Τον πλούτο που συναντάμε σε  κουλτούρες στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου εξερευνά η ψηφιακή έκθεση «Culture Gate to Japan», που είναι επισκέψιμη ως τον Σεπτέμβριο.

Σε αεροδρόμια σε όλη τη χώρα, 29 δημιουργοί από τομείς τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους όπως τέχνες, διασκέδαση, animation και μάνγκα επανερμηνεύουν, μέσα από μια σειρά ψηφιακών εκθέσεων, τις πλούσιες πολιτιστικές πηγές της κάθε περιοχής. Οι επισκέπτες στις πύλες της χώρας μπορούν να απολαύσουν τα έργα δια ζώσης ή να τα θαυμάσουν ψηφιακά από οπουδήποτε κι αν βρίσκονται (https://culture-gate.jp/ ).

Στο Chubu Centrair International Airport, o Yusuge Shigeta «ζωντάνεψε» το ιστορικό παραβάν της δεκαετίας του 1700, στο οποίο απεικονίζεται η μεγάλης σημασίας μάχη της Σεκιγκαχάρα -το έργο βρίσκεται στο Μουσείο Ιστορίας της Οζάκα.

Από τη μάχη της 21ης Οκτωβρίου του 1600 αναδείχθηκε κυρίαρχος ο Οίκος Τοκουγκάουα, δόθηκε τέλος στους ατέρμονους πολέμους που σπάραζαν τη χώρα και η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στο Έντο, το κατοπινό Τόκιο. Με χρήση pixel animation, το έργο «ζωντανεύει» ενώ εμφανίζονται και λεπτομέρειες του φυσικού περιβάλλοντος.

Στο Fukuoka Airport, οι καλλιτέχνες Mirai Mizue και Macoto Murayama επανερμηνεύουν στα έργα τους την ποικιλία μοτίβων που απαντώνται στις τεχνουργίες της νήσου Κιουσού -κεραμικά rom arita-yaki, υφαντά hakata-ori και χαραγμένο γυαλί satsuma kiriko. Στο Naha Airport, στο αρχιπέλαγος της Οκινάουα, ο εικονογράφος nuQ δημιούργησε μια καθηλωτική τοιχογραφία συνδυάζοντας μοτίβα από το ιστορικό κάστρο Shujiro –που κάηκε εν μέρει το 2019 και οι εργασίες αποκατάστασής του θα ολοκληρωθούν το 2026, με καράτε της σχολής του πάλαι ποτέ τοπικού βασιλείου Ριουκίου και σημερινούς τουρίστες.

Υπό την επίβλεψη της Paola Antonelli -επικεφαλής επιμελήτριας του MoMA στους τομείς Αρχιτεκτονική και Ντιζάιν, τα έργα που παρουσιάζονται στα αεροδρόμια Haneda και Narita του Τόκιο θέλουν να εξερευνήσουν την ιδέα του οράματος από το παρελθόν στο μέλλον και τον ρόλο της ως θεμέλιο της ιαπωνικής κουλτούρας. Πρόκειται για έξι βίντεο από έξι διαφορετικούς καλλιτέχνες, τους Acky Bright, Jun Inoue, Sachiko Kodama, Mariko Mori, Monika Mogi και PARTY. Η εγκατάσταση στο Kansai International Airport -το οποίο είναι η πύλη προς Οζάκα και Κιότο, εστιάζει στο θέμα της ζωής. Οκτώ καλλιτέχνες μάνγκα δημιούργησαν τοιχογραφίες αναδεικνύοντας τη μοναδική κουλτούρα κάθε μιας από τις οκτώ περιοχές εκεί, αλλά και την αρμονική συνύπαρξη με τη φύση.

Η Έλλη Παπαγεωργακοπούλου αποφάσισε να γράψει μόνη της τη λέξη «τέλος» αφήνοντάς την Ελλάδα άφωνη. 

Η γυναίκα που εκσφενδονίστηκε στο στερέωμα του θεάτρου και άφησε το στίγμα της από τη δεκαετία του 90 μέχρι σήμερα δεν είναι πια μαζί μας.

Γεννημένη στην Αθήνα το 1966, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης και στην Ανωτάτη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μαθήτευσε δίπλα στον Διονύση Φωτόπουλο.

