συνδέεται το μπλε χρώμα πρέπει να σημειωθεί ότι θεωρείται το χρώμα της αρμονίας, της γαλήνης, της εμπιστοσύνης, της ελευθερίας, της ειλικρίνειας, αλλά και της απόστασης. Συχνά συνδέεται και με τη μελαγχολία, εξ ου και η προέλευση του ονόματος της μουσικής μπλουζ (blues). 

Σχετίζεται επίσης με την θάλασσα και τον ουρανό, ιδιότητα που προσφέρει χαλαρότητα και ηρεμία. 

Η λεκτική επικοινωνία συνδέεται επίσης με το μπλε χρώμα, ενώ παράλληλα εκφράζει το αίσθημα της αφοσίωσης, του πνεύματος και της θρησκευτικής πεποίθησης. Μάλιστα ήδη από την αρχαιότητα το μπλε εκφράζει την έννοια της πίστης και της ελπίδας, ενώ συνδέεται και με το κομμάτι του γλυκού, για αυτό και πολλά προϊόντα που σχετίζονται με γλυκές γεύσεις φέρουν μπλε χρώμα.

Στον Χριστιανισμό και ιδιαίτερα στον Ρωμαιοκαθολικισμό, συνδέεται με την Παναγία.

Στην έκθεση συμμετέχουν 23 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί:

Jocasta M. - Κατερίνα Αλεξοπούλου - Αιμίλιος Γάσπαρης - Νίκος Γερογιαννάκης - Πόλυ Γεωργακοπούλου - Βαρβάρα Δούγκα - Ευτέρπη (Έφη Πλωμαρίτου) - Ευαγγελία Λιάσκου - Δέσποινα Λουκή  - Χριστόφορος Μελλίδης - Γιώτα Αλίκη Μπιτσάκη - Όλγα Ξυθάλη - Μαριέττα Παπαγεωργίου - Σουζάνα Παπακαλιάτη - Γεράσιμος Παρίσης - Λεόντιος Πετμεζάς - Ελισάβετ Πρωτοσυγγέλου - Δημήτρης Ρωμανός - Γιώτα Σταυρίδη - Λίλα Στεργιοπούλου - Θοδωρής Τριφύλλης - Άννα Τσαπάρα

και ΠΕΡΙΤΕΧΝΟΝ (εικαστικό κόσμημα)

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου 

email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com 

Εγκαίνια: Τρίτη, 4 Μαρτίου 2025 | 5 – 9μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: 4 – 15 Μαρτίου 2025

Μπλε - Blue  – Εκδήλωση στο facebook στο παρακάτω link: 

https://www.facebook.com/events/621448080497838/621448100497836/?active_tab=discussion 

ΕΛΛΗΝΟ – ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Πλ. Κολωνακίου 2, 

4ος όροφος

Κολωνάκι, Αθήνα

(Είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς)

Ημέρες και Ώρες λειτουργίας 

Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τετάρτης): 5 - 9 μ.μ.

Σάββατο: 12 - 4 μ.μ.

Τετάρτη και Κυριακή: ΚΛΕΙΣΤΑ 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Το ενδιαφέρον της Αφροδίτης Παπαδουλή για την πόλη της Αθήνας δεν είναι καινούργιο. Η ζωγράφος, ήδη από το 2022, φιλοτεχνεί έργα που αντλούν τη θεματική τους από το αστικό, κυρίως, τοπίο της Αθήνας. Μέσα από τους πίνακες που παρουσιάζονται στην έκθεση, η Παπαδουλή προτείνει τη δική της εκδοχή για το ιστορικό παλίμψηστο της πρωτεύουσας και ταυτόχρονα αποδίδει με ευαισθησία, παρατηρητικότητα και χιούμορ τη σύγχρονη ανθρωπογεωγραφία της. Άλλοτε συναντάμε την αγάπη της για τους ιμπρεσιονιστές κι άλλοτε την ελεύθερη χειρονομιακή πινελιά του εξπρεσιονισμού. Στα θέματά της πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο βράχος της Ακρόπολης, που δούλεψε σε διάφορες εκδοχές και με διαφορετικά υλικά. Έργα μικρότερης διάστασης διακρίνονται για το χρωματικό τους crescendo.

