Στη δημοπρασία «Happy Andy Warholidays», διατίθενται αυθεντικά σχέδια και άλλα αναμνηστικά από το κληροδότημα του εκλιπόντος καλλιτέχνη.

Τα έργα της δημοπρασίας ανακαλούν την παιδική του ηλικία όταν μεγάλωνε παρακολουθώντας τακτικά τη λειτουργία με την οικογένεια του που ήταν πιστή της ανατολικής καθολικής εκκλησίας. Τα έργα απεικονίζουν σχέδια αγγέλων από τη δεκαετία του 1950.

 «Ενώ το στυλ του Γουόρχολ μπορεί να άλλαξε τη δεκαετία του 1960, το γενναιόδωρο πνεύμα και η αγάπη του για τις γιορτές ήταν πάντα εμφανής από τη δημιουργία έργων τέχνης ως δώρων για την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του» ανέφερε ο Μάικλ Ντέιτον Χέρμαν διευθυντής του μάρκετινγκ και πωλήσεων του Ιδρύματος Άντι Γουόρχολ.

Μεταξύ των έργων που είναι διαθέσιμα στο eBay for Charity είναι χριστουγεννιάτικες κάρτες, σχέδια με γιορτινά στολίδια και αφίσες από εκθέσεις του καλλιτέχνη.

Τα έσοδα από τις πωλήσεις θα ωφελήσουν άμεσα καλλιτέχνες που έχουν ανάγκη. Το Ίδρυμα Άντι Γουόρχολ έχει κάνει δωρεά 2,6 εκατομμυρίων δολαρίων για καλλιτέχνες στις αρχές Απριλίου. Παρείχε, επίσης, επιχορηγήσεις σε 32 προγράμματα στις ΗΠΑ με μοναδική αποστολή να βοηθήσει τους καλλιτέχνες που είναι αντιμέτωποι με οικονομικές δυσχέρειες.

Το έργο δεν είναι άλλο από την ιδιότυπη εγκατάσταση «Η θάλασσα ανάμεσα στην ψυχή μου» (The Sea between My Soul) του Λιβανέζου εικαστικού, σκηνοθέτη, μουσικού Ράεντ Γιασίν, σε μουσική και στίχους του Αμερικανού Άλαν Μπίσοπ του συγκροτήματος Sun City Girls.

Η προγραμματισμένη πρεμιέρα του ήταν στις 13 Μαρτίου 2020 στη Στέγη και είχε αναβληθεί λόγω της απαγόρευσης θεαμάτων με φυσική παρουσία θεατών.

Τον Σεπτέμβριο του 2020 ξαναστήθηκε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης και κινηματογραφήθηκε, ειδικά για προβολή στο ψηφιακό περιβάλλον. Στην κινηματογράφηση χρησιμοποιήθηκαν αναμορφικοί φακοί για να ζωντανέψουν οι πρωταγωνιστές και να ακουστεί καλύτερα η φωνή τους. Επιλέχθηκε αργή κίνηση κάμερας, για να δοθεί έμφαση στην «ακινησία» της σκηνής, αλλά και μια σινεμασκόπ ψευδαίσθηση.

Πρόκειται για μια πολυαισθητηριακή θεατρική παράσταση, που μετατράπηκε σε κινηματογραφικό θέαμα, υπερβαίνοντας τα όρια της εγκατάστασης, θεάτρου και μουσικής, ζωής και θανάτου.

Παλιός γνώριμος από έκθεσή του στην γκαλερί Καλφαγιάν, ο Ραέντ Ρασίν σημειώνει για τη «Θάλασσα ανάμεσα στην ψυχή μου»: «Όπως ακριβώς τα ζώα έχουν απωθηθεί από το κάδρο μας στη σύγχρονη εποχή, το ίδιο ισχύει και για τον ίδιο τον θάνατο. Μας προκαλεί δυσφορία να βλέπουμε κατάματα τον θάνατο, παρότι ο άνθρωπος είναι αυτός που ευθύνεται για τους περισσότερους θανάτους στον κόσμο. Όλο και περισσότερο αποκρύπτεται από εμάς η όψη του θανάτου, καθώς αποφεύγουμε με κάθε δυνατό τρόπο να τον αντικρίσουμε.

Όσο ενοχλητικό κι αν είναι, τα συγκεκριμένα ζώα ενσωματώνουν μια αληθινή αναπαράσταση του θανάτου, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Προκειμένου να αφηγηθεί κανείς μια ιστορία για τον θάνατο, δεν υπάρχει καλύτερος αφηγητής από τους ίδιους τους αποθανόντες. Σαν να έχουν αναστηθεί από ένα άγνωστο παρελθόν, αυτά τα ζώα εξιστορούν το μοιραίο ταξίδι τους, μιλώντας από μια διάσταση πέρα από αυτήν που ξέρουμε. Απομακρυσμένα από το φυσικό ενδιαίτημά τους και εκτοπισμένα σε ένα αστικό τοπίο, κάπου κοντά στη θάλασσα, η εμφάνισή τους κατ’ αυτό τον τρόπο προφητεύει τρόπον τινά την τρέχουσα σκοτεινή στιγμή των καιρών μας».

Μια γεύση από τη «Θάλασσα ανάμεσα στην ψυχή μου» δίνει το video clip της παραγωγής στην διεύθυνση https://youtu.be/h5jgZYL0K4A.

Ο γνωστός ηθοποιός  ο οποίος, μεταξύ άλλων, πρωταγωνίστησε σε σειρές του Νίκου Φώσκολου, έφυγε από τη ζωή έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει στα Γιάννενα.

Ο Σπύρος Μισθός έγινε ιδιαίτερα γνωστός μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Καλημέρα Ζωή» του Νίκου Φώσκολου, στην οποία υποδυόταν το ρόλο του αστυνόμου Βεργίτση.

Την είδηση του θανάτου του, έκανε γνωστή με ανάρτησή του στο facebook, ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας:

«Με ένα πολύ άσχημο νέο ξεκινάει η Κυριακή. Τη νύχτα έφυγε από κοντά μας ο καλός μας συνάδελφος που τόσο πολύ είχαμε δουλέψει μαζί μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο, ο εκ των πρωταγωνιστών του Νίκου Φώσκολου ο Σπύρος Μισθός. Πληροφορούμαστε ότι η εξόδιος ακολουθία θα γίνει στα Γιάννενα. Καλό ταξίδι Σπυράκο μας».

Μερικές από τις τηλεοπτικές σειρές στις οποίες είχε συμμετάσχει: «Ουράνιο τόξο», (1983-ΕΡΤ), «Καπνισμένος ουρανός» (1985-ΕΡΤ2), «Τρεις και ο Κούκος» (ΕΡΤ- 1986), «Απόδραση» (1987-ΕΡΤ), «Η Κυρία μας» (1987-ΕΡΤ), «Φάκελος Αμαζών» (1991- ΑΝΤ1), «Στη σκιά του χρήματος» (1990-ΑΝΤ1), «Καλημέρα Ζωή» (1993-ΑΝΤ1).

Πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ, η Σουίφτ ανακοίνωσε την είδηση στο Instagram με μια φωτογραφία της, στην οποία είναι στραμμένη σε ένα δάσος, φοράει ένα καρό μάλλινο παλτό και έχει τα μαλλιά της πλεξούδα.

