Ο έρωτας της Πηνελόπης Δέλτα και του Ίωνα Δραγούμη μέσα από την παράσταση «Ιστορία χωρίς όνομα», παρουσιάζεται στις οθόνες με μία πολυκάμερη εγγραφή υψηλής ανάλυσης από τη σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης έως τις 5 Μαΐου [artinfo.gr & viva.gr].

Με την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του Κώστα Γάκη, το βραβευμένο με τρία βραβεία κοινού βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου «Ιστορία χωρίς όνομα» (εκδ. Ψυχογιός), εξελίχθηκε σε μία παράσταση - φαινόμενο μέσα από τη θεατρική διασκευή της Ανθής Φουντά και του Κώστα Γάκη. Λατρεύτηκε από το κοινό, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και διακρίθηκε ως «Η παράσταση της χρονιάς» από τα θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης, μεταξύ άλλων.

Ο Τάσος Νούσιας, ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του, ενσαρκώνει τον εμβληματικό και για πολλούς αμφιλεγόμενο διπλωμάτη, λόγιο και πολιτικό Ίωνα Δραγούμη. Η εξαιρετική Μπέτυ Λιβανού και η αποκαλυπτική Μαρία Παπαφωτίου μοιράζονται δύο διαφορετικές εποχές της σπουδαίας συγγραφέως και ιστορικής προσωπικότητας, Πηνελόπης Δέλτα, ενώ ο Νίκος Ορφανός αναλαμβάνει τον ρόλο του Στέφανου Δέλτα.

Η παράσταση ξεκίνησε την επιτυχημένη της πορεία από το Θέατρο Αριστοτέλειον στη Θεσσαλονίκη, τον Δεκέμβριο του 2019, ενώ από τις 17 Ιανουαρίου ο θρίαμβος συνεχίστηκε στην Αθήνα, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με συνεχόμενες sold out παραστάσεις. H υποδοχή της παράστασης ήταν διθυραμβική και στην καλοκαιρινή περιοδεία της στην Κύπρο.

Η παράσταση που σάρωσε στα θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης -αποσπώντας 4 βραβεία, μεταξύ των οποίων και αυτό της Καλύτερης Παράστασης της χρονιάς- τιμήθηκε, επίσης, με το Βραβείο Σκηνοθεσίας (Κώστας Γάκης), με το Βραβείο Ερμηνευτικού συνόλου (Τάσος Νούσιας, Μπέτυ Λιβάνου, Μαρία Παπαφωτίου, Στάθης Μαντζώρος, Αργύρης Γκαγκάνης, Στέλιος Γιαννακός, Ανθή Φουντά, Μιχάλης Κωτσόγιαννης) και με το Βραβείο Σκηνικών (Κωνσταντίνος Ζαμάνης).

Ίων Δραγούμης και Πηνελόπη Δέλτα. Μια ψυχή χωρισμένη σε δύο σώματα. Ένας θαμμένος πόνος που δεν εκτονώθηκε ποτέ. Δύο λυγμοί που συνορεύουν. Ο έρωτας και η πατρίδα. Μια ιστορία ηδονής και οδύνης. Ο εμβληματικός διπλωμάτης και η σπουδαία συγγραφέας σε μια νοερή ζωή επιθυμίας, ονείρων, υψηλών ιδανικών, υψηλών δεσμεύσεων, υψηλών οραμάτων.

Η Πηνελόπη Δέλτα γνώρισε τον Ίωνα Δραγούμη, που ήταν υποπρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια, σε μια δεξίωση. Η έλξη που ένιωσαν ήταν αμοιβαία και σύντομα μετατράπηκε σε δυνατό έρωτα, που όμως δεν μπορούσε να εκπληρωθεί. Η Δέλτα ήταν παντρεμένη και μητέρα.

Το ήθος της δεν της επέτρεπε να δημιουργήσει εξωσυζυγικό δεσμό. Ο πόθος της για τον Δραγούμη όμως ήταν τόσο έντονος, που την έκανε να το ομολογήσει στον σύζυγό της. Εκείνος δεν της έδωσε το πολυπόθητο διαζύγιο και η συγγραφέας έπεσε σε κατάθλιψη. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε λίγο καιρό μετά, όταν ο αγαπημένος της έκανε δεσμό με τη Μαρίκα Κοτοπούλη.

Σε επιστολή της Δέλτα προς τον Δραγούμη, που ανήκει στο Ιστορικό Μουσείο Μπενάκη, εμφανίζεται απελπισμένη. Λέγεται, μάλιστα, πως από εκείνη την περίοδο είχε αρχίσει να εκδηλώνει τάσεις αυτοκτονίας.

Στις 16 Απριλίου, με την κυκλοφορία της επανέκδοσης του «John Lennon/Plastic Ono Band-The Ultimate Collection», κυκλοφόρησε και το βίντεο κλιπ τού «Look at Me», με μοναδικά πλάνα από το σπίτι του Τζον Λένον και της Γιόκο Όνo, τα οποία βγαίνουν για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας.

Το βίντεο κλιπ θα περιλαμβάνει σκηνές από τα γυρίσματα, που είχαν γίνει για δύο μικρού μήκους ταινίες του ζευγαριού, με το όνομα «Film No. 5 - Smile» και «Two Virgins».

Τα πλάνα, κυκλοφόρησαν σε μία πρώτη φάση σε διπλή οθόνη από το κανάλι John Lennon Estate στο YouTube, προκειμένου να προϊδεάσουν το κοινό, με μία γεύση από τη ζωή του διάσημου ζεύγους.

Η Γιόκο Όνο είχε γράψει στον πρόλογο της επανέκδοσης: «Με τα άλμπουμ των Plastic Ono Band, άρεσε και στον Τζον και σ’ εμένα η ιδέα αυτής της όντως καθαρής, βασικής, ειλικρινούς πραγματικότητας, που επρόκειτο να δώσουμε στον κόσμο.

Επηρεάζαμε άλλους καλλιτέχνες, δίνοντάς τους κουράγιο, δίνοντας αξιοπρέπεια σε ένα συγκεκριμένο στυλ εύθραυστου και δυνατού, που εκείνη την εποχή δεν ήταν αποδεκτό από την κοινωνία.

Ήταν επανάσταση να πει ένας Beatle: “Άκου, είμαι ανθρώπινος, είμαι πραγματικός”. Χρειάστηκε πολύ κουράγιο για να το κάνει».

Η διευρυμένη επανέκδοση του άλμπουμ, που θα κυκλοφορήσει με αφορμή τα 50ά του γενέθλια, περιλαμβάνει συνολικά 87 ηχογραφήσεις, οι οποίες δεν έχουν ακουστεί ξανά, εκ των οποίων οι 14 θα είναι χωρίς καμία επέμβαση του παραγωγού Φιλ Σπέκτορ.

Στις 17 Απριλίου 2011, έκανε την εμφάνισή του στο ΗΒΟ ο πιλότος του «Game of Thrones», ενός πρωτόγνωρου φαινόμενου που έμελλε να αλλάξει μια για πάντα τους κανόνες της τηλεόρασης αλλά και της θέασής της.

Η σειρά που καθήλωσε το κοινό όσο καμία άλλη μετράει αυτόν τον μήνα δέκα χρόνια παρουσίας στο τηλεοπτικό τοπίο και, όπως είναι λογικό, το ΗΒΟ το γιορτάζει με ένα μεγάλο αφιέρωμα.

Στο βίντεο που κυκλοφόρησε το ΗΒΟ για να προαναγγείλει το επετειακό αφιέρωμα που έχει τον τίτλο «The Iron Anniversary», ακούγεται η χαρακτηριστική ατάκα του Τίριον Λάνιστερ -«Τίποτα στον κόσμο δεν έχει τη δύναμη μιας καλής ιστορίας». Η σειρά ήταν, είναι, και θα παραμένει ένα μεγάλο κεφάλαιο στην τηλεοπτική ιστορία.