Ενίοτε το αναπάντεχο καδράρισμα κι η παιγνιώδης διάθεσή της κάνει ένα θέμα εθνικό, όπως το άγαλμα του Κολοκοτρώνη να ξεφεύγει από την παγίδα του διδακτισμού και της προγονολατρείας. Η ιστορία, άλλωστε, πυροδοτεί τη δημιουργία και δύο έργων που  μπορούν να λειτουργήσουν και ως δίπτυχο κι εικονίζουν το κτίριο των ΕΑΤ ΕΣΑ, του χώρου βασανιστηρίων κατά την περίοδο της  Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, στο Πάρκο Ελευθερίας. Ο χώρος  ξεπροβάλλει μέσα από τα πυκνά φυλλώματα των δέντρων ως διαρκής υπενθύμιση του κινδύνου καταστολής της ελευθερίας που ελλοχεύει πάντοτε. Το φάντασμα της Δημοκρατίας που περπατά ολομόναχο στην φεγγαρόφωτη αθηναϊκή νύχτα μας υπενθυμίζει πόσο εύθραυστο είναι τελικά το δημοκρατικό πολίτευμα, ακόμα και στην πόλη που υπήρξε η γενέτειρα του…

Στον αντίποδα της μελαγχολικής διάθεσης που διαπνέει τα έργα αυτά, η επόμενη ενότητα αποτυπώνει μία παλλόμενη, γεμάτη ζωντάνια ατμόσφαιρα με τα λαμπερά, σχεδόν fauve χρώματα που συνυπάρχουν σε εκρηκτικούς συνδυασμούς. Το βλέμμα της ζωγράφου αγκαλιάζει με τρυφερότητα αγαπημένα σε όλους μας σημεία στην πόλη, από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στη Βασιλίσσης Σοφίας μέχρι στέκια για καφέ και ποτό στα Εξάρχεια και το Παγκράτι.  Ανθρώπινες μορφές ενοικούν τα έργα αυτά, σε στιγμές χαλαρής κοινωνικότητας, συνομιλώντας, χαζεύοντας τις βιτρίνες ή αφήνοντας το βλέμμα να περιπλανηθεί σε μία πανοραμική άποψη της Πλατείας Ομονοίας από ψηλά.

Τέλος, ξεχωριστό και ιδιαίτερα γοητευτικό ζευγάρι έργων αποτελούν δύο απεικονίσεις του φυσικού τοπίου της Αθήνας, τόσο δυσεύρετου στις μέρες μας. Το οξύ βλέμμα της ζωγράφου εντόπισε και απομόνωσε τη μικρή φυτική και χρωματική όαση που ξεγλιστρά στην νησίδα ανάμεσα στις οδούς Κηφισίας και Αλεξάνδρας και λειτουργεί  ως οπτικό αντίδοτο στην ασχήμια του περιβάλλοντα χώρου. Χάρη στην ικανότητα της Παπαδουλή στον χειρισμό του χρώματος, το τελικό αποτέλεσμα διατηρεί όλη τη φρεσκάδα και τη δροσιά του πρωτοτύπου.

Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Δρ. Δέσποινα Τσούργιαννη.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2025 στις 19:30.

Διάρκεια έκθεσης: 27 Φεβρουαρίου – 9 Μαρτίου 2025

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 11:00 – 19:00, Σάββατο – Κυριακή 10:00 – 15:00, Δευτέρα κλειστά

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα Δήμου Αθηναίων:

Ηρακλειδών 66 & Θεσσαλονίκης, Θησείο (Μετρό: Κεραμεικός)

Πληροφορίες:  www.opanda.gr

Ο κορυφαίος θεσμός στον τομέα των εικαστικών τεχνών, που ιδρύθηκε το 1993 από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αιθουσών Τέχνης, έχει ήδη ξεκινήσει την προετοιμασία του για την 30ή διοργάνωσή του, καθώς δέχεται αιτήσεις από αίθουσες τέχνης της Ελλάδας και του εξωτερικού, προκειμένου να παρουσιάσει μία προσεκτικά επιλεγμένη εικόνα της σύγχρονης εικαστικής σκηνής.

Σταθερό σημείο συνάντησης καλλιτεχνών, γκαλερί και φιλότεχνων, που διακρίνεται για την ποιότητα και την άρτια διοργάνωσή της, η Art Athina 2025 υπόσχεται όχι μόνο να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες που η ίδια έχει δημιουργήσει, αλλά και να τις ξεπεράσει.

