Η International Association of Professional Birth Photographers (IAPBP) προσφέρει δυνατότητα πρόσβασης σε φωτογράφους γέννας από όλον τον κόσμο και ο ετήσιος διαγωνισμός Birth Photography Image Competition δίνει σε αυτούς τους επαγγελματίες την ευκαιρία να επιδείξουν τη δουλειά τους.

Στην 13η χρονιά του, ο διαγωνισμός ήταν ανοιχτός στα 1.100 μέλη της IAPBP από 52 χώρες. Υπέβαλαν τη δουλειά τους σε τέσσερις θεματικές κατηγορίες: Λεπτομέρειες γέννας, ωδίνες τοκετού, γέννα και επιλόχεια κατάθλιψη.

Για πρώτη φορά, στον φετινό διαγωνισμό περιελήφθησαν τέσσερις υποκατηγορίες: Μαυρόασπρη φωτογραφία, ντοκουμενταρίστικη φωτογραφία, καλλιτεχνική, δυσκολίες και απώλεια. Η τελευταία υποκατηγορία είναι υπενθύμιση ότι θνησιγεννή μωρά ή μωρά που πέθαναν στη γέννα πρέπει να τιμηθούν.

Μέσω της φωτογραφίας οι οικογένειες που βιώνουν την απώλεια θα κουβαλούν πάντα μέσα τους την επιθυμούμενη ύπαρξή τους.

«Επιθυμούμε να τιμήσουμε το ένα στα τέσσερα πρόσωπα που βιώνουν αποβολή ή/και απώλεια και προσκαλώντας φωτογραφίες αυτών των συμβάντων στον δικό μας εορτασμό της φωτογραφίας γέννας είναι ένας τρόπος να το κάνουμε», σημείωσαν από την IAPBP για τον φετινό διαγωνισμό.

Η πολυμεσική παρουσίαση του «The Feel. Backstage» πραγματοποιείται ως εναρκτήριο έργο της μεγαλύτερης, σπονδυλωτής παρουσίασης του συνόλου της δουλειάς του Βρεττού σε διαφορετικούς χώρους και επιμέρους χρόνους, με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ και τη συνεργασία του Ιδρύματος Ωνάση στη δημιουργία σχετικής δίγλωσσης έκδοσης. Ο Τάσος Βρεττός είναι Έλληνας φωτογράφος με έδρα στην Αθήνα. 

Ασχολήθηκε με την φωτογραφία από το 1970 -τόσο με προσωπικά καλλιτεχνικά project όσο και ως επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος της εκδοτικής εταιρείας Γραμμή, αργότερα των εκδόσεων Λαμπράκη και σήμερα ως ιδρυτής του studio vrettos. Συνεργάστηκε με τον Μάνο Χατζιδάκι στο περιοδικό «Τέταρτο», σχεδόν με όλα τα εγχώρια περιοδικά μόδας, πολλές δισκογραφικές εταιρείες, αλλά και για μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες σε Ελλάδα και εξωτερικό. 

Οι φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά, σε αρκετές εκδόσεις βιβλίων ενώ η συμμετοχή του σε εκθέσεις δημιουργεί ακόμη μια μακρά λίστα παρουσιάσεων και συνεργασιών. Η πιο πρόσφατη ατομική του έκθεση περιελάμβανε το φωτογραφικό πορτφόλιο «Τ(ρ)όποι Λατρείας», το οποίο παρουσιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα (2015), το Μουσείο Φωτογραφίας και το Μακεδονικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Θεσσαλονίκη(2017) και στο Φεστιβάλ Φωτογραφίας Les Recontres d’ Arles στη Γαλλία (2016).

Το 1947, συνάντησε τον Χέλμουτ Νιούτον, Γερμανο-Εβραίο φωτογράφο που είχε φύγει από τη ναζιστική Γερμανία και μόλις είχε δημιουργήσει ένα φωτογραφικό στούντιο στη Μελβούρνη. Παντρεύτηκαν ένα χρόνο αργότερα και ήταν μαζί μέχρι που ο 83χρονος Χέλμουτ Νιούτον πέθανε σε τροχαίο δυστύχημα στο Λος Άντζελες το 2004.

Το 1970, αφού μετακόμισε στο Παρίσι με τον σύζυγό της, η Τζουν Νιούτον ξεκίνησε τη δική της καριέρα ως φωτογράφος με το ψευδώνυμο Άλις Σπρινγκς και σύντομα έγινε πολύ γνωστή καλλιτέχνης εστιάζοντας στα πορτρέτα.

Στα έργα της συμπεριλαμβάνονται διαφημιστικές εκστρατείες και πορτρέτα διακεκριμένων δημιουργικών προσωπικοτήτων, όπως οι Yves Saint Laurent, Gore Vidal, Balthus, Robert Mapplethorpe και Brassaï, καθώς και σταρ του Χόλυγουντ.

Δημιούργησε, επίσης, μια σειρά από φωτογραφίες δρόμου, κατά μήκος της λεωφόρου Μελρόουζ, στο Λος Άντζελες, όπου κατέγραψε τις ανερχόμενες σκηνές πανκ και χιπ χοπ της Καλιφόρνια τη δεκαετία του 1980. Οι Χέλμουτ και Τζουν Νιούτον περνούσαν τακτικά τους χειμώνες τους στην Καλιφόρνια, διαμένοντας στο Chateau Marmont.

Τη δεκαετία του 1990, γύρισε το ντοκιμαντέρ «Helmut by June» για το γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι Canal Plus και το 1998 ακολούθησε η εμβληματική σειρά φωτογραφιών του ζευγαριού «Us and Them», η οποία αποτέλεσε περιεχόμενο ενός τόμου και αργότερα μετατράπηκε σε έκθεση που παρουσιάστηκε σε όλο τον κόσμο με αυτοπροσωπογραφίες και πορτρέτα, καθώς και εικόνες πολλών διασημοτήτων.

«Η Άλις Σπρινγκς έκανε κάτι περισσότερο από το να τεκμηριώνει την εμφάνιση διάσημων και ανώνυμων ανθρώπων της εποχής, κατέγραφε το χάρισμα τους, την αύρα τους» αναφέρει το Ίδρυμα Χέλμουτ Νιούτον περιγράφοντας το έργο της. «Η ματιά της για τους ανθρώπους επικεντρώνεται κυρίως στα πρόσωπά τους» σημειώνει.

Το 1981, το ζευγάρι μετακόμισε στο Μόντε Κάρλο. Μετά το θάνατο του συζύγου της, η Τζουν Νιούτον ανέλαβε το Ίδρυμα Χέλμουτ Νιούτον στο Βερολίνο, το οποίο είχε ιδρύσει ο σύζυγός της λίγους μήνες πριν από το θάνατό του. Μέχρι το θάνατό της, ήταν η πρόεδρος του Μουσείου, το οποίο έχει γίνει ένας σημαντικός χώρος για σύγχρονες εκθέσεις φωτογραφίας.