Μέχρι τα τέλη Απριλίου, λοιπόν, το «Iron Anniversary» θα τρέχει στο HBO Max για να τιμήσει το «Game of Thrones» αλλά και για να κρατήσει ενεργό το ενδιαφέρον του κοινού – την ώρα που το ΗΒΟ ετοιμάζει το prequel «House of the Dragon» αλλά και ένα spinoff της σειράς που θα έρθει μελλοντικά.

Νέες συνεντεύξεις από τους πρωταγωνιστές και τους συντελεστές, αφιερώματα στους χαρακτήρες και την εξέλιξή τους αλλά και πάνω από 150 βίντεο με πλάνα από τα παρασκήνια –με πολλά από αυτά να προβάλλονται για πρώτη φορά, περιλαμβάνονται στο αφιέρωμα της πλατφόρμας, η οποία κρύβει και πολλά δώρα για τους συνδρομητές της: από θεματικά αυγά Fabergé και δισκοπότηρα με τα οικόσημα των Οίκων του Γουέστερος, μέχρι και έξι «σπέσιαλ διαδρομές» για περιορισμένο κοινό που θα έχει τη δυνατότητα να «ζήσει τη σειρά με έναν νέο τρόπο» μέσω ενός ειδικού kit θέασης.

«H Φιλιώ Μπαλτατζή, μία ηλικιωμένη Ελληνοαμερικανίδα, σπεύδει στη Μυτιλήνη με την εγγονή της για να συμπαρασταθεί στους Σύριους πρόσφυγες. Κανείς δεν ξέρει την καταγωγή της, κανείς δεν ξέρει ότι η Σμυρνιά γιαγιά της βρέθηκε κάποτε στο ίδιο νησί κατατρεγμένη και προσφυγοπούλα.

Το τεφτεράκι με τις συνταγές της συνονόματης γιαγιάς ξετυλίγει την πολυτάραχη ιστορία της κοσμοπολίτικης οικογένειας Μπαλτατζή, όπως διαμορφώνεται από τις τραγικές διεθνείς εξελίξεις που καθόρισαν τη μοίρα ολόκληρων λαών. Διαφορετικές γενιές γυναικών της ίδιας οικογένειας ενώνονται στον χώρο και τον χρόνο, μέσα από τα νήματα της ιστορίας. Παρόν και παρελθόν γίνονται ένα».

Αυτή είναι η υπόθεση του «Σμύρνη μου Αγαπημένη», της ταινίας που έρχεται να συνεχίσει την μετά την «Ευτυχία» φιλοδοξία της εταιρίας παραγωγής και διανομής Tanweer για εμπορικό σινεμά με πρόσημο υψηλής παραγωγής. Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση που παίχτηκε με τεράστια επιτυχία για τρεις ολόκληρες σεζόν στην Αθήνα, σε σενάριο της ίδιας της Μιμής Ντενίση και του Μάρτιν Σέρμαν, ενώ τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Γρηγόρης Καραντινάκης.

Σύμφωνα με τους δημιουργούς της, «αποστολή της ταινίας δεν είναι να αναμοχλεύσει πάθη του παρελθόντος, αλλά να μιλήσει για ένα τεράστιο διεθνές πρόβλημα, το μεγαλύτερο ίσως σήμερα... Το προσφυγικό. Να θυμίσει πως ιστορίες σαν αυτή της σημερινής Συρίας, έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν και μάλιστα στους Έλληνες, που ίσως γι' αυτό αγκαλιάζουν μ' αγάπη και γενναιοδωρία τους σημερινούς πρόσφυγες».

Η ταινία φιλοδοξεί να αναπαραστήσει, σύμφωνα με τους δημιουργούς της «με πειστικότητα την ατμόσφαιρα της εποχής μέσα από άρτια σκηνικά και κοστούμια. Όλοι οι χώροι θα διαμορφωθούν κατάλληλα ώστε να ταιριάζουν απόλυτα με το ύφος της εποχής. Για να αποδοθεί σωστά η σπαρακτική καταστροφή της Σμύρνης, η παραγωγή θα επιστρατεύσει σύγχρονα ψηφιακά εφέ, όπου χρειάζεται. Τα γυρίσματα της ταινίας θα πραγματοποιηθούν σε: Μυτιλήνη, Δυτική Λέσβο, Αθήνα, Πειραιά, Φάληρο και Χίο».