Στο εξώφυλλο του άλμπουμ και στο διαφημιστικό περιεχόμενο, το οποίο η Τέιλορ Σουίφτ κοινοποίησε επίσης στο Instagram, διακρίνεται ότι φοράει το ίδιο παλτό Stella McCartney σε καφέ και πορτοκαλί. Το πανωφόρι αξίας 2.875 δολαρίων έκτοτε εξαντλήθηκε στο FarFetch αφού οι θαυμάστριες εξέφρασαν την αγάπη τους για το ένδυμα.

Σύμφωνα με τον λογαριασμό της Στέλλα ΜακΚάρτνεϊ στο Instagram, το παλτό - ένα από τα πολλά κομμάτια που σχεδιάστηκε για το άλμπουμ της Σουίφτ Evermore - είναι ένα βιώσιμο κομμάτι από τη συλλογή της σχεδιάστριας «23 Old Bond Street Limited Edition».

«Όταν μία φίλη έρχεται σε εσένα, εξηγώντας ότι χρειάζεται βοήθεια στο στυλ και να βρει κομμάτια που να αντικατοπτρίζουν το νέο μυστικό της πρότζεκτ, είναι ένα πολύτιμο δώρο» αναφέρει στο Instagram η Βρετανίδα σχεδιάστρια μόδας.

«Η δημιουργία της συλλογής ήρθε αβίαστα - μια σπάνια στιγμή γεμάτη ζεστασιά και χαλαρότητα, σε μια εποχή που η φιλία είναι πιο σημαντική από ποτέ» σημείωσε.

«Η Στέλλα είναι τόσο δημιουργική. Της είπα ότι είχα ένα μυστικό πρότζεκτ και σχεδίασε ρούχα που ήταν ακριβώς αυτά που φαντάστηκα. Πήγα στο στούντιό της, τα πήρα και τα πήγα στο δάσος» ανέφερε ο Σουίφτ.

«Θα επανεκτιμήσουμε και θα αναλύσουμε τα επιδημιολογικά δεδομένα στις 7 Ιανουαρίου», δήλωσε ο Γάλλος πρωθυπουργός Ζαν Καστέξ προκαλώντας σφοδρές αντιδράσεις καθώς ο κόσμος του πολιτισμού είχε ήδη οργανωθεί για το επικείμενο άνοιγμα.

 «Δεν έχουν καν μπει στον κόπο να μιλήσουν μαζί μας. Δεν αντιλαμβανόμαστε αυτήν την απόφαση», δήλωσε ο Νικολά Ντυμπούργκ, πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Καλλιτεχνικών και Πολιτιστικών Επιχειρήσεων (Syndeac). «Ενημερωθήκαμε πέντε μέρες νωρίτερα για αυτήν την απόφαση. Όλη η δουλειά που έχουμε κάνει ήταν άδικος κόπος».

Ο Ντιμπούργκ που διευθύνει το Théâtre la Vignette στο Μονπελιέ κατηγόρησε την κυβέρνηση για υποκρισία: «Οι χώροι του πολιτισμού, τα σινεμά, τα θέατρα, σέβονται τις οδηγίες προφύλαξης. Αντιθέτως, καθημερινά οι άνθρωποι στοιβάζονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η Εθνική Ομοσπονδία Γαλλικών Κινηματογράφων (FNCF). O Μαρκ-Ολιβιέ Σεμπάγκ, γενικός εκπρόσωπος του FNCF επεσήμανε πως είναι παράλογο να απαγορεύεται το άνοιγμα των καλλιτεχνικών χώρων, ενώ δεν λαμβάνονται επιπρόσθετα μέτρα προστασίας στα καταστήματα και τις δημόσιες συγκοινωνίες.

«Τηρούμε όλους τους κανόνες. Η απόφαση αυτή είναι ακατανόητη, δεν υπήρξαν μολύνσεις σε θέατρα ή κινηματογράφους. Θα βρουν απέναντί τους όλη την κοινότητα του Πολιτισμού», προειδοποίησε.

Ομοίως και η εταιρεία διανομής Le Pacte, δημοσίευσε στο twitter βίντεο με πολίτες συνωστισμένους σε μέσα μαζικής μεταφοράς και σε εμπορικά κέντρα, έχοντας ως μήνυμα «Ανοίξτε τους κινηματογράφους μας».

«Μας παγίδευσαν μία φορά, δεν θα τα καταφέρουν και δεύτερη», αντέδρασε ο Μπερτράν Ταμάν, πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Ιδιωτικών Θεάτρων. «Κανένας δεν πρόκειται να δώσει ούτε ευρώ για πρόβες και στήσιμο παραστάσεων που δεν πρόκειται να ανέβουν καν».

Μόνο ο Ματιέ Κασοβίτς, σκηνοθέτης της Αμελί και του Μίσους, φάνηκε να συμφωνεί με τα μέτρα: «Δεν χρειαζόμαστε ανοιχτούς αυτούς τους χώρους τώρα. Δείτε ταινίες στην τηλεόραση», δήλωσε, προκαλώντας τον θυμό των συναδέλφων του.

ΧΡΥΣΑ, Μελέτη για γλυπτό, μολύβι και υδατογραφία σε ρυζόχαρτο

Η διαδικτυακή δημοπρασία θα διεξαχθεί μέσω της ανανεωμένης ιστοσελίδας www.vergosauctions.com  το διάστημα 7 έως 14 Δεκεμβρίου.

Ειδικότερα, το σύνολο των εσόδων θα διατεθεί για την αγορά προσωπικών αντικειμένων της διεθνούς φήμης σοπράνο, για τον εμπλουτισμό της συλλογής του Μουσείου «Μαρία Κάλλας». O Ελληνικός Σύλλογος «Μαρία Κάλλας» ιδρύθηκε με πρωτοβουλία των θαυμαστών της εξέχουσας καλλιτέχνιδας προκειμένου να δημιουργηθεί το ομώνυμο Μουσείο, το οποίο θα στεγαστεί στην Αθήνα (Μητροπόλεως 44), σε κτήριο που παραχωρήθηκε από τον Δήμο Αθηναίων.

Τα 150 έργα της πολύ ενδιαφέρουσας δημοπρατούμενης συλλογής περιλαμβάνουν πίνακες, μεταξοτυπίες, γλυπτά καθώς και ιδιαίτερες, σπάνιας θεματολογίας αφίσες. Τα έργα προέρχονται από σύγχρονους και διεθνώς αναγνωρισμένους κυρίως Έλληνες καλλιτέχνες,  μεταξύ των οποίων είναι οι Άγγελος (Παναγιώτου), Κώστας Βαρότσος, Chryssa, Κωστής Γεωργίου, Μάρα Καρέτσου, Μιχάλης Λεκάκης, Μίλτος Παντελιάς, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Αλέξανδρος Ψυχούλης κ.ά.

Ένα μέρος των έργων της δημοπρατούμενης συλλογής αποτελεί δωρεά των ίδιων των καλλιτεχνών για τον εμπλουτισμό της συλλογής του Μουσείου, ενώ όλα τα υπόλοιπα έργα, δωρίζονται από την προσωπική συλλογή της Προέδρου του Ελληνικού Συλλόγου «Μαρία Κάλλας», κας Λιάνας Σκουρλή.

