Η άγρια δύση συναντά τον μελωδικό ήχο της Ιταλίας. Οι σκληροί γκάγκστερ της Νέας Υόρκης συναντούν τους καουμπόηδες από τα έρημα λιβάδια. Ο Νονός συναντά τον Ταξιτζή. Και η μαγεία του κινηματογράφου συναντά τον ήχο μια μεγάλης συμφωνικής ορχήστρας, διάσημης σε όλο τον κόσμο.

Στη συναυλία, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια μεγαλειώδη παρουσίαση των διάσημων έργων που έχει γράψει ο αξέχαστος συνθέτης για τις ταινίες: «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», «Κάποτε στην Αμερική», «Για μια Χούφτα Δολάρια», «Οι Μισητοί 8», «Ένας Εναντίον Δέκα», «Άδοξοι Μπάσταρδη», «Οι Αδιάφθοροι», «Η συμμορία των Σικελών» κ.ά.

Σαν φόρο τιμής στον συνθέτη που άνοιξε δρόμο και δημιούργησε τη δική του σχολή στην κινηματογραφική μουσική, στο τέλος της συναυλίας παρουσιάζονται μερικές διάσημες μελωδίες άλλων συνθετών που έχουν μείνει στην ιστορία και θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος αυτής της μουσικής κινηματογραφικής «Μονομαχίας» που ξεκίνησε ο Μορικόνε: «Ο Ταξιτζής» του Μπέρναρντ Χέρμαν, το «Kill Bill» του Σόνι Μπόνο και ο αξεπέραστος «Νονός» του Νίνο Ρότα.

Τη σπουδαία Συμφωνική Ορχήστρα της Δανίας διευθύνει η Σάρα Χικς ενώ συμμετέχουν η σοπράνο Τούβα Σέμινγκσεν, ο διάσημος σολίστας σαξοφώνου Χανς Ούρλικ και η Εθνική Χορωδία της Δανίας.

Συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και τρομπετίστας, ο Μορικόνε έγραψε μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασσικής μουσικής. Η καριέρα του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής σύνθεσης, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιρροή συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών. Η μουσική του έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από 60 βραβευμένες ταινίες.

Γεννήθηκε στη Ρώμη. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, υπηρέτησε ως επιτυχημένος ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA. Ενορχήστρωσε πάνω από 500 τραγούδια και συνεργάστηκε με μουσικούς όπως οι Πωλ Άνκα, Τσετ Μπέικερ και η Μίνα. Έγινε παγκοσμίως γνωστός συνθέτοντας μουσική (την περίοδο 1960-75) για ιταλικά γουέστερν από σκηνοθέτες όπως ο Σέρτζιο Λεόνε, Ντούτσιο Τέσαρι και Σέρτζιο Κορμπούτσι -όπως η Τριλογία των δολαρίων «Για Μια Χούφτα Δολάρια», «Μονομαχία Στο Ελ Πάσο» και «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος».

Συνέθεσε μουσική για πολλά είδη ταινιών, από κωμωδίες μέχρι δράμα, θρίλερ και ιστορικές ταινίες. Αρκετές από τις συνθέσεις του γνώρισαν εμπορική επιτυχία, όπως το «The Ecstasy of Gold», μουσικό θέμα της ταινίας «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», το «A Man with Harmonica», το «Here's to You», το οποίο ερμηνεύθηκε από την Τζόαν Μπαέζ, και το «Chi Mai». Έγραψε, ακόμη, το επίσημο τραγούδι για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1978.

Από το τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Μορικόνε διακρίθηκε στο Χόλυγουντ, συνθέτοντας μουσική για Αμερικανούς σκηνοθέτες, όπως οι Τζον Κάρπεντερ, Μπράιαν ντε Πάλμα, Μπάρι Λέβινσον, Μάικ Νίκολς και Όλιβερ Στόουν.

Το 2007 παρέλαβε το τιμητικό Όσκαρ «για την μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες». Είχε προταθεί για άλλα πέντε Όσκαρ, την περίοδο 1979-2001. Επίσης, απέσπασε και το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 για τη μουσική της ταινίας «Μισητοί 8». Ο Μορικόνε είχε αποσπάσει τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο.

Παραστάσεις

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021 στις 20.00

Σάββατο 20 Μαρτίου 2021 στις 16.00 και στις 20.00

Κυριακή 21 Μαρτίου 2021 στις 16.00 και στις 20.00

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021 στις 20.00

Γεννημένος το 1917, στα 30 του χρόνια είχε ήδη χαρακτηριστεί ως ο «κύριος καλλιτέχνης των Νέγρων», ενώ είναι ένας από τους λίγους ζωγράφους της γενιάς του που μεγάλωσε σε μια μαύρη κοινότητα, διδάχθηκε κυρίως από μαύρους καλλιτέχνες και επηρεάστηκε από μαύρους.

Έγινε γνωστός για την απεικόνιση ιστορικών θεμάτων των Αφροαμερικανών και της σύγχρονης ζωής. Το ύφος του θεωρήθηκε ως «δυναμικός κυβισμός», αν και η ίδια η επιρροή δεν ήταν τόσο η γαλλική τέχνη όσο τα σχήματα και τα χρώματα του Χάρλεμ.

Από τον θάνατό του μέχρι σήμερα, το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης που συγκεντρώνει τα έργα του, έχει επιδοθεί σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα προκειμένου να επιλύσει ένα διαχρονικό μυστήριο σχετικά με τη θέση στην οποία βρίσκονται επτά από ένα σύνολο τριάντα συνολικά έργων του Λόρενς που αποτελούν μια διάσημη σειρά του.

Η ιστορία ξεκινά όταν ένας συλλέκτης την είχε αγοράσει ολόκληρη, αλλά άρχισε να την πουλά τμηματικά. Οι μελετητές του έργου από τότε κυνηγούν τα κομμάτια που λείπουν. Τώρα, μετά από μια καμπάνια του ΜΕΤ, βρέθηκαν δυο σε διάστημα μόλις έξι μηνών.

Το πρώτο εμφανίστηκε το περασμένο φθινόπωρο όταν ένας επισκέπτης του μουσείου παρατήρησε μια εντυπωσιακή ομοιότητα μεταξύ της σειράς και ενός έργου στον τοίχο των γειτόνων του που μένουν κοντά στο μουσείο, στο Upper West Side. Οι γείτονές του έσπευσαν αμέσως και έδωσαν το έργο «Αγώνας: Από την ιστορία του αμερικανικού λαού» (1954–56) στο μουσείο.

Με ακόμα πιο απίστευτο τρόπο ανακαλύφθηκε και το δεύτερο έργο. Μια Ουκρανή νοσοκόμα εξέτασε προσεκτικά έναν πίνακα στο διαμέρισμά της που της θύμισε το έργο του Λόρενς, του οποίου η ανακάλυψη είχε γραφτεί στις εφημερίδες.

Το έργο το είχε από την πεθερά της και η ίδια δεν το θεωρούσε σημαντικό αφού το είχε κρεμασμένο κοντά στην κουζίνα της και το έβλεπε πολλές φορές κάθε μέρα. Η γυναίκα που μένει και αυτή κοντά στο μουσείο επικοινώνησε ζητώντας να μιλήσει με κάποιον υπεύθυνο αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.

Τελικά, μετά από μέρες, αποφάσισε να πάει στο μουσείο και όπως γλαφυρά περιέγραψε στους Times: «Άρπαξα έναν νεαρό στο γραφείο πληροφοριών στο λόμπι και είπα: "Ακούστε, κανείς δεν με καλεί πίσω. Έχω αυτόν τον πίνακα. Σε ποιον πρέπει να μιλήσω;"».

Εκείνη τη νύχτα, οι συνεπιμελητές του MET και μια συντηρήτρια ζωγραφικής έφτασαν στο διαμέρισμά της. Ο πίνακας, έχοντας υποβληθεί σε εργασίες συντήρησης, θα συμμετάσχει τώρα στις δύο τελευταίες στάσεις της έκθεσης του Τζέικομπ Λόρενς, στο Μουσείο Τέχνης του Σιάτλ και στο Μουσείο Peabody Essex στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης.

Όσο για το μυστήριο του πώς βρέθηκαν οι δυο πίνακες στην ίδια γειτονιά, ο Randall Griffey, επιμελητής του ΜΕΤ, υποθέτει ότι ο πίνακας μπορεί να είχε προσφερθεί στην ίδια δημοπρασία με χριστουγεννιάτικα στην οποία και οι άλλοι ιδιοκτήτες του πρώτου πίνακα τον αγόρασαν με 100 δολάρια το 1960.

Σχετικά με τις τιμές των έργων του Λόρενς, ο συλλέκτης Harvey Ross, ο οποίος κατέχει το ήμισυ της εμβληματικής σειράς, ξόδεψε 413.000 δολάρια για να αγοράσει το «Tensions on the High Seas» το 2018.

Σύμφωνα με «Τα Νέα Σαββατοκύριακο», ο σταρ του Χόλυγουντ, σε πρόσφατη επικοινωνία που είχε με την ηθοποιό Τζάνετ Σούζμαν, πρόεδρο της βρετανικής Επιτροπής για την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, υπογράμμισε ότι τα Μάρμαρα ανήκουν στην Ελλάδα και πρέπει να γυρίσουν εκεί.

«Υπάρχουν πράγματι πολλά αντικείμενα ιστορικής αξίας τα οποία πρέπει να επιστραφούν στους αρχικούς ιδιοκτήτες τους. Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν είναι τόσο σημαντικό όσο τα Μάρμαρα του Παρθενώνα» σημειώνει ο δις βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός, καλώντας παράλληλα τη Βρετανία να επιτρέψει τη μόνιμη επανένωσή τους στον γενέθλιο τόπο τους. «Τα Γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να επιστραφούν στον αρχικό τους ιδιοκτήτη» τονίζει.

Είναι η πρώτη τοποθέτηση του Αμερικανού ηθοποιού επί του ζητήματος εδώ και επτά χρόνια.

«Ο Τέλειος Αμερικανός», η παράσταση - όπερα σε δύο πράξεις που θα φιλοξενήσει στη διαδικτυακή του σκηνή το Christmas Theater από τις 5 έως τις 8 Μαρτίου, εξιστορεί τους τελευταίους μήνες της ζωής του Γουόλτ Ντίσνεϊ, του ατόμου που έχει, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, επηρεάσει τον σημερινό κόσμο.

Τα παιδιά σήμερα βλέπουν τα ποντίκια και τις πάπιες ως Μίκι Μάους και Ντόναλντ Ντακ, χάρη στην εικόνα που δημιούργησε ο Ντίσνεϊ στο ατελιέ του. Σε αντίθεση με τον κόσμο της ευτυχίας που επινόησε, η ύπαρξη αυτού του «τέλειου Αμερικανού» χαρακτηρίστηκε από δυστυχισμένα νεανικά χρόνια και μια ζωή της οποίας η «πολιτική ορθότητα» ξεπέρασε ακόμη κι αυτή του Νίξον.

Φέτος, συμπληρώνονται 120 χρόνια από την γέννηση του Ντίσνεϊ. Ο κορυφαίος, ίσως, παραμυθάς του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στο Σικάγο το 1901.

Στην παράσταση ακολουθούμε τον Ντίσνεϊ στους τρεις τελευταίους μήνες της ζωής του. Ο Φίλιπ Γκλας αναφέρει: «Περιγράφω τις τελευταίες στιγμές του Γουόλτ Ντίσνεϊ και έτσι ξετυλίγονται τα τελευταία χρόνια της ζωής του, που είναι πραγματικά τρομαχτικά. Πιστεύω ότι δημιούργησε τον πιο διαβρωτικό φανταστικό κόσμο στον πλανήτη μας, αλλά αυτό είναι, ταυτόχρονα, κάτι συναρπαστικό. Οι πολιτικές του ιδέες δυστυχώς αποτελούν το αποτύπωμα της γενιάς του. Είναι το προϊόν του πλαισίου στο οποίο έζησε.

Τον βλέπω ως ένα παιδί της εποχής του με πολύ συντηρητικές ιδέες, ναι, αλλά από την άλλη παρατηρώ ότι ήταν και ένας μεγάλος οραματιστής, ένα ανθρώπινο ον που έζησε σε εποχές που ο κόσμος ήταν ικανός για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι μιλάω για έναν άνθρωπο ικανό να χτίζει γέφυρες μεταξύ του υψηλού και του λαϊκού πολιτισμού. Ο Ντίσνεϊ είχε πάντα επίγνωση ότι απευθύνεται σε απλούς ανθρώπους και κατάφερε να εκπαιδεύσει τις μάζες ώστε να έρθουν σε επαφή με την υψηλή κουλτούρα ,εισάγοντας τη μουσική του Τσαϊκόφσκι και άλλων κλασικών στις ταινίες του.

Φίλιπ Γκλας

Η παράσταση αυτή δεν είναι ντοκιμαντέρ ή πορτρέτο, αλλά ένα ταξίδι ποιητικό και τραγικό, μέσα από τους τελευταίους μήνες της ζωής ενός καλλιτέχνη που έζησε έντονα σε δύο διαφορετικούς κόσμους, στον κόσμο της φαντασίας και στον κόσμο της στυγνής πραγματικότητας. Είναι ένα ποίημα αφιερωμένο στην πεμπτουσία της Αμερικής...».

Η παράσταση παρουσιάζεται στα αγγλικά, με ελληνικούς υπότιτλους.

Συντελεστές

Μουσική: Φίλιπ Γκλας, λιμπρέτο: Ρούντολφ Βούρλιτζερ βασισμένο στο μυθιστόρημα του Πίτερ Στέφαν Τζανγκ, σκηνοθεσία: Φίλιμ Μακντέρμοτ, σκηνικά - κοστούμια: Νταν Πότρα, φωτισμοί: Τζον Κλαρκ, χορογραφίες: Μπεν Ράιτ.

Με την Ορχήστρα και την Χορωδία του θεάτρου Real της Μαδρίτης σε συνεργασία με την Εθνική Όπερα της Αγγλίας. Διεύθυνση ορχήστρας: Ντένις Ράσελ Ντέιβις, διεύθυνση χορωδίας: Αντρέ Μασπερό.

Πρωταγωνιστούν

Γουόλτ Ντίσνει: Κρίστοφερ Περβς, Ρόι: Ντέιβιντ Πίτσιγκερ, Νταντίν: Ντόναλντ Κάας, Τζωρτζ Χέιζελ: Τζάνις Κέλι, Λίλιαν Ντίσνει: Μαρί Μακλάιουλιν.

Παραστάσεις on - line

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021 στις 20.00

Σάββατο 6 Μαρτίου 2021 στις 16.00 και στις 20.00

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021 στις 16.00 και στις 20.00

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2021 στις 20.00

Ο πρίγκιπας Χάρι χαρακτήρισε τη σειρά μια ματιά μυθοπλασίας στη βασιλική οικογένεια, αν και αναγνώρισε ότι το «The Crown» «βασίζεται στην αλήθεια» και ότι προσφέρει «μια αδρή ιδέα για τον τρόπο ζωής, για τις πιέσεις του να θέτεις τα καθήκοντα και τον ρόλο πάνω από την οικογένεια και οτιδήποτε άλλο μπορεί να προκύψει από αυτό».

Μετά τη βράβευσή της, η Άντερσον ρωτήθηκε για την ειλικρινή αντίδραση του Χάρι όσον αφορά το «The Crown», λέγοντας σε δημοσιογράφους στην εικονική αίθουσα Τύπου, «Θα έλεγα ότι ο Χάρι είναι αρκετά καλά καταρτισμένος για να κρίνει τι είναι γεγονός ή μυθοπλασία και ήταν ευχάριστο που άκουσα ότι κατάλαβε τι προσπαθεί να κάνει ο Πίτερ Μόργκαν στο "The Crown"».

«Ότι αφηγείται μία ιστορία με λεπτές διαφοροποιήσεις για τις προκλήσεις του να θέτεις τα καθήκοντα και τον ρόλο πάνω από την αγάπη και την οικογένεια και ότι έχει σίγουρα πολλά, πολλά χρόνια εμπειρίας με αυτό. Νομίζω ότι ήταν ωραίο να βρίσκομαι εκτός, αλλά και εντός μιας σειράς για την οποία με νοιάζει να ακούω ίσως ότι αυτό το θέμα συζητιέται» συνέχισε.

Η συμπρωταγωνίστρια της Άντερσον, Έμμα Κόριν, η οποία κέρδισε, επίσης, Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της ως πριγκίπισσα Νταϊάνα αναφέρθηκε στα σχόλια του πρίγκιπα Χάρι.

«Η εκδοχή του Πίτερ Μόργκαν είναι μυθοπλασία και φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση από την πραγματική βασιλική οικογένεια. Έτσι σε ένα επίπεδο νιώθω ότι είναι τόσο μακρινό -φαίνεται τόσο διαφορετικό- αλλά από την άλλη προφανώς οι χαρακτήρες βασίζονται σε πραγματικούς ανθρώπους», είπε στους δημοσιογράφους. «Είδα τη συνέντευξη που έδωσε στον Τζέιμς Κόρντεν και νιώθω απίστευτα ευγνώμων σε αυτόν. Με συγκίνησε απίστευτα αυτό που είπε και δεν ξέρω τι θα του έλεγα. Δεν το έχω σκεφτεί τόσο πολύ, αλλά ο τρόπος που μίλησε γι' αυτό και το γεγονός, ότι παρακολούθησε τη σειρά... Με συγκίνησε πολύ το γεγονός ότι το κατάφερε» είπε η 25χρονη Αγγλίδα ηθοποιός Έμμα Κόριν.

Η φετινή, 78η, ηλεκτρονική -πλήρως εικονική εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού- απονομή των βραβείων, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου, ήταν γεμάτη εκπλήξεις, ανατροπές αλλά και σίγουρα φαβορί. Οι οικοδέσποινες, Τίνα Φέι και Εϊμι Πόλερ, παρουσίασαν τους νικητές από το Rainbow Room του Rockefeller Center στη Νέα Υόρκη και από το Beverly Hilton Hotel στο Μπέβερλι Χιλς αντίστοιχα.

Στην ιδιαίτερη αυτή τελετή, απουσίαζε για φέτος και το κόκκινο χαλί με τις λαμπερές παρουσίες που παρελαύνουν πάνω σε αυτό, με τους υποψηφίους και το κοινό να παρακολουθούν την ανακοίνωση των νικητών από το σπίτι.

Υπενθυμίζουμε ότι λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού η οποία έχει οδηγήσει σε παρατεταμένο «λουκέτο» τις κινηματογραφικές αίθουσες του πλανήτη, στις φετινές υποψηφιότητες των βραβείων είχαν τη δυνατότητα να συμμετέχουν ταινίες που έχουν κυκλοφορήσει απευθείας σε πλατφόρμες streaming και συνδρομητικά κανάλια.

Η αμερικανική ταινία «Nomadland», ένα ρόουντ μούβι, που παρακολουθεί μια γυναίκα στα 60 της, που όταν χάνει τα πάντα εξαιτίας της Μεγάλης Κρίσης και ξεκινάει ένα ταξίδι στην αμερικανική Δύση με ένα μικρό βαν, επικράτησε στην κατηγορία καλύτερης δραματικής ταινίας κερδίζοντας και τη Χρυσή Σφαίρα Σκηνοθεσίας που πήγε φέτος στην 38χρονη Κλόι Ζάο - τη δεύτερη γυναίκα έγινε η δεύτερη γυναίκα στην ιστορία των Χρυσών Σφαιρών που κερδίζει την πρωτιά στην κατηγορία, μετά την Μπάρμπρα Στρέιζαντ, το 1984, για την σκηνοθεσία της στο «Γεντλ».

Η νέα ταινία του Σάσα Μπαρόν Κοέν, υπό τον τίτλο «Borat Subsequent Moviefilm», απέσπασε όλα τα σημαντικά βραβεία στην κατηγορία της κωμωδίας, με τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας και του Α' Ανδρικού Ρόλου να καταλήγουν στον Βρετανό ηθοποιό, κωμικό, συγγραφέα και παραγωγό. «Περιμένετε, ο Ντόναλντ Τραμπ αμφισβητεί το αποτέλεσμα. Ισχυρίζεται πως ψήφισαν πολλοί νεκροί», αστειεύτηκε ο 49χρονος Κοέν.

Η 36χρονη Άντρα Ντέι, μια νεαρή μαύρη Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια, έκανε την έκπληξη κερδίζοντας στην κατηγορία της καλύτερης ηθοποιού σε δραματική ταινία, χάρη στην ερμηνεία της στην ταινία «ΗΠΑ εναντίον Μπίλι Χάλιντεϊ». Το βραβείο καλύτερης ηθοποιού σε κωμική ταινία απέσπασε η Ρόζαμουντ Πάικ για την ερμηνεία της στην ταινία «I Care A Lot» ενώ η Τζόντι Φόστερ κέρδισε το βραβείο του καλύτερου γυναικείου δεύτερου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ο Μαυριτανός», στην οποία υποδύεται τον ρόλο μιας δικηγόρου που υπερασπίζεται έναν Μαυριτανό ο οποίος κατηγορείται άδικα για τρομοκρατία από τις ΗΠΑ και είναι φυλακισμένος επί 14 χρόνια στο Γκουαντάναμο.

Ο Τσάντγουικ Μπόουζμαν βραβεύτηκε μετά θάνατον στην κατηγορία Α' Ανδρικού Ρόλου - Δράμα για την ερμηνεία του στην ταινία «Η θρυλική Μα Ρέινι», την τελευταία που είχε γυρίσει πριν υποκύψει στον καρκίνο το περασμένο καλοκαίρι.

Ο Βρετανός Ντάνιελ Καλούγια κέρδισε το βραβείο του καλύτερου δραματικού δεύτερου ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Judas and the Black Messiah» στον ρόλο του Φρεντ Χάμπτον, του νεαρού ηγέτη του κινήματος των «Μαύρων Πανθήρων» που σκοτώθηκε τον Δεκέμβριο 1969 σε επιδρομή της αστυνομίας.

Η Αμερικανίδα ηθοποιός Τζέιν Φόντα -βραβευμένη δύο φορές με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου- τιμήθηκε με το βραβείο Cecil B. DeMille. Το συγκεκριμένο βραβείο απονέμεται κάθε χρόνο σε ένα άτομο που έχει διαρκή επίδραση στη βιομηχανία του κινηματογράφου.

«Για περισσότερες από πέντε δεκαετίες, το εύρος της δουλειάς της Τζέιν αντικατοπτρίστηκε και στον αδυσώπητο ακτιβισμό της, χρησιμοποιώντας τη δυναμική της για να αντιμετωπίσει μερικά από τα πιο σημαντικά κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας», δήλωσε ο Πρόεδρος του HFPA Άλι Σαρ για την 83χρονη ηθοποιό.

Στις τηλεοπτικές σειρές το «The Crown» σάρωσε τα βραβεία σε όσες κατηγορίες ήταν υποψήφιο, με την Έμα Κόριν να αποσπά βραβείο στην κατηγορία Α' Γυναικείου Ρόλου, ερμηνεύοντας την Πριγκίπισσα Νταιάνα, ενώ τα υπόλοιπα τηλεοπτικά βραβεία υπήρξαν ευχάριστα αναμενόμενα με διπλή νίκη του «The Queen's Gambit» (Καλύτερη Τηλεταινία ή Μίνι Σειρά & ερμηνεία για την Άνια Τέιλορ), το «Small Axe» και με τη βράβευση του Τζέισον Σουντέικις για το «Ted Lasso» του Apple TV+.

Οι κινηματογράφοι στην πόλη θα επιτρέπεται να λειτουργούν με χωρητικότητα 25%, σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν επί του παρόντος στην υπόλοιπη.

Η ανακοίνωση για τις κλειστές αίθουσες έρχεται σε συνέχεια των ενεργειών του Κυβερνήτη προκειμένου σταδιακά να αρχίσει να επαναλειτουργεί η οικονομία της Νέας Υόρκης. Μεγάλοι χώροι και γήπεδα, όπως το Barclays Center και το Madison Square Garden ετοιμάζονται να καλωσορίσουν έναν περιορισμένο αριθμό θεατών για παιχνίδια μπάσκετ.

«Η ανακοίνωση του Κυβερνήτη Κουόμο ότι οι κινηματογραφικές αίθουσες μπορούν να ανοίξουν ξανά στη Νέα Υόρκη την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου είναι ένα ακόμα σημαντικό βήμα προς την αποκατάσταση της υγείας της βιομηχανίας του κινηματογράφου και της εταιρείας μας», δήλωσε ο Άνταμ Άρον, Διευθύνων Σύμβουλος της AMC, αμερικανικής αλυσίδας κινηματογράφων. Ο Άρον είπε ότι η εταιρεία θα ανοίξει ξανά τις 13 αίθουσές της για το κοινό στις 5 Μαρτίου.

Συγκεκριμένα, η 5η Μαρτίου σηματοδοτεί επίσης την ημέρα που το «Raya and the Last Dragon» της Disney θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους. Αργότερα τον Μάρτιο, το «Godzilla v. Kong» της Warner θα κάνει επίσης πρεμιέρα, βάσει φυσικά των δεδομένων μέχρι σήμερα.

Προαπαιτούμενο οι μάσκες

«Οι κινηματογράφοι στη Νέα Υόρκη θα ευθυγραμμιστούν με την υπόλοιπη Πολιτεία: χωρητικότητα στο 25% και όχι περισσότερο από 50 άτομα ανά έλεγχο. Οι μάσκες είναι υποχρεωτικές μέσα στην αίθουσα, ενώ θα τηρούνται οι κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης. Οι κινηματογράφοι και το προσωπικό θα είναι υπεύθυνοι για τον έλεγχο διασφάλιση της συμμόρφωσης», δήλωσε ο κ. Κουόμο. Προσέθεσε μάλιστα πως κάθε αίθουσα θα πρέπει να είναι εξοπλισμένη με «τα βελτιωμένα πρότυπα φιλτραρίσματος αέρα, εξαερισμού και καθαρισμού, όπως αυτά έχουν καθοριστεί».

«Οι ιδιοκτήτες των κινηματογράφων είναι ευχαριστημένοι με την ανακοίνωση ότι θα επιτρέπεται να ανοίξουν ξανά οι αίθουσες Νέας Υόρκης», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η Εθνική Ένωση Ιδιοκτητών Κινηματογραφικών Αιθουσών. «Τα αυστηρά πρωτόκολλα υγείας και ασφάλειας επέτρεψαν στους κινηματογράφους σε όλη τη χώρα να λειτουργούν με ασφάλεια και υπευθυνότητα σε υψηλότερα όρια χωρητικότητας για πολλούς μήνες χωρίς να εντοπιστεί ούτε μία εστία της COVID-19 στις αίθουσες».

«Η Νέα Υόρκη είναι μια μεγάλη αγορά για κινηματογραφικές ταινίες στις ΗΠΑ. Η επαναλειτουργία των αιθουσών δίνει εμπιστοσύνη στους διανομείς ταινιών για τον καθορισμό και τη διατήρηση των ημερομηνιών κυκλοφορίας τους και είναι ένα σημαντικό βήμα στην ανάκαμψη ολόκληρης της βιομηχανίας» .

Η Νέα Υόρκη αποτελεί έναν σημαντικό κόμβο για τον κόσμο του θεάματος και τις πωλήσεις των εισιτήριων. Υπάρχουν σχεδόν 300 κινηματογράφοι στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, αλλά η βασική μέτρηση στην οποία επικεντρώνονται οι αναλυτές είναι η καθορισμένη περιοχή της Νέας Υόρκης.

Άλλωστε, το Big Apple έχει και συμβολική σημασία επειδή είναι ένα από τα μέρη όπου συγκεντρώνονται παραγωγοί, σκηνοθέτες και ηθοποιοί του Χόλυγουντ που ζουν στην περιοχή.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της παραγωγής που κυκλοφόρησε, το πρακτορείο σεναριογράφων του Τόνι Μακναμάρα επιβεβαίωσε ότι η ταινία θα ακολουθεί σεναριακά την Έμα Στόουν ως Μπέλα Μπάξτερ, «μια ζωηρή, υπερσεξουαλική, χειραφετημένη γυναίκα, που θα είναι ο θηλυκός Φρανκεστάιν». Αφού πνίγεται για να ξεφύγει από τον καταχρηστικό σύζυγό της, ο εγκέφαλος της Μπέλα Μπάξτερ αντικαθίσταται από αυτόν του αγέννητου παιδιού της.

Η περίεργη ιστορία αποτελεί έμπνευση από ένα μυθιστόρημα του Σκωτσέζου συγγραφέα Αλασντάιρ Γκρέυ, την οποία οι Λάνθιμος και ΜακΝαμάρα προσαρμόζουν για την Searchlight Pictures. Η παραγωγή αναμένεται να ξεκινήσει στις αρχές φθινοπώρου του 2021, οπότε η πρεμιέρα υπολογίζεται το 2022. Μετά τη μεγάλη επιτυχία της «Ευνοούμενης», ο Γιώργος Λάνθιμος έχει συνδέσει το όνομά του με πολλές πιθανές νέες παραγωγές, συμπεριλαμβανομένης μιας ταινίας μικρού μήκους με πρωταγωνίστρια, πάλι, την Έμα Στόουν.

Η ταινία, κέρδισε πρόσφατα το βραβείο Best Feature στο Φεστιβάλ της Ρώμης Rome Film Awards, έχει περάσει στον τελικό του Φεστιβάλ της Βενετίας Venice Art Awards το οποίο αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Μάρτιο, και επιλέχθηκε πρόσφατα για συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μαδρίτης Madrid Film Awards 2021.

Το βραβείο που έλαβε από το Διεθνές Φεστιβάλ της Ρώμης είναι το τέταρτο κατά σειρά βραβείο που έχει απονεμηθεί στην ταινία, μετά τη βράβευση της με δύο βραβεία (Best Short Veteran’s Cinematography και B’ Special Jury Prize at a Veteran’s Short Film ) στο Διεθνές Φεστιβάλ της Κύπρου και την βράβευση της με το Ειδικό Βραβείο της επιτροπής του 11ου Bridges International Film Festival Πελοποννήσου. Φεστιβάλ με τιμώμενη τη διακεκριμένη ομογενή ηθοποιό από την Αμερική Ολυμπία Δουκάκη.

Στο ενεργητικό της δυναμικής των διακρίσεων της ταινίας αξίζει να σημειωθούν οι υποψηφιότητες που κέρδισε η ταινία για βράβευση στο Φεστιβάλ της Σουηδίας Sweden Film Awards και της Φλωρεντίας Florence Film Festival, όπου στο πρώτο έφτασε μέχρι τον ημιτελικό και στο δεύτερο στον τελικό διαγωνισμό.