Για τον σκοπό αυτό, η ομάδα της, με επικεφαλής τον διευθυντή της, Αντώνη Κούρκουλο, εργάζεται αδιάλειπτα, ώστε η Art Athina 2025 να διατηρήσει το δυναμικό προφίλ της και να συνεχίσει την εξελικτική της πορεία, προτείνοντας νέες εμπειρίες στους επισκέπτες της, μέσα από επιπλέον δράσεις κατά τη διάρκεια της χρονιάς, οι οποίες θα ανακοινωθούν προσεχώς.

Οι αιτήσεις έχουν ήδη αναρτηθεί στην επίσημη ιστοσελίδα της φουάρ: https://art-athina.gr και θα παραμείνουν ανοιχτές έως τις 14 Μαρτίου 2025.

Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιούνται την Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου και ώρα 7 – 10:00μ.μ., και η έκθεση διαρκεί έως το Σάββατο, 1 Μαρτίου. 

Το concept, η οργάνωση και η επικοινωνία της έκθεσης ανήκει στον εκπαιδευτικό και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων Δημήτρη Λαζάρου. 

Αντί σημειώματος παραθέτουμε το ποίημα, υμνώντας ένα από τα βαθύτερα συναισθήματα που πάλλουν την ανθρώπινη ψυχή, την ΑΓΑΠΗ:

Μόνο μια φορά το κύμα αφρίζει

Και τότε είναι που σκάει στην στεριά

Την προδοσία η καρδιά δεν την σηκώνει

Δεν υπάρχει προδοσία: μία είναι η αγάπη μας

Ίσως να αγανακτούμε, ίσως και να παίζουμε

Ή να λέμε ψέματα – όμως στην καρδιά μας επικρατεί ησυχία

Εμείς ποτέ δεν θα προδοθούμε

Μία είναι η ψυχή μας –μία είναι η αγάπη μας.

Μονότονα και έρημα,

Με μονότονη δύναμη,

Η ζωή περνάει… Και στον ατελείωτο διάβα της

Μία είναι η αγάπη μας, ναι, για πάντα μία.

Πληρώνουμε την αγάπη με το αίμα μας,

Αλλά μια πιστή ψυχή είναι πάντα πιστή,

Και εμείς αγαπάμε με μια αγάπη…

Μία είναι η αγάπη μας, όπως τελικά και ο θάνατος.

Οι 15 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί που συμμετέχουν είναι οι:

Aimilia Heart - Helen Mudie Ioannidou - Jocasta M. - Zoe Kyko - Χρήστος Αθανασέλλης - Αναστασία Αθανασοπούλου - Αγλαΐα Θανάσου  - Κωνσταντίνος Ιωαννίδης -  Μαργαρίτα Κορκολή - Ευαγγελία Λιάσκου - Μαίρη Άννη - Αντιγόνη Παγώνα - Πελαγία Στρατηδάκη - Χριστίνα Τσαντεκίδη - Αριστείδης Χρυσανθόπουλος

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου 

email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com

Εγκαίνια: Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου και ώρα 7 – 10:00μ.μ. 

Διάρκεια έκθεσης: 14 Φεβρουαρίου έως 1 Μαρτίου 2025

μία είναι η αγάπη μας – σελίδα εκδήλωσης στο Facebook στο παρακάτω link:

https://www.facebook.com/events/1405029820873900/1405029864207229/?active_tab=discussion 

ΙΔΡΥΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΣΙΧΡΙΤΖΗ

Κασσαβέτη 18,

145 62 ΚΗΦΙΣΙΑ 

Τηλ: 210 80 19 975

email: info@iett.gr   website: www.iett.gr  

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Τρίτη έως Σάββατο: 11π.μ. – 7μ.μ. 

Κυριακή και Δευτέρα: Κλειστά

Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου, ημέρα των εγκαινίων η έκθεση λειτουργεί: 7 – 10:00μ.μ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η τρίτη έκθεση του project ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ #2 – κι εγένετο ΦΩΣ είναι πλέον γεγονός, έχει θέμα το ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ χρώμα και παρουσιάζεται στον ιστορικό χώρο του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου από τη Δευτέρα, 10 Φεβρουαρίου έως το Σάββατο, 22 Φεβρουαρίου 2025. 

Η έκθεση εγκαινιάζεται τη Δευτέρα, 10 Φεβρουαρίου και ώρα 5-9μ.μ. και πραγματοποιείται σε concept, οργάνωση και επικοινωνία του εκπαιδευτικού και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων, Δημήτρη Λαζάρου. 

Σκοπός του project να γεννηθεί εκείνο το ΦΩΣ που μόνο η τέχνη δημιουργεί και καθοδηγεί την ανθρώπινη ψυχή από το σκοτάδι στο ΦΩΣ, από την ένταση στην ηρεμία, από την κενότητα στην απόλυτη πληρότητα.

Το πορτοκαλί χρώμα ακτινοβολεί τη ζεστασιά και την ευτυχία, συνδυάζοντας τη φυσική ενέργεια και την τόνωση του κόκκινου με την χαρά κίτρινου. Προσφέρει συναισθηματική δύναμη σε δύσκολους καιρούς. Μας βοηθά να ανακάμψουμε από καταστάσεις απογοητεύσεις και απόγνωση, βοηθώντας μας να ξεφύγουμε από τη θλίψη.

Η ψυχολογική αίσθηση που προσφέρει το πορτοκαλί είναι αισιόδοξη και αναζωογονητική, αναζωογονώντας το πνεύμα μας. Στην πραγματικότητα είναι τόσο αισιόδοξο και αναζωογονητικό που όλοι θα πρέπει να βρούμε τρόπους να το χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή, ακόμα κι αν είναι απλώς ένα πορτοκαλί έγχρωμο στυλό.

Το πορτοκαλί χρώμα αντανακλά την χαρούμενη πλευρά της ζωής!

Φέρνει αυθορμητισμό και μια θετική προοπτική για τη ζωή και είναι μια εξαιρετική επιλογή σε  περιόδους με οικονομικές δυσκολίες, ενδυναμώνοντας τα κίνητρα μας και βοηθώντας μας να κοιτάξουμε την λαμπρή πλευρά της ζωής.

Με τον ενθουσιασμό για τη ζωή, το πορτοκαλί χρώμα σχετίζεται με την περιπέτεια και την ανάληψη κινδύνων, εμπνέοντας φυσική εμπιστοσύνη, ανταγωνισμό και ανεξαρτησία. Εκείνοι που εμπνέονται από το πορτοκαλί είναι πάντα εν κινήσει! Σε σχέση με το νόημα των χρωμάτων, το πορτοκαλί είναι εξωστρεφές και απαγορευμένο, συχνά ενθαρρύνει τον εκθεσιακό χαρακτήρα ή, τουλάχιστον, την εμφάνιση!

Το πορτοκαλί χρώμα σχετίζεται με την κοινωνική επικοινωνία, διεγείροντας αμφίδρομες συζητήσεις. Ένα ζεστό και φιλόξενο χρώμα, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά διεγερτικό, έτσι ώστε οι άνθρωποι να σκέφτονται και να μιλάνε!

Στην έκθεση συμμετέχουν 13 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί:

Aida Seranaj (Αΐντα Σεράναϊ) - Aimilia Heart - Jocasta M. - Αναστασία Αθανασοπούλου - Κατερίνα Αλεξοπούλου - Νίκος Γερογιαννάκης - Στέλλα Κακκάβα - Μαργαρίτα Κορκολή - Χριστόφορος Μελλίδης - Αναστασία Μποζατζή - Δημήτρης Ρωμανός - Θοδωρής Τριφύλλης - Ελένη Φιφλή

και ΠΕΡΙΤΕΧΝΟΝ (εικαστικό κόσμημα)

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου 

email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com 

Εγκαίνια: Δευτέρα, 10 Φεβρουαρίου 2025 | 5 – 9μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: 10 – 22 Φεβρουαρίου 2025

Πορτοκαλί - ORANGE  – Εκδήλωση στο facebook στο παρακάτω link: 

https://www.facebook.com/events/514676177855549/514676201188880/?active_tab=discussion 

ΕΛΛΗΝΟ – ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Πλ. Κολωνακίου 2, 

4ος όροφος

Κολωνάκι, Αθήνα

(Είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς)

Ημέρες και Ώρες λειτουργίας 

Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τετάρτης): 5 - 9 μ.μ.

Σάββατο: 12 - 4 μ.μ.

