Ο Κιμ, ο οποίος είναι 8 ετών έγινε viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όταν κέρδισε το βραβείο Νεαρού Ηθοποιού στην τελετή απονομής των Critic's Choice Awards και άρχισε να κλαίει στην ομιλία του κατά την παραλαβή του βραβείου.

«Ένιωσα πολλά συναισθήματα και όλα αυτά με τη μία με έκαναν να ξεσπάσω σε δάκρυα» είπε ο Κιμ για τη συναισθηματική του φόρτιση.

Ο Κιμ, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του τσίμπησε τα μάγουλά του για να δει αν ήταν ξύπνιος ή ονειρευόταν. Η Έλεν ΝτιΤζένερις τον ρώτησε τι έγινε όταν συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν όνειρο και ότι κέρδισε πραγματικά ένα βραβείο.

«Δεν είμαι σίγουρος» είπε. «Ακόμα αισθάνομαι ότι είναι ένα όνειρο».

Στη συνέχεια τόνισε ότι μετά την ανακοίνωση της νίκης έκανε πάρτι με πίτσα και σύστησε τον νέο του σκύλο που φέρει το όνομα Cream. «Θέλω να κάνω πολλές άλλες ταινίες» ανέφερε. Η ταινία «Minari» σε σκηνοθεσία του Λι Άιζακ Τσανγκ ακολουθεί μία οικογένεια Κορεατών που φτιάχνει μία φάρμα στο Άρκανσας το 1980.

Η ταινία έχει προταθεί για έξι Όσκαρ, Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου για τον Λι Άιζακ Τσανγκ, Α’ Ανδρικού Ρόλου για τον Στίβεν Γιουν, Καλύτερου Β’ Γυναικείου Ρόλου για τη Γιουν Γιο Τζανγκ και Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για τον Εμίλ Μοσέρι.

Ο KAWS ή κατά κόσμον Μπράιαν Ντόνελι που διάλεξε το καλλιτεχνικό του όνομα επειδή τους άρεσαν τα γράμματα αυτής της λέξης όπως τα έβλεπε στον τοίχο, είναι ένα φαινόμενο, ο «εφευρέτης» μια ποπ φιγούρας, ενός «COMPANION» που έχει γίνει ένα από τα πιο διάσημα σύγχρονα έργα, άμεσα αναγνωρίσιμο και σαν εμπορικό σήμα. Η τιμή του δείχνει ότι μπορεί να είναι και έργο τέχνης και απλώς ένα παιχνίδι αφού μπορείς να το βρεις από δέκα δολάρια σε μπλούζες, μπρελόκ, κούπες ή να αγοράσεις ένα σε δημοπρασία έναντι οκταψήφιου αριθμού. Ένα γιγαντιαίο φουσκωτό «COMPANION» έχει κοσμήσει μια λίμνη στη Σεούλ, ένα άλλο το Victoria Harbour του Χονγκ Κονγκ κατά τη διάρκεια της Art Basel και ένα όμοιό του φουσκωτό και ιπτάμενο, την παρέλαση της Ημέρας των Ευχαριστιών του Macy's στη Νέα Υόρκη, με προκατόχους του φουσκωτά «σύμβολα» της Αμερικής, τον Σνούπι ή τον Σούπερμαν. Αν αυτό σημαίνει κάτι, είναι πως το έργο του KAWS είναι άμεσα αναγνωρίσιμο και όσο και να μη το παραδέχεται ο κόσμος της τέχνης, η θερμή συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα, θυμίζει μια παλιότερη γύρω από το έργο του Κιθ Χάρινγκ.

Πριν από είκοσι χρόνια πάτησε το πόδι του στην Ιαπωνία, τη χώρα- μήτρα των μάνγκα και των εμβληματικών νέων εικόνων της ποπ κουλτούρας, καλεσμένος της εταιρείας Bounty Hunter, ενός γίγαντα στην κατασκευή παιχνιδιών και των streetwear ενδυμάτων. Δημιούργησε το πρώτο «COMPANION» σε 500 αντίτυπα τα οποία εξαφανίστηκαν εν ριπή οφθαλμού. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη μαζική του πώληση και έκτοτε δε σταμάτησε Η επαναλαμβανόμενη φιγούρα του KAWS είναι ο χειρότερος εφιάλτης για πολλούς κριτικούς που βέβαια υπερασπίζονται το έργο του Κουνς για παράδειγμα ή του Γουόρχολ για τα πολλαπλά που έχουν παράξει και του Κίθ Χάρινγκ και του Μπασκιά για την παρουσία τους στο δρόμο, αλλά με το COMPANION δεν έχουν αποφασίσει αν είναι παιχνίδι ή τέχνη και ο δημιουργός του «αληθινός καλλιτέχνης».

Όσο για τις τιμές των μοναδικών έργων του; Είναι στον «ουρανό» με το Artnet Intelligence Report του 2019 να αναφέρει ότι τον Νοέμβριο του 2018, πέντε κομμάτια του KAWS πουλήθηκαν για περισσότερο από 1 εκατομμύριο δολάρια και κατά τη διάρκεια του έτους η δουλειά του «έπιασε» πάνω από 33,8 εκατομμύρια δολάρια σε δημοπρασίες. Όσο για τη δημοφιλία του στα σόσιαλ μίντια που έχει υπάρξει ένας μεγάλος παράγοντας στην κατακόρυφη άνοδό του στον κόσμο της τέχνης, υπάρχουν περισσότερες από 900.000 αναρτήσεις με το hashtag #kaws στο Instagram, κάτι που συνδέεται με την άμεση αντίδραση του κοινού όταν δει ένα αναγνωρίσιμο έργο του αλλά και τη καταγωγή του από την street art.

Το Μουσείο του Μπρούκλιν πολύ έξυπνα αποφεύγει τις βαρύγδουπες αναλύσεις του έργου του, κλείνοντας το μάτι στους επισκέπτες και λέγοντας «μπορείτε να πάρετε στα σοβαρά τον KAWS αν θέλετε, αλλά όχι και πολύ σοβαρά». Οι σκεπτικιστές κατηγορούν αυτού του είδους την τέχνη σαν σύμπτωμα της γενικότερης «κατάθλιψης» του πολιτισμού, κάτι που ηχεί και λίγο βαρύγδουπα σήμερα που υπάρχουν χιλιάδες μουσεία και γκαλερί που μπορούν να τολμήσουν να προτείνουν καλύτερους, πιο αξιόλογους καλλιτέχνες.

Το Μουσείο απλώς ακολουθεί μια παράδοση με τα καρτούνς να έχουν περάσει τις πόρτες των μουσείων όπως τα Στρουμφ και η οικογένεια Σίμπσον. Στο μουσείο του Μπρούκλιν για παράδειγμα υπάρχουν νέα έργα επαυξημένης πραγματικότητας, που επιτρέπουν στους επισκέπτες να αλληλεπιδρούν με τα γλυπτά του χρησιμοποιώντας τα smartphone τους για να δημιουργήσουν τη δική τους εμπειρία.

Με την εθελοντική προσφορά της εταιρείας Aikor και δέκα γνωστών ηθοποιών επιχειρείται μέσα από κείμενα βασισμένα στους αγωνιστές του ’21 να αναδειχθεί το πραγματικό νόημα και οι δυσκολίες του αγώνα, να αποδοθεί η οφειλόμενη τιμή και να υπογραμμιστεί η υποχρέωση της γενιάς μας.

Η αμφίεση των πρωταγωνιστών αποτελεί πιστό αντίγραφο της ενδυμασίας της εποχής ενώ η μουσική υπόκρουση είναι ο Χερουβικός Ύμνος σε προσομοίωση εντός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους βοήθησαν να υπενθυμίσουμε τα ιδανικά της Ελληνικής Επανάστασης και τη πίστη των αγωνιστών στο Θεό, την Ελλάδα, την ελευθερία και την ομόνοια», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής της «Αποστολής» κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας.

Η «Αποστολή» εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στην εταιρεία Aikor, στον ηθοποιό-σκηνοθέτη Γιάννη Αϊβάζη και τους ηθοποιούς Λεωνίδα Κακούρη, Χάρη Γρηγορόπουλο, Νικόλα Μακρή, Τάσο Αναγνώστου, Κοσμά Ζαχάρωφ, Λευτέρη Δημητρόπουλο, Πέτρο Ξεκούκη, Μαρία Κορινθίου, Σοφία Γαρμπή καθώς και τους συντελεστές της παραγωγής Νίκο Βούλγαρη, Ρούλη και Γιώργο Αλαχούζο, Μαργαρίτα Μονέδα, Κωνσταντίνο Σαββάκη, Σταματίνα Μπογκέα, Κωνσταντίνο Φρίγγα.

Τρυφερή, συγκινητική, αστεία, η πολυβραβευμένη ταινία του Olivier Ringer Διαβατάρικα πουλιά, προβάλλεται στην online πλατφόρμα του Φεστιβάλ online.filmfestival.gr το επόμενο σαββατοκύριακο 27 – 28 Μαρτίου 2021, στο πλαίσιο των προβολών για όλη την οικογένεια Kids Love Cinema.

Πληροφορίες

Οι online προβολές ξεκινούν στις 10 το πρωί του Σαββάτου και ολοκληρώνονται στις 10 το βράδυ της Κυριακής.

Τιμή εισιτηρίου: 3€.

Οι προβολές πραγματοποιούνται στο online.filmfestival.gr

Η ταινία

Διαβατάρικα Πουλιά / Les Oiseaux de Passage (άνω των 9 ετών)

(Βέλγιο - Γαλλία, 2015)

Σκηνοθεσία: Olivier Ringer.

Σενάριο: Yves Ringer & Olivier Ringer.

Με τους: Clarisse Djuroski, Lea Warny, Alain Eloy, Myriem Akkhediou, Angelo Dello Spedale, Jeanne Dandoy.

Έγχρωμη, 84΄.

Γλώσσα: Γαλλικά με ελληνικούς υπότιτλους.

Η άγρια δύση συναντά τον μελωδικό ήχο της Ιταλίας. Οι σκληροί γκάγκστερ της Νέας Υόρκης συναντούν τους καουμπόηδες από τα έρημα λιβάδια. Ο Νονός συναντά τον Ταξιτζή. Και η μαγεία του κινηματογράφου συναντά τον ήχο μια μεγάλης συμφωνικής ορχήστρας, διάσημης σε όλο τον κόσμο.

Στη συναυλία, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια μεγαλειώδη παρουσίαση των διάσημων έργων που έχει γράψει ο αξέχαστος συνθέτης για τις ταινίες: «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», «Κάποτε στην Αμερική», «Για μια Χούφτα Δολάρια», «Οι Μισητοί 8», «Ένας Εναντίον Δέκα», «Άδοξοι Μπάσταρδη», «Οι Αδιάφθοροι», «Η συμμορία των Σικελών» κ.ά.

Σαν φόρο τιμής στον συνθέτη που άνοιξε δρόμο και δημιούργησε τη δική του σχολή στην κινηματογραφική μουσική, στο τέλος της συναυλίας παρουσιάζονται μερικές διάσημες μελωδίες άλλων συνθετών που έχουν μείνει στην ιστορία και θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος αυτής της μουσικής κινηματογραφικής «Μονομαχίας» που ξεκίνησε ο Μορικόνε: «Ο Ταξιτζής» του Μπέρναρντ Χέρμαν, το «Kill Bill» του Σόνι Μπόνο και ο αξεπέραστος «Νονός» του Νίνο Ρότα.

Τη σπουδαία Συμφωνική Ορχήστρα της Δανίας διευθύνει η Σάρα Χικς ενώ συμμετέχουν η σοπράνο Τούβα Σέμινγκσεν, ο διάσημος σολίστας σαξοφώνου Χανς Ούρλικ και η Εθνική Χορωδία της Δανίας.

Συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και τρομπετίστας, ο Μορικόνε έγραψε μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασσικής μουσικής. Η καριέρα του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής σύνθεσης, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιρροή συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών. Η μουσική του έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από 60 βραβευμένες ταινίες.

Γεννήθηκε στη Ρώμη. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, υπηρέτησε ως επιτυχημένος ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA. Ενορχήστρωσε πάνω από 500 τραγούδια και συνεργάστηκε με μουσικούς όπως οι Πωλ Άνκα, Τσετ Μπέικερ και η Μίνα. Έγινε παγκοσμίως γνωστός συνθέτοντας μουσική (την περίοδο 1960-75) για ιταλικά γουέστερν από σκηνοθέτες όπως ο Σέρτζιο Λεόνε, Ντούτσιο Τέσαρι και Σέρτζιο Κορμπούτσι -όπως η Τριλογία των δολαρίων «Για Μια Χούφτα Δολάρια», «Μονομαχία Στο Ελ Πάσο» και «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος».

Συνέθεσε μουσική για πολλά είδη ταινιών, από κωμωδίες μέχρι δράμα, θρίλερ και ιστορικές ταινίες. Αρκετές από τις συνθέσεις του γνώρισαν εμπορική επιτυχία, όπως το «The Ecstasy of Gold», μουσικό θέμα της ταινίας «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», το «A Man with Harmonica», το «Here's to You», το οποίο ερμηνεύθηκε από την Τζόαν Μπαέζ, και το «Chi Mai». Έγραψε, ακόμη, το επίσημο τραγούδι για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1978.

Από το τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Μορικόνε διακρίθηκε στο Χόλυγουντ, συνθέτοντας μουσική για Αμερικανούς σκηνοθέτες, όπως οι Τζον Κάρπεντερ, Μπράιαν ντε Πάλμα, Μπάρι Λέβινσον, Μάικ Νίκολς και Όλιβερ Στόουν.

Το 2007 παρέλαβε το τιμητικό Όσκαρ «για την μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες». Είχε προταθεί για άλλα πέντε Όσκαρ, την περίοδο 1979-2001. Επίσης, απέσπασε και το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 για τη μουσική της ταινίας «Μισητοί 8». Ο Μορικόνε είχε αποσπάσει τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο.

Παραστάσεις

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021 στις 20.00

Σάββατο 20 Μαρτίου 2021 στις 16.00 και στις 20.00

Κυριακή 21 Μαρτίου 2021 στις 16.00 και στις 20.00

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021 στις 20.00

Γεννημένος το 1917, στα 30 του χρόνια είχε ήδη χαρακτηριστεί ως ο «κύριος καλλιτέχνης των Νέγρων», ενώ είναι ένας από τους λίγους ζωγράφους της γενιάς του που μεγάλωσε σε μια μαύρη κοινότητα, διδάχθηκε κυρίως από μαύρους καλλιτέχνες και επηρεάστηκε από μαύρους.

Έγινε γνωστός για την απεικόνιση ιστορικών θεμάτων των Αφροαμερικανών και της σύγχρονης ζωής. Το ύφος του θεωρήθηκε ως «δυναμικός κυβισμός», αν και η ίδια η επιρροή δεν ήταν τόσο η γαλλική τέχνη όσο τα σχήματα και τα χρώματα του Χάρλεμ.

Από τον θάνατό του μέχρι σήμερα, το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης που συγκεντρώνει τα έργα του, έχει επιδοθεί σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα προκειμένου να επιλύσει ένα διαχρονικό μυστήριο σχετικά με τη θέση στην οποία βρίσκονται επτά από ένα σύνολο τριάντα συνολικά έργων του Λόρενς που αποτελούν μια διάσημη σειρά του.

Η ιστορία ξεκινά όταν ένας συλλέκτης την είχε αγοράσει ολόκληρη, αλλά άρχισε να την πουλά τμηματικά. Οι μελετητές του έργου από τότε κυνηγούν τα κομμάτια που λείπουν. Τώρα, μετά από μια καμπάνια του ΜΕΤ, βρέθηκαν δυο σε διάστημα μόλις έξι μηνών.

Το πρώτο εμφανίστηκε το περασμένο φθινόπωρο όταν ένας επισκέπτης του μουσείου παρατήρησε μια εντυπωσιακή ομοιότητα μεταξύ της σειράς και ενός έργου στον τοίχο των γειτόνων του που μένουν κοντά στο μουσείο, στο Upper West Side. Οι γείτονές του έσπευσαν αμέσως και έδωσαν το έργο «Αγώνας: Από την ιστορία του αμερικανικού λαού» (1954–56) στο μουσείο.

Με ακόμα πιο απίστευτο τρόπο ανακαλύφθηκε και το δεύτερο έργο. Μια Ουκρανή νοσοκόμα εξέτασε προσεκτικά έναν πίνακα στο διαμέρισμά της που της θύμισε το έργο του Λόρενς, του οποίου η ανακάλυψη είχε γραφτεί στις εφημερίδες.

Το έργο το είχε από την πεθερά της και η ίδια δεν το θεωρούσε σημαντικό αφού το είχε κρεμασμένο κοντά στην κουζίνα της και το έβλεπε πολλές φορές κάθε μέρα. Η γυναίκα που μένει και αυτή κοντά στο μουσείο επικοινώνησε ζητώντας να μιλήσει με κάποιον υπεύθυνο αλλά δεν πήρε καμία απάντηση.

Τελικά, μετά από μέρες, αποφάσισε να πάει στο μουσείο και όπως γλαφυρά περιέγραψε στους Times: «Άρπαξα έναν νεαρό στο γραφείο πληροφοριών στο λόμπι και είπα: "Ακούστε, κανείς δεν με καλεί πίσω. Έχω αυτόν τον πίνακα. Σε ποιον πρέπει να μιλήσω;"».

Εκείνη τη νύχτα, οι συνεπιμελητές του MET και μια συντηρήτρια ζωγραφικής έφτασαν στο διαμέρισμά της. Ο πίνακας, έχοντας υποβληθεί σε εργασίες συντήρησης, θα συμμετάσχει τώρα στις δύο τελευταίες στάσεις της έκθεσης του Τζέικομπ Λόρενς, στο Μουσείο Τέχνης του Σιάτλ και στο Μουσείο Peabody Essex στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης.

Όσο για το μυστήριο του πώς βρέθηκαν οι δυο πίνακες στην ίδια γειτονιά, ο Randall Griffey, επιμελητής του ΜΕΤ, υποθέτει ότι ο πίνακας μπορεί να είχε προσφερθεί στην ίδια δημοπρασία με χριστουγεννιάτικα στην οποία και οι άλλοι ιδιοκτήτες του πρώτου πίνακα τον αγόρασαν με 100 δολάρια το 1960.

Σχετικά με τις τιμές των έργων του Λόρενς, ο συλλέκτης Harvey Ross, ο οποίος κατέχει το ήμισυ της εμβληματικής σειράς, ξόδεψε 413.000 δολάρια για να αγοράσει το «Tensions on the High Seas» το 2018.

Σύμφωνα με «Τα Νέα Σαββατοκύριακο», ο σταρ του Χόλυγουντ, σε πρόσφατη επικοινωνία που είχε με την ηθοποιό Τζάνετ Σούζμαν, πρόεδρο της βρετανικής Επιτροπής για την επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, υπογράμμισε ότι τα Μάρμαρα ανήκουν στην Ελλάδα και πρέπει να γυρίσουν εκεί.

«Υπάρχουν πράγματι πολλά αντικείμενα ιστορικής αξίας τα οποία πρέπει να επιστραφούν στους αρχικούς ιδιοκτήτες τους. Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν είναι τόσο σημαντικό όσο τα Μάρμαρα του Παρθενώνα» σημειώνει ο δις βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός, καλώντας παράλληλα τη Βρετανία να επιτρέψει τη μόνιμη επανένωσή τους στον γενέθλιο τόπο τους. «Τα Γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να επιστραφούν στον αρχικό τους ιδιοκτήτη» τονίζει.

Είναι η πρώτη τοποθέτηση του Αμερικανού ηθοποιού επί του ζητήματος εδώ και επτά χρόνια.

«Ο Τέλειος Αμερικανός», η παράσταση - όπερα σε δύο πράξεις που θα φιλοξενήσει στη διαδικτυακή του σκηνή το Christmas Theater από τις 5 έως τις 8 Μαρτίου, εξιστορεί τους τελευταίους μήνες της ζωής του Γουόλτ Ντίσνεϊ, του ατόμου που έχει, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, επηρεάσει τον σημερινό κόσμο.

Τα παιδιά σήμερα βλέπουν τα ποντίκια και τις πάπιες ως Μίκι Μάους και Ντόναλντ Ντακ, χάρη στην εικόνα που δημιούργησε ο Ντίσνεϊ στο ατελιέ του. Σε αντίθεση με τον κόσμο της ευτυχίας που επινόησε, η ύπαρξη αυτού του «τέλειου Αμερικανού» χαρακτηρίστηκε από δυστυχισμένα νεανικά χρόνια και μια ζωή της οποίας η «πολιτική ορθότητα» ξεπέρασε ακόμη κι αυτή του Νίξον.

Φέτος, συμπληρώνονται 120 χρόνια από την γέννηση του Ντίσνεϊ. Ο κορυφαίος, ίσως, παραμυθάς του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στο Σικάγο το 1901.

Στην παράσταση ακολουθούμε τον Ντίσνεϊ στους τρεις τελευταίους μήνες της ζωής του. Ο Φίλιπ Γκλας αναφέρει: «Περιγράφω τις τελευταίες στιγμές του Γουόλτ Ντίσνεϊ και έτσι ξετυλίγονται τα τελευταία χρόνια της ζωής του, που είναι πραγματικά τρομαχτικά. Πιστεύω ότι δημιούργησε τον πιο διαβρωτικό φανταστικό κόσμο στον πλανήτη μας, αλλά αυτό είναι, ταυτόχρονα, κάτι συναρπαστικό. Οι πολιτικές του ιδέες δυστυχώς αποτελούν το αποτύπωμα της γενιάς του. Είναι το προϊόν του πλαισίου στο οποίο έζησε.

Τον βλέπω ως ένα παιδί της εποχής του με πολύ συντηρητικές ιδέες, ναι, αλλά από την άλλη παρατηρώ ότι ήταν και ένας μεγάλος οραματιστής, ένα ανθρώπινο ον που έζησε σε εποχές που ο κόσμος ήταν ικανός για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι μιλάω για έναν άνθρωπο ικανό να χτίζει γέφυρες μεταξύ του υψηλού και του λαϊκού πολιτισμού. Ο Ντίσνεϊ είχε πάντα επίγνωση ότι απευθύνεται σε απλούς ανθρώπους και κατάφερε να εκπαιδεύσει τις μάζες ώστε να έρθουν σε επαφή με την υψηλή κουλτούρα ,εισάγοντας τη μουσική του Τσαϊκόφσκι και άλλων κλασικών στις ταινίες του.

Φίλιπ Γκλας

Η παράσταση αυτή δεν είναι ντοκιμαντέρ ή πορτρέτο, αλλά ένα ταξίδι ποιητικό και τραγικό, μέσα από τους τελευταίους μήνες της ζωής ενός καλλιτέχνη που έζησε έντονα σε δύο διαφορετικούς κόσμους, στον κόσμο της φαντασίας και στον κόσμο της στυγνής πραγματικότητας. Είναι ένα ποίημα αφιερωμένο στην πεμπτουσία της Αμερικής...».

Η παράσταση παρουσιάζεται στα αγγλικά, με ελληνικούς υπότιτλους.

Συντελεστές

Μουσική: Φίλιπ Γκλας, λιμπρέτο: Ρούντολφ Βούρλιτζερ βασισμένο στο μυθιστόρημα του Πίτερ Στέφαν Τζανγκ, σκηνοθεσία: Φίλιμ Μακντέρμοτ, σκηνικά - κοστούμια: Νταν Πότρα, φωτισμοί: Τζον Κλαρκ, χορογραφίες: Μπεν Ράιτ.

Με την Ορχήστρα και την Χορωδία του θεάτρου Real της Μαδρίτης σε συνεργασία με την Εθνική Όπερα της Αγγλίας. Διεύθυνση ορχήστρας: Ντένις Ράσελ Ντέιβις, διεύθυνση χορωδίας: Αντρέ Μασπερό.

Πρωταγωνιστούν

Γουόλτ Ντίσνει: Κρίστοφερ Περβς, Ρόι: Ντέιβιντ Πίτσιγκερ, Νταντίν: Ντόναλντ Κάας, Τζωρτζ Χέιζελ: Τζάνις Κέλι, Λίλιαν Ντίσνει: Μαρί Μακλάιουλιν.

Παραστάσεις on - line

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021 στις 20.00

Σάββατο 6 Μαρτίου 2021 στις 16.00 και στις 20.00

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021 στις 16.00 και στις 20.00

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2021 στις 20.00