Δείτε τη λίστα με τα βραβεία: https://www.imdb.com/event/ev0004882/2021/1

Εταιρία παραγωγής: Artistio

Το Super Bowl είναι, για πολλούς…. το ημίχρονό του -κι αυτό γιατί στη διάρκεια του ημιχρόνου σπουδαίοι καλλιτέχνες έχουν βάλει το «λιθαράκι» τους για να γίνει το σόου ακόμα πιο θελκτικό. Στο «half time show», καλλιτέχνες του βεληνεκούς των Μπρους Σπρίνγκστιν, Rolling Stones, Μάικλ Τζάκσον, Sting, Aerosmith, Prince, Μαντόνα, Lady Gaga, Πολ Μακάρτνι, Μπιγιονσέ, Νταϊάνα Ρος, Blues Brothers, Σακίρα, Τζένιφερ Λόπεζ έχουν αναλάβει όλα αυτά τα χρόνια να εκτοξεύσουν τη διάθεση του κοινού στα ύψη, όπως φυσικά και την τηλεθέαση, που σημαίνει ακόμα περισσότερες διαφημίσεις, άρα και ακόμα περισσότερα έσοδα.

Φέτος, σε ένα διαφορετικό σόου λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, το βάρος έπεσε στις πλάτες του Καναδού καλλιτέχνη Weeknd, ο οποίος είχε συμβάλει από την τσέπη του με 7 εκατ. δολάρια για την παραγωγή του σόου, που επιμελήθηκε σε συνεργασία με το NFL η εταιρεία Roc Nation του Jay-Z.

Ο Abel Tesfaye -όπως είναι το κανονικό όνομα του Weeknd, ο οποίος έχει κερδίσει τρία βραβεία Grammy, πέντε American Music Awards και εννέα Billboard Music Awards- έδωσε πραγματικά ένα σόου αξέχαστο. Ξεκίνησε από τις εξέδρες, βρέθηκε μέσα στο γήπεδο και, στη συνέχεια, κατέλαβε όλον τον αγωνιστικό χώρο, μαζί με δεκάδες χορευτές.

Ερμήνευσε το «Starboy» και ακολούθησε το «The Hills». Άλλα κομμάτια που τραγούδησε ήταν τα «Can't Feel My Face», «I Feel It Coming», «Save Your Tears» από το πρόσφατο άλμπουμ «After Hours» και έκλεισε το 14λεπτο σόου του με το «Blinding Lights», αποδεικνύοντας πως είναι άξιος συνεχιστής των διάσημων αστέρων που έχουν τραγουδήσει όλα αυτά τα χρόνια.

Μια σπουδαία χορογραφία παρουσιάζει την εκρηκτική δύναμη και την ένταση του συναισθήματος στο παραδοσιακό ισπανικό φλαμένκο. Το πάθος, η συγκίνηση, η αγάπη και η ελευθερία είναι συνώνυμα με την «Κάρμεν».

Η κορυφαία σολίστ Βανέσα Βέντο ερμηνεύει την Κάρμεν, δίνοντας έμφαση στα πολλά πρόσωπα αυτού του χαρακτήρα, γυναίκα, παθιασμένη και μαχητής της ελευθερίας, αλλά άστατη στον έρωτα καθώς φλερτάρει με τους άντρες, εμπνέοντας επιθυμία, αντιπαλότητα και ζήλια μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Η ιστορία της προκάλεσε αίσθηση, πλάθοντας έναν ανυπέρβλητο χαρακτήρα-μύθο που έγινε συνώνυμος με την ισπανική εθνική ψυχή. Η «Κάρμεν» είναι αναμφισβήτητα η πιο συναρπαστική όπερα του Γάλλου συνθέτη και πιανίστα Ζορζ Μπιζέ, εμπνευσμένη από την ομώνυμη νουβέλα του Προσπέρ Μεριμέ. Γεννήθηκε από μια νουβέλα ενός Γάλλου και έγινε διάσημη σε ολόκληρο τον κόσμο από την όπερα ενός άλλου Γάλλου. Και κατάφερε από το μυθιστόρημα και την όπερα να μεταφερθεί στις καρδιές των ανθρώπων. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει, τουλάχιστον, ακούσει για την «Κάρμεν» καθώς η ιστορία της έγινε συνώνυμο του έρωτα, της ζήλιας, του πάθους, της τραγωδίας.

Η μεταφορά της «Κάρμεν» ως μουσικής, χορευτικής και ταυτόχρονα θεατρικής παράστασης στη σκηνή συνέπεσε με τη στιγμή που ο διάσημος σκηνοθέτης Κάρλος Σάουρα ολοκλήρωνε την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία με τον Αντόνιο Γάδες, το 1983. Η τεράστια επιτυχία της ταινίας οδήγησε τους δυο άνδρες στην υλοποίηση της απόφασης αυτής.

Η «Κάρμεν» είναι το ίδιο το φλαμένκο, ένας χορός γεμάτος πάθος για ελευθερία. Είναι μια γυναίκα, που θέλει να ζήσει όπως αυτή επιθυμεί κι όχι σύμφωνα με τους κανόνες ευπρέπειας που επιβάλλει η κάθε κοινωνία. Διεκδικεί την ελευθερία, αψηφώντας τον θάνατο.

Πρόγραμμα παραστάσεων :

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021 στις 20.00

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2021 στις 16.00 και στις 20.00

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2021 στις 16.00 και στις 20.00

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2021 στις 20.00

«Είμαστε στην ευχάριστη θέση να τιμήσουμε τον Τζορτζ Κλούνεϊ, η αυθεντία και το πνεύμα του οποίου - τον καθιστούν έναν από τους πιο ταλαντούχους και αγαπημένους ηθοποιούς της εποχής μας, και σκηνοθέτη που θα ήταν διάσημος, ακόμα κι αν δεν τον είχαμε δει ποτέ στην οθόνη» τόνισε η διευθύνουσα σύμβουλος της AARP, Τζο Αν Τζέκινς.

«Ο συνδυασμός ευφυϊας, σκληρής δουλειάς και εμπειρίας που τον διακρίνει δείχνει πόσο λάθος είναι τα στερεότυπα για την ωριμότητα» πρόσθεσε.

Το κορυφαίο βραβείο του περιοδικού της AARP έχει απονεμηθεί τις προηγούμενες χρονιές στους ηθοποιούς Ανέτ Μπένινγκ, Κέβιν Κόστνερ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μάιλ Ντάγκλας, Μόργκαν Φρίμαν, Σίρλεϊ ΜακΛέιν, Έλεν Μίρεν, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Σούζαν Σαράντον και Σάρον Στόουν.

Εδώ και δύο δεκαετίες, το πρόγραμμα Movies for Grownups της AARP προωθεί ταινίες για ενήλικες, από ενήλικες, υποστηρίζοντας το κοινό άνω των 50 ετών, αγωνίζεται κατά του ηλικιακού ρατσισμού και ενθαρρύνει κινηματογραφικά φιλμ, στα οποία εκπροσωπούνται μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες.

Το AARP's Movies for Grownups εστίαζε πάντα στο ποιοτικό περιεχόμενο και θα συνεχίσει να το κάνει επεκτείνοντας την απονομή βραβείων και σε τηλεοπτικά προγράμματα, σύμφωνα με ανακοίνωση της AARP.

Ο Τζορτζ Κλούνεϊ θα παραλάβει το κορυφαίο βραβείο σε διαδικτυακή τελετή στη διάρκεια της οποίας θα απονεμηθούν επίσης βραβεία στις κατηγορίες Καλύτερος Άνδρας Ηθοποιός, Καλύτερη Γυναίκα Ηθοποιός, Καλύτερος Σκηνοθέτης, Καλύτερη Τηλεοπτική Σειρά για Ενήλικες κ.ά.

Η τελετή απονομής των Movies for Grownups Awards 2021 θα μεταδοθεί στις 28 Μαρτίου από το PBS

«Πέθανε από καρδιακή ανακοπή. Έπασχε από νεφρική ανεπάρκεια εδώ και χρόνια», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένα από τα παιδιά του, ο Εδουάρδο, διευκρινίζοντας ότι ο ζωγράφος πέθανε «στο σπίτι του στην Κεβέδο» (νοτιοδυτικά), το βράδυ της Δευτέρας.

«Η τέχνη στον Ισημερινό πενθεί», ανέφερε μέσω Twitter ο πρόεδρος της χώρας Λενίν Μορένο, εκφράζοντας συλλυπητήρια στους οικείους του καλλιτέχνη, «το πινέλο του οποίου βρισκόταν πάντα στην πρωτοπορία».

Γεννημένος την 21η Φεβρουαρίου 1930 στη Γουαγιακίλ (νοτιοδυτικά), όπου σπούδασε καλές τέχνες προτού συνεχίσει τη μόρφωσή του στη Βαρκελώνη κι επιστρέψει στον Ισημερινό το 1964, ο Ενρίκε Τάβαρα συγκαταλεγόταν στους σημαντικότερους εικαστικούς της χώρας.

Ήταν γνωστός για το έργο «Pata pata», σειρά τεσσάρων πινάκων που άρχισε να φιλοτεχνεί το 1968. Θέματά του γίνονταν συχνά οι φτωχοί, οι περιθωριοποιημένοι, οι γυναίκες του δρόμου.

Ο φωτογράφος Kenji Wakasugi ανέλαβε να τη φωτογραφίσει για το περιοδικό Playboy.

Σε ένα νέο βιβλίο, με τίτλο «Adore» που κυκλοφόρησε από τον NJG, έχουν συμπεριληφθεί για πρώτη φορά στιγμιότυπα από εκείνη φωτογράφιση της «βασίλισσας της ποπ».

Στις 200 σελίδες του βιβλίου περιλαμβάνονται 10 φύλλα κόντακτ, 324 καρέ μαζί με 111 ασπρόμαυρα πορτρέτα μεγάλου σχήματος που μαρτυρούν την αιώνια δύναμη της Madonna ως σταρ της μουσικής βιομηχανίας, αλλά ως συμβόλου φήμης, αυτο-ενδυνάμωσης και σεξουαλικής απελευθέρωσης, καθώς ποζάρει με δημιουργίες των Vivienne Westwood, Jean-Paul Gaultier, κοσμήματα, σταυρούς και τη σήμα κατατεθέν ζώνη «boy toy».

«Δεν υπήρχε στυλίστας απ’ ότι θυμάμαι, μόνο το προσωπικό στυλ της Madonna. Φορούσε τα ίδια ρούχα όταν ήρθε στο στούντιο» ανέφερε ο φωτογράφος, ο οποίος δήλωσε ότι δεν φαντάστηκε ποτέ ότι οι φωτογραφίες του κάποια μέρα θα γίνουν ένα καλλιτεχνικό βιβλίο.

Η ατμόσφαιρα της εποχής, της δεκαετίας του 1980 παρουσιάζεται στις πρώτες και τελευταίες σελίδες του βιβλίου μέσα από εικόνες του Wakasugi από τη νυχτερινή ζωή στο Τόκιο, φωτογραφίες φώτων νέον, μοτίβων λουλουδιών και περαστικών στους δρόμους.

«Η φωτογράφιση έγινε μία μίξη και σύνθεση της Δύσης και της Ανατολής» ανέφερε ο Wakasugi στο περιοδικό W. «Η Madonna και εγώ εκπροσωπούσαμε τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Και μέσω αυτής της διαδικασίας, ανακάλυψα ένα νέο όραμα» σημείωσε.

Το φωτογραφικό βιβλίο «Adore» κυκλοφορεί σε 800 αντίτυπα, 100 από τα οποία είναι υπογεγραμμένα από τον Kenji Wakasugi.

«Για περισσότερες από πέντε δεκαετίες, το εύρος της δουλειάς της Τζέιν αντικατοπτρίστηκε και στον αδυσώπητο ακτιβισμό της, χρησιμοποιώντας τη δυναμική της για να αντιμετωπίσει μερικά από τα πιο σημαντικά κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας», δήλωσε ο Πρόεδρος του HFPA Άλι Σαρ για την ηθοποιό.

«Το αναμφισβήτητο ταλέντο της την έχει τοποθετήσει στο υψηλότερο επίπεδο αναγνώρισης και ενώ η επαγγελματική της ζωή έχει πάρει πολλές στροφές, η ακλόνητη δέσμευσή της για την αλλαγή διατηρήθηκε» συμπλήρωσε.

Το βραβείο Cecille B. De Mille, το οποίο θα απονεμηθεί στην τελετή των Χρυσών Σφαιρών την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου, επιλέγεται από το Διοικητικό Συμβούλιο της HFPA και απονέμεται κάθε χρόνο σε ένα άτομο που έχει διαρκή επίδραση στη βιομηχανία του κινηματογράφου.

Μεταξύ άλλων, έχουν τιμηθεί κατά το παρελθόν οι: Τομ Χανκς, Τζεφ Μπρίτζες, Τζόντι Φόστερ, Σοφία Λόρεν, Ρόμπερτ ντε Νίρο, Όντρεϊ Χέπμπορν και πολλοί άλλοι.

Κόρη του θρυλικού ηθοποιού Χένρι Φόντα, η Τζέιν Φόντα έχει βραβευτεί δύο φορές με βραβείο Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου (για το «Klute» το 1971 και για το «Coming Home» το 1978). Είναι επίσης παραγωγός και συγγραφέας.

Η 83χρονη Αμερικανίδα ηθοποιός θα εμφανιστεί στη συνέχεια στην έβδομη και τελευταία σεζόν του Netflix, «Grace & Frankie», όπου συμπρωταγωνιστεί με τη Λίλι Τόμλιν. Η πιο πρόσφατη ταινία της, το «Book Club», όπου συμμετείχαν επίσης οι Νταϊάν Κίτον, Μέρι Στίνμπεργκεν και Κάντις Μπέργκεν, κυκλοφόρησε το 2018.

Έντονα πολιτικοποιημένη και υποστηρίκτρια του κινήματος κατά του Πολέμου στο Βιετνάμ κατά το παρελθόν, η Τζέιν Φόντα διακρίνεται για τη διαρκή ακτιβιστική της δράση και την ευαισθησία της σε θέματα περιβαλλοντικά και δικαιοσύνης. Το 2019 είχε συλληφθεί παραπάνω από μία φορές σε διαδηλώσεις στο Καπιτώλιο για την κλιματική αλλαγή.

Ηγείται, επί του παρόντος, του Fire Drill Fridays, ενός εθνικού κινήματος για την ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τον επείγοντα χαρακτήρα της κλιματικής κρίσης. Το τελευταίο βιβλίο της, με τίτλο «What can I do? My Path From Climate Despair to Action», κυκλοφόρησε το περασμένο φθινόπωρο από την «Penguin Press».

Το αφιέρωμα, με τίτλο «Σινεμά και Φωτογραφία», πραγματοποιείται με την υποστήριξη του MΟΜus – Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης από τη Δευτέρα 25 έως την Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2021 στο online.filmfestival.gr και περιλαμβάνει την προβολή τριών εξαιρετικών ντοκιμαντέρ. Πρόκειται για:

- Το βραβευμένο με Όσκαρ, συνταρακτικό «Born into brothels» των Zana Briski και Ross Kauffman (2004) για τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στα πορνεία της Καλκούτας,

- το «Don’t blink: Robert Frank» της Laura Israel (2015), για την ταραχώδη πορεία του επαναστάτη φωτογράφου και

- το «Ιστορία ενός βλέμματος» της Mariana Otero (2019), ένα αφιέρωμα στον φωτογράφο Gilles Caron, συνιδρυτή του μεγάλου πρακτορείου Gamma, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 30 ετών, έχοντας διανύσει μία εντυπωσιακή φωτογραφική διαδρομή μόλις έξι χρόνων.

Οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες από τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου στις 10 το πρωί έως την Τετάρτη 27 Ιανουαρίου στις 23.59 μ.μ. (τιμή εισιτηρίου: 3 ευρώ / ταινία).

Τις προβολές πλαισιώνει και μια ενδιαφέρουσα διαδικτυακή συζήτηση στην οποία συμμετέχουν οι: Μαρία Κοκορότσκου (Αναπληρώτρια Διευθύντρια MOMus-ΜΦΘ), Γιώργος Κατσάγγελος (Καθηγητής, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών ΑΠΘ, Πρόεδρος Εφορείας MOMus-ΜΦΘ), Πάρις Πετρίδης (καλλιτέχνης). Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2021 στις 19:00 στο κανάλι του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο YouTube (youtube.com/user/filmfestivalgr)

Οι ταινίες

«Born into brothels» (ΗΠΑ, 2004)

Σκηνοθεσία - σενάριο: Zana Briski, Ross Kauffman. Έγχρωμο, 85΄.

Δύο ντοκιμαντερίστες καταγράφουν την παραμονή τους στην Καλκούτα, αλλά και τις σχέσεις που αναπτύσσουν με τα παιδιά των ιερόδουλων που δουλεύουν στην περιοχή των κόκκινων φαναριών της πόλης. Μη ξέροντας τι να κάνουν για να τα βοηθήσουν, τους μοιράζουν φωτογραφικές μηχανές και τους μαθαίνουν την τέχνη της φωτογραφίας. Το συνταρακτικό ντοκιμαντέρ, που κλείνει έξυπνα το μάτι στην ίδια την τέχνη του κινηματογράφου, κέρδισε επάξια το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ για το 2005.

«Ιστορία ενός βλέμματος» (Γαλλία, 2019)

Σκηνοθεσία: Mariana Otero. Σενάριο: Mariana Otero, Jérôme Tonnerre. Έγχρωμο, 93΄.

Στο απόγειο της καριέρας του και εντελώς ξαφνικά, ο διάσημος φωτο-δημοσιογράφος Gilles Caron πεθαίνει στην Καμπότζη το 1970, σε ηλικία μόλις 30 ετών. Όταν η σκηνοθέτης της ταινίας έρχεται σε επαφή με το έργο του, μια φωτογραφία που αντηχεί και τη δική της ιστορία, τραβά την προσοχή της. Ξαφνικά βρίσκεται πνιγμένη μέσα σε ένα τεράστιο έργο 100.000 και πλέον φωτογραφιών, προσπαθώντας να αφηγηθεί την ιστορία του μοναδικού βλέμματος του κεντρικού της χαρακτήρα, αλλά ταυτόχρονα και του δικού της.

«Don't Blink - Robert Frank» (Καναδάς - Γαλλία - ΗΠΑ, 2015)

Σκηνοθεσία: Laura Israel. Σενάριο: Laura Israel, Melinda Shopsin. Έγχρωμο, 82΄.

Ρόμπερτ Φρανκ -ένας επαναστάτης φωτογράφος, ένας σπουδαίος ανεξάρτητος κινηματογραφιστής. Κατέγραψε με τον φωτογραφικό του φακό από την Μπιτ γενιά ως τους Ουαλούς ανθρακωρύχους και από τους Ινδιάνους του Περού ως τους Ρόλινγκ Στόουνς και τους Λονδρέζους τραπεζίτες. Μια ταραχώδης πορεία, που αποκαλύπτεται μπροστά μας με τόλμη και ειλικρίνεια από τον ίδιο τον καλλιτέχνη.

«Χρειαζόμουν να δημιουργήσω εικόνες της Rihanna για να τις τοποθετήσω μέσα σε περιβάλλοντα υλικών από το αρχείο μου» εξήγησε η Λόρα Σίμπσον. «Για να έχει το έργο το ίδιο είδος δραματικής οπτικής έντασης με τα κολάζ που έχω δημιουργήσει μέχρι σήμερα, έπρεπε να σκεφτώ την ατμόσφαιρα και τον φωτισμό συγκεκριμένων υλικών πριν φτάσω στο σκηνικό για τη φωτογράφιση».

«Γνωρίζοντας το χάρισμα και την επιβλητική παρουσία της Rihanna, η προσπάθειά μου ήταν τότε να είμαι όσο το δυνατόν πιο παρούσα και προετοιμασμένη για να καταγράψω την εξαιρετική της απόδοση στην κάμερα» πρόσθεσε.

«Η Λόρνα είναι ένας θρύλος» είπε η Rihanna για την Σίμπσον της οποίας η αξιέπαινη καριέρα εκτείνεται σε τρεις δεκαετίες. Παρ' όλο που η συγκεκριμένη συνεργασία ήταν μια ιδέα που συνέλαβε με τον στενό συνεργάτη της, καλλιτεχνικό διευθυντή του brand καλλυντικών της, Fenty, Jahleel Weaver, η Rihanna ήταν διστακτική να κάνει το πρώτο βήμα. «Ειλικρινά, απλά δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να συνεργαστώ μαζί της» είπε. «Αλλά μου αρέσει να στοχεύω ψηλά και μου αρέσει να προκαλώ τον εαυτό μου» τόνισε.

Η ηθοποιός και συγγραφέας, Ζόρα Σίμπσον Κέισμπιρ, κόρη της Λόρα Σίμπσον, η οποία υπογράφει το κείμενο «Anthems of Possibility» που συνοδεύει τις φωτογραφίες, αποκάλυψε πώς η Rihanna βοήθησε στη διαμόρφωση της γυναικείας φύσης της.

«Στα 13 μου, ήμουν βαθιά ευγνώμων που σε μια περίοδο διαμόρφωσης στη ζωή μου, ήταν η φωνή και η τέχνη της Rihanna που έγιναν πύλες μου σε τόσα πολλά ερωτήματα σχετικά με τη σεξουαλικότητα, τη σεξουαλική εξερεύνηση και τη σεξουαλική αυτονομία» λέει.

Όταν η Rihanna έφτασε στη φωτογράφιση - πρώτη φορά που την είδα στην πραγματικότητα – γοητεύτηκα, προσθέτει η Κέισμπιρ. «Ήταν ο ίδιος ο ορισμός της χάρης, του χαρίσματος και της επιρροής» σημειώνει.

Το τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου του περιοδικού «Essence» με αφιέρωμα στην εκλεγμένη αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Κάμαλα Χάρις, θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη εβδομάδα.

Οι ιδιαίτερες συνθήκες που δημιούργησε η πανδημία, ανέτρεψαν αρκετά τον αρχικό προγραμματισμό σχετικά με την παρουσίαση της έκθεσης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Οι υπεύθυνοι, όμως, έμειναν ικανοποιημένοι καθώς εν τέλει την υλοποίησαν, παρά τις αντίξοες συνθήκες, στους χώρους του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδος. Η επιλογή αυτή έχει το επιπρόσθετο πλεονέκτημα ότι μπορεί να παραμείνει αναρτημένη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ώστε, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να την επισκεφθεί όσο το δυνατόν περισσότερο κοινό. Παράλληλα προχώρησαν στη δημιουργία ψηφιακής περιήγησης της έκθεσης, η οποία άνοιξε ψηφιακά στις 30 Δεκεμβρίου και είναι πλέον διαθέσιμη για το κοινό στην ιστοσελίδα του Μουσείου (http://www.hmmuseum.gr/).

Η σημασία της ναυμαχίας

Η ναυμαχία της Σαλαμίνας αποτελεί σημείο καμπής στους Περσικούς Πολέμους. Χάρη στη νίκη τους, οι Έλληνες κατάφεραν να επιβιώσουν, ενώ οι Πέρσες υπέστησαν σοβαρές υλικές ζημιές. Στις μάχες των Πλαταιών και της Μυκάλης, η απειλή για την κατάληψη της Ελλάδος διαλύθηκε και οι Έλληνες πέρασαν στην αντεπίθεση. Στις επόμενες τρεις δεκαετίες, οι Αθηναίοι, χάρη στους πολέμους της Δηλιακής Συμμαχίας, κατάφεραν να απελευθερώσουν τη Θράκη, τη Μακεδονία, τα νησιά του Αιγαίου, την Ιωνία, και βοήθησαν τους Αιγύπτιους στην εξέγερσή τους κατά των Περσών.

Διάλογος με την αφηγηματική τέχνη του 19ου αιώνα

Στην έκθεση παρουσιάζονται είκοσι δύο σύγχρονα εικαστικά έργα, κυρίως ζωγραφικής, αλλά και γλυπτικής και δομικής τέχνης (κατασκευή), πρωτότυπα και συναφή με τη θεματική. Στόχος είναι η τέχνη να προσεγγίσει το ευρύ κοινό και να επικοινωνήσει με ελκυστικό τρόπο τα διδάγματα και τις αξίες που αποτελούν την κληρονομιά της καθοριστικής ναυτικής σύγκρουσης στον σημερινό κόσμο.

Όπως αναφέρει η επιμελήτρια της έκθεσης κα Λουίζα Καραπιδάκη: «Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνομιλία των σύγχρονων εικαστικών έργων με ένα από τα σημαντικότερα έργα του προπερασμένου αιώνα, το εμβληματικό έργο του Κωνσταντίνου Βολανάκη “Ναυμαχία της Σαλαμίνος”, (1882). Ο διάλογος με την αφηγηματική τέχνη του 19ου αιώνα είναι και το χαρακτηριστικό που τελικά διαφοροποιεί αυτή την έκθεση και τη μετατρέπει σε μια συναρπαστική οπτική εμπειρία».

Θεματική πρόκληση

Οι 22 σύγχρονοι εικαστικοί «ναυμάχοι» αντιμετώπισαν τη θεματική πρόκληση με ένα εντελώς προσωπικό καλλιτεχνικό ιδίωμα και ελεύθερο πνεύμα, χωρίς να εγκλωβιστούν σε παραδοσιακές εκφάνσεις και αρχαιολατρικές διατυπώσεις. Η νίκη, η εθνική υπερηφάνεια, τα αντιπολεμικά συναισθήματα, η ιστορική συνέχεια είναι τα μηνύματα που αναδύονται από τα έργα της έκθεσης και συνθέτουν την εικαστική απήχηση του αγώνα των Σαλαμινομάχων στο σήμερα.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:

Γιάννης Αδαμάκης, Στρατής Αθηναίος, Στάθης Βατανίδης, Μάρκος Βενιός, Ιωάννα Βλάχου, Χρήστος Γαρουφαλής, Μίλτος Γκολέμας, Στέφανος Ζαννής, Μαρίνα Ζωγραφάκη, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Ανδρέας Κοντέλλης, Ζήνα Λιναρδάκη, Αφροδίτη Λίτη, Τάσος Μαντζαβίνος, Καλλιρόη Μαρούδα, Χρήστος Μποκόρος, Κωνσταντίνος Πάτσιος, Παναγιώτης Σιάγκρης, Δημήτρης Τζαμουράνης, Διονύσης Τσάσης, Μανώλης Χάρος, Γιάννης Ψυχοπαίδης.

Οι δύο καλλιτέχνιδες θα τραγουδήσουν κατά την τελετή της ορκωμοσίας του 46ου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών που θα πραγματοποιηθεί στις 20 Ιανουαρίου και στην οποία θα συμμετάσχουν ακόμη ένας μαύρος πυροσβέστης από την Τζόρτζια, μία πρώην Νέα Δαφνοστεφής Ποιήτρια, ένας καθολικός ιερέας και ένας πάστορας από τη γενέτειρα του Μπάιντεν, το Γουίλμινγκτον του Ντελαγουέρ.

Η τελετή της ορκωμοσίας θα είναι περιορισμένη εξαιτίας της πανδημίας της Covid-19 και των αυξανόμενων ανησυχιών για την ασφάλεια αφού ένας όχλος υποστηρικτών του Τραμπ επιτέθηκε στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ επιδιώκοντας να αποτρέψει την επικύρωση της νίκης του Μπάιντεν από το νομοθετικό σώμα.

Το κοινό δεν θα μπορέσει να παρακολουθήσει την ορκωμοσία που θα γίνει στον δυτικό τομέα του κτηρίου του Καπιτωλίου, ο οποίος έχει πλέον οχυρωθεί με φράκτες και προστατεύεται από χιλιάδες μέλη της Εθνοφρουράς.

Ανακοινώνοντας αυτούς που θα μιλήσουν κατά την τελετή, η ομάδα του Μπάιντεν αναφέρθηκε στην υποστήριξη της Lady Gaga στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και σε θέματα υγείας, καθώς και τη συμβολή της Λόπεζ στη συνειδητοποίηση της δυσανάλογης επίδρασης του νέου κορωνοϊού στους Λατινοαμερικανούς.

Η συλλογή αυτή περιλαμβάνει 8.492 ελεύθερα (δωρεάν) ελληνικά ψηφιακά βιβλία και καθημερινά εμπλουτίζεται με νέα. Παράλληλα, καταγράφηκε έντονο ενδιαφέρον για τα ηχητικά βιβλία και πλέον δημιουργήθηκε ειδική ενότητα με Audio-books.

Τα 20 ελληνικά ελεύθερα e-books με τις περισσότερες λήψεις μέσα στο 2020

1. «Covibook: Το όνοµά µου είναι Κορονοϊός» - Εικονογραφημένο εγχειρίδιο της Manuela Molina

2. «Οδηγός Μαθητή για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση μέσω Webex» - Εγχειρίδιο του Νίκου Καλύβα

3. «Καινή Διαθήκη» - Πρωτότυπο κείμενο & Μετάφραση

4. «Ένας ιός με κορώνα» - Παραμύθι της Χαράς Πάτρα

5. «Ο διάβολος του Στρέφη» - Μυθιστόρημα του Αύγουστου Κορτώ

6. «Η άγνωστη κυρά» - Παραμύθι της Δέσποινας Χριστοφορίδου

7. «Θα έρθει άραγε φέτος ο Άι Βασίλης;» - Παραμύθι της Αναστασίας Γκούγκα

8. «Το δώρο» - Ηχητικό βιβλίο αυτοβελτίωσης του Στέφανου Ξενάκη (Μέρος Α΄)

9. «Η Αγία Γραφή» - Πρωτότυπο κείμενο

10. «Μάγκας» - Εφηβικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα

11. «Παραμύθια με την Ξένια» - Η Ξένια Καλογεροπούλου διαβάζει δύο δικά της παραμύθια

12. «Ο Μικρός Πρίγκιπας» - Παραμύθι του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ

13. «Στα μυστικά του βάλτου» - Ιστορικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα

14. «Ιός χωρίς κορώνα» - Παραμύθι της Γεωργίας Καλύβα

15. «Ο βασιλιάς Κορονοϊός» - Παραμύθι της Γιώτας Στανελούδη

16. «Θεία Κωμωδία» - Αφηγηματικό ποίημα του Δάντη Αλιγκέρι

17. «Μια μάσκα μαγική» - Παραμύθι της Δέσποινας Σπυριδοπούλου

18. «Οι Άθλιοι» - Μυθιστόρημα του Βίκτωρος Ουγκώ

19. «Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» - Διήγημα του Γεώργιου Βιζυηνού

20. «Γίνε ο μαχητής κατά του κορονοϊού» - Εγχειρίδιο της Songju Ma Daemicke

Η Ανοικτή Βιβλιοθήκη δημιουργήθηκε το 2010 και αποτελεί ένα αποθετήριο με χιλιάδες ελληνικά ψηφιακά βιβλία που διανέμονται ελεύθερα και νόμιμα στο Διαδίκτυο. Περιλαμβάνει έργα Κλασικής Λογοτεχνίας και Αρχαίας Γραμματείας που είναι ελεύθερα πνευματικών δικαιωμάτων (Public domain), αλλά και σύγχρονα έργα που επέλεξαν να τα διαθέσουν ελεύθερα οι συγγραφείς τους ή οι εκδοτικοί Οίκοι. Παράλληλα, προωθεί την ψηφιακή λογοτεχνία εκδίδοντας e-books με ελεύθερη διανομή. Η Ανοικτή Βιβλιοθήκη περιλαμβάνεται στον κατάλογο «Enjoy Legal» του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας για νόμιμο και ασφαλές ελληνικό περιεχόμενο.