Τετάρτη και Κυριακή: ΚΛΕΙΣΤΑ 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η έκθεση επιχειρεί να αναδείξει τη βαθιά και προφητική σκέψη του, τις σημαντικότερες στιγμές του έργου του αλλά και την συνολική πορεία ενός σύγχρονου δημιουργού, που με τα λόγια και τις πράξεις του άφησε το στίγμα του στη γλυπτική στην Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, ο Θόδωρος αγωνίστηκε για να ανανεώσει τη γλυπτική γλώσσα και να την αναδείξει σε ένα περιβάλλον όπου επικρατούσε η έντυπη και οπτικοακουστική επικοινωνία. Ο Θόδωρος υπήρξε πρωτεργάτης πρωτοποριακών και σύγχρονων καλλιτεχνικών πρακτικών, πραγματοποιώντας περφόρμανς, ηχητικά γλυπτά, εννοιολογικά έργα αλλά και τις πρώτες δράσεις μιας ιδιότυπης θεσμικής κριτικής για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ο κοινωνικός και πολιτικός ρόλος του καλλιτέχνη και η σημασία της ένταξης καλλιτεχνικών φωνών στον δημόσιο λόγο αναγνωρίζονται ως κοινός παρονομαστής σε κάθε του δραστηριότητα. Τις παραπάνω ιδέες ο Θόδωρος τις έκανε πράξη μέσα από τη συστηματική και ιδιαίτερη παρουσία του στα μέσα μαζικής επικοινωνίας: εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση. Αντλώντας έμπνευση από την ίδια την εκθεσιακή πρακτική του Θόδωρου, όπως και από τα κριτικά του σχόλια πάνω στη λειτουργία των θεσμών, ο σχεδιασμός της έκθεσης αναδεικνύει τα όρια και τις δυνατότητες μιας μουσειακής αναδρομικής.

Υπονομεύοντας τον προσωποκεντρικό και παρελθοντικό χαρακτήρα μιας αναδρομικής έκθεσης, μαζί με τα έργα του Θόδωρου παρουσιάζονται και 5 έργα άλλων καλλιτεχνών –Νίκος Αρβανίτης, Πάκυ Βλασσοπούλου, Ίρις και Λήδα Λυκουριώτη (Αρχιτέκτονες της Φάλαινας), Κώστας Μπασάνος, Γιάννης Παπαδόπουλος– που έχουν συνδιαλλαγεί κριτικά με το έργο του Θόδωρου ή με αντίστοιχους διαχρονικούς προβληματισμούς. Τα έργα τους, που προϋπήρχαν ή είναι νέες αναθέσεις του ΕΜΣΤ ειδικά για την έκθεση, ανοίγουν προοπτικές νέων έμφυλων και ανατρεπτικών αναγνώσεων, εστιάζουν σε λιγότερο προβεβλημένες πτυχές του έργου του, επιβεβαιώνουν την σχέση του με την εποχή μας.

Ο Θόδωρος ήταν ένας καλλιτέχνης που έθεσε στο επίκεντρο του έργου του την επικοινωνία, και ως άμεση συνέπεια αυτού, ήρθε σε ρήξη με κάθε προσπάθεια παρερμηνείας, απλοποίησης ή αυθαίρετης ανάγνωσης της καλλιτεχνικής του πρόθεσης. Παράλληλα φρόντισε για την ορθή διατύπωση αυτής της πρόθεσης μέσα από πλήθος εκδόσεων και κειμένων του, αλλά και μέσα από τα ίδια του τα έργα που συχνά εμπεριείχαν ρητά διατυπωμένο τον προβληματισμό του δημιουργού τους. Πραγματοποίησε και μια ιστορική ανάγνωση του έργου του ήδη από την πρώτη του αναδρομική στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης του 1975 επισημαίνοντας το καλλιτεχνικό άλμα που πραγματοποιεί στα τέλη της δεκαετίας του 1960 για να καλύψει το πολιτιστικό, πολιτικό και τεχνολογικό χάσμα που υπήρχε μεταξύ της μεταπολεμικής περιόδου των σπουδών του και μεταξύ της εποχής της επιστροφής του στην Ελλάδα τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας. Το άλμα αυτό οφειλόταν σε μια διαφοροποίηση, συχνά αυτοαναιρούμενη που ήταν η εισαγωγή λόγου, γραπτού ή προφορικού, στα έργα του.

Η έκθεση Θόδωρος, γλύπτης – Αντί Αναδρομικής ξεκινάει από αυτό το άλμα και επιχειρεί μέσα από μια μη χρονολογική πορεία να εξετάσει διαφορετικές θεματικές του έργου του, να  αναδείξει έργα-κλειδιά αλλά και να αποσαφηνίσει το γλυπτικό λεξιλόγιο του Θόδωρου μέσα από 11 ενότητες. Αντλώντας από την καλλιτεχνική πρακτική του Θόδωρου, και η έκθεση επιχειρεί να αποτελέσει μια ενσώματη εμπειρία, όπως η γλυπτική.

Οι παρακάτω ενότητες συγκροτούν μια ενιαία πορεία μέσα από διαφορετικά σκηνικά και ατμόσφαιρες συναθροίζοντας και αντιπαραθέτοντας έργα από διαφορετικές περιόδους. Η σκηνογραφία της έκθεσης έχει υλοποιηθεί από τον αρχιτέκτονα και σκηνογράφο Γιάννη Αρβανίτη.

Ο γλύπτης Θόδωρος ζει και εργάζεται στο Παρίσι ήδη μια δεκαετία, πριν υποχρεωθεί να επιστρέψει στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Το δικτατορικό καθεστώς ζήτησε τότε από όλους τους αποδέκτες Κρατικών Υποτροφιών που διέμεναν στο εξωτερικό να εγκατασταθούν στην Ελλάδα ή, διαφορετικά, να επιστρέψουν τα χρήματα της υποτροφίας. Η εμπειρία της εκρηκτικής ατμόσφαιρας του Παρισιού πριν τον Μάιο του 1968 σε συνδυασμό με την εμπειρία της ζωής στην Ελλάδα της δικτατορίας επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την καλλιτεχνική του σκέψη. Αντιλαμβανόμενος ότι η γλυπτική τέχνη δεν μπορεί να παραμείνει το ίδιο αποτελεσματική εάν δεν προσαρμοστεί στις νέες κοινωνικές και τεχνολογικές συνθήκες, ο Θόδωρος εισάγει τον προφορικό και γραπτό λόγο στο έργο του, αλλάζοντας εμφανώς την καλλιτεχνική του πρακτική που έως τότε περιοριζόταν σε παραδοσιακά γλυπτικά μέσα. Ονομάζει την αλλαγή αυτή «τομή» ενώ αρχίζει να υπογράφει ως «Θόδωρος, γλύπτης». Το σκεπτικό πίσω από αυτές τις αποφάσεις αναλύεται στο κείμενο Αντί για έργο γλυπτικής, το οποίο παρουσιάζεται το 1972 στην Αίθουσα Τέχνης Δεσμός με τη μορφή γλυπτικής εγκατάστασης. Εφόσον τελικά, σύμφωνα με τον Θόδωρο, η γλυπτική είναι μόνο ένα πρόσχημα και στόχος η επικοινωνία, ένα κείμενο μπορεί ταυτόχρονα να λειτουργεί και ως γλυπτικό έργο τέχνης.

Ξεχωριστή θέση στο έργο του Θόδωρου έχει η σειρά έργων Χειρισμοί, που πραγματοποιεί την περίοδο 1973-1982. Με τα έργα αυτά ο Θόδωρος θα διερευνήσει τη σχέση της γλυπτικής με άλλες καλλιτεχνικές πρακτικές καθώς επίσης και με τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Ο τίτλος της σειράς αναφέρεται στην πρόθεση πρόκλησης σωματικής και διανοητικής αντίδρασης στο κοινό, μέσα από γλυπτικά ερεθίσματα, όπως, για παράδειγμα, η μορφή του κάθε αντικειμένου. Δίσκοι βινυλίου, κατάλογοι, κείμενα τοίχου αλλά και γλυπτικά έργα και εγκαταστάσεις στο χώρο καθορίζουν σε έναν βαθμό τις κινήσεις του θεατή. Λίγα χρόνια πριν από τα έργα της σειράς Χειρισμοί, είχαν προηγηθεί τα Τεστ, που παρουσιάστηκαν στην έκθεση Γλυπτική 73 = Αφή + Λίγη γεύση στην Αίθουσα τέχνης Δεσμός. Σε συνέχεια στοχασμών που είχαν αναλυθεί στο Αντί για έργο γλυπτικής, ο Θόδωρος επιδεικνύει μια σειρά ασκήσεων γλυπτικής γλώσσας όπου ο γλύπτης επιχειρεί να επικοινωνήσει με το κοινό του μέσω διαφόρων αισθήσεων και ερεθισμάτων: αφή, γεύση, βάρος, υφή, θερμοκρασία κ.ά.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση, με μέσο τις εγκαταστάσεις, τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τη φωτογραφία διερευνούν τις εννοιολογικές αναφορές του φωτός, από την μεταφυσική του διάσταση μέχρι την πλαστική, αλλά και την παρουσία του ως εκφραστικό μέσο, από τη δεκαετία του ’60 έως σήμερα. Η έκθεση προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να αντιληφθούμε πώς το φως μεταμορφώνεται από φυσικό φαινόμενο σε μέσο καλλιτεχνικής πρακτικής, ενώ, παράλληλα, τιμά τη διαχρονική επιρροή των Takis, Antonakos, Chryssa, Μπουτέα, Λάππα στην εξέλιξη της σύγχρονης τέχνης και ολοκληρώνεται με τα έργα των Αποστόλου, Γερασίμου, Εφέογλου, Καρακωστάνογλου, Κόντη, Λάσκαρη, Νικολακόπουλου, Πατσουράκη, Σαγώνα, Τουλιάτου, Χαριτωνίδη, Χασάπη.

Η έκθεση Αδειάζει, γεμίζει, το φως αποτελεί ιδέα της Μαρίνας Μήλιου Θεοχαράκη, επιμελήτριας σύγχρονης τέχνης και συμβούλου του Δ.Σ. του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη. Την επιμέλειά της έχουν αναλάβει ο διευθυντής εικαστικού προγράμματος του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, Τάκης Μαυρωτάς, και ο επιμελητής του ελληνικού περιπτέρου της φετινής Μπιενάλε της Βενετίας, Πάνος Γιαννικόπουλος. Συνδυάζοντας τη βαθιά πείρα του καταξιωμένου Τάκη Μαυρωτά με τη φρέσκια ματιά του Πάνου Γιαννικόπουλου, η συνεργασία τους προσδίδει μια πολυδιάστατη οπτική στην εννοιολογική και πλαστική εξερεύνηση του φωτός.

Τα έργα προέρχονται από τις συλλογές του ΕΜΣΤ, τους συλλέκτες Αναστάση Φουφούνη Μαμιδάκη, Ειρήνη Παναγοπούλου, Θέμη Αλεξόπουλο, από τους ίδιους τους καλλιτέχνες ή από τις  γκαλερί που τους εκπροσωπούν (Zoumboulakis, The Breeder και Sylvia Kouvali).

Έργα των Γιώργου Κόντη και Γιάννη Μπουτέα από την έκθεση Αδειάζει, γεμίζει, το φως, Photo credit: Αλεξάνδρα Μασμανίδη.

Προγραμματισμένες ξεναγήσεις στην έκθεση από τους επιμελητές Τάκη Μαυρωτά, Πάνο Γιαννικόπουλο και τη διευθύντρια παραγωγής Μαρίνα Μήλιου Θεοχαράκη θα πραγματοποιηθούν για την Πέμπτη 13/02/2025 στις 18:00 και για την Πέμπτη 13/03/2025 στις 18:00. Κρίνεται απαραίτητη η προκράτηση θέσης.

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 30 Μαρτίου 2025 και συνοδεύεται από πολυσέλιδο ομότιτλο κατάλογο, με όλα τα εκτιθέμενα έργα και κείμενα των Τάκη Μαυρωτά και Πάνου Γιαννικόπουλου.

Καλλιτέχνες: Takis, Stephen Antonakos, Chryssa, Γιάννης Μπουτέας, Γιώργος Λάππας, Ευγενία Αποστόλου, Πηνελόπη Γερασίμου, Δημήτρης Εφέογλου, Νικομάχη Καρακωστάνογλου, Γιώργος Κόντης, Άννα Λάσκαρη, Παύλος Νικολακόπουλος, Ευτύχης Πατσουράκης, Φώτης Σαγώνας, Ίρις Τουλιάτου, Δέσποινα Χαριτωνίδη, Μαρία Χασάπη.

Επιμέλεια έκθεσης: Τάκης Μαυρωτάς, Πάνος Γιαννικόπουλος

Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρίνα Μήλιου Θεοχαράκη

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Κυριακή 10:00-18:00, Πέμπτη 10:00-20:00

Εισιτήριο: 10€, 5€

Το βραβείο αυτό, μαζί με τα επιμέρους βραβεία ειδικών κατηγοριών, αποτελούν την ύψιστη ευρωπαϊκή διάκριση. Η οργανωμένη και αντικειμενική διαδικασία αξιολόγησης διασφαλίζει την αναγνώριση της επαγγελματικής αριστείας, της καινοτομίας και της δημιουργικότητας, παρά τις μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα είδη των μουσείων, τις κλίμακες και τις πηγές χρηματοδότησής τους.

Τα βραβεία EMYA απονέμονται σε μουσεία που υπερβαίνουν τα όρια της παραδοσιακής αφήγησης, προωθώντας πρότυπα αριστείας, βιωσιμότητας και κοινωνικής ευθύνης. Αξιολογούν τη συμβολή των μουσείων στην κοινωνία, τη σύνδεσή τους με τις κοινότητες, την ικανότητά τους να εμπνέουν μέσα από τη δημιουργικότητα και τη δέσμευσή τους για βιωσιμότητα, διάλογο και συμπερίληψη.

Ανάμεσα σε συνολικά 41 υποψήφια μουσεία από όλη την Ευρώπη, ο μεγάλος νικητής θα ανακοινωθεί τον Μάιο του 2025 στο Sybir Memorial Museum, στο Białystok της Πολωνίας.

Ο Κωστής Παπαϊωάννου, Πρόεδρος της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων (φορέας διαχείρισης του Μουσείου Μαρία Κάλλας) δήλωσε: «Η υποψηφιότητα του Μουσείου Μαρία Κάλλας για το Βραβείο Ευρωπαϊκού Μουσείου της Χρονιάς 2025 αποτελεί μια σπουδαία στιγμή όχι μόνο για το μουσείο μας αλλά και για την πολιτιστική ζωή της πόλης μας. Είμαστε περήφανοι που, μέσα σε μόλις έναν χρόνο λειτουργίας, το μουσείο μας αναγνωρίζεται σε διεθνές επίπεδο ως ένας χώρος καινοτομίας, δημιουργίας και σύνδεσης της πολιτιστικής κληρονομιάς με τη σύγχρονη εποχή. Ευχαριστώ θερμά την επιτροπή αξιολόγησης για την τιμή αυτή, την ομάδα του μουσείου για την σπουδαία δουλειά και την αφοσίωσή της, καθώς και όλους όσους στήριξαν το όραμά μας και αγκάλιασαν το μουσείο, συμβάλλοντας καθοριστικά στην επιτυχία του».

Η Μαρία Φλώρου, Υπεύθυνη του Τομέα Μουσείων (Μουσείο Μαρία Κάλλας & Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου) της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων, δήλωσε: «Το Μουσείο Μαρία Κάλλας του Δήμου Αθηναίων, ένα από τα νεότερα μουσεία της Αθήνας, βρίσκεται στη λίστα των υποψηφίων για το EMYA 2025. Είναι μεγάλη τιμή για εμάς και δέσμευσή μας να συνεχίσουμε τη σημαντική δουλειά μας, ανεξαρτήτως συνθηκών. Η διαδικασία αυτή υπήρξε συναρπαστική, μας δίδαξε πολλά και μας γέμισε έμπνευση. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά το μέλος της επιτροπής που μας επισκέφθηκε, την κυρία Danielle Kuijten, και ανυπομονούμε να παρουσιάσουμε το μουσείο μας και την δραστηριότητά του στην Πολωνία τον Μάιο του 2025».

Με περισσότερους από 38.000 επισκέπτες από 50 και πλέον χώρες μέσα στον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, το μουσείο έχει ήδη καθιερωθεί ως σημείο αναφοράς για τους λάτρεις της όπερας, της μουσικής και του πολιτισμού παγκοσμίως. Παράλληλα, έχει καταφέρει να κερδίσει και το ενδιαφέρον του κοινού που δεν ήταν εξοικειωμένο με το σύνθετο είδος της όπερας, μέσα από την έκθεση, τα εκπαιδευτικά προγράμματα, τις καλλιτεχνικές δράσεις και τις κοινωνικές πρωτοβουλίες του.

Η πρώτη χρονιά λειτουργίας του μουσείου χαρακτηρίστηκε από τη συνεχή ανάπτυξη της συλλογής του, χάρη σε πολύτιμες δωρεές και δάνεια, από συνεργασίες με διεθνείς οργανισμούς και την υλοποίηση δράσεων που προωθούν τη συμπερίληψη και την πρόσβαση.

Από την καρδιά της Αθήνας, το Μουσείο Μαρία Κάλλας φιλοδοξεί να ενταχθεί δυναμικά στο διεθνές μουσειακό και πολιτιστικό τοπίο, ως ένας κόμβος συνάντησης και δημιουργικότητας. Με αφετηρία την παρακαταθήκη της Μαρίας Κάλλας, όραμά του είναι να θεμελιώσει γέφυρες επικοινωνίας με διαφορετικά ακροατήρια και καλλιτεχνικούς οργανισμούς, συνδυάζοντας την καινοτομία με την ανθρώπινη έκφραση.