Η Πρόεδρος του Ελληνικού Συλλόγου «Μαρία Κάλλας» δήλωσε σχετικά:  «Η διοργάνωση της φιλανθρωπικής δημοπρασίας από τον Οίκο δημοπρασιών “Βέργος”, προσφέρει μία ανάσα ζωής στο μεγαλόπνοο όνειρο του Συλλόγου μας για τη δημιουργία του πρώτου παγκοσμίως Μουσείου “Μαρία Κάλλας”. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Οίκο, από τους φίλους της χαρισματικής αυτής προσωπικότητας».

Οι φωτογραφίες συνοδεύονται από κείμενα που έγραψαν οι ίδιοι οι φωτογράφοι και από σκέψεις τους για το πώς ήταν να δουλεύεις με τον Μπάουι: από αναμνήσεις των πρώτων ημερών στο Art Lab στο Beckenham μέχρι το πώς ήταν να τον συνοδεύεις σε τουρνέ σε όλον τον κόσμο.

Το οπτικό υλικό που φιλοξενεί το λεύκωμα είναι εντυπωσιακό: πορτρέτα, εξώφυλλα άλμπουμ, φωτογραφίες από συναυλίες και πρόβες, απαθανατισμένες προσωπικές στιγμές που σπανίως έχουν δει το φως της δημοσιότητας και ενσταντανέ. Πολλοί από τους φωτογράφους μοιράζονται για πρώτη φορά τις αναμνήσεις τους από τον θρυλικό «Λευκό Δούκα».

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα είναι των Fernando Aceves, Brian Aris, Philippe Auliac, Alec Byrne, Kevin Cummins, Chalkie Davies, Justin de Villeneuve, Vernon Dewhurst, Gavin Evans, Gerald Fearnley, Lynn Goldsmith, Greg Gorman, Andrew Kent, Markus Klinko, Geoff MacCormack, Janet Macoska, Terry O’Neill, Denis O’Regan, Norman Parkinson, Mick Rock, John Scarisbrick, Steve Schapiro, Barry Schultz, Masayoshi Sukita και Ray Stevenson.

Την εισαγωγή έχει γράψει ο σχεδόν για όλη τη ζωή του Ντέιβιντ Μπάουι φίλος του, ο καλλιτέχνης George Underwood.

Ο αποκαλούμενος «χαμαιλέοντας της ροκ» κυριάρχησε στα μουσικά δρώμενα με το απαράμιλλο θεατρικό στυλ του, τις εκκεντρικές του εμφανίσεις, τις μεταμφιέσεις, την εκπληκτική φωνή του, και τη δυνατότητα να επανεφευρίσκει πάντα τον εαυτό του παρουσιάζοντας κάτι νέο, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για σημαντικούς καλλιτέχνες της ροκ σκηνής.

Ο Ντέιβιντ Μπάουι πρωταγωνίστησε με επιτυχία και σε μία σειρά ταινιών, όπως το «The Man Who Fell from to Earth» (1976) και το «Merry Christmas Mr Lawrence», με αποκορύφωμα τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου στην ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε «Ο Τελευταίος Πειρασμός».

Ήταν παντρεμένος με το μοντέλο Ιμάν και μαζί απέκτησαν μία κόρη, την Αλεξάντρια Τζόουνς.

«Ένα εμβληματικό και ιστορικό κτήριο όπως, η Βίλα Λουμίδη, θα ανακαινιστεί και θα γίνει ένας σύγχρονος πολιτιστικός πολυχώρος, σημείο αναφοράς για τον δήμο μας και τα βόρεια προάστια.

Καθημερινά με το έργο μας, αποδεικνύουμε πως πετυχαίνουμε χρηματοδοτήσεις τόσο για έργα υποδομών όσο και για την πολιτιστική και αθλητική αναζωογόνηση της πόλης μας. Ευχαριστώ την επιστημονική ομάδα σύνταξης μελετών του Δήμου μας για την αποτελεσματικότητά της, καθώς και τη διοίκηση του Πράσινου Ταμείου για την ανταπόκρισή τους στο αίτημα της πολιτιστικής ανάδειξης της κληρονομιάς του Αμαρουσίου», δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο δήμαρχος Αμαρουσίου Θεόδωρος Αμπατζόγλου.

Σχολικές ομάδες και οικογένειες μπορούν να παρακολουθήσουν ανασχεδιασμένα επιλεγμένα προγράμματα του Μουσείου ψηφιακά, μέσα από το otegroupmuseum.gr. Τα προγράμματα διεξάγονται από τον Οκτώβριο του 2020 έως και το Μάιο του 2021 και η συμμετοχή του κοινού είναι δωρεάν.

Από τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Μουσείου ανασχεδιάστηκαν και προσαρμόστηκαν στα σύγχρονα ψηφιακά δεδομένα τα πιο δημοφιλή, όπως τα ξεχώρισαν μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί. Τα προγράμματα αναβιώνουν σε on line ψηφιακές πλατφόρμες, καθώς και σε μαγνητοσκοπημένα videos on demand, και απευθύνονται σε μαθητές από όλες τις τάξεις του δημοτικού. Ενδεικτικά:

•             Εργαστήρια Stem (Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Δημοτικού), όπως το «Φτιάξε κώδικες και στείλε τηλεγράφημα με σήματα Μορς!» (Νοέμβριος- Μάϊος), όπου, μέσω του προγράμματος Scratch 3.0, τα παιδιά φτιάχνουν τους δικούς τους κώδικες για τη σχεδίαση μορσικού τηλέγραφου, προκειμένου να στείλουν τηλεγράφημα με σήματα Μορς.

•             Εικαστικά και μουσικά εργαστήρια (Δ', Ε', ΣΤ' Δημοτικού), όπως το «Ζωγραφίζω το πορτραίτο του Bell, Μισό-Μισό» (Οκτώβριος-Νοέμβριος), όπου τα παιδιά παίρνουν στα χέρια τους φωτογραφίες με τα πρόσωπα των εφευρετών Bell, Morse & Marconi και δημιουργούν το δικό τους μοναδικό έργο. Τα εργαστήρια διεξάγονται μέσω της πλατφόρμας ZOOM.

•             Ψηφιακά Παιχνίδια (Δια ηλικιακό), όπως το «Museum in the dark», όπου τα παιδιά καλούνται να απαντήσουν σε μια σειρά ερωτήσεων καθοδηγούμενα από ήχους.

•             Videos on Demand (Δια ηλικιακό), με μαγνητοσκοπημένες δράσεις και ψηφιακά παιχνίδια, που οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να κατεβάσουν από το site του Μουσείου, όποτε το επιθυμούν.

Mobile Excellence Awards 2020: διακρίσεις για τις ξεναγήσεις του Μουσείου με AR εφαρμογές

Η ψηφιακή ξενάγηση με τη χρήση Augmented Reality (AR) εφαρμογών του Μουσείου Τηλεπικοινωνιών απέσπασε διπλή διάκριση στα φετινά βραβεία Mobile Excellence Awards ’20 της Boussias Communications, κερδίζοντας βραβείο Gold (κατηγορία «Mobile Εφαρμογές στις υπηρεσίες και τη Διακυβέρνηση») και Platinum (κατηγορία «Κλαδικές Mobile Εφαρμογές»). Από το 2018, πάνω από 18.000 επισκέπτες έχουν γνωρίσει τις συλλογές και τα εκθέματα του Μουσείου, μέσα από τις ψηφιακές διαδρομές του, με τη βοήθεια της τεχνολογίας Augmented & Virtual Reality.

Όλα τα προγράμματα, -σχολικά και οικογενειακά- του Μουσείου Τηλεπικοινωνιών του Ομίλου ΟΤΕ έχουν σχεδιαστεί με την υποστήριξη μουσειοπαιδαγωγού και εξειδικευμένου προσωπικού και είναι δωρεάν για το κοινό.

Στόχος του Μουσείου Τηλεπικοινωνιών είναι η διαφύλαξη και η διάδοση της ιστορίας των τηλεπικοινωνιών, ως μέρους της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Σήμερα, οι συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνουν πάνω από 4.000 αντικείμενα και 33.000 έγγραφα, όπως χάρτες, τηλεγραφήματα, φωτογραφίες και σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό.

Ως εξέλιξη της δράσης παρουσιάζεται τώρα το Bougada Project, ένα εικαστικό πρότζεκτ όπου εννέα καλλιτέχνες κρεμούν τα έργα τους στα μπαλκόνια πολυκατοικιών ώστε να φωτογραφηθούν σαν άλλες μπουγάδες, δημιουργώντας έτσι μια σειρά εφήμερων εγκαταστάσεων που –άλλοτε έντονα, άλλοτε χιουμοριστικά και άλλοτε διακριτικά, σχεδόν ανεπαίσθητα– έρχονται σε απρόσμενο διάλογο με τον περιβάλλοντα χώρο.

Το σύνολο των φωτογραφιών που συλλέχθηκαν στην πρώτη φάση του πρότζεκτ αποτελεί ντοκουμέντο μιας άτυπης, συλλογικής open air έκθεσης -θα μπορούσε κανείς να πει, το οποίο αναρτάται στο διαδίκτυο σταδιακά: Κάθε Πέμπτη, έχοντας ήδη ξεκινήσει από τις 29 Οκτωβρίου, οι φωτογραφίες ανεβαίνουν στο Facebook και το Instagram του πρότζεκτ.

«Κάθε μπουγάδα είναι γεμάτη στοιχεία που προδίδουν τη δική της ξεχωριστή ιστορία», λέει η εικαστικός Θεοδώρα Μαλάμου και επιμελήτρια του πρότζεκτ, «από αυτές που κρύβουν πίσω τους οικογενειακή φροντίδα ακόμα και υπό αντίξοες συνθήκες μέχρι εκείνες που υποδεικνύουν ιστορίες μετανάστευσης και συνεχούς μετακίνησης, κάθε εικόνα είναι μοναδική».

«Βλέποντας τις πρώτες φωτογραφίες που έχουν ανέβει, θυμάμαι το διάστημα που πέρασα στο Πόρτο, περισσότερο ως τουρίστας παρά ως φοιτήτρια Erasmus. Περπατάγαμε για ώρες, τότε, και φωτογραφίζαμε τις απλωμένες μπουγάδες, οι οποίες ως αξιοθέατο κυμάτιζαν με ρυθμό. Ήταν σαν θεατρικό σκηνικό. Πλένουν καθημερινά και μαζεύουν τα ρούχα απ’ τα σχοινιά μόνο όταν είναι να απλώσουν τα επόμενα, μη τυχόν και μείνουν τα καλώδια κενά και αδειάσει η πόλη από χρώμα.

Οι μπουγάδες της Αθήνας δεν έχουν αυτή τη γραφικότητα. Ούτε θέλουν να είναι όμορφες. Είναι το αποτύπωμα των πολλών και διαφορετικών κατοίκων στην πόλη τους· μια παραφωνία η οποία εν τέλει γίνεται ισχυρό συστατικό της ταυτότητας της πόλης χωρίς η ίδια να το γνωρίζει», όπως προσθέτει η κα Μαλάμου.

«Μάλιστα, στην Αθήνα το άπλωμα στα εξωτερικά μέρη των μπαλκονιών απαγορεύεται με αστυνομική διάταξη. Στις λιγότερο φωτογενείς, πολυπολιτισμικές περιοχές του αστικού κέντρου, τα απλωμένα ρούχα καλύπτουν τις προσόψεις κτηρίων βγάζοντας τη γλώσσα στον κανονισμό. Γεμίζουν μπαλκόνια και παράθυρα με κάθε πιθανό τρόπο, προδίδοντας έμμεσα πληροφορίες για τους ιδιοκτήτες τους.

Η αγάπη για την περιοχή όπου γεννήθηκα και ζω και η ανάγκη να καταγράψω με κάποιο τρόπο την εικόνα της οδήγησαν στο Bougada Project», εξηγεί η εικαστικός. «Η εικόνα της μπουγάδας είναι από τις πιο χαρακτηριστικές στις παλιές αστικές και νυν πολυπολιτισμικές γειτονιές κάτω από την Πατησίων και αντικατοπτρίζει έντονα τις συνεχείς αλλαγές που επιφέρει η ζύμωση παλαιότερων και νέων κατοίκων».

Μιμούμενα τον τρόπο απλώματος των μπουγάδων, τα έργα των εικαστικών που δημιουργήθηκαν τοποθετούνται σε μπαλκόνια και βεράντες της περιοχής, ορατά στους κατοίκους και τους περαστικούς.

«Ωστόσο, η πραγματοποίηση μιας βόλτας στην περιοχή θέλει προσεκτικό σχεδιασμό για να μην γίνει ενοχλητική, μετατρέποντας τους κατοίκους και τις κατοικίες τους σε αξιοθέατα», προειδοποιεί η κα Μαλάμου θέλοντας να ξορκίσει κάθε υπόνοια gentrification. «Μην ξεχνάμε ότι σε μια παραμελημένη περιοχή ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ δεν είναι –προφανώς– κάτι δεδομένο και χρειάζεται χρόνο για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη και να γίνουν σαφείς οι καλές προθέσεις. Το πρώτο βήμα έγινε ήδη και σε ένα δεύτερο δρώμενο, ενδεχομένως, να μπορέσει να προχωρήσει περαιτέρω».

Στο Bougada Project συμμετέχουν οι Μαρία Βαρελά, Μαρίνα Βελησιώτη, The Callas, Μαριλία Κολυμπίρη, Σοφία Κουλουκούρη, Eleanor Lines, Θεοδώρα Μαλάμου, Ειρήνη Μπαχλιτζανάκη και Ίρις Πλαϊτάκη.

Ο ηθοποιός  υπέκυψε χθες το πρωί από αιμορραγία. Νοσηλεύονταν από τις 18 Οκτωβρίου στο νοσοκομείο ύστερα από ατύχημα που είχε με το μηχανάκι του.

Ο Χρήστος Αυλωνίτης τα τελευταία δύο χρόνια συμμετείχε στις τηλεοπτικές σειρές: «Επιστροφή» και τη σειρά «Έρωτας Μετά».

Στην προσωπική του σελίδα στο Facebook εδώ και λίγη ώρα οι φίλοι του τον αποχαιρετούν και δεν μπορούν να πιστέψουν ότι «έφυγε» από τη ζωή. Ο  ίδιος με ανάρτησή του είχε ενημερώσει πως νοσηλεύεται στο νοσοκομείο.

Ο Χρήστος Αυλωνίτης γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης ΚΕΑ καθώς και από το Yale Drama School.

Σπούδασε ελληνική και ξένη φιλολογία στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Εδιμβούργο. Ποιήματά του πρωτοδημοσιεύτηκαν το 1998 στο περιοδικό Νέα Εστία.

Επιμελήθηκε τις εκδόσεις των ποιημάτων του Κ. Γ. Καρυωτάκη (2010) και του Κ. Π. Καβάφη (2011) και δημοσίευσε, μαζί με τους ποιητές Δημήτρη Αγγελή και Σταμάτη Πολενάκη, το βιβλίο Με το περίστροφο του Μαγιακόφσκι: μία συζήτηση για την ποίηση (2010).

Η τελευταία του ποιητική συλλογή με τίτλο «Άσπρα μήλα» θα κυκλοφορήσει στις αρχές του νέου έτους από τις εκδόσεις Πατάκη.

Είχε δημοσιεύσει πέντε ποιητικές συλλογές. Για τα Εγκώμια (Πατάκης 2013) βραβεύτηκε από το ηλεκτρονικό περιοδικό Ο Αναγνώστης.

Η ευρωπαϊκή αστυνομία εξαπέλυσε σήμερα συντονισμένες επιδρομές σε επτά χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας καταστολής της ρητορικής μίσους και της υποκίνησης της βίας στο Ίντερνετ, ανακοίνωσαν η ευρωπαϊκή υπηρεσία επιβολής του νόμου Europol και γερμανοί εισαγγελείς.

Στη Γερμανία, η αστυνομία ερεύνησε 83 διαμερίσματα και άλλα κτίρια και κατάσχεσε αποδεικτικά στοιχεία όπως «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα και λάπτοπ. Εισαγγελείς δήλωσαν πως 96 ύποπτοι ανακρίνονται για καταχωρίσεις μίσους στο Ίντερνετ.

Ένας από τους υπόπτους κατηγορείται ότι έκανε αντισημιτικά σχόλια ενώ ένας άλλος ότι εξύβρισε μια γυναίκα πολιτικό στο διαδίκτυο, ανέφεραν σε δήλωσή τους εισαγγελείς στο γερμανικό κρατίδιο της Ρηνανίας-Παλατινάτου.

Οι επιδρομές αυτές εντάσσονται σε μια ετήσια επιχείρηση, την οποία ξεκίνησαν γερμανοί εισαγγελείς και φέτος προστέθηκαν για πρώτη φορά σ’ αυτήν η Ελλάδα, η Ιταλία, η Γαλλία, η Νορβηγία, η Βρετανία και η Τσεχία υπό τον συντονισμό της Europol.

Ρατσισμός και ξενοφοβία

Οι σημερινές επιδρομές επικεντρώνονται σε διαδικτυακές καταχωρίσεις που προωθούν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, δήλωσε εκπρόσωπος της Europol.

Η Γερμανία έχει από τις αυστηρότερες νομοθεσίες στον κόσμο όσον αφορά τη δυσφήμηση, την υποκίνηση διάπραξης εγκλημάτων και τις απειλές βίας, με ποινές φυλάκισης για την άρνηση του Ολοκαυτώματος ή την υποκίνηση μίσους εναντίον μειονοτήτων.

Ένας γερμανικός νόμος, που ισχύει από το 2018, απαιτεί από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να διαγράφουν ή να μπλοκάρουν προδήλως εγκληματικά περιεχόμενα μέσα σε 24 ώρες αφότου δεχθούν μια προσφυγή και σε διαφορετική περίπτωση να τιμωρούνται με μεγάλα πρόστιμα.

Η εφαρμογή της νομοθεσίας αυτής παρακολουθείται στενά καθώς αυξάνονται οι ανησυχίες σε όλον τον κόσμο για καταχωρίσεις μίσους στο Ίντερνετ, όμως είχε περιορισμένη επίδραση και δεν έχει σταματήσει την ονλάιν ρητορική μίσους στη Γερμανία, που θεωρείται πως ευθύνεται ότι τροφοδότησε πέρυσι ένα κύμα ρατσιστικών επιθέσεων.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Το βιβλίο, που περιγράφεται ως μανιφέστο, αυτοβιογραφία και εγχειρίδιο, καταγράφει την προσωπική και επαγγελματική ζωή της Kamali, 50 χρόνια καριέρας στον χώρο της μόδας, ανατροπές, αλλαγές, θριάμβους και αποτυχίες που βίωσε η σχεδιάστρια, η οποία έβρισκε το θάρρος και τη δύναμη να κυνηγήσει τα όνειρά της και να μην κοιτάζει πίσω.

Το μυστικό, γράφει, είναι να μαθαίνεις να μεγαλώνεις με δύναμη: Υιοθετώντας έναν υγιεινό τρόπο ζωής και ανυπομονώντας για κάθε ορόσημο και τις αλλαγές που φέρνει, συνειδητοποιείτε ότι η επίτευξη του μέγιστου των δυνατοτήτων δεν έχει ηλικία.

Η Kamali μοιράζεται όσα έχει μάθει σχετικά με την αυθεντική ομορφιά, το διαχρονικό στιλ, την οικοδόμηση της σταδιοδρομίας, την ευεξία και την υγεία μέσω προσωπικών ιστοριών, ενδοσκόπησης και συμβουλών για δράση που βοηθούν τις γυναίκες κάθε ηλικίας να ζουν ευτυχισμένες, υγιέστερες, πιο επιτυχημένες και ικανοποιημένες.

Η Norma Kamali έχει δει πολλές χιλιάδες τάσεις να έρχονται και να φεύγουν. Την εποχή των Swinging Sixties ήταν στο Λονδίνο και διασκέδαζε σε νυχτερινά κέντρα με μορφές της ροκ όπως ο Τζίμι Χέντριξ, ο Τζεφ Μπεκ και ο Τζίμι Πέιτζ.

Κατά τη δεκαετία του 74 ήταν τακτική θαμώνας στο θρυλικό Studio 54 του Μανχάταν, χορεύοντας κάθε βράδυ με τις Γκρέις Τζόουνς και Μπιάνκα Τζάγκερ, τις οποίες έντυνε με δημιουργίες της.

Η σχεδιάστρια και γκουρού του υγιεινού τρόπου ζωής ήταν επίσης από τις πρωτοπόρους στον σχεδιασμό μαγιό και η δημιουργικότητά της έχει αναγνωριστεί μέσω πολλών βραβείων.

Παρηγοριά είναι η κυκλοφορία από την Callaway Arts & Entertainment μιας super-deluxe τρίτομης έκδοσης σε 1.999 αριθμημένα αντίτυπα που φέρει τη σφραγίδα αυθεντικότητας των Μουσείων του Βατικανού. Στις 822 σελίδες παρουσιάζονται, με state-of-the-art ακρίβεια χρωμάτων και εκτυπωτική πιστότητα, τα μοναδικά έργα του Μιχαήλ Άγγελου, του Μποτιτσέλι, του Περουτζίνο και άλλων Δασκάλων της Αναγέννησης, με τρόπο που ο κόσμος δεν έχει ξαναδεί.

Η έκδοση «The Sistine Chapel» της Callaway Arts & Entertainment -σε συνεργασία με τα Μουσεία του Βατικανού και τον ιταλικό Οίκο εκδόσεων τέχνης Scripta Maneant- είναι η πρώτη εγκεκριμένη έκδοση αυτού του είδους και δεν πρόκειται να επανεκδοθεί, κάτι το οποίο δικαιολογεί το κόστος απόκτησής της: 22.000 δολάρια.

Για να δημιουργηθεί το βιβλίο, επί 67 συνεχόμενες νύχτες ενώ η Καπέλα Σιξτίνα ήταν κλειστή για το κοινό, μια ομάδα φωτογράφων τράβηξε περισσότερες από 270.000 ψηφιακές φωτογραφίες. Χρησιμοποιώντας σκαλωσιά ύψους 10 μέτρων για να αιχμαλωτίσουν σε gigapixel φωτογραφία κάθε εκατοστό του παρεκκλησίου, η ομάδα χρησιμοποίησε ειδικό λογισμικό εικόνων για να συρράψει «χωρίς ραφές» όλες τις 270.000 λήψεις.

Η εμπειρία κατάδυσης - ή μάλλον, ανάδυσης - του φιλότεχνου στα έργα όπως παρουσιάζονται στην έκδοση, προφανώς και έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη ζωντανή εμπειρία.

Η εγγύτητα του θεατή με τα έργα που προσφέρεται εδώ δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί ακόμη και με τα καλύτερα κιάλια με τα οποία θα είχε φροντίσει να εξοπλιστεί ο επισκέπτης στην Καπέλα Σιξτίνα. Εξαιρετικές λεπτομέρειες των χρωμάτων και της υφής των έργων μαζί και των κινήσεων του πινέλου του καλλιτέχνη, επιτρέπουν στον θεατή να βυθιστεί στις νωπογραφίες.

Το έργο του αντλεί στοιχεία από την αρχαία Ελλάδα, τον Πάμπλο Πικάσο και τους Ολλανδούς ζωγράφους του 17ου αιώνα. Η τέχνη του συνδυάζει στοιχεία από το κυβισμό και το σουρεαλισμό.

Το 1999 έλαβε το βραβείο Ακαδημίας του American Academy of Arts and Letters και το 2005 το βραβείο Francis J. Greenbergerrger.

Ο Condo –μαζί με τον Jean-Michel Basquiat, τον Keith Haring και τον Jeff Koons– συνέβαλε καταλυτικά στην αναβίωση της αναπαραστατικής ζωγραφικής στην Αμερική τη δεκαετία του ’80 και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους αμερικανούς γλύπτες και αναπαραστατικούς ζωγράφους μέχρι σήμερα. Ανήκει σε μια γενιά καλλιτεχνών οι οποίοι επανήλθαν στην παραστατική ζωγραφική παρότι δημιούργησαν σε μια εποχή, μετά τον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό, όπου η Εννοιολογική Τέχνη και ο Μινιμαλισμός μεσουρανούσαν στο καλλιτεχνικό προσκήνιο. Παίζοντας ένα παιχνίδι ισορροπίας ανάμεσα στο όμορφο και το γκροτέσκο, το καθημερινό και το παράλογο, την υψηλή και την εμπορική “pop” τέχνη, οι φρέσκιες εικαστικές δημιουργίες του Condo τον καθιστούν έναν από τους πιο εφευρετικούς καλλιτέχνες της γενιάς του.

Έχοντας ως σημείο εκκίνησης την ανθρωποκεντρική φύση του Κυκλαδικού Πολιτισμού, το πρόγραμμα σύγχρονης τέχνης του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης  έχει ως κεντρικό άξονα την  παρουσίαση εκθέσεων που πραγματεύονται την ανθρώπινη μορφή. H διαχρονικότητα της φιγούρας και οι πολυάριθμες εκφάνσεις αυτής καθ’ όλη  την διάρκεια της Ιστορίας της Τέχνης- αρχαίας, μοντέρνας και σύγχρονης-, αποτελεί τη βάση του διαλόγου που το Μουσείο φιλοδοξεί να χτίσει  ανάμεσα στις μόνιμες συλλογές και στις σύγχρονες εκθέσεις του.

Ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους, η ανθρώπινη μορφή ήταν στο κέντρο των καλλιτεχνικών πειραματισμών και πρακτικών.  Παρατηρώντας τα έργα του Κυκλαδικού Πολιτισμού (περίπου 3200–2000 π.Χ.) στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο Κυκλαδικός Πολιτισμός ήταν κατεξοχήν ανθρωποκεντρικός. Την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, όταν ήκμασε ο Κυκλαδικός Πολιτισμός, εικόνες της καθημερινής ζωής απαθανατίζονταν σε ειδώλια, όπως αυτά του «εγείροντος πρόποσιν» και του «αρπιστή» που φιλοξενούνται στο Μουσείο.  Σήμερα, ο Κυκλαδικός Πολιτισμός είναι συνώνυμος της μοναδικής εικονικής μορφής του κυκλαδικού ειδωλίου, παγκοσμίως.

Το έργο του Condo είναι ριζωμένο στην απεικόνιση του εαυτού ή, όπως το θέτει ο ίδιος, των πολλαπλών εαυτών μας, με αναφορές στην τέχνη, τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία του παρελθόντος.  Παίζοντας με τον χρόνο και την εικονογραφία, ο Condo αντλεί από την αρχαία ελληνική κλασική τέχνη, τους Ολλανδούς ζωγράφους του 17ου αιώνα, αλλά και τον Francisco Goya, τον Diego Velasquez και τον Pablo Picasso μεταξύ άλλων.

Ο Condo καταγράφει τους παραλογισμούς της σύγχρονης καθημερινής ζωής: τον τραπεζίτη, τον ιερέα, τη δική μας μεσαία τάξη και τον κλήρο του 20ου και του 21ου αιώνα.  Με τον πολύ προσωπικό και μοναδικά εικονικό τρόπο του, ο Condo πυροδοτεί στο μυαλό μας ολόκληρες ιστορίες για κάθε πρωταγωνιστή του. Τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά των θεμάτων του αποτελούν κεντρικό αντικείμενο μελέτης. Ο Condo προσεγγίζει την προσωπογραφία με νέο τρόπο και συνδυάζει στοιχεία του Κυβισμού και του Σουρρεαλισμού, τις έννοιες της υψηλής και της χαμηλής τέχνης, την αφηρημένη και την παραστατική τέχνη, και, συχνά, τη γελοιογραφική πλευρά της ζωής, με απώτερο στόχο να απεικονίσει την περιπλοκότητα της ψυχικής κατάστασης του ανθρώπου της εποχής μας.

Στα έργα του Condo συναντούμε χαρακτήρες από όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε όλων των ειδών τις ψυχικές καταστάσεις, που μας επιτρέπουν να κρυφοκοιτάξουμε μέσα στο μυαλό του καλλιτέχνη, σ’ αυτή την τεράστια τράπεζα αναφορών, ιδεών και δεξιοτεχνίας, που συσσωρεύτηκαν με τα χρόνια.

Μια παράσταση του Ανέστη Αζά, στην πρώτη του συνεργασία με τη Λένα Κιτσοπούλου, ένα καυστικό «αντι-αφιέρωμα» στο ελληνικό καλοκαίρι, το πριν, το τώρα και το μετά της ελληνικής θερινής –και όχι μόνο– πραγματικότητας. Μια παράσταση για να αναστήσουμε τις ζωές και τις «ορέξεις» μας.

Τίποτα δεν μένει όρθιο σε αυτή την παράσταση. Όλα εκτίθενται στον ελληνικό καυτό ήλιο. Συνήθειες, παθογένειες και μοτίβα θέρους, επιδημιολογικά φορτία, μαυρισμένα κορμιά, μουσικά σουξέ, απόγνωση το 2020, γκρικ λάβερ και καμάκια των 70’s, εφήμεροι έρωτες, χάπια, αφραγκίες, άνθρωποι που σιχαίνονται το καλοκαίρι.

Τι απομένει από τη μυθολογία του greek summer στο πιο περίεργο καλοκαίρι των τελευταίων ετών; Είναι όντως το ελληνικό καλοκαίρι μια αντίληψη, μια ματιά στα πράγματα; Και πώς πραγματώνεται αυτή σε συνθήκες παγκόσμιας πανδημίας; Ποιες οι συνέπειες στον ψυχισμό και την καθημερινότητα του Νεοέλληνα και στην άλλοτε ακμάζουσα τουριστική βιομηχανία της χώρας; Τι μας έλειψε τελικά φέτος από όλα αυτά που σημαίνει το καλοκαίρι;

Οι «Ερωτικές Καρτ Ποστάλ από την Ελλάδα», μια σπονδυλωτή μουσική φάρσα γύρω από τον μύθο του ελληνικού θέρους, σταμάτησαν πέντε μέρες πριν από την πρεμιέρα, τον περασμένο Μάρτιο, εξαιτίας του lockdown. Η παράσταση ανεβαίνει τελικά στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, με ανανεωμένο υλικό που πρόσφερε σε αφθονία η νέα συνθήκη ζωής από τον Μάρτιο και μετά, και θα διαρκέσει έως τις 8 Νοεμβρίου [Συγγρού 107, Αθήνα].

Οι Γιώργος Βουρδαμής, Λένα Κιτσοπούλου, Κώστας Κουτσολέλος, Ιωάννα Μαυρέα, Θεανώ Μεταξά, Σοφία Πριόβολου και Gary Salomon, πριν βγάλουν τα χειμωνιάτικά τους ρούχα από το πατάρι, παίρνουν τα αντίσκηνα και τις ρακέτες τους και μας μιλούν για τον ψυχαναγκασμό του ονειρικού, ερωτικού ελληνικού καλοκαιριού, που αναγνωρίζεται ως συλλογική, εθνική –και εν μέρει διεθνής– φαντασίωση, συντεθειμένη από πολλά κοινωνικά στερεότυπα.

Την ίδια ώρα, συντονίζονται άψογα με τη στιγμή και την κατάσταση και παραδίδουν μαθήματα επιβίωσης το έτος 2020, γεμάτα ειλικρίνεια και καυστικό χιούμορ. Σκηνές πανδημικής καθημερινότητας συνοδεύονται από γνωστά τραγούδια της ακρογιαλιάς και πλέκονται με τα κλισέ που ταυτίζουν την τουριστική με τη σεξουαλική προβολή της Ελλάδας ως θερινού ορμητηρίου.

Στην πρώτη τους συνεργασία, ο Ανέστης Αζάς και η Λένα Κιτσοπούλου διερευνούν τη σκοτεινή πλευρά του ελληνικού καλοκαιριού: στιγμή εξαίρεσης και ανάπαυλας, σημείο που ορίζει τον χρόνο και την αντίληψή του στη χώρα μας, χρόνος γεμάτος προσδοκίες και διαψεύσεις.

Η παράσταση, που ισορροπεί ανάμεσα σε αυτοβιογραφικά και μυθοπλαστικά στοιχεία, εξερευνά τις ποικίλες αναφορές της θερινής εικονογραφίας, σχολιάζοντας την πατριαρχία και την εθνική ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα και τον σεξισμό της κοινωνίας μας, τη ματαίωση και τον πανικό του μετά-covid οικονομικού, κοινωνικού, πολιτιστικού γίγνεσθαι.

Ο Ανέστης Αζάς, βετεράνος πλέον του θεάτρου ντοκιμαντέρ, επιστρέφει στη Στέγη τέσσερα χρόνια μετά την «Καθαρή Πόλη» (συν-σκηνoθεσία: Πρόδρομος Τσινικόρης), η οποία από το 2016 έχει ταξιδέψει σε περισσότερες από 40 σκηνές εντός και εκτός Ευρώπης, έχοντας τη σταθερή υποστήριξη του προγράμματος «Εξωστρέφεια» της Στέγης: Münchner Kammerspiele (Μόναχο), Théâtre de la Ville (Παρίσι), Sharjah Biennial (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), Festival Grec (Βαρκελώνη) κ.ά. Στη νέα αυτή δουλειά, ξεπερνάει τα όρια του «καθαρού» θεάτρου ντοκιμαντέρ, για να φτάσει σε μια μεικτή φόρμα που επανεξετάζει τη σχέση, αναιρεί και επαναθέτει τα όρια ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία.

Η Λένα Κιτσοπούλου, ιδιοσυγκρασιακή συγγραφέας, σκηνοθέτρια και ηθοποιός, συμμετέχει στη συγγραφή του κειμένου, αναλαμβάνοντας με το δικό της αιρετικό στυλ να «αναποδογυρίσει» όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε για την τουριστική βιομηχανία της Ελλάδας.

Ο Σερ Τόμας Σον Κόνερι γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1930 στη Σκωτία. Ήταν πολυβραβευμένος ηθοποιός και παραγωγός ταινιών κινηματογράφου. Έγινε ευρύτερα γνωστός ως ο πρώτος επίσημος ηθοποιός που υποδύθηκε τον Τζέιμς Μποντ.

Πρωταγωνίστησε σε επτά συνολικά ταινίες Μποντ.  Κατέχει πληθώρα βραβείων και διακρίσεων, ανάμεσά τους Όσκαρ από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, Χρυσή Σφαίρα και BAFTA. Το 1987 κέρδισε το Όσκαρ Β' Ανδρικού ρόλου στην ταινία Οι Αδιάφθοροι (The Untouchables). Τον Ιούλιο του 2000 χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β'.

Γεννήθηκε στο Φάουντενμπριτζ (Fountainbridge) στο Εδιμβούργο. Ήταν γιος της Euphemia "Effie" McBain (πατρ. McLean), καθαρίστριας, και του Τζόζεφ Κόνερι, εργάτη σε εργοστάσιο και οδηγού φορτηγού. Ο πατέρας του ήταν Καθολικός με ιρλανδο-σκωτική καταγωγή, ενώ η μητέρα του ήταν Σκωτσέζα Προτεστάντισσα. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι τον αποκαλούσαν Σον, το μεσαίο του όνομα, πολύ πριν γίνει ηθοποιός.

Το πρώτο του επάγγελμα ήταν γαλατάς στο Εδιμβούργο. Ακολούθως κατατάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό, αλλά απολύθηκε λόγω προβλημάτων υγείας και επέστρεψε στην παλιά του δουλειά κάνοντας διάφορες εργασίες όπως οδηγός λεωφορείου, εργάτης, μοντέλο για το κολλέγιο Καλών Τεχνών του Εδιμβούργου, στιλβωτής φερέτρων και μπόντι μπίλντερ.

Η εντυπωσιακή άνοδος του Κόνερι έγινε με τον ρόλο του μυστικού πράκτορα Τζέιμς Μποντ. Συνολικά πήρε μέρος σε επτά ταινίες Μποντ. Οι έξι ήταν παραγωγής της EON και μία ήταν ανεπίσημη αναπαραγωγή του Thunderball από την Warner Bros.

Ο εντυπωσιακός αλλά και αεικίνητος, «αεράτος», ηθοποιός πρωτοανακαλύφθηκε από τους Χάρι Σάλτζμαν και Άλμπερτ Μπρόκολι, μετά την άρνηση άλλων υποψήφιων ηθοποιών για το ρόλο του Μποντ, μεταξύ των οποίων ο Ντέιβιντ Νίβεν (ο οποίος αργότερα έπαιξε τον Μποντ στην παρωδία του 1967 Casino Royale), ο Κάρι Γκραντ και ο Τζέιμς Μέισον. Ο χαμηλός προϋπολογισμός ανάγκασε τους παραγωγούς να προσλάβουν έναν άγνωστο ηθοποιό.

Ο δημιουργός του Τζέιμς Μποντ, Ίαν Φλέμινγκ, δεν ήταν ευχαριστημένος με την επιλογή του ηθοποιού για την ενσάρκωση του ήρωά του, καθώς θεωρούσε ότι λόγω της φυσικής του διάπλασης και του παρουσιαστικού του δεν θα φαινόταν τόσο εκλεπτυσμένος. Ωστόσο, άλλαξε γνώμη μετά την πρεμιέρα της πρώτης ταινίας, Τζέιμς Μποντ εναντίον Δρος Νο, και εντυπωσιάστηκε τόσο που εμπνεύστηκε μια σκωτο-ελβετική καταγωγή για τον Τζέιμς Μποντ που ξεπηδούσε από τις σελίδες των επόμενων μυθιστορημάτων του.

Η ερμηνεία του Κόνερι ως Μποντ και το στυλ που προσέδωσε στο χαρακτήρα αυτό οφείλεται στην καθοδήγηση του σκηνοθέτη των ταινιών Τέρενς Γιανγκ, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του και «εξευγένισε» το φυσικό παρουσιαστικό του.

Όταν ο Σον Κόνερι απήγγειλε την «Ιθάκη» του Καβάφη

Σε μια συγκλονιστική απαγγελία της «Ιθάκης» του Κ. Π. Καβάφη με μουσική επένδυση του διεθνούς φήμης μουσικοσυνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου, είχε προχωρήσει το 2004 ο Σον Κόνερι.

«Είναι μια υπέροχη ιστορία, από τις ωραιότερες που έχω συναντήσει και κάτι πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι έχω διαβάσει», είχε πει για την «Ιθάκη», ενώ για τον Καβάφη είχε τονίσει ότι «είναι σοφός, απλός, που είναι ο καλύτερος τρόπος να ακολουθεί κανείς και απευθύνεται πραγματικά στον κόσμο».

Το cd με την ώριμη απαγγελία του Σον Κόνερι, συνόδευε το βιβλίο της συζύγου του Μισελίν Ροκμπρίν – Κόνερι «A journey icolour» (εκδόσεις Αθηναΐς), το οποίο περιελάμβανε ζωγραφικά της έργα, μια ματιά στις στιγμές της καθημερινότητας μέσα από τη ζωγραφική.

Όλα τα έσοδα και τα δικαιώματα του Σον Κόνερι, της Μισελίν Κόνερι και του Βαγγέλη Παπαθανασίου από τις πωλήσεις του βιβλίου και του cd, είχαν διατεθεί στον φιλανθρωπικό σύλλογο «Οι φίλοι του παιδιού».

Στο «Show me the Monet» , ο διάσημος street artist απεικονίζει το έργο «Γέφυρα πάνω από λίμνη με νούφαρα» του Κλωντ Μονέ αλλά στη σύγχρονη εποχή.

Ο πίνακας, που πωλήθηκε έναντι 9,8 εκατ. δολαρίων μέσα σε μία διαδικασία δημοπρασίας που διήρκησε μόλις 9 λεπτά, επί της ουσίας απεικονίζει την περιβαλλοντική ρύπανση στη σημερινή εποχή: Ένας κώνος κυκλοφορίας και δύο καροτσάκια του σούπερ μάρκετ βυθισμένα στην ειδυλλιακή σκηνή.

Ο πρωτότυπος πίνακας του Μονέ ήταν ένα από τα 12 ιμπρεσιονιστικά έργα με θέα στην ιαπωνική γέφυρα του καλλιτέχνη πάνω από τον υδάτινο κήπο του, κοντά στο Giverny της Βόρειας Γαλλίας.

Φιλοτεχνήθηκε μεταξύ 1897 και 1899 και ο Μονέ στη συνέχεια ζωγράφισε τις παραλλαγές της ίδιας ειδυλλιακής θέας σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, σε διαφορετικές καιρικές συνθήκες και εποχές.

Το «Show Me the Monet» πωλήθηκε περίπου 3 με 5 εκατ. δολάρια υψηλότερα από την αρχική εκτίμηση, σύμφωνα με το Sotheby’s.

Η ζωγραφική του Banksy είναι μία ελαιογραφία σε καμβά, που δημιουργήθηκε το 2005.

Παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της έκθεσης «Crude Oils: A Gallery of Re-mixed Masterpieces, Vandalism and Vermin», όπου ο Banksy φαντάστηκε και επανα-δημιούργησε διάσημα έργα καλλιτεχνών μεταξύ αυτών των Edward Hopper, Jack Vettriano και Vincent van Gogh.

Ο συγκεκριμένος πίνακας είναι ο δεύτερος πιο ακριβός του Banksy. Πέρυσι, το «Devolved Parliament», μια σατιρική ελαιογραφία που απεικονίζει τη Βουλή των Κοινοτήτων γεμάτη χιμπατζήδες, πωλήθηκε σε δημοπρασία στο Λονδίνο για την τιμή ρεκόρ των 12.200.000 δολαρίων.

Επίσης, ο Πειραιάς έχει σημαιοστολιστεί, για τον εορτασμό της Εθνικής μας Επετείου.

Ο Δήμαρχος Πειραιά κ. Γιάννης Μώραλης θα παρευρεθεί κατά την Εθνική μας Επέτειο,  στη δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος στις 11:30 και στη συνέχεια θα καταθέσει στεφάνι στον Ανδριάντα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (Πεζόδρομος Δραγάτση).

Η 28η Οκτωβρίου εορτάζεται στον Πειραιά με την τήρηση όλων των προβλεπόμενων μέτρων ασφαλείας που ορίζουν οι αρμόδιες αρχές, για τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού Covid-19.

Υπενθυμίζεται, ότι εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, δεν πραγματοποιούνται οι στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις στη χώρα.