Στην ταινία συμμετέχει διεθνές καστ (ανάμεσά στους διεθνείς σταρ η Βανέσα Ρεντγκρέιβ και ο Ρούπερτ Γκρέιβς): Μιμή Ντενίση, Λεωνίδας Κακούρης, Burak Hakki, Κρατερός Κατσούλης, Ταμίλλα Κουλίεβα, Κατερίνα Γερονικολού, Χρήστος Στέργιογλου, Ντίνα Μιχαηλίδου, Νέδη Αντωνιάδου, Αναστασία Παντούση, Daphne Alexander, Κώστας Κορτίδης, Έφη Γούση, Γιάννης Εγγλέζος, Daniel Crossley, Duncan Skinner, Nathan Thomas, Fotina Papatheodorou και ο Γιάννης Βογιατζής.

«Ένας διαφορετικός τυμπανιστής», το πρώτο μυθιστόρημα του Αφροαμερικανού Γουίλιαμ Μέλβιν Κέλι (1937–2017), κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Το βιβλίο του «χαμένου γίγαντα της αμερικανικής λογοτεχνίας», που πρωτοκυκλοφόρησε το 1962 και τον κατέταξε μεταξύ των Τζέιμς Μπόλντουιν και Γουίλιαμ Φώκνερ, επανέρχεται σε νέα έκδοση και τοποθετείται στα ράφια της κλασικής λογοτεχνίας.

Μια μέρα του 1957, στο Σάτον, τη μικρή πόλη μιας επινοημένης πολιτείας του αμερικάνικου Νότου ανάμεσα στο Μισισίπι και την Αλαμπάμα, ο νεαρός μαύρος αγρότης Τάκερ Κάλιμπαν ρίχνει αλάτι στα χωράφια του, σκοτώνει τα ζωντανά του, βάζει φωτιά στο σπίτι του, παίρνει τη γυναίκα και το παιδί του και φεύγει. Οι λευκοί της μικρής πόλης παρακολουθούν σαστισμένοι· τις επόμενες μέρες, το σάστισμά τους εντείνεται, καθώς ο ένας μετά τον άλλον οι μαύροι κάτοικοι φοράνε τα κυριακάτικά τους, παίρνουν ό,τι πολύτιμο έχουν και φεύγουν και εκείνοι.

«Πάει τέλειωσε τώρα. Οι πιο πολλοί άντρες που στέκονταν, έγερναν ή κάθονταν στη βεράντα της εισόδου του Παντοπωλείου Τόμασον είχαν βρεθεί στο αγρόκτημα του Τάκερ Κάλιμπαν την Πέμπτη όταν άρχισαν όλα, αν και, με την ενδεχόμενη εξαίρεση του κυρίου Χάρπερ, κανένας τους δεν ήξερε ότι κάτι άρχιζε τότε. Όλη την Παρασκευή και για μεγάλο μέρος του Σαββάτου έβλεπαν τους νέγρους του Σάτον, με τα μπαγκάζια τους ή και με άδεια χέρια, να περιμένουν στην άκρη της εισόδου του παντοπωλείου για το ωριαίο λεωφορείο που θα τους πήγαινε στην Ανατολική Ράχη και, διαμέσου του Χάρμονς Ντρόου, στο Νιου Μαρσάιλς και στον Δημοτικό Σιδηροδρομικό Σταθμό.

Από το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες ήξεραν ότι το Σάτον δεν ήταν η μοναδική πολίχνη, ήξεραν ότι όλοι οι νέγροι σε όλες τις πόλεις, τις κωμοπόλεις και τα σταυροδρόμια της Πολιτείας χρησιμοποιούσαν κάθε διαθέσιμο μεταφορικό μέσο, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των ποδιών τους, για να ταξιδέψουν προς τα σύνορα της Πολιτείας και να τραβήξουν προς το Μισισίπι ή την Αλαμπάμα ή το Τενεσί, ακόμα κι αν κάποιοι (όχι οι περισσότεροι) σταματούσαν ακριβώς εκεί και άρχιζαν να γυρεύουν καταφύγιο και δουλειά. Ήξεραν ότι οι πιο πολλοί δεν θα σταματούσαν μόλις περνούσαν τα σύνορα, αλλά θα συνέχιζαν ώσπου να φτάσουν σ’ ένα μέρος όπου θα είχαν έστω και την ελάχιστη ευκαιρία να ζήσουν, ή να πεθάνουν, αξιοπρεπώς, γιατί οι άντρες είχαν δει φωτογραφίες του σιδηροδρομικού σταθμού τίγκα στους μαύρους, και στη Δημοσιά ανάμεσα στο Νιου Μαρσάιλς και στο Γουίλσον Σίτι είχαν δει τις ουρές των αμαξιών που ήταν γεμάτα νέγρους και κάμποσα μπαγκάζια για να τους πείσουν ότι εκείνοι δεν είχαν μπει σ’ όλον αυτόν τον κόπο απλώς για να μετακινηθούν καμιά εκατοστή μίλια. Και όλοι είχαν διαβάσει την ανακοίνωση του κυβερνήτη: “Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Ποτέ δεν τους είχαμε ανάγκη, ποτέ δεν τους θέλαμε, και θα τα πάμε μια χαρά και δίχως αυτούς· ο Νότος θα τα πάει καλά και δίχως αυτούς. Μολονότι μειώθηκε κατά ένα τρίτο ο πληθυσμός, εμείς θα τα πάμε μια χαρά. Έχουν μείνει πάμπολλοι καλοί άνθρωποι”.

Ήθελαν όλοι να το πιστέψουν. Δεν είχαν ζήσει πολύ σ’ έναν κόσμο δίχως μαύρα πρόσωπα, κι έτσι τίποτα δεν είχαν για σίγουρο, αλλά έλπιζαν ότι όλα θα πήγαιναν καλά, προσπαθούσαν να πείσουν τον εαυτό τους ότι το ζήτημα είχε τελειώσει, αν και διαισθάνονταν ότι για κείνους μόλις άρχιζε».

Μια ερμηνεία της μαύρης ταυτότητας, μέσα από τα μάτια των λευκών, πάντα, αφηγητών και σύμφωνα με τις δικές τους πεποιθήσεις, ανάγκες και επιθυμίες. Πώς αντιλαμβάνονται αυτήν την αυθόρμητη απόρριψη της υποτέλειας εκ μέρους των μαύρων συμπολιτών τους αγόρια, κορίτσια, γυναίκες και άντρες; Φιλελεύθεροι και συντηρητικοί; Μισαλλόδοξοι και φίλα προσκείμενοι;

Ένα συγκλονιστικό, άκρως επίκαιρο βιβλίο που ρίχνει νέο φως στα φυλετικά προβλήματα που μαστίζουν χρόνια την αμερικάνικη κοινωνία.

Ένα νέο ντοκιμαντέρ με λεπτομέρειες για την ιστορία της Αγγλίδας τραγουδίστριας και συνθέτριας Έιμι Γουαϊνχάουζ θα κάνει πρεμιέρα το καλοκαίρι, με αφορμή την 10η επέτειο από τον θάνατό της.

Το BBC ανακοίνωσε ότι η Τζάνις Γουαϊνχάουζ θα μοιραστεί την ιστορία της κόρης της σε ένα νέο ντοκιμαντέρ, με τίτλο «Amy Winehouse: 10 Years On».

«Δεν αισθάνομαι ότι ο κόσμος ήξερε την αληθινή Έιμι, την οποία μεγάλωσα» ανέφερε στο BBC. «Ανυπομονώ για την ευκαιρία να προσφέρω κατανόηση των καταβολών της και μια βαθύτερη εικόνα της πραγματικής Έιμι» τόνισε.

Το νέο ντοκιμαντέρ θα περιλαμβάνει συνεντεύξεις με φίλους και την οικογένεια της τραγουδίστριας . Το 2014, κυκλοφόρησε το βιβλίο της Τζάνις Γουαϊνχάουζ «Loving Amy: A Mother’s Story».

«Η Τζάνις ζει με σκλήρυνση κατά πλάκας, μια κατάσταση που απειλεί να της διαγράψει τις αναμνήσεις της για την Έιμι και αποτέλεσε μεγάλο μέρος του κινήτρου της να κάνει αυτό προσωπικό ντοκιμαντέρ εγκαίρως » επισημαίνεται στο δελτίο Τύπου του BBC.

Το ντοκιμαντέρ «Amy Winehouse: 10 Years On» θα κάνει πρεμιέρα τον Ιούλιο στο BBC Two και στο BBC Music.

Αντίο στους θαυμαστές της λέει η Tina Turner στο τελευταίο ντοκιμαντέρ για τη ζωή της ενώ ετοιμάζεται να αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας. Η διάσημη τραγουδίστρια μιλά επίσης για τον πολυτάραχο βίο της, την κακοποίηση που έχει δεχθεί καθώς και τα πολλά προβλήματα υγείας με τα οποία συνεχίζει να παλεύει.

Η ταινία, που κυκλοφόρησε στις 28 Μαρτίου, έχει χαρακτηριστεί ως «ο απόλυτος ύμνος σε μία παγκόσμια σούπερ σταρ» και σκηνοθετήθηκε από τους βραβευμένους με Όσκαρ σκηνοθέτες Dan Lindsay και T. J. Martin.

Στο ντοκιμαντέρ του HBO η 81χρονη πρώην Αμερικανίδα, νυν Ελβετίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, ηθοποιός, χορεύτρια και συγγραφέας αφηγείται τη ζωή της χωρίς να διστάσει να αναφερθεί στις εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις με τις οποίες συχνά βρέθηκε αντιμέτωπη.

Ανοίγει την καρδιά της και αναφέρεται μεταξύ άλλων στο μετατραυματικό στρες απ’ το οποίο υποφέρει λόγω των πολλών ετών κακοποίησης που υπέστη εντός γάμου από τον πρώην σύζυγό της Ike Turner.

Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τις πρώτες ημέρες της καριέρας της, όταν με τον σύζυγο και μουσικό συνεργάτη της, Ike Turner, κατακτούσαν τα charts με επιτυχίες όπως «River Deep - Mountain High», «Proud Mary» και «A Fool in Love». Ωστόσο, μετά την κατάθεση αίτησης διαζυγίου στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η καριέρα της Turner ήταν στάσιμη και το 1981, σε συνέντευξη με τον συντάκτη μουσικών θεμάτων του People Magazine, Carl Arrington, μίλησε ανοιχτά για τη σκληρή κακοποίηση που υπέστη στον γάμο της.

Η συνέντευξη τής έδωσε νέα ώθηση και ξεκίνησε μία νέα καριέρα. Το 1983, σε ηλικία 43 ετών κυκλοφόρησε το «Private Dancer» που έγινε τεράστια επιτυχία και πούλησε 12 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο με το τραγούδι «What's Love Got To Do With It» να γίνεται η πρώτη και μοναδική νούμερο #1 hit επιτυχία της στο Billboard 100 charts.

Η «γιαγιά της ροκ» όπως την αποκαλούν, τα τελευταία χρόνια έχει, επίσης, παλέψει με τον καρκίνο, έχει περάσει έμφραγμα ενώ λόγω σοβαρών προβλημάτων με το νεφρό της χρειάστηκε να προχωρήσει και σε μεταμόσχευση το 2017.

Ο τωρινός σύντροφός της τραγουδίστριας, Erwin Bach κάνει την εμφάνισή ου στο ντοκιμαντέρ σχολιάζοντας την επιθυμία της να αποχαιρετήσει το κοινό της πριν αποσυρθεί από την βιομηχανία του θεάματος.

«Δεν ήταν μια καλή ζωή. Τα καλά δεν κατάφεραν να σβήσουν τα άσχημα. Η ζωή μου ήταν γεμάτη κακοποίηση και δεν μπορώ να αποκρύψω αυτό το κομμάτι της. Είναι η πραγματικότητα. Είναι η αλήθεια και πρέπει να την αποδεχθώ. Είναι ο μόνος τρόπος να πω την ιστορία μου» ανέφερε η Turner σχετικά με το ντοκιμαντέρ.

Μάρτυρες μιας ιστορικής πομπής έγιναν οι κάτοικοι του Καΐρου, που παρακολούθησαν το Σάββατο την μεταφορά από αρχαίες αιγυπτιακές βασιλικές μούμιες και σαρκοφάγους σε ένα νέο Μουσείο, όπου θα προβληθούν με την απαιτούμενη λαμπρότητα.

Πρόκειται για κορυφαίο πολιτιστικό γεγονός για την Αίγυπτο, στη διάρκεια του οποίου έγινε η μεταφορά σε νέο χώρο των 22 βασιλικών μουμιών και των 17 σαρκοφάγων, από το Αρχαιολογικό Μουσείο στην πλατεία Ταχρίρ, στο νέο Μουσείο συνολικής έκτασης 135.000 τ.μ, στην περιοχή Φουστάτ, του παλαιού Καΐρου.

Κάθε μούμια θα τοποθετηθεί σε μια ειδική κάψουλα με άζωτο για να εξασφαλιστεί η προστασία της και οι κάψουλες θα μεταφερθούν πάνω σε ειδικά οχήματα που έχουν σχεδιαστεί για να τις κρατούν σταθερές χωρίς κραδασμούς.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τις μούμιες σε δύο παρτίδες στο συγκρότημα των «Νεκρών Ναών» του Ντέιρ ελ-Μπάχρι στο Λούξορ και στην κοντινή Κοιλάδα των Βασιλέων, το 1871.

Η «χρυσή παρέλαση» ξεκίνησε με κάθε μεγαλοπρέπεια, παρουσία πολλών επισήμων από όλο τον κόσμο, ενώ όλα τα κτήρια, από τα οποία πέρασε, φωταγωγήθηκαν για την πομπή, που συνόδευαν άρματα και άλογα, καθώς το Υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου ήθελε να αναβιώσει τον βασιλικό τρόπο με τον οποίο βασιλιάδες και βασίλισσες της χώρας μεταφέρονταν στην τελευταία κατοικία τους.

Η πομπή αποτελούνταν από 22 βασιλικές αιγυπτιακές μούμιες μαζί με 17 βασιλικές σαρκοφάγους από τη 17η, τη 18η, τη 19η και την 20ή Δυναστεία, που ανήκουν στο Νέο Βασίλειο. Ανάμεσα στις μούμιες, βρίσκονταν κι εκείνες των βασιλέων Ραμσή Β΄, Σέτι Α΄, Σέγκεν Ρα, Τούθμωση και Τούθμωση Γ΄, καθώς και των βασιλισσών Χατσεπτσούτ, Μεριταμέν -συζύγου του βασιλιά Αμεντχοτέπ, και Άχμος Νεφερτάρη, συζύγου του βασιλιά Άχμος.

Την εκδήλωση μετέδωσαν πάνω από 400 τηλεοπτικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο. Την Ελλάδα εκπροσώπησε ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης.

Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στο Κάιρο, ο υπουργός Τουρισμού συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, τον υπουργό Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, Χάλιντ Ελ Ανάνι, παρουσία του Έλληνα πρέσβη στο Κάιρο, Νίκου Γαριλίδη. Με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, ο κ. Θεοχάρης είχε την ευκαιρία να συζητήσει τους τρόπους επανεκκίνησης του τουρισμού μεταξύ των δύο χωρών, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες.