Ο Peter
Lindbergh ξεκίνησε με σπουδές στις Τέχνες και αρχικά δοκίμασε να κάνει καριέρα
ζωγραφικής. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 έχει ήδη αρχίσει να γοητεύεται από
τη φωτογραφία και λίγο αργότερα η Anna Wintour τον κλείνει για ένα εμβληματικό
εξώφυλλο στη Vogue που έμελλε να γράψει ιστορία.
Τα super
models της εποχής παρελαύνουν στο στούντιο του στη Νέα Υόρκη, γδύνονται και
ποζάρουν για το φακό του και η υπογραφή του μπαίνει στα μεγαλύτερα editorial
μόδας.
Τα κυρίως
ασπρόμαυρα πορτρέτα του, κάνουν το γύρο του κόσμου μέσα από τη Vogue, το The
New Yorker, το Vanity Fair, το Allure και το Rolling Stone.
Οι
ασπρόμαυρες καλλονές του Peter Lindbergh ήρθαν στην Αθήνα και θα
παρουσιαστούν σε μία έκθεση η οποία θα
εγκαινιαστεί την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016 στην Gagosian.
Στα
editorials μόδας για τη Vogue, το Harper's Bazaar, το Interview και πολλά ακόμη
διεθνούς εμβέλειας περιοδικά, αντί να σκηνοθετεί λαμπερές εικόνες ο Lindbergh
φωτογραφίζει τα μοντέλα με αφοπλιστικό ρεαλισμό, σε ασπρόμαυρο υψηλού κοντράστ.
Χρησιμοποιεί την κίνηση του σώματος, και συγκεκριμένα τον μοντέρνο χορό, για να
αναδείξει την ανθρώπινη σιλουέτα με τρόπο που εμπεριέχει στοιχεία τόσο της
αρχαιότητας όσο και της σύγχρονης εποχής.
Η έκθεση
περιλαμβάνει φωτογραφίες από τα τελευταία 30 χρόνια και αποδεικνύει πόσο
επηρέασε ο Lindbergh τη φωτογραφία μόδας αλλά και την ίδια την έννοια του
πορτρέτου γενικότερα. Η ομορφιά των γυναικών που απαθανατίζει είναι ουσιαστική,
συγκροτημένη και χωρίς αναστολές. Οι φωτογραφίες του υπογραμμίζουν τη φυσική
χάρη των γυναικών, χωρίς πολλά φτιασίδια, χωρίς ιδιαίτερη σκηνοθεσία που θα
αποσπούσε την προσοχή του θεατή.
Σε ένα
δίπτυχο με τη Monica Bellucci, στη μία εικόνα ο φακός εστιάζει στο ατίθασο και
αποφασιστικό βλέμμα της καθώς περπατάει προς τη φωτογραφική μηχανή, ενώ στην
άλλη την απεικονίζει να κοιτάει αλλού, σαν να είναι απορροφημένη σε μια πολύ
προσωπική στιγμή. Σε ένα αφιέρωμα στη χορογράφο Pina Bausch, πέντε μοντέλα
γίνονται ένα, δημιουργώντας με την κίνηση του κορμιού τους μια εικόνα όπου τα
άκρα και οι καμπύλες τους αποτελούν στοιχεία μίας αφαιρετικής σύνθεσης. Σε μία
άλλη φωτογραφία η Karen Elson, χλωμή και γαλήνια, φαντάζει σαν μαρμάρινο άγαλμα
της κλασικής αρχαιότητας.
Κάποτε ο
φωτογράφος ρωτήθηκε πως γίνεται να κάνει ανθρώπους που είναι σχεδιασμένοι και
εκπαιδευμένοι να ποζάρουν και να υποδύονται ρόλους, να βγάζουν τόση φυσικότητα:
«Πρέπει να
γίνεις κατανοητός και να έχεις όρεξη να φτάσεις στο σημείο που θα αναδείξεις
τον πραγματικό χαρακτήρα του καθενός. Αλλιώς θα καταλήγαμε να γεμίσουμε το
κόσμο με φωτογραφημένες Barbie. Kάτι άλλο που μπορεί να χαλάσει τη φωτογραφία
είναι το photoshop. Tην εποχή των supermodels δεν υπήρχε αυτό. Το photoshop θα
τα σκότωνε όλα».
Ο Peter
Lindbergh γεννήθηκε το 1944 στη Λίσσα της Γερμανίας. Ζει και εργάζεται μεταξύ
Παρισιού, Νέας Υόρκης και Αρλ της Γαλλίας. Έργα του υπάρχουν σε δημόσιες
συλλογές, μεταξύ των οποίων: Κέντρο Georges Pompidou (Παρίσι), μουσείο Victoria
and Albert (Λονδίνο) και CNAP—Centre national des arts plastiques (Παρίσι).
Μερικές από τις πιο σημαντικές ατομικές εκθέσεις του: «Peter Lindbergh: A
Different History of Fashion», Kunsthal του Ρότερνταμ, Ολλανδία (θα γίνει μέσα
στο 2016), «Peter Lindbergh: Images of Women», μουσείο Bunkamura στο Τόκιο
(1996, περιόδευσε και στο Hamburger Bahnhof του Βερολίνου, στο Kunsthaus Wien
της Βιέννης το 1997, στο Palazzo Delle Esposizioni της Ρώμης το 1998, στο
μουσείο Pushkin της Μόσχας το 2002, και σε άλλα μέρη), «Peter Lindbergh:
Stories Supermodels», Ludwig Museum Schloss στο Ομπερχάουζεν της Γερμανίας
(2003), «Peter Lindbergh: The Unknown», Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ullens του
Πεκίνου (2011), «Peter Lindbergh», FoMu στην Αμβέρσα (2011–12); και «Peter
Lindbergh: Berlin», Maison de la Photographie στη Λιλ (2013).
Gagosian
ΜΕΡΛΙΝ 3, από 4 Φεβρουαρίου έως 23 Απριλίου 2016
Δημοσίευση σχολίου