ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φωτογραφία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φωτογραφία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 2 Απριλίου 2017

Φωτογραφίζοντας την καθημερινή μετακίνηση στην Αθήνα

Η έκθεση παρουσιάζει τις φωτογραφίες των εξήντα τριών βραβευμένων συμμετοχών που αναδείχθηκαν από τον διαγωνισμό.
Οι Συγκοινωνίες Αθηνών και ο ΟΑΣΑ, στο πλαίσιο προσπάθειας να έρθουν πιο κοντά στους πολίτες και να τους κάνουν να δουν τα Δημόσια Μέσα Μεταφοράς με διαφορετική ματιά και διάθεση, τους κάλεσαν να εμπνευσθούν και να αποτυπώσουν τις δικές τους στιγμές από την καθημερινή τους μετακίνηση στην πόλη, παίρνοντας μέρος στον διαγωνισμό φωτογραφίας με τον τίτλο «Μέσα».
Με την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών εγκαινιάζει την έκθεση φωτογραφίας «Μέσα», την Παρασκευή 31 Μαρτίου, στις 7 το απόγευμα στο The Box - Athens (Δορυλαίου 12, πλατεία Μαβίλη), και προσκαλεί τους συμμετέχοντες στον διαγωνισμό, τους φίλους τους και το κοινό να επισκεφθούν την έκθεση.

Σκοπός της έκθεσης «Μέσα» είναι να αναδείξει τις φωτογραφίες των φίλων των Συγκοινωνιών της Αθήνας ενώ θα είναι μια ευκαιρία γνωριμίας αλλά και αναγνώρισης της δημιουργικής προσπάθειας των καθημερινών χρηστών των Δημόσιων Μέσων Μεταφοράς.
Η έκθεση παρουσιάζει τις φωτογραφίες των εξήντα τριών βραβευμένων συμμετοχών που αναδείχθηκαν από τον διαγωνισμό.
Συγκεκριμένα,  ο ΟΑΣΑ πραγματοποίησε - από το τέλος Νοεμβρίου μέχρι και τον Φεβρουάριο - τον συγκεκριμένο δημιουργικό διαγωνισμό φωτογραφίας, μέσω των social media σελίδων του, προσκαλώντας τους χρήστες των αστικών συγκοινωνιών να αποτυπώσουν φωτογραφικά τις καθημερινές τους μετακινήσεις με τα Μέσα, θέλοντας να δημιουργήσει νέους διαύλους επικοινωνίας με το επιβατικό κοινό της Αθήνας.
Μέσω των ιστοσελίδων του ΟΑΣΑ στο Facebook και το Instagram, συγκεντρώθηκαν πολλές συμμετοχές με  μοναδικά στιγμιότυπα από τα Μέσα Μεταφοράς, όπως τα απαθανάτισε ο φωτογραφικός φακός των επιβατών.
Πληροφορίες
The Box - Athens, Δορυλαίου 12, πλατ. Μαβίλη (στάση μετρό Μέγαρο)
Διάρκεια: Παρασκευή 31 Μαρτίου - Κυριακή 2 Απριλίου
Ώρες λειτουργίας της έκθεσης : 12:00 - 21:00.


Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Θαμμένες εικόνες μιας άλλης Ευρώπης από τον φωτογραφικό φακό του Κωνσταντίνου Πίττα

Μια θαμμένη για 25 χρόνια φωτογραφική καταγραφή, που ήρθε ξανά στην επιφάνεια τυχαία, συνθέτει την έκθεση «Κωνσταντίνος Πίττας, Εικόνες μιας άλλης Ευρώπης, 1985 - 1989», η οποία παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, έως τις 20 Νοεμβρίου.
Ο Κωνσταντίνος Πίττας, από το 1985 έως το 1989, ταξίδεψε στη Δυτική και Ανατολική Ευρώπη, φωτογραφίζοντας σκηνές δρόμου και από τις δυο πλευρές του Τείχους. Με ελάχιστο φωτογραφικό εξοπλισμό, μια Minox και κάμποσα ρολά ασπρόμαυρο φιλμ TriX, ξεκίνησε ένα έργο, το οποίο έμελλε να μείνει ημιτελές.
Σκοπός του ήταν να δείξει ότι κοινός τόπος της διηρημένης Ευρώπης ήταν οι ίδιοι οι πολίτες της και η καθημερινότητα της ζωής τους, ανεξάρτητα από τον «κόσμο», στον οποίο ανήκαν. 
Και τότε, περί τα τέλη της δεκαετίας του ’80, σχεδόν ταυτόχρονα, συνέβησαν δυο πράγματα. Η κατάρρευση του Τείχους ακύρωσε το «θέμα» του, καθώς όλες οι χώρες, σε λίγο, θα γίνονταν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προβάλλοντας τις κοινές τους ρίζες. Την ίδια εποχή, η φωτογραφία εισήλθε σε μια περίοδο έντονης κριτικής και αμφισβήτησης της σχέσης της με την πραγματικότητα και ο Κωνσταντίνος Πίττας θεώρησε ότι το αρχείο των μοναδικών φωτογραφιών, που είχε συγκεντρώσει σε λίγα μόλις χρόνια εργασίας, δεν είχε πια νόημα. Εγκατέλειψε  το σχέδιό του και «έθαψε» κυριολεκτικά τα αρνητικά του, χωρίς να τα δείξει σε κανέναν.
Σήμερα, μετά από είκοσι πέντε χρόνια, η πολύτιμη αυτή εργασία παρουσιάζεται στο σύνολό της για πρώτη φορά στο κοινό, σε μια μεγάλη έκθεση. Και, ίσως, δεν είναι τυχαίο ότι η απόφαση να  παρουσιαστεί σήμερα συμπίπτει με την αρχή μιας διαφαινόμενης κρίσης της ευρωπαϊκής ένωσης.
Οι φωτογραφίες του Κωνσταντίνου Πίττα φέρνουν στην επιφάνεια συναισθήματα, που αφυπνίζουν το καθαρό βλέμμα και η αγνή πρόθεση. «Κράταγα οπτικές σημειώσεις με τη μηχανή μου» λέει ο ίδιος. Ταπεινή δήλωση. Φωτογραφίες, σημειώσεις ενός εσωτερικού διάλογου, σκέψεις και παρατηρήσεις που δεν επιδιώκουν να επιβεβαιώσουν τίποτα. Κι αν στις φωτογραφίες του διακρίνει κανείς μια μελαγχολία, αυτό δεν οφείλεται τόσο στο ότι έτσι ήταν οι άνθρωποι που φωτογράφιζε, όσο στις σκέψεις που τον συνόδευαν στα ταξίδια του.
Δηλώνει αυτοδίδακτος, και το μόνο εφόδιο, την εποχή που άρχισε να ταξιδεύει, ήταν όσα είχε μάθει από τον κινηματογράφο. Τις φωτογραφίες του, εντούτοις, εμψυχώνουν οι υψηλοί στόχοι της ανθρωπιστικής φωτογραφίας της εποχής εκείνης. Ένα είδος της φωτογραφίας που είναι ανεξάντλητο, γιατί γεννιέται μέσα από τη συνάντηση με το απρόβλεπτο. Και κάνει κάτι, που μόνο η φωτογραφία μπορεί να κάνει: μεταφέρει τον κόσμο, όπου ζούμε, σε ένα παράλληλο σύμπαν: ίδιος κόσμος, διαφορετικές σημασίες.
Εύγλωττα στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής εδραίωσαν σταδιακά την αντίληψη ότι η φωτογραφία μπορεί να αποκαλύψει αλήθειες, να τις ξετρυπώσει από τις κρυψώνες τους μέσα από την πραγματικότητα. Και ότι ο φωτογράφος έπρεπε να είναι σε διαρκή εγρήγορση, για να τις διακρίνει στο κλάσμα του δευτερολέπτου που αναδύονται - να τις συλλάβει, πριν εξαφανιστούν και πάλι μέσα στη πραγματικότητα.
Οι φωτογραφίες του Πίττα εμπνέονται από αυτές τις αρχές, με τη διαφορά όμως, πως η «αόρατη αλήθεια» που αποκαλύπτουν δεν έχει να κάνει με κάτι κρυμμένο στις σκηνές των δρόμων που φωτογραφίζει, αλλά με την προσωπική ματιά, την ψυχική διάθεση ενός περιπλανώμενου αφηγητή - τη συμπάθειά του για τον κόσμο.
Γεννημένος στην Αθήνα, ο Κωνσταντίνος Πίττας τελείωσε το Βαρβάκειο και το Ε. Μ. Πολυτεχνείο. Μετά από μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, επέστρεψε στην Αθήνα, για να εργαστεί ως μηχανικός. Το 1984, άρχισε να φωτογραφίζει στους δρόμους της πόλης, εγκατέλειψε τη δουλειά του και, σε έναν χρόνο, τελείωσε το πρώτο του φωτογραφικό σχέδιο, το «Αθήνα, 1984». Το 1985, ξεκίνησε το πενταετές ταξίδι του στις χώρες της Ευρώπης, για ένα βιβλίο που θα τις περιελάμβανε σχεδόν όλες. Το 1989, με την πτώση του Τείχους, εγκατέλειψε το σχέδιό του και τη φωτογραφία και «έθαψε» τη δουλειά του για είκοσι πέντε χρόνια. Το 2014, ανακάλυψε τυχαία τις παλιές του εικόνες σε μια αποθήκη και, τώρα, τις παρουσιάζει στο κοινό.
Πληροφορίες
Μουσείο Μπενάκη οδού Πειραιώς: Πειραιώς 138 - Αθήνα, τηλ.: 210 3453111. Ώρες λειτουργίας: Πέμπτη και Κυριακή: 10.00 - 18.00, Παρασκευή και Σάββατο: 10.00 - 22.00, Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: κλειστά. Τιμή εισιτηρίου έκθεσης: κανονικό: 7 ευρώ, μειωμένο: 3,5 ευρώ. Τιμή ενιαίου εισιτηρίου: έκπτωση 20% επί του συνολικού κόστους των εισιτηρίων όλων των εκθέσεων κατά την ημέρα επίσκεψης.  


Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Ξεκινά το Athens Photo Festival 2016 με 85 καλλιτέχνες από 39 χώρες

To κεντρικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ αρθρώνεται μέσα από αυτοτελείς ενότητες και διασταυρώνει περισσότερα από 700 φωτογραφικά έργα σύγχρονων καλλιτεχνών, οπτικοακουστικό υλικό, φωτογραφικές εκδόσεις και κείμενα, ενισχύοντας τόσο τον καλλιτεχνικό όσο και τον κοινωνικoπολιτικό διάλογο.
Ξεκινά το κεντρικό πρόγραμμα εκθέσεων του Athens Photo Festival 2016, με τίτλο [Mis/Dis]Placed. Τα εγκαίνιά του είναι την Πέμπτη 9 Ιουνίου στο Μουσείο Μπενάκη.
Αυτή τη χρονιά, 85 καλλιτέχνες από 39 χώρες, σημαντικοί διεθνείς προσκεκλημένοι και ένα ευρύ φάσμα δράσεων και παράλληλων εκδηλώσεων, τοποθετούν την Αθήνα στο επίκεντρο της διεθνούς φωτογραφικής σκηνής.
To κεντρικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ αρθρώνεται μέσα από αυτοτελείς ενότητες και διασταυρώνει περισσότερα από 700 φωτογραφικά έργα σύγχρονων καλλιτεχνών, οπτικοακουστικό υλικό, φωτογραφικές εκδόσεις και κείμενα, ενισχύοντας τόσο τον καλλιτεχνικό όσο και τον κοινωνικoπολιτικό διάλογο.
Η θεματική της φετινής διοργάνωσης, υπό τον γενικό τίτλο [Mis/Dis]Placed, προτείνει μια περιήγηση σε οπτικές μορφοποιήσεις και αφηγήσεις που ερμηνεύουν, αναπαριστούν και τεκμηριώνουν τις θέσεις και τις αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου, όπως αυτές διαμορφώνονται μέσα από κοινωνικά, πολιτικά, υπαρξιακά και πολιτισμικά φορτισμένες καταστάσεις.
Extreme Antithesis
Eπιμέλεια: Νατάσσα Μαρκίδου
Andrea & Magda (FR), Philip Cheung (CA), Κώστας Καψιάνης (GR), Aleksey Kondratyev (USA/KG), Laurent Kronental (FR), Julien Lombardi (FR), Μαρίνος Τσαγκαράκης (GR)
Οι επτά φωτογράφοι διακρίνονται για την προσήλωσή τους σε τόπους όπου κυριαρχούν ακραίες αντιθέσεις και ετερόκλητες παραθέσεις αρχιτεκτονημάτων, ανθρώπων και αντικειμένων. Τα έργα τους διέπονται από σαφή πρόθεση προβολής της πολυπλοκότητας, της αποξενωτικής αύρας, του εφήμερου χαρακτήρα και του ελλείμματος φωτογένειας των τόπων αυτών. Οι φωτογραφικές ενότητες που περιλαμβάνονται σε αυτή την έκθεση αναδεικνύουν μέσω των συγκεκριμένων τόπων την καθημερινή αναμέτρηση της τοπικής κουλτούρας με την παγκόσμια οικονομία, καθώς και την αδυναμία αφομοίωσης του παρελθόντος στο σύγχρονο περιβάλλον.
Life Tracks
Eπιμέλεια: Δημοσθένης Αγραφιώτης
Yoann Cimier (FR), Karolin Klüppel (DE), Alvaro Laiz (ES), Namsa Leuba (CH), Polixeni Papapetrou (AU), Laurence Rasti (CH), Danilla Tkachenko (RU)
Μια ωδή στη διαφορετικότητα και τον τρόπο που οι ανθρώπινες διαδρομές, ανεξαρτήτως αφετηρίας, διασταυρώνονται, συνεχίζουν παράλληλες, απομακρύνονται και συγκλίνουν επηρεάζοντας η μία την άλλη, αποτυπώνεται στις φωτογραφίες οκτώ δημιουργών με διαφορετική προέλευση και ξεχωριστή οπτική. Από τους εφήμερους οικισμούς νομάδων στις παραλίες και την προνομιούχο υπόσταση των κοριτσιών σε εθνοτική ινδική ομάδα, στη στάση της κινεζικής κοινωνίας σε άτομα μικρών διαστάσεων και στην γκετοποίηση των ομοφυλόφιλων διά της άρνησης, και από τον τρόπο ζωής των «περιθωριακών» Βιεννέζων, μέχρι την επιλογή της επιστροφής στη Φύση και έναν τοτεμισμό με αποχρώσεις υπερρεαλισμού.
Metaphors
Επιμέλεια: Κωστής Αντωνιάδης
Roger Ballen (SA), Alvaro Deprit (ES), Alexander Mendelevich (IL), Charlie Simokaitis (USA), Paul Thulin (USA), Margot Wallard (FR), Marta Zgierska (PL)
Οκτώ φωτογράφοι μας καλούν να δούμε πίσω από την απεικόνιση, να βρούμε ένα διαφορετικό νόημα, μια φράση που πιθανώς θα μας εξηγήσει τον κόσμο ή την ίδια τη ζωή. Aλλόκοτα πρόσωπα, μάσκες και τελετουργίες., η μετάφραση σε απτές εικόνες της εμπειρίας που βιώνει ένα κορίτσι καθώς χάνει σταδιακά την όρασή του, η φωτογραφική μηχανή ως ασπίδα απέναντι στον πόνο της απώλειας του αδελφού, ένα σύμπλεγμα αναπαραστάσεων μέσα από το οποίο αναλύεται η εγγύτητα του θανάτου μετά από ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα, αντικείμενα, σκιές, γδαρμένοι τοίχοι και τσακισμένοι κορμοί δέντρων για την πατρογονική γη, τοποθεσίες και στιγμιότυπα σε μια χώρα που ισορροπεί μεταξύ της πραγματικότητας και φαντασίας.
Refugee Routes
Leila Alaoui (FR), Isabelle Arvers (FR), Miia Autio (FI), Andrea Gjestvang (NO), Samuel Gratacap (FR), Sam Ivin (UK), Sofie Amalie Klougart (DK), Δημήτρης Κοιλαλούς (GR), Γιώργος Μουτάφης (GR), Μυρτώ Παπαδοπούλου (GR), Νίκος Πηλός (GR), Lia Saile (DE), Aida Silvestri (UK)
Οι καταγεγραμμένες διαδρομές των προσφύγων στον παγκόσμιο χάρτη είναι συχνά τεθλασμένες, ο χρόνος που απαιτείται για την τελική μετεγκατάσταση είναι αόριστος και η αφομοίωσή τους δεν είναι ποτέ δεδομένη.
Στη συγκεκριμένη ενότητα καταγράφονται οι εμπειρίες των υποσαχάρειων προσφύγων στον καταυλισμό Choucha και στις μετακινήσεις του, οι «διευκολυντές μετανάστευσης» στη Σμύρνη και η παραοικονομία εις βάρος τους, η Ελλάδα στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, η άφιξη και οι διαδρομές μέχρι τα σύνορα, η παραμονή στην Κω και στην Ειδομένη, η εσωτερική μεταβατική κατάσταση, ο αποκλεισμός στην ιταλική πόλη Pozzallo, η «Ζούγκλα» στο Καλαί, οι διαδρομές από την Ερυθραία στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι γηγενείς της Ρουάντα στις ευρωπαϊκές χώρες, ο επαναπατρισμός εφήβων από τη Νορβηγία, αλλά και η απώλεια ταυτότητας που βιώνουν πολλοί από εκείνους που ζητούν άσυλο.
Unstable Fields
Maxim Dondyuk (UA), Nick Hannes (BE), Martin Kollar (SK), Emeric Luisset (FR), Απόστολος Ζερδεβάς, ημήτρης Μιχαλάκης (GR), Pietro Paolini (IT), Emine Gozde Sevim (TK), Issa Touma (SY), Πάνος Τσαγκάρης (GR)
Tα «ασταθή πεδία» αναφέρονται στην ιδέα της ρευστότητας και των συνεχών ανακατατάξεων σε μια περιοχή ή σε μια κατάσταση. Τα αισθήματα της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας που επηρεάζουν όπως ποτέ άλλοτε την κοινωνία και την ατομική ζωή από κάθε άποψη, εικονοποιούνται με διαφορετικούς τρόπους από τους φωτογράφους που συμμετέχουν. Πολλαπλές αναγνώσεις της κρίσης στην Ελλάδα, η πορεία ενός Καναδού τζιχαντιστή από τη Δύση στη Συρία και ο θάνατός του στη μάχη, ο χειμώνας του 2014 που άλλαξε την Ουκρανία, εννέα μέρες από ένα παράθυρο στο Χαλέπι, η πολυπλοκότητα του Ισραήλ και της Δυτικής Όχθης στη διάρκεια ενός χρόνου, η αναδόμηση μιας παρατεταμένης προσωπικής ανάμνησης της Αιγύπτου, η καθημερινότητα της Βενεζουέλας σε μια ευαίσθητη στιγμή για το δημοκρατικό μέλλον της, οι ακτές της Μεσογείου σε εικόνες μιλούν για την κρίση στην Ελλάδα, την Αραβική Άνοιξη, τις βάρκες με τους πρόσφυγες, τους πολέμους στη Λιβύη, τη Συρία και τη Γάζα.
Zones of error and decay
Επιμέλεια: Θανάσης Μουτσόπουλος |
Mathieu Asselin (FR), Carlos Ayesta and Guillaume Bression (FR), Alejandro Chaskielberg (AR), Sanne De Wilde (DK), Catherine Leutenegger (CH), Kai Loeffelbein (DE), Kazuma Obara (JP)
Aπό τα τροπικά δάση του Κονγκό μέχρι τους ουρανοξύστες της Σαγκάης και από την παλιά πόλη του Βελιγραδίου μέχρι τις εγκαταστάσεις των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας στη Σίλικον Βάλεϊ της Καλιφόρνιας, ο κόσμος αλλάζει, σε κάτι ανεξέλεγκτο. Σε αυτή τη διαπίστωση μπορούμε να προσθέσουμε μια σειρά από οικολογικές τραγωδίες, όπως πολυάριθμες πυρηνικές δοκιμές σε εγκαταλελειμμένες ερήμους, νησιά και ωκεανούς, και δύο ακούσιες καταστροφές αστικών περιοχών από πυρηνικά ατυχήματα. Μια νέα βιομηχανική αρχαιολογία καταγράφει τους τόπους της καταστροφής, επινοώντας φωτογραφικά μνημεία. Από την κατεστραμμένη Fukushima στο του εργοστάσιο του Chernobyl και την πόλη φάντασμα του Pripyat στο χάος της αποτέφρωσης των ηλεκτρονικών απορριμάτων στο Agbogbloshie της Γκάνα, την πόλη των ηλεκτρονικών σκουπιδιών Guiyu στην Κίνα και τα κρυμμένα εργαστήρια επεξεργασίας των αποβλήτων στο Νέο Δελχί της Ινδίας. Παράλληλα, καταγράφονται η αστική εγκατάλειψη από το κλείσιμο του εργοστασίου της Kodak στο Ρότσεστερ και οι συνέπειες από τις καλλιέργειες μεταλλαγμένων της εταιρείας Monsanto.
Τόποι Μνήμης
Eπιμέλεια: Πηνελόπη Πετσίνη
Άρτεμις Αλκαλάη, Νικόλας Βεντουράκης, Πάσκουα Βοργιά, Πέτρος Ευσταθιάδης, Στέργιος Καράβατος, Βίκτωρ Κοέν, Νίκος Μάρκου, Φώτης Μηλιώνης, Φανή Μπήτου, Νίκος Παναγιωτόπουλος, Αβραάμ Παυλίδης, Πάρις Πετρίδης, Σίμος Σαλτιέλ, Γιάννης Σταθάτος, Παύλος Φυσάκης, Ηώ Χαβιαρά

Mια σειρά από έργα της σύγχρονης ελληνικής φωτογραφίας, πραγματεύονται το ζήτημα της συλλογικής ιστορικής μνήμης, αλλά και την αμφίσημη συμβίωσή της με τη λήθη. Η έννοια της μνήμης επιστρατεύεται, όχι μόνο ως μέσο σύνδεσής μας με το παρελθόν, αλλά και ως μέσο που σχετίζεται και διαμορφώνει το παρόν, μέσα είτε από τόπους όπου συνέβησαν ιστορικά γεγονότα, είτε από ανθρώπους σε προσωπικές αφηγήσεις. Οι τόποι αυτοί δημιουργούνται από ένα παιχνίδι της μνήμης και της ιστορίας, μια αλληλεπίδραση των δύο παραγόντων που οδηγεί στον αμοιβαίο καθορισμό τους.


Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

«Carpe Diem»: Έκθεση φωτογραφίας του Χριστόφορου Δουλγέρη

«Carpe Diem»: Έκθεση φωτογραφίας του Χριστόφορου Δουλγέρη
Το Εργοστάσιο Τεχνών Σαντορίνης (Santorini Arts Factory) παρουσιάζει τη φωτογραφική έκθεση «Carpe Diem» του Χριστόφορου Δουλγέρη από το Σάββατο 7 Μαΐου.
Ο καλλιτέχνης, ειδικά για το SAF, θα παρουσιάσει τη φωτογραφική δουλειά που έχει συλλέξει έναν ολόκληρο χρόνο φωτογραφίζοντας τα απομεινάρια αλλά και τα εναπομείναντα σημάδια από τη βιομηχανία τομάτας στη Σαντορίνη, καταγράφοντας εικόνες από τα εννέα εργοστάσια τομάτας που δραστηριοποιούνταν στο νησί.
Οι φωτογραφίες καταγράφουν εικόνες από το παρελθόν και το παρόν των εργοστασίων τομάτας του νησιού με ένα θεατρικό και ποιητικό τρόπο. Χνάρια και σημάδια του παρελθόντος της βιομηχανίας της τομάτας έρχονται να μας επαναφέρουν σε ένα εικαστικό διάλογο με την πραγματικότητα φωτίζοντας αθέατες πλευρές της πραγματικότητας.
Στην έκθεση παρουσιάζονται φωτογραφικά τυπώματα μεγάλων διαστάσεων όπως και μια υπερμεγέθης εγκατάσταση που σκοπό έχει να μεταφέρει στους θεατές μια τμηματική εικόνα αναπαράστασης ενός εργοστασίου τομάτας, σε πραγματικές διαστάσεις.
Λίγα λόγια από τον Χριστόφορο Δουλγέρη:

Σε αυτές τις φωτογραφίες μου φωτογραφίζω μηχανές οι οποίες βρίσκονται εκτός λειτουργίας. Αντικαθιστούν κατά κάποιο τρόπο τον πρακτικό τους ρόλο με αυτό της αυτοπροβολής. Παρουσιάζονται για πρώτη φορά ως πρωταγωνιστές στο βάθρο ενώ κουβαλούν και μεταφέρουν μαζί τους σημαντικές πληροφορίες και ψήγματα της ιστορικής μνήμης. Οι μηχανές ανεξάρτητες πια από την αλυσίδα παραγωγής τους εμφανίζονται σε ένα ρόλο αυτόνομο και σκηνοθετημένο από τον ίδιο τον φωτογράφο, ανάμεσα σε φθαρτά υλικά και τον ίδιο τον χώρο που τα φιλοξενεί. Ο φωτογράφος ταυτόχρονα και πέρα από την καταγραφή της πραγματικότητας, χρησιμοποίει νέα εικονοπλαστικά στοιχεία για να προκαλέσει μια ανακατασκευή. Με εργαλεία του τον ειδικό φωτισμό και την ιδιαίτερη σκηνογραφία, σκηνοθετεί έναν νέο ρόλο για κάθε μηχανή. Πραγματεύεται την έννοια του χρόνου καθώς «επαναφέρει» στη «ζωή» τις μηχανές εκταμιεύοντας λίγο ακόμη τη διάρκεια επαναλειτουργίας. Οι μηχανές, μέσα από τη φωτογραφική αποτύπωση, προσομοιάζουν, κατά κάποια έννοια, με τα ανθρώπινα στοιχεία του σώματος. Πρόκειται για Πορτραίτα που προεκτείνουν το φωτογραφικό μέσο πέρα από τα όρια του και ανασχηματίζονται σε γλυπτικές αναπαραστάσεις. Οι όγκοι και τα μηχανικά μέρη αναμορφώνονται και εξυψώνονται σε μνημεία. Τα μνημεία αυτά από τη μια πλευρά συνδέονται με την ανθρώπινη ζωή και εμπειρία του παρελθόντος ενώ από την άλλη τονίζουν με έναν τρόπο την ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργεί! 
Στην πάλη της τέχνης για δημιουργία ο ρόλος των ανθρώπων είναι αναμφίβολα σημαντικός και καθοριστικός, όπως και των μηχανών οι οποίες μεταλλάσσονται, εξελίσσονται και τέλος, σύμφωνα με τις τεχνολογικές απαιτήσεις, παύουν να υπάρχουν. Αποτελούν, όπως και οι άνθρωποι, το παρελθόν της ιστορίας και της κοινωνικής πραγματικότητας. Κοινωνικός σχολιασμός, ανάγκη για αυτοεκτίμηση ή ανάγκη για ανακεφαλαιοποίηση του πνεύματος στη ζωή μας! Όπως και να έχει σε αυτό το κεφάλαιο της ιστορίας μοναδικός αφηγητής της είναι η ίδια η φωτογραφία!

Δημοπρασία από εξαιρετικές φωτογραφίες μόδας

Μια επιλεκτική σειρά από φωτογραφίες μόδας θα εκτεθεί στα φώτα της δημοσιότητας, την Πέμπτη 19 Μαΐου, στη δημοπρασία με τίτλο «Through the lens: Fashion photography under the spotlight» του Οίκου Sotheby's στο Λονδίνο.

Έργα σπουδαίων φωτογράφων από τα μέσα του 20ου αιώνα, όπως των Irving Penn και Richard Avedon θα διατεθούν  προς πώληση μαζί με έργα μαέστρων του φακού όπως οι Helmut Newton, Peter Lindbergh και Guy Bourdin, καθώς και σύγχρονων φωτογράφων όπως οι Miles Aldridge και  David LaChapelle.

Η δημοπρασία θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της δεύτερης ετήσιας έκθεσης «Photo London» δίνοντας τη δυνατότητα σε συλλέκτες της τέχνης της φωτογραφίας να αποκτήσουν αριστουργήματα του 20ού αιώνα που παγιδεύτηκαν στο κάδρο των κορυφαίων του είδους.



Στην εποχή μας, που η φωτογραφία μόδας επιτάσσει την τήρηση των προτύπων της ομορφιάς μέσα από ρετούς, φωτογράφοι, όπως οι Peter Lindbergh και Helmut Newton, αντί να σκηνοθετούν λαμπερές εικόνες απαθανατίζουν τα μοντέλα με αφοπλιστικό ρεαλισμό, σε ασπρόμαυρο υψηλού κοντράστ. Χρησιμοποιούν την κίνηση του σώματος, για να αναδείξουν την ανθρώπινη σιλουέτα με τρόπο που εμπεριέχει στοιχεία τόσο της αρχαιότητας όσο και της σύγχρονης εποχής.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Έκθεση φωτογραφίας στον «Ελληνικό Κόσμο» της Αθήνας

Σαν μια εκπαιδευτική εκδρομή και γνωριμία με αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία, οικισμούς και τόπους, όπου έζησαν και έδρασαν ελληνικές κοινότητες στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, η έκθεση φωτογραφίας, με τίτλο «Ταξιδεύοντας στην Ανατολική Μεσόγειο», από το Ψηφιακό Αρχείο Ελληνικού Πολιτισμού του Θεόδωρου Κορρέ (ΑΠΘ), παρουσιάζεται στον «Ελληνικό Κόσμο».
Ταξιδεύοντας τους επισκέπτες της σε μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, πολλά εκ των οποίων είναι εντελώς άγνωστα, η έκθεση αυτή, που οργανώθηκε από το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού (Θεσσαλονίκη) και παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2015, στο πλαίσιο της 5ης Biennale Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, αποτελεί ευγενική προσφορά του Μουσείου και θα φιλοξενηθεί στον εκθεσιακό χώρο του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» έως το τέλος Φεβρουαρίου, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Με στόχο να προβάλει στο ευρύ κοινό μια σειρά από περισσότερο ή λιγότερο γνωστούς τόπους με έντονη παρουσία Ελλήνων διαχρονικά, καθώς επίσης και εκκλησιαστικά και κοσμικά μνημεία που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα, με κοινό χαρακτηριστικό τη θέση τους κατά μήκος της παράλιας ζώνης της Ανατολικής Μεσογείου, η έκθεση αρθρώνεται σε επτά ενότητες.
Μέσα από αυτές, οδηγεί τον επισκέπτη σε μία νοητή διαδρομή, που έχει αφετηρία την περιοχή του βορειοανατολικού Αιγαίου, τα παράλια της Μ. Ασίας, και προχωρά στο νοτιοανατολικό τμήμα της λεκάνης της Μεσογείου, για να καταλήξει στη χερσόνησο του Σινά και την Αίγυπτο.
Οι φωτογραφίες συνοδεύονται από κειμενολεζάντες, ενώ πλαισιώνονται από κείμενα και χάρτες, στην αρχή κάθε ενότητας, με τις βασικότερες πληροφορίες για την ελληνική παρουσία διαχρονικά και τα έργα πολιτισμού του Ελληνισμού στις περιοχές αυτές.
Όπως αναγράφεται και στην ιστοσελίδα του Ψηφιακού Αρχείου: «Κοντά μισό αιώνα τώρα, ο Ομότιμος Καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Θεόδωρος Κορρές, απαθανατίζει με τον φωτογραφικό του φακό μνημεία της βυζαντινής, κλασσικής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής.

Το αποτέλεσμα είναι πράγματι εντυπωσιακό. Δεν ξέρει αλήθεια κανείς τι να προτάξει: την ποιότητα, την ποικιλία, την αισθητική ομορφιά, την εύλογη συγκίνηση που προκαλεί η θεματολογία των εικόνων».

Πληροφορίες
Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»: Πειραιώς 254 - Ταύρος,

Τηλ.: 212 2540000.

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Οι ασπρόμαυρες κούκλες του Peter Lindbergh έρχονται στην Αθήνα

Ο Peter Lindbergh ξεκίνησε με σπουδές στις Τέχνες και αρχικά δοκίμασε να κάνει καριέρα ζωγραφικής. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 έχει ήδη αρχίσει να γοητεύεται από τη φωτογραφία και λίγο αργότερα η Anna Wintour τον κλείνει για ένα εμβληματικό εξώφυλλο στη Vogue που έμελλε να γράψει ιστορία.

Τα super models της εποχής παρελαύνουν στο στούντιο του στη Νέα Υόρκη, γδύνονται και ποζάρουν για το φακό του και η υπογραφή του μπαίνει στα μεγαλύτερα editorial μόδας.

Τα κυρίως ασπρόμαυρα πορτρέτα του, κάνουν το γύρο του κόσμου μέσα από τη Vogue, το The New Yorker, το Vanity Fair, το Allure και το Rolling Stone. 
Οι ασπρόμαυρες καλλονές του Peter Lindbergh ήρθαν στην Αθήνα και θα παρουσιαστούν  σε μία έκθεση η οποία θα εγκαινιαστεί την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016 στην Gagosian.

Στα editorials μόδας για τη Vogue, το Harper's Bazaar, το Interview και πολλά ακόμη διεθνούς εμβέλειας περιοδικά, αντί να σκηνοθετεί λαμπερές εικόνες ο Lindbergh φωτογραφίζει τα μοντέλα με αφοπλιστικό ρεαλισμό, σε ασπρόμαυρο υψηλού κοντράστ. Χρησιμοποιεί την κίνηση του σώματος, και συγκεκριμένα τον μοντέρνο χορό, για να αναδείξει την ανθρώπινη σιλουέτα με τρόπο που εμπεριέχει στοιχεία τόσο της αρχαιότητας όσο και της σύγχρονης εποχής.

Η έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφίες από τα τελευταία 30 χρόνια και αποδεικνύει πόσο επηρέασε ο Lindbergh τη φωτογραφία μόδας αλλά και την ίδια την έννοια του πορτρέτου γενικότερα. Η ομορφιά των γυναικών που απαθανατίζει είναι ουσιαστική, συγκροτημένη και χωρίς αναστολές. Οι φωτογραφίες του υπογραμμίζουν τη φυσική χάρη των γυναικών, χωρίς πολλά φτιασίδια, χωρίς ιδιαίτερη σκηνοθεσία που θα αποσπούσε την προσοχή του θεατή.
Σε ένα δίπτυχο με τη Monica Bellucci, στη μία εικόνα ο φακός εστιάζει στο ατίθασο και αποφασιστικό βλέμμα της καθώς περπατάει προς τη φωτογραφική μηχανή, ενώ στην άλλη την απεικονίζει να κοιτάει αλλού, σαν να είναι απορροφημένη σε μια πολύ προσωπική στιγμή. Σε ένα αφιέρωμα στη χορογράφο Pina Bausch, πέντε μοντέλα γίνονται ένα, δημιουργώντας με την κίνηση του κορμιού τους μια εικόνα όπου τα άκρα και οι καμπύλες τους αποτελούν στοιχεία μίας αφαιρετικής σύνθεσης. Σε μία άλλη φωτογραφία η Karen Elson, χλωμή και γαλήνια, φαντάζει σαν μαρμάρινο άγαλμα της κλασικής αρχαιότητας.

Κάποτε ο φωτογράφος ρωτήθηκε πως γίνεται να κάνει ανθρώπους που είναι σχεδιασμένοι και εκπαιδευμένοι να ποζάρουν και να υποδύονται ρόλους, να βγάζουν τόση φυσικότητα:

«Πρέπει να γίνεις κατανοητός και να έχεις όρεξη να φτάσεις στο σημείο που θα αναδείξεις τον πραγματικό χαρακτήρα του καθενός. Αλλιώς θα καταλήγαμε να γεμίσουμε το κόσμο με φωτογραφημένες Barbie. Kάτι άλλο που μπορεί να χαλάσει τη φωτογραφία είναι το photoshop. Tην εποχή των supermodels δεν υπήρχε αυτό. Το photoshop θα τα σκότωνε όλα».

Ο Peter Lindbergh γεννήθηκε το 1944 στη Λίσσα της Γερμανίας. Ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού, Νέας Υόρκης και Αρλ της Γαλλίας. Έργα του υπάρχουν σε δημόσιες συλλογές, μεταξύ των οποίων: Κέντρο Georges Pompidou (Παρίσι), μουσείο Victoria and Albert (Λονδίνο) και CNAP—Centre national des arts plastiques (Παρίσι). Μερικές από τις πιο σημαντικές ατομικές εκθέσεις του: «Peter Lindbergh: A Different History of Fashion», Kunsthal του Ρότερνταμ, Ολλανδία (θα γίνει μέσα στο 2016), «Peter Lindbergh: Images of Women», μουσείο Bunkamura στο Τόκιο (1996, περιόδευσε και στο Hamburger Bahnhof του Βερολίνου, στο Kunsthaus Wien της Βιέννης το 1997, στο Palazzo Delle Esposizioni της Ρώμης το 1998, στο μουσείο Pushkin της Μόσχας το 2002, και σε άλλα μέρη), «Peter Lindbergh: Stories Supermodels», Ludwig Museum Schloss στο Ομπερχάουζεν της Γερμανίας (2003), «Peter Lindbergh: The Unknown», Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ullens του Πεκίνου (2011), «Peter Lindbergh», FoMu στην Αμβέρσα (2011–12); και «Peter Lindbergh: Berlin», Maison de la Photographie στη Λιλ (2013).


Gagosian ΜΕΡΛΙΝ 3, από 4 Φεβρουαρίου έως 23 Απριλίου 2016
 
Copyright © 2014 AthensIn. Designed by OddThemes