Η Έλλη Παπαγεωργακοπούλου, ένα κορίτσι φουριόζικο και σιωπηλό μαζί υπέγραψε αξέχαστες θεατρικές επιτυχίες, δούλεψε σταθερά με σκηνοθέτες όπως ο Θωμάς Μοσχόπουλος και ο Νίκος Καραθάνος και πάντα ονειρευόταν έναν καλύτερο κόσμο μέσα στο θέατρο. Ξεκίνησε την καριέρα της από θέατρο Αμόρε, με το Θωμά Μοσχόπουλο και υπέγραψαν μαζί δεκάδες έργα.

Η Έλλη ανήκε σε μια γενιά που έφερε έναν άλλο αέρα στη σκηνογραφία, δανείστηκε από τη μόδα και την ποπ κουλτούρα και ανανέωσε ή δημιούργησε μοναδικούς και αφαιρετικούς, πάντα πυκνούς σε νοήματα σκηνικούς χώρους.

Από το 1996 έχει σχεδιάσει σκηνικά και κοστούμια σε περισσότερες από εξήντα θεατρικές παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό (Λονδίνο, Ιταλία κ.α.). Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες για παραγωγές που παρουσιάστηκαν στο Θέατρο Αμόρε, το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Γκόλφω, Ο βυσσινόκηπος, Μόλις χώρισα κ.ά.), το Θέατρο Πόρτα, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Φεστιβάλ Αθηνών και σε διάφορα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σχεδίασε τα κοστούμια για την Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (2004) και για τον 51ο Διαγωνισμό της Γιουροβίζιον (2006).

Έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Θωμά Μοσχόπουλο, Γιάννη Χουβαρδά, Λευτέρη Βογιατζή [Σχολείο γυναικών/L’ École des femmes], Δημήτρη Λιγνάδη, Μάγια Λυμπεροπούλου, Σταύρο Τσακίρη, Νίκο Καραθάνο, Ξένια Καλογεροπούλου [Το σκλαβί] κ.ά. Επίσης εργάστηκε για την ταινία Κυνόδοντας (2009) του Γιώργου Λάνθιμου, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Καννών και προβλήθηκε διεθνώς. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε άπαξ, κατά την καλλιτεχνική περίοδο 2006-07, σχεδιάζοντας σκηνικά και κουστούμια για την τριπλή παραγωγή μπαλέτου Η μοναχική (ΜακΜίλλαν/Άρνολντ), Πρελούδιο στο απομεσήμερο ενός φαύνου [Prélude à l'après-midi d'un faune] (Μανταφούνης/Ντεμπυσσύ), Οι Συλφίδες [Les Sylphides] (Ρήγος/Αντάμ).

Πινακίδα με την αναγραφή των δύο ονομάτων του Μανώλη Γλέζου και του Απόστολου (Λάκη) Σάντα θα τοποθετηθεί στη βόρεια κλιτύ, στο σημείο από το οποίο κατάφεραν να προσπελάσουν την Ακρόπολη.

Με την ανάρτηση της πινακίδας στο συγκεκριμένο σημείο, όλοι οι επισκέπτες της Ακρόπολης θα πληροφορούνται ότι από εκεί ξεκίνησε η ηρωική πράξη των δύο αγωνιστών, εναντίον των Ναζί, καθώς το Μπελβεντέρε δεν είναι προσβάσιμο σε όλους τους επισκέπτες του μνημείου, αναφέρει το υπουργείο Πολιτισμού.

Να σημειωθεί πως αντίστοιχη πινακίδα υπάρχει στον χώρο της Ακρόπολης, συγκεκριμένα στο φυλάκιο Μπελβεντέρε, στο φυλάκιο της Σημαίας από το 1982.

Σε επίκαιρη ερώτηση της τομεάρχου Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, Σίας Αναγνωστοπούλου, σχετικά με «με τη σύμβαση δωρεάς του Δημοσίου με το ίδρυμα Ωνάση για τα έργα στην Ακρόπολη», η Λίνα Μενδώνη διέψευσε κατηγορηματικά ότι θα αναρτηθεί στην Ακρόπολη πινακίδα με το όνομά της.

«Η σχετική αναφορά σε εμένα δεν είναι τίποτα άλλο από μια τυπική ευγενική "πρόταση" εκ μέρους του δωρητή, ότι αποδέχεται στην πινακίδα που μνημονεύει την προσφορά του να υπάρχει αναφορά και στον αρμόδιο εκπρόσωπο της Πολιτείας, ακόμη και ως τρόπου υπόμνησης του χρόνου υλοποίησης του έργου», ανέφερε η υπουργός Πολιτισμού.

Και πρόσθεσε: «Σε κάθε περίπτωση η πραγματικότητα δείχνει ότι η πρόταση δεν υιοθετήθηκε. Καμία πινακίδα δεν αναρτήθηκε και ούτε πρόκειται να αναρτηθεί επί του Βράχου της Ακρόπολης. Η αναγνώριση της δωρεάς του Ιδρύματος θα αναφέρεται ως εξής: "Ο φωτισμός της Ακρόπολης, ο ανελκυστήρας και οι διαδρομές ΑμεΑ υλοποιήθηκαν με τη συνεργασία του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του Ιδρύματος Ωνάση. Η χρηματοδότηση των έργων αποτελεί δωρεά του Ιδρύματος Ωνάση προς την ελληνική Πολιτεία". Η αναγραφή συνοδεύεται από τα λογότυπα των δύο φορέων».

Ένα δάσος θα υψωθεί στην καρδιά του κεντρικού Λονδίνου αυτό το καλοκαίρι, στο πλαίσιο εγκατάστασης που ετοιμάζει η σχεδιάστρια σκηνικών Es Devlin για τη φετινή Design Biennale της πόλης.

Το «Forest for Change» θα καλύψει όλη την αυλή του Somerset House, όπου θα φιλοξενηθεί η Μπιενάλε από 1 έως 27 Ιουνίου και θα αποτελείται από 400 δέντρα 23 ποικιλιών που φύονται στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη βόρεια Ευρώπη.

«Όταν πριν πολλά χρόνια με ξενάγησαν για πρώτη φορά στο Somerset House, ανακάλυψα ότι οι αρχές του διαφωτισμού, πάνω στις οποίες συνελήφθη ως ιδέα το κτήριο, απαγόρευαν απολύτως την παρουσία δέντρων στην αυλή» είπε η Devlin, η οποία είναι η καλλιτεχνική διευθύντρια της Μπιενάλε.

«Βεβαίως, το πρώτο που θελήσαμε να κάνουμε έχοντας κατά νου τη φετινή Μπιενάλε ήταν να αντιτάξουμε σε αυτή τη στάση κυριαρχίας του ανθρώπου στη φύση το να επιτρέψουμε σε ένα δάσος να κάνει κατάληψη όλης της αυλής» τόνισε.

Η Αθήνα συνιστά τον πυρήνα των δράσεων του Ιδρύματος Ωνάση: ο συνδυασμός πόλης και πολιτισμού, ο πολίτης ως δημιουργός και ο δημιουργός ως πολίτης για μια πόλη με συναισθήματα. Με μια σειρά από υπαίθρια που διεγείρουν τη σχέση των κατοίκων και των επισκεπτών με το περιβάλλον, την τοποθεσία, το χθες και, κυρίως, το σήμερα της πόλης, το Ίδρυμα Ωνάση επιδιώκει να αναδείξει μια εκ νέου σύνδεση, έναν «συντονισμό» με την πόλη, με αναφορά στις έννοιες της περιπλάνησης και της συνάντησης, της χαράς και της ενσυναίσθησης.

Η σειρά έργων OnAthens που διαπερνούν τον ιστό της πόλης, αναγεννώντας σε τοίχους σπουδαία έργα σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων σε μεγάλη κλίμακα, εγκαινιάζεται με την τοιχογραφία «Το φιλί» του Ηλία Παπαηλιάκη στην πλατεία Αυδή. Ένα βαθιά ανθρωποκεντρικό, εύκολα κατανοητό και, ταυτόχρονα, σύνθετο έργο, «Το φιλί» (2019) μετατρέπεται σε μια σύγχρονη τοιχογραφία για μια σύγχρονη πόλη. Δύο φιγούρες και ένα φιλί που ενώνει τους Αθηναίους και τους επισκέπτες, ως μια εικόνα τόσο συντροφική και οικεία που κάνει την καρδιά της πόλης να χτυπά πιο δυνατά.

Το Ίδρυμα Ωνάση «εκθέτει» από σήμερα το έργο του Παπαηλιάκη ως μια τοιχογραφία στην πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο, στο κέντρο της Αθήνας, απέναντι από τη Νέα Δημοτική Πινακοθήκη Αθηνών, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ). «Το φιλί» εκπέμπει ζωή και αισιοδοξία και «ασπάζεται» από σήμερα περαστικούς και κατοίκους, τονίζοντας την αξία της ανθρώπινης επαφής, ακόμη και σε καιρούς απομόνωσης, όπως αυτή που διανύουμε. Το έργο του διεθνώς αναγνωρισμένου Έλληνα καλλιτέχνη που κοσμεί τον τοίχο της πολυκατοικίας στην οδό Γιατράκου, σε διάσταση 22 μέτρων, επιδιώκει να προσφέρει αισθητική απόλαυση στον πυκνό ιστό της πόλης και δίνει σε όλους μας την αφορμή να ακουμπήσουμε κάπου το βλέμμα μας και να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, μόλις σταθούμε μπροστά του.

Όπως σημειώνει ο Ηλίας Παπαηλιάκης: «Το έργο εκφράζει μια ιδιαίτερη και μοναδική στιγμή δύο ανθρώπων. Ο έρωτας, η επιθυμία, η τρυφερότητα, η εγγύτητα, η αναγνώριση του άλλου είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύομαι με λίγες γραμμές. Η παρουσίαση του έργου στον δημόσιο χώρο, στοχεύει στην ενίσχυση του διαλόγου για μια πόλη πρόσφορη στη συνεύρεση και στη συνάντηση. Μια πόλη με συναισθήματα.»

Η τοιχογραφία του Παπαηλιάκη είναι το πρώτο από μία σειρά έργων μεγάλης κλίμακας σε ανάθεση και παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση. Έργα τα οποία δίνουν διάρκεια στη στιγμή που το βλέμμα μας πέφτει πάνω τους και μας ξανασυστήνουν την πόλη που αγαπάμε, μια πόλη με συναισθήματα. Η πόλη ως καλλιτέχνης και όλοι εμείς ο καμβάς της.

Δια βίου διεγράφη ο Δημήτρης Λινγάδης από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) όπως έγινε γνωστό το απόγευμα της Κυριακής.

Την απόφαση έλαβε η γενική συνέλευση του ΣΕΗ που συνεδρίασε στη θερινή σκηνή του Εθνικού στην οδό Πειραιώς. Η διαγραφή του πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου ήταν πρόταση του διοικητικού συμβουλίου και του πειθαρχικού συμβουλίου και ένα από τα πέντε θέματα της σημερινής γενικής συνέλευσης.

Έπειτα από μυστική ψηφοφορία (όπως εκ νόμου προβλέπεται), με ψήφους 332 υπέρ, 9 κατά και 3 λευκά ψηφίστηκε με απόλυτη πλειοψηφία η οριστική διαγραφή του Δημήτρη Λιγνάδη από τα μητρώα του Σωματείου.

Με ανάρτησή της στο facebook, η ηθοποιός, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, έκανε γνωστή την είδηση της διαγραφής του προφυλακισμένου σκηνοθέτη. «Μόλις Αποφασίστηκε Δια Ψηφοφορίας ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΤΟΥ Δημήτρη Λιγνάδη από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών».

Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση, η απόφαση στηρίχτηκε:

-τόσο στο περιεχόμενο των καταγγελιών που έχουν υποβληθεί στο σωματείο, όσο και στο περιεχόμενο των καταγγελιών που έχουν εν γένει δημοσιευτεί στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εναντίον του Δημήτρη Λιγνάδη, «που αν μη τι άλλο αφορούν σε ενέργειες και πράξεις που αντιβαίνουν στο κοινό αίσθημα δικαίου και ανθρωπισμού, αλλά κι επικουρικά στην εν γένει δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης»

-στους αντισωματειακούς ισχυρισμούς του στο απολογητικό του υπόμνημα ενώπιον της 19ης Τακτικής Ανακρίτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών για τα αποδιδόμενα σ΄ αυτόν ποινικά αδικήματα (το οποίο δόθηκε πλήρες στην δημοσιότητα εκ μέρους του), όπου επί λέξει αναφέρει -μεταξύ άλλων- τα εξής: «.. Η υπόθεση αυτή είναι κατασκευασμένη από δικηγόρους που είναι νομικοί σύμβουλοι του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και ως υποδομή έχει την ευθεία αντιπαράθεσή μου εδώ και χρόνια με τα πρόσωπα που συγκροτούν το ΔΣ για τον τρόπο που διαχειρίζονται την Ένωση Ελλήνων Ηθοποιών και τα χρήματα που έρχονται στην κατοχή τους κι εξαιτίας αυτής της αντιπαραθέσεως υπάρχει χρόνια εχθρότητα μεταξύ εμού κι αυτών….» και

-στον αντισωματειακό και αντισυνδικαλιστικό ισχυρισμό του για συμπτωματική και όχι αξιοκρατική ανάδειξη μελών στο Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου μας, με καταφανή την ευθεία από την πλευρά του συκοφάντηση των νόμιμων, καταστατικών, δημοκρατικών συλλογικών διαδικασιών του σωματείου και όλων των συναδέλφων που συμμετείχαν σ΄ αυτές.

Ο Τζον Γου εργάζεται, επί του παρόντος, σε μια κινεζική ταινία υπερηρώων που βασίζεται σε ένα από τα κόμικ του Σταν Λι, με τίτλο «Monkey Master». Πηγή έμπνευσης για το κόμικ είναι η μυθική κινεζική φιγούρα «Monkey King» (Βασιλιάς των Πιθήκων) από το κινεζικό μυθιστόρημα «Journey to the West» (Ταξίδι στη Δύση) του 16ου αιώνα.

Η επερχόμενη ταινία του Τζον Γου θα είναι κινηματογραφική εκδοχή του «Monkey Master». Η ιστορία θα έχει κεντρικό ήρωα έναν αρχαιολόγο στη Νέα Υόρκη, που ονομάζεται Λι Γιονγκ.

Ο αρχαιολόγος ανακαλύπτει μια αρχαία προφητεία για τον Βασιλιά των Πιθήκων.Τα αρχαιολογικά ευρήματά του θα τον μεταφέρουν στην Ινδία, όπου κληρονομεί μια κρυφή δύναμη που τον μετατρέπει στον «Monkey Master». Ο Γου θα είναι παραγωγός της ταινίας, μαζί με τους Τζιλ Τσάμπιον και Λόρι Τίλκιν.

Μάρτυρες μιας ιστορικής πομπής έγιναν οι κάτοικοι του Καΐρου, που παρακολούθησαν το Σάββατο την μεταφορά από αρχαίες αιγυπτιακές βασιλικές μούμιες και σαρκοφάγους σε ένα νέο Μουσείο, όπου θα προβληθούν με την απαιτούμενη λαμπρότητα.

Πρόκειται για κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός για την Αίγυπτο, στη διάρκεια του οποίου έγινε η μεταφορά σε νέο χώρο των 22 βασιλικών μουμιών και των 17 σαρκοφάγων, από το Αρχαιολογικό Μουσείο στην πλατεία Ταχρίρ, στο νέο Μουσείο συνολικής έκτασης 135.000 τ.μ, στην περιοχή Φουστάτ, του παλαιού Καΐρου.

Κάθε μούμια θα τοποθετηθεί σε μια ειδική κάψουλα με άζωτο για να εξασφαλιστεί η προστασία της και οι κάψουλες θα μεταφερθούν πάνω σε ειδικά οχήματα που έχουν σχεδιαστεί για να τις κρατούν σταθερές χωρίς κραδασμούς.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τις μούμιες σε δύο παρτίδες στο συγκρότημα των «Νεκρών Ναών» του Ντέιρ ελ-Μπάχρι στο Λούξορ και στην κοντινή Κοιλάδα των Βασιλέων, το 1871.

Η «χρυσή παρέλαση» ξεκίνησε με κάθε μεγαλοπρέπεια, παρουσία πολλών επισήμων από όλο τον κόσμο, ενώ όλα τα κτήρια, από τα οποία πέρασε, φωταγωγήθηκαν για την πομπή, που συνόδευαν άρματα και άλογα, καθώς το Υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου ήθελε να αναβιώσει τον βασιλικό τρόπο με τον οποίο βασιλιάδες και βασίλισσες της χώρας μεταφέρονταν στην τελευταία κατοικία τους.

Η πομπή αποτελούνταν από 22 βασιλικές αιγυπτιακές μούμιες μαζί με 17 βασιλικές σαρκοφάγους από τη 17η, τη 18η, τη 19η και την 20ή Δυναστεία, που ανήκουν στο Νέο Βασίλειο. Ανάμεσα στις μούμιες, βρίσκονταν κι εκείνες των βασιλέων Ραμσή Β΄, Σέτι Α΄, Σέγκεν Ρα, Τούθμωση και Τούθμωση Γ΄, καθώς και των βασιλισσών Χατσεπτσούτ, Μεριταμέν -συζύγου του βασιλιά Αμεντχοτέπ, και Άχμος Νεφερτάρη, συζύγου του βασιλιά Άχμος.

Την εκδήλωση μετέδωσαν πάνω από 400 τηλεοπτικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο. Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης.

Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στο Κάιρο, ο υπουργός Τουρισμού συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, τον υπουργό Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, Χάλιντ Ελ Ανάνι, παρουσία του Έλληνα πρέσβη στο Κάιρο, Νίκου Γαριλίδη. Με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, ο κ. Θεοχάρης είχε την ευκαιρία να συζητήσει τους τρόπους επανεκκίνησης του τουρισμού μεταξύ των δύο χωρών, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες.