Ο Αλεξάντερ Πέιν θα βρεθεί στο 2o Evia Film Project, την πράσινη δράση που διοργανώνει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και θα διεξαχθεί από τις 20 ως τις 24 Ιουνίου 2023, προκειμένου να παρουσιάσει την ταινία του, «Μικρόκοσμος».

Πρόκειται για μία σουρεαλιστική κοινωνική σάτιρα που σχολιάζει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και του υπερπληθυσμού του πλανήτη.

Λίγο πριν την πρεμιέρα της νέας του ταινίας, με τίτλο «The Holdovers» και πρωταγωνιστή τον Πολ Τζιαμάτι, ο Αλεξάντερ Πέιν θα βρεθεί στην Εύβοια για την τελετή έναρξης του 2ου Evia Film Project.

Η ταινία «Μικρόκοσμος» θα προβληθεί στον κινηματογράφο Απόλλων, ο οποίος ανακαινίστηκε πέρυσι από το Φεστιβάλ και τον Δήμο Ιστιαίας-Αιδηψού ενώ μετά την προβολή της ταινίας, ο Αλεξάντερ Πέιν θα συνομιλήσει με το κοινό.

Παρών στην προβολή θα είναι και ο διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας και δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ, Φαίδων Παπαμιχαήλ, ο οποίος ανέλαβε την διεύθυνση φωτογραφίας στην ταινία «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο δίσκος του πεπρωμένου» που προβλήθηκε και φέτος στις Κάννες.

Στην ταινία του, ο Αλεξάντερ Πέιν αφηγείται την ιστορία ενός ζευγαριού, που ερμηνεύουν ο Ματ Ντέιμον και η Κρίστεν Γουίγκ που θέλει να ενταχτεί σε μια κοινότητα μικροσκοπικών ανθρώπων, οι οποίοι επιθυμούν να ζήσουν σε μικρές κοινότητες, φιλικές προς το περιβάλλον.

Η ταινία διατυπώνει ένα δαιμόνιο σχόλιο για τις ουτοπίες που ονειρεύονται οι κοινοί θνητοί και την καταστροφική πίεση που ασκούν στο περιβάλλον.

Ο «Μικρόκοσμος» τοποθετεί την κλιματική αλλαγή, αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα, κάτω από το μικροσκόπιο, εξερευνώντας τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στη φύση.

Το Evia Film Project πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, τον Δήμο Ιστιαίας-Αιδηψού και τον Δήμο Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας ‘Αννας. Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης συνεργάζεται με τους παραγωγικούς φορείς που εδρεύουν στην Εύβοια και το Τμήμα Ψηφιακών Τεχνών και Κινηματογράφου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στα Ψαχνά.

Εξαιρετικά θερμή υποδοχή επιφύλαξε το κοινό στον διάσημο ηθοποιό Τζόνι Ντεπ στην πρεμιέρα της ταινίας «Jeanne Du Barry» κατά την έναρξη του Φεστιβάλ των Καννών. Είναι η επιστροφή του Χολιγουντιανού σταρ στο κόκκινο χαλί μετά την πολύκροτη δίκη με την πρώην σύζυγο του Άμπερ Χέρντ.

Ο Ντεπ ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος καθώς το κοινό ξέσπασε σε ένα παρατεταμένο επτάλεπτο χειροκρότημα για την ερμηνεία του ως βασιλιάς Λουδοβίκος XV.

«Θέλω να μοιραστώ αυτή τη στιγμή με τον αγαπημένο μου, με τον παραγωγό μου, με τη Le Pacte», δήλωσε η σκηνοθέτις και πρωταγωνίστρια της ταινίας Μαϊγουέν Λε Μπεσκό. «Ήταν μια παραγωγή που ήταν δύσκολο να χρηματοδοτηθεί…και θέλω να μοιραστώ αυτή τη στιγμή με όλη την ομάδα μου», είπε.

Σημειώνεται ότι στο «Jeanne du Barry» η Μαϊγουέν υποδύεται την Μαντάμ Ντιπαρί τον μεγάλο έρωτα του Γάλλου Βασιλιά.

Ο Ντεπ έφτασε στο Φεστιβάλ ντυμένος με ένα μαύρο κοστούμι και μοβ γυαλιά ηλίου και σύμφωνα με το Variety συνομίλησε με τους χιλιάδες θαυμαστές του που τον περίμεναν στο Palais des Festivals κρατώντας αφίσες και φωνάζοντας το όνομά του.

Ωστόσο η εμφάνιση του διάσημου ηθοποιού στις Κάννες έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις λόγω των καταγγελιών για κακοποίηση που ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια της δίκης.

«Στη ζωή μου, έχω μόνο έναν κανόνα αυτός είναι η ελευθερία της σκέψης και η ελευθερία του λόγου και της δράσης μέσα σε ένα νόμιμο πλαίσιο», δήλωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Τιερί Φρεμό (Thierry Fremaux) για την παρουσία του ηθοποιού στις Κάννες. «Αν είχε απαγορευτεί στον Τζόνι Ντεπ να παίξει σε 

Η Σάρον Στόουν, σε μία εκ βαθέων συζήτηση στο επεισόδιο του podcast «Table for Two with Bruce Bozzi», μίλησε για τον αντίκτυπο που είχε στη ζωή της ως μητέρα ο ρόλος της στην ταινία «Βασικό Ένστικτο».

«Έχασα την επιμέλεια του παιδιού μου», είπε χαρακτηριστικά η ηθοποιός. «Όταν ο δικαστής ρώτησε το παιδί μου, το μικρό μου αγοράκι “ξέρεις ότι η μητέρα σου γυρίζει ταινίες σεξ;”. Ήταν μία μορφή κακοποίησης από το σύστημα επειδή έκανα αυτήν την ταινία. Υπάρχουν άνθρωποι που βγαίνουν σχεδόν γυμνοί στην τηλεόραση και εγώ έχασα την επιμέλεια του παιδιού μου γιατί εσείς ίσως είδατε ένα δέκατο έκτο του δευτερολέπτου του πιθανού γυμνού από εμένα», πρόσθεσε.

Η Σάρον Στόουν, η οποία είναι μητέρα τριών παιδιών, σημείωσε ότι «κατέληξα σε κλινική με ταχυπαλμία. Είχε ραγίσει η καρδιά μου».

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η ηθοποιός μιλάει για τις δυσκολίες των γυρισμάτων της ταινίας του 1992.

Μιλώντας στους «The New Yorker» ανέφερε ότι «ο σκηνοθέτης Πολ Βερχόφεν κατέληξε στο νοσοκομείο. Υπήρχε τεράστια πίεση σε εκείνο το πλατό. Ήταν μία ταινία μεγάλου μήκους για ένα μεγάλο στούντιο και είχαμε γυμνό, σεξ, ομοφυλοφιλία, όλα αυτά τα πράγματα που, στην εποχή μου, έσπαγαν τα ταμπού».

Το πόστερ του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης υπογράφει ο σουηδός ζωγράφος και εικονογράφος Ντάνιελ Ένγκνεους / Daniel Egnéus, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα.

Το σκεπτικό για τα πόστερ του 25ου ΦΝΘ

Για το πόστερ του 25ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ζητήθηκε από τον καλλιτέχνη να εμπνευστεί από την καρδιά, τον χάρτη μας, τα μάτια μας σε έναν κόσμο που μεγαλώνει και την ίδια στιγμή μικραίνει. Στο σινεμά, στις τέχνες, η καρδιά είναι ένα διαχρονικό σύμβολο, μια υπενθύμιση της ανθρώπινης κατάστασης, είτε αγαλλιάζει, είτε ραγίζει.

Με τα λόγια του δημιουργού: «Η καρδιά είναι όσα αγαπάμε και όσα αποδοκιμάζουμε. Είναι το αίμα μας και η ψυχή μας και κρύβεται πίσω από κάθε ανθρώπινη ιστορία».

Βιογραφικό του καλλιτέχνη

Γεννημένος το 1972 στη Σουηδία, ο Ντάνιελ Ένγκνεους έχει ζήσει τα τελευταία 25 χρόνια στη Στοκχόλμη, την Πράγα, το Λονδίνο, το Βερολίνο, τη Ρώμη, το Μιλάνο και τώρα έχει ως βάση του την Αθήνα. Πολυσχιδής καλλιτέχνης, έχει στο ενεργητικό του επιτυχημένες συνεργασίες με συγγραφείς όπως ο Νιλ Γκέιμαν για το The American Gods Quartet, το οποίο περιλάμβανε περισσότερες από 140 εικονογραφήσεις που εκδόθηκε από την Headline Publishing. Έχει επίσης συνεργαστεί με εταιρείες όπως οι Chanel/Departures Magazine για να εικονογραφήσει διαδικτυακά τη κολεξιόν του 2017 The Chanel Cruise στην Αβάνα της Κούβας. Συνεργάστηκε, επίσης, με τις Haagen-Dasz, BMW και Pepsi Cola. Το εικονογραφημένο βιβλίο του Lubna and Pebble που αναφέρεται εμμέσως στην προσφυγική κρίση (γραμμένο από τη Wendy Meddour) επιλέχθηκε από το περιοδικό TIME ως ένα από τα 10 καλύτερα εικονογραφημένα βιβλία του 2019. Τα εικονογραφημένα βιβλία του από τους οίκους Bloomsbury Publishing και Oxford University Press έχουν εκδοθεί σε 22 χώρες.

To βρετανικό δίκτυο Sky History απέκτησε την ταινία μικρού μήκους «Liberté» για μια μουσουλμάνα κατάσκοπο που υπηρέτησε ως Βρετανίδα μυστική πράκτορας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ταινία «Liberté» αφηγείται την αληθινή ιστορία της Νουρ Ιναγιάτ Χαν, της κόρης ιεροκήρυκα των Σούφι και Αμερικανίδας, που έγινε κατάσκοπος και χειρίστρια ασυρμάτου με έδρα τη Γαλλία για τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του πολέμου και τελικά κρατήθηκε αιχμάλωτη από το ναζιστικό καθεστώς και εκτελέστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου.

Το σενάριο της δραματικής ταινίας έχει γράψει η δημοσιογράφος του Sky News, Σαμ Ναζ, η οποία πρωταγωνιστεί επίσης στον ρόλο της Χαν. Η ταινία βασίζεται σε κατάθεση που δόθηκε από τους Γερμανούς απαγωγείς της Χαν μετά τον πόλεμο. «Liberté» (Ελευθερία) πιστεύεται ότι ήταν η τελευταία λέξη που ειπώθηκε από την κατάσκοπο πριν από το θάνατό της.

Στην ταινία που σκηνοθέτησε ο Κρίστοφερ Χάνβεϊ πρωταγωνιστεί επίσης ο Όλιβερ Μπουτ ως αρχηγός της ναζιστικής υπηρεσίας πληροφοριών Χανς Γιόζεφ Κίφερ.

Πέθανε στα 73 της χρόνια η Ολίβια Νιούτον Τζον, η ηθοποιός που άφησε εποχή με την ερμηνεία της στο μιούζικαλ «Grease». Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε, γνωστοποιήθηκε πως η ηθοποιός και τραγουδίστρια άφησε την τελευταία της πνοή στο ράντσο της στην νότια Καλιφόρνια σήμερα το πρωί, έχοντας στο πλευρό της την οικογένεια και τους φίλους της.

«Η Ολίβια υπήρξε σύμβολο θριάμβων και ελπίδας για πάνω από 30 χρόνια, καθώς μοιραζόταν το ταξίδι της με τον καρκίνου του στήθους» σημειώνεται, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωση τού συζύγου της, Τζον Ίστερλινγκ για το θάνατό της.

Η Νιούτον πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στο εμβληματικό μιούζικαλ «Grease» του 1978.

Το ομώνυμο τραγούδι είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα στην ιστορία της μουσικής ενώ το single «You're the One That I Want», με τον συμπρωταγωνιστή της Τζον Τραβόλτα, είναι ένα από τα singles με τις περισσότερες πωλήσεις όλων των εποχών.

Η Αγγλο-Αυστραλή Ολίβια Νιούτον Τζον (26 Σεπτεμβρίου 1948 – 8 Αυγούστου 2022)  ήταν στιχουργός, ηθοποιός, χορεύτρια, επιχειρηματίας και ακτιβίστρια. Γεννήθηκε στο Κέιμπριτζ στη Βρετανία.

Έλαβε τέσσερις φορές βραβείο Γκράμμυ μπήκε πέντε φορές στο number-one και δέκα φορές στο top-ten του Billboard Hot 100 ενώ δυο δίσκοι της έχουν καταλάβει την πρώτη θέση στο Billboard 200. Έντεκα από τα singles της (συμπεριλαμβανομένων δυο πλατινένιων δίσκων) και 14 δίσκοι της (συμπεριλαμβανομένων δυο πλατινένιων και τεσσάρων διπλά πλατινένιων) έχουν γίνει χρυσοί.

Ήταν, επίσης, ακτιβίστρια για ζητήματα του περιβάλλοντος και των δικαιωμάτων των ζώων. Παντρεύτηκε δυο φορές. Απέκτησε μια κόρη, τη Χλόη Λάτανζι, με τον πρώτο σύζυγό της, τον ηθοποιό Ματ Λάτανζι. Το 2008 παντρεύτηκε τον Τζον Ίστερλιγκ.

Ο Τζον Τραβόλτα, κινηματογραφικός Ντάνι Zούκο που ερωτεύθηκε η Ολίβια Νιούτον Τζον στο «Grease», αποχαιρέτησε με ένα συγκινητικό μήνυμα τη συμπρωταγωνίστριά του, που πέθανε σήμερα νικημένη από τον καρκίνο, δηλώνοντας «δικός της από την πρώτη στιγμή και για πάντα».

«Πολυαγαπημένη μου Ολίβια, έκανες τις ζωές όλων μας τόσο καλύτερες. Η επίδρασή σου ήταν απίστευτη. Σ'αγαπώ πολύ. Θα σε δούμε στο τέλος του δρόμου και θα βρεθούμε μαζί όλοι ξανά. Δικός σου από την πρώτη στιγμή που σε αντίκρυσα και για πάντα. Ο δικός Ντάνι, ο δικός σου Τζον»

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος τιμά τον σπουδαίο δημιουργό Ροβήρο Μανθούλη, την Πέμπτη 9 Ιουνίου (21:30), στον θερινό κινηματογράφο Λαΐς, με την εμβληματική ταινία του «Πρόσωπο με πρόσωπο» (1966), σε πρώτη προβολή ψηφιακά αποκατεστημένη [Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134 - 136, Κεραμεικός].

Η προβολή θα γίνει με ελεύθερη είσοδο και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Επίσης, διαδικτυακά την Πέμπτη 9 Ιουνίου και για 24 ώρες, δωρεάν και χωρίς γεωγραφικό περιορισμό στο https://online.tainiothiki.gr

Ο Ροβήρος Μανθούλης (1929-2022), πρωτοπόρος της ανανέωσης του ελληνικού κινηματογράφου και πρωτεργάτης του ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα, υπήρξε μια σπάνια περίπτωση δημιουργού και ανθρώπου που συνδύαζε ταλέντο και ήθος. Ήταν ένας από τους τελευταίους «μεγάλους» της γενιάς του.

ΤΑΙΝΙΟΘΉΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΟΣ

Η ταινία του Ροβήρου Μανθούλη, «Πρόσωπο με πρόσωπο» (1966) αποκαταστάθηκε ψηφιακά σε 4Κ στο μεγαλύτερο εργαστήριο της Ευρώπης L' Immagine Ritrovata -σε συνεργασία με ελληνικά εργαστήρια. Η αποκατάσταση εικόνας και ήχου έγινε από τα πρώτης γενιάς αρνητικά 35mm που συντηρούνται στα αρχεία της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.

Η υποδειγματική αυτή δουλειά πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του προγράμματος «A Season of Classic Films», μια πρωτοβουλία της ACE -Association des Cinémathèques Européennes (Ένωση Ευρωπαϊκών Ταινιοθηκών), ως μέρος του προγράμματος Δημιουργική Ευρώπη MEDIA και με την υποστήριξη του προγράμματος ΕΣΠΑ και του ΠΕΠ Αττικής. Υπεύθυνη του έργου αποκατάστασης ήταν η Ηλέκτρα Βενάκη.

Ο Ροβήρος Μανθούλης έφυγε από τη ζωή 21 Απριλίου 2022, ακριβώς 55 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της ταινίας του στο Φεστιβάλ της Ιέρ, στις 21 Απριλίου 1967, που έγινε ενθουσιωδώς δεκτή από κοινό και κριτική και προσκλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ των Κανών. Ο Μανθούλης τότε έκανε δηλώσεις κατά της δικτατορίας, που έκαναν τον γύρο του κόσμου και το «Πρόσωπο με πρόσωπο» απαγορεύτηκε από τους συνταγματάρχες.

Η ταινία καυτηριάζει την προδικτατορική πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, σατιρίζει την ανερχόμενη τάξη των νεόπλουτων και επιπλέον στιγματίζει την πολεοδομική καταστροφή της Αθήνας τη δεκαετία του ΄60.

Τα «Μήλα», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Χρήστου Νίκου, που αφηγείται το χρονικό μιας αναπάντεχης επιδημίας, όταν οι άνθρωποι μιας πόλης εμφανίζουν ξαφνική αμνησία, απέσπασε το πρώτο βραβείο της Επιτροπής Κριτικών στο Φεστιβάλ Μεσογειακού Κινηματογράφου CINEMAMED2021, μεταξύ 80 ταινιών που διαγωνίσθηκαν στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με την Κριτική Επιτροπή, η ταινία διακρίθηκε για την απλότητα, τον ποιητικό της τρόπο και το χιούμορ της σ’ αυτήν την ανατροπή συγκίνησης, τρυφερότητας, κατανόησης, σ’ αυτήν την βουβή κραυγή. 

Πρωταγωνιστές ο Άρης Σερβετάλης -ο πιο ταιριαστός, είπε ο σκηνοθέτης, γι’ αυτόν το ρόλο, η πολυτάλαντη Σοφία Γεωργοβασίλη, η υπέροχη Άννα Καλαϊτζίδου και ο Αργύρης Μπακιρτζής σε έναν ιδανικό γι’ αυτόν ρόλο χάρη στη σεβάσμια επιβλητική του φυσιογνωμία και τη χαρακτηριστική, σπηλαιώδη φωνή του. Μέσα σε μια παγκόσμια πανδημία που προκαλεί ξαφνική αμνησία, οι μη «αναγνωρισθέντες» ασθενείς ακολουθούν ένα πρόγραμμα ανάρρωσης που έχει σχεδιαστεί για να τους βοηθήσει να δημιουργήσουν νέες ταυτότητες. Η ταινία είναι μια σπουδή στο ανθρώπινο τραύμα που προκαλεί η απώλεια. Ο Χρήστος Νίκου, ερωτώμενος από το βελγικό κοινό μετά την προβολή της ταινίας, διαχώρισε εξ αρχής τη θέση του από το κύμα των νέων Ελλήνων σκηνοθετών -παρ’ ό,τι υπήρξε βοηθός του Λάνθιμου στον «Κυνόδοντα». Δείχνοντας χαρακτηριστικά το κινητό του, σχολίασε καυστικά το πόσο εύκολα «σβήνεις» στην ψηφιακή εποχή, δηλαδή πόσο εύκολα ξεχνάς. 

Και αιτιολόγησε την επιλογή του χρονικού πλαισίου της ταινίας κάπου μεταξύ ’70 και ’80, στην αναλογική εποχή των Polaroid, των κασετοφώνων, των ντισκοτέκ και των χειρόγραφων σημειωμάτων, όπου ο μελαγχολικός Άρης Σερβετάλης, πιστός στη δική του αλήθεια, κουβαλά μια τραυματισμένη αναλογική καρδιά. Άλλωστε τα μήλα βελτιώνουν τη μνήμη, όπως μας έλεγαν οι πατεράδες κι οι δάσκαλοί μας. Στην υπόθεση του έργου, μια αναπάντεχη επιδημία, που προκαλεί ξαφνική αμνησία στους ανθρώπους, βρίσκει τον Άρη, ένα άνδρα γύρω στα 40, να ακολουθεί ένα πρόγραμμα αποκατάστασης που έχει ειδικά σχεδιαστεί για να χτίσει ένας αμνησιακός μια καινούργια ζωή. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει καθημερινές αποστολές που είναι ηχογραφημένες από τους γιατρούς του. Μετά την ολοκλήρωση κάθε αποστολής, ο Άρης βγάζει μια φωτογραφία polaroid ως αποδεικτικό στοιχείο. 

Προσπαθώντας να δημιουργήσει μια νέα ζωή και αναμνήσεις θα συναντήσει την Άννα, μια γυναίκα που βρίσκεται στο ίδιο πρόγραμμα. Το ντεμπούτο του Χρήστου Νίκου διαθέτει μια σουρεαλιστική και αινιγματική πρώτη ύλη και καταλήγει ως μια γοητευτική εξερεύνηση της ταυτότητας και των ορίων της πραγματικότητας, σε μια κοινωνία που θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια μη αναστρέψιμη επιδημία. Η ταινία λειτουργεί σαν μια αλληγορία για το τι διαμορφώνει έναν άνθρωπο στο ποιος πραγματικά είναι και στο αν μιμείται, επηρεάζεται ή δημιουργεί ένα μέρος του από τους άλλους. Τα «Μήλα» βασίζονται πολύ πετυχημένα στη δύναμη της αφήγησής τους χρησιμοποιώντας λέξεις, εικόνες και ήχους για να θέσουν βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα.