Ο Αμιχάι γεννήθηκε στο Βίρτσμπουργκ της Γερμανίας ως Λούντβιχ Πφόιφερ. Άλλαξε το όνομά του το 1946, επιλέγοντας το επώνυμο «Αμιχάι», το οποίο στα εβραϊκά σημαίνει «Ο λαός μου ζει». Οι γονείς του ήταν θρησκευόμενοι Ορθόδοξοι Εβραίοι και το 1935 μετανάστευσαν στην υπό Βρετανική Εντολή Παλαιστίνη. Το 1942, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του στο θρησκευτικό λύκειο Μααλέ, κατατάχθηκε εθελοντικά στον βρετανικό στρατό και υπηρέτησε στην Αίγυπτο. Κατόπιν, επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ και φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Νταβίντ Γέλιν. Έλαβε μέρος στον Αραβο-Ισραηλινό Πόλεμο του 1948 με την ταξιαρχία Νέγκεβ της Παλμάχ. Μετά τον πόλεμο ξεκίνησε να σπουδάζει Εβραϊκή Λογοτεχνία και Τορά στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Το 1955, με ενθάρρυνση των καθηγητών του, εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή «Τώρα και σε άλλους καιρούς», με την οποία απέσπασε το Βραβείο Σλόνσκι το 1957. Το πλούσιο λογοτεχνικό έργο του, που περιλαμβάνει δεκατρείς ποιητικές συλλογές, δύο μυθιστορήματα, μία συλλογή διηγημάτων, τρία βιβλία παιδικής λογοτεχνίας και αρκετά θεατρικά, μεταφράστηκε σε περισσότερες από σαράντα γλώσσες. Έλαβε αναρίθμητα βραβεία και προτάθηκε για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πολλά διεθνή συνέδρια έχουν διοργανωθεί για το έργο του, μεταξύ αυτών το συνέδριο του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης το 1997 και του Πανεπιστημίου Γέιλ το 2007. Πέθανε στην Ιερουσαλήμ στις 22 Σεπτεμβρίου 2000, σε ηλικία εβδομήντα έξι ετών. Μετά τον θάνατό του, όλο το προσωπικό του αρχείο περιήλθε στη Βιβλιοθήκη Σπάνιων Βιβλίων και Χειρογράφων Beinecke του Πανεπιστημίου Γέιλ.

Τα γερμανικά, παρότι παρέμειναν η κύρια γλώσσα επικοινωνίας με τους γονείς του, έσβησαν πολύ γρήγορα τα ίχνη τους από το έργο του ποιητή. Ελάχιστα προσχέδια δίγλωσσων ποιημάτων έχουν βρεθεί στο αρχείο του. Ο Αμιχάι, όπως και πολλοί συγγραφείς και ποιητές της γενιάς του, εγκατέλειψε την πρώτη του γλώσσα για να βρει καταφύγιο στη σύγχρονη εβραϊκή, η οποία, σύμφωνα με το σιωνιστικό ιδεώδες της εποχής, του παρείχε μια νέα φωνή. Βασικό αφήγημα του σιωνιστικού κινήματος υπήρξε, άλλωστε, η ταύτιση της αναβιωμένης εβραϊκής γλώσσας με το κραταιό, αρσενικό στοιχείο, σε αντίθεση με τις πρώτες γλώσσες των Εβραίων της Διασποράς, οι οποίες συνδέθηκαν με τη θηλυκή ταυτότητα.

Η ποίηση του Αμιχάι είναι έντονα αυτοβιογραφική. Ο Πάουλ Τσέλαν, σε επιστολή που του απευθύνει στις 7 Νοεμβρίου 1969, γράφει: «Είσαι το ποίημα που γράφεις, το ποίημα που γράφεις είναι εσύ, ο εαυτός σου». Στις 21 Φεβρουαρίου του 1988, όταν ξέσπασε η πρώτη Ιντιφάντα, δημοσίευσε από κοινού με τους Αμός Οζ, Α. Β. Γεοσούα και Αμός Ελιόν μια επιστολή στους «New York Times», καλώντας τους Εβραίους των ΗΠΑ να εκφράσουν ηχηρά την άποψή τους σχετικά με την πολιτική του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη. Το 1994, στο πλαίσιο της τελετής απονομής του Βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη, μετά από πρόσκληση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτσχάκ Ραμπίν, διάβασε στίχους των ποιημάτων του, μεταξύ αυτών και το ποίημα «Άγρια ειρήνη». Όταν ρωτήθηκε για ποιον λόγο επέλεξε το συγκεκριμένο ποίημα, απάντησε: «Το έγραψα όταν η ειρήνη ήταν μόνο ένα όραμα, λίγο πριν από το Σύμφωνο Ειρήνης με την Αίγυπτο. Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι η ζωή είναι πολύ σύντομη για να περιμένουμε να επέλθει φυσική ειρήνη. Η φύση πρέπει να υποβοηθηθεί, να προστατευτεί σαν τα αγριολούλουδα. Αυτό κάνουν τώρα, με μεγάλο θάρρος, οι αρχηγοί των δύο λαών».

Την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου, στις 17:00 η Αλυσίδα Πολιτισμού Ιανός και οι εκδόσεις Καστανιώτη διοργανώνουν παρουσίαση του βιβλίου του Γεουντά Αμιχάι «Άγρια ειρήνη». Για τον Γεουντά Αμιχάι και το έργο του μιλούν οι: Χρυσούλα Κ. Παπαδοπούλου, μεταφράστρια, Λουίζα Μιζάν, μεταφράστρια, Μυρσίνη Γκανά, ποιήτρια, Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, ποιήτρια. Αποσπάσματα διαβάζει ο ηθοποιός Αλμπέρτο Φάις. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον Ιανό της Αθήνας, Σταδίου 24, και θα προβάλλεται ζωντανά στο κανάλι YouTube του Ιανού.

Με τον συγγραφέα θα συζητήσουν οι:

Παντελής Καλαϊτζίδης, Διευθυντής Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου, Μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της European Academy of Religion

Βασίλης Παϊπάης, Αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστήμιο του St Andrews, Σκωτία (online)

Μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος (Παπαθωμάς), Καθηγητής Θεολογικής Σχολής, ΕΚΠΑ

Φίλιππος Σπυρόπουλος, Ομοτ. καθηγητής Νομικής, ΕΚΠΑ

Συντονίζει: Λαμπρινή Ρόρη,  Επίκουρη καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης, ΕΚΠΑ

Για εγγραφές (προαιρετικά) συμπληρώστε τα στοιχεία σας εδώ

Λίγα λόγια για την έκδοση 

Η «πολιτική θεολογία» είναι μια διαδεδομένη αλλά αμφίσημη έννοια που χρησιμοποιείται με διαφορετικό περιεχόμενο αφενός σε θύραθεν συμφραζόμενα, κυρίως στο  πεδίο της πολιτικής και της συνταγματικής θεωρίας, αφετέρου σε εκκλησιολογικά και ευρύτερα θεολογικά συμφραζόμενα. Στην πρώτη της όψη η πολιτική θεολογία αναφέρεται στις θεολογικές βάσεις της πολιτικής θεωρίας και φιλοσοφίας, ιδίως της πολιτειολογίας / θεωρίας του κράτους. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη της πολιτικής θεολογίας ή μάλλον η άλλη χρήση του ίδιου όρου για να αποδώσει όχι την ενασχόληση με εκκοσμικευμένες θεολογικές έννοιες που έχουν καταστεί πολιτικές και πολιτειακές, αλλά με τα πολιτικά συμφραζόμενα, τα πολιτικά διλήμματα και τις πολιτικές στοχεύσεις του θεολογικού, πιο συχνά του εκκλησιαστικού λόγου. Εδώ μας ενδιαφέρει πρωτίστως η πρώτη όψη.

Η «συνταγματική ηθική» δεν αναφέρεται σε μια ηθική ή πολύ περισσότερο ηθικολογική προσέγγιση του Συντάγματος, αλλά στο ηθικό περιεχόμενο του «θετού» Συντάγματος, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί ιστορικά ως βασική κατάκτηση της νεωτερικής εποχής και αγωνίζεται να λειτουργήσει απέναντι στις προκλήσεις της μετανεωτερικής εποχής. Κατάκτηση που είναι συνώνυμη με το τρίπτυχο δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, κράτος δικαίου. Υπό την έννοια αυτή η «συνταγματική ηθική» με το θετικιστικό και αξιακό της περιεχόμενο ανυψώνει το Σύνταγμα σε συνταγματικό πολιτισμό. Το περιεχόμενο της «συνταγματικής ηθικής» αναδεικνύεται σε πολλά κρίσιμα ζητήματα στο πεδίο των θεμελιωδών δικαιωμάτων μέσα από την αντιδιαστολή με τη χριστιανική ηθική.

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται μελέτες και δοκίμια που έχουν ως κοινό πεδίο τις δυο αυτές έννοιες και τη συσχέτιση ή την αντίστιξή τους.

Περιλαμβάνει ποιήματα για καθημερινή ανάγνωση και επετειακά, με τις απαραίτητες ημερολογιακές πληροφορίες.

Αποτελεί μία καινούργια ανθολογία ποίησης που κυκλοφορεί κάθε χρόνο. Δεν επαναλαμβάνονται τα ίδια ποιήματα και δεν προβάλλονται μόνον οι κλασικοί δημιουργοί, αλλά και σύγχρονοι, που επιβεβαιώνουν την εξελικτική πορεία της ελληνικής Ποίησης.

Από τη Σαπφώ και τον Ανδρέα Κάλβο έως τον Κ. Π. Καβάφη και την Κική Δημουλά.

Το Ποιητικό ημερολόγιο 2025 κοσμείται με έργα του εικαστικού Χαράλαμπου Π. Λειψού.

Ο Γιάννης Κορίδης γεννήθηκε στη Μολόχα Κοζάνης το 1936. Είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Δούλεψε, σχεδόν, σε όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες, ως ρεπόρτερ, διορθωτής, κριτικός βιβλίου.

Παρουσιάστηκε στα Γράμματα με τη συλλογή «Με την ανατολή του ήλιου» (1952). Ακολούθησαν: «Κραυγές στη θύελλα» (1955), «Το πρόσωπο της Γης» (1957), «Διεισδύσεις» (1962), «Αφιέρωση» (1970), «Κύπρος» (1974), «Χρονολόγιο» (1978), «Η νύχτα της θάλασσας» (1994), «Ποιήματα 1952-2002» (2002), «Κλειστός χώρος» (2009), «Σημείο αναφοράς» (2013).

Κυκλοφόρησε τις ανθολογίες: «Ποιητική Ανθολογία 1930-1965» (1965), «Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης» (1984), «Τα ωραιότερα δημοτικά τραγούδια» (2002) και τα ευρείας κυκλοφορίας βιβλία «Οι μεγάλες δίκες των αιώνων», «Οι μεγάλοι εραστές», «Η αλήθεια για τα πυρηνικά», «Τα γεράκια και οι λύκοι», «Υπόθεση Οτζαλάν», «Το Αλβανικό Έπος 1940-41», «Το δημοτικό τραγούδι από το χθες στο σήμερα» κ.ά.

Από το 1996 ανθολογεί και επιμελείται την ετήσια έκδοση «Ποιητικό Ημερολόγιο». Στο ενεργητικό του έχει τα περιοδικά «Ιωλκός», «Βαλκάνια» και «Έρευνα». Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες.

Για το έργο του εκφράστηκαν με ενθουσιασμό οι Νίκος Καζαντζάκης, Γιάννης Χατζίνης, Αντρέας Καραντώνης, Πέτρος Χάρης, Άγγελος Φουριώτης, Άρης Δικταίος, Βάσος Βαρίκας, Τάκης Βαρβιτσιώτης, Βασίλης Βασιλικός, Θανάσης Θ. Νιάρχος κ.ά.

Η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών και οι εκδόσεις Ιωλκός προσκαλούν το κοινό στην τιμητική εκδήλωση της ΕΕΛ για τον Γιάννη Κορίδη, που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου, στις 18.00, στην αίθουσα Μιχαήλας Αβέρωφ (Γεωργίου Γενναδίου 8, 7ος όροφος, Αθήνα, 106 78).

Πρόγραμμα εκδήλωσης 

Χαιρετισμός: Κώστας Καρούσος (Πρόεδρος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, λογοτέχνης, εικαστικός).

Ομιλίες: Αυγερινός Ανδρέου (Γενικός Γραμματέας Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, δικηγόρος, κριτικός λογοτεχνίας, ποιητής), Γιάννης Πλαχούρης (Κριτικός λογοτεχνίας, ποιητής, μέλος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών).

Απαγγελίες: Κατερίνα Ντούγκα Κοτοπούλου (Συγγραφέας, Μέλος ΕΚΝΜ Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών), Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης (Εκδότης).

Συντονισμός: Γιώργος Σταυράκης (Μέλος ΔΣ Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας).

Ο Γιάννης Κορίδης γεννήθηκε στη Μολόχα Κοζάνης το 1936. Είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Δούλεψε, σχεδόν, σε όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες, ως ρεπόρτερ, διορθωτής, κριτικός βιβλίου. Παρουσιάστηκε στα Γράμματα με τη συλλογή «Με την ανατολή του ήλιου» (1952). Ακολούθησαν: «Κραυγές στη θύελλα» (1955), «Το πρόσωπο της Γης» (1957), «Διεισδύσεις» (1962), «Αφιέρωση» (1970), «Κύπρος» (1974), «Χρονολόγιο» (1978), «Η νύχτα της θάλασσας» (1994), «Ποιήματα 1952-2002» (2002), «Κλειστός χώρος» (2009), «Σημείο αναφοράς» (2013).

Κυκλοφόρησε τις ανθολογίες: «Ποιητική Ανθολογία 1930-1965» (1965), «Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης» (1984), «Τα ωραιότερα δημοτικά τραγούδια» (2002) και τα ευρείας κυκλοφορίας βιβλία «Οι μεγάλες δίκες των αιώνων», «Οι μεγάλοι εραστές», «Η αλήθεια για τα πυρηνικά», «Τα γεράκια και οι λύκοι», «Υπόθεση Οτζαλάν», «Το Αλβανικό Έπος 1940-41», «Το δημοτικό τραγούδι από το χθες στο σήμερα» κ.ά.

Από το 1996 ανθολογεί και επιμελείται την ετήσια έκδοση «Ποιητικό Ημερολόγιο». Στο ενεργητικό του έχει τα περιοδικά «Ιωλκός», «Βαλκάνια» και «Έρευνα». Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες.

Για το έργο του εκφράστηκαν με ενθουσιασμό οι Νίκος Καζαντζάκης, Γιάννης Χατζίνης, Αντρέας Καραντώνης, Πέτρος Χάρης, Άγγελος Φουριώτης, Άρης Δικταίος, Βάσος Βαρίκας, Τάκης Βαρβιτσιώτης, Βασίλης Βασιλικός, Θανάσης Θ. Νιάρχος κ.ά.

Ο Τζακ Θορν βραβευμένος με BAFTA, Olivier και Tony φέρεται να είναι ο σεναριογράφος της ταινίας.

Το μυθιστόρημα εκδόθηκε αρχικά το 1988 στα πορτογαλικά. Έγινε διεθνές μπεστ σέλερ και είναι το βιβλίο με τις περισσότερες μεταφράσεις παγκοσμίως από εν ζωή συγγραφέα.

Σύμφωνα με την περίληψη, η ιστορία ακολουθεί τον Σαντιάγο έναν νεαρό άνδρα που ξεκινά ένα ταξίδι από την πατρίδα του την Ισπανία, ως την έρημο της Αιγύπτου, αναζητώντας έναν εγκόσμιο θησαυρό.

«Η ιστορία των θησαυρών που βρίσκει ο Σαντιάγκο στην πορεία μας διδάσκει, όπως λίγες ιστορίες, για την ουσιαστική σοφία του να ακούμε τις καρδιές μας, να μαθαίνουμε να διαβάζουμε τους οιωνούς που είναι σκορπισμένοι στο μονοπάτι της ζωής και, κυρίως, να ακολουθούμε τα όνειρά μας» σημειώνεται.

«Αυτή δεν είναι η πρώτη προσπάθεια διασκευής του ”The Alchemist” για την οθόνη. Έχουν γίνει διάφορες προσπάθειες όλα αυτά τα χρόνια, με πιο πρόσφατη την παραγωγή των Westbrook Studios των Γουίλ Σμιθ και Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ. Καμία από αυτές τις προσπάθειες δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.