Είκοσι πρώην χορευτές, 12 εκ των οποίων ανώνυμα, φέρεται σε επιστολή που εστάλη στο ολλανδικό περιοδικό τέχνης και κριτικής «Rekto: Versoνα» καταγγέλλουν ότι ταπεινώθηκαν και εκφοβίστηκαν. Στην επιστολή τους ανέφεραν ότι όταν αντάλλαξαν μεταξύ τους εμπειρίες και μαρτυρίες σχετικά με τη θητεία τους στην Troubleyn, κατανόησαν ότι είχαν οδηγηθεί σε αντιεπαγγελματικές και ακατάλληλες πρακτικές σχέσεων στον χώρο εργασίας για δεκαετίες. Η απάντηση της εταιρείας Troubleyn που δημοσιεύτηκε στο «Rekto: Verso», με ημερομηνία Σεπτεμβρίου 2018, λέει: «Λυπούμαστε για αυτήν την επίθεση μέσω των μέσων ενημέρωσης, καθώς αυτό αποτελεί αθέμιτη δημόσια δίκη.
Ο Γιαν Φαμπρ ντροπιάζεται δημόσια χωρίς καμία μορφή υπεράσπισης, βάσει ανώνυμων μαρτυριών και ισχυρισμών που είναι δύσκολο να επαληθευτούν. Στην Troubleyn υπάρχει μια σαφής γραμμή: όλα πρέπει να συμβούν με αμοιβαία συναίνεση και σεβασμό. Δεν αναγκάζουμε κανέναν να προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες που θεωρούνται από τον ίδιο ως ακατάλληλη συμπεριφορά. Η εταιρεία αμφισβητεί τους ισχυρισμούς ότι συγκαλύπτεται η ακατάλληλη συμπεριφορά».
Η δικηγόρος του Φαμπρ δήλωσε ότι ο πελάτης της είναι ανακουφισμένος που μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του στα δικαστήρια και ότι δεν έχει διαπράξει κανένα ποινικό αδίκημα. Τον Μάιο του 2018, ο Φαμπρ έδειξε μια σειρά γλυπτών στο Galerie Templon στο Παρίσι σε μια παράσταση με τίτλο «Belgian Sexual Folklore». Η έκθεση περιελάμβανε γλυπτά φτιαγμένα από πρώην εκκλησιαστικά αντικείμενα και εφήμερα που βρέθηκαν σε σοφίτες ή πωλήσεις σε σοφίτα, ενώ άλλα έργα αντανακλούσαν τις καρναβαλικές και θεατρικές παραδόσεις του Βελγίου, όπως ένα όργανο 100 ετών, διακοσμημένο με φαλλούς. Ο Γιαν Φαμπρ, γεννημένος τον Δεκέμβριο 1958 στην Αμβέρσα, χορογράφος, καλλιτέχνης των πλαστικών τεχνών και θεατρικός σκηνοθέτης, είναι γνωστός για την προκλητική τέχνη του που περιλαμβάνει θεάματα τα οποία θίγουν ανοικτά το θέμα της σεξουαλικότητας. Οι υποστηρικτές του τον πιστώνουν με τη ριζική ανανέωση της σκηνής, ενώ οι επικριτές του τον κατηγορούν για προκλήσεις άνευ λόγου. Είχε προκαλέσει σκάνδαλο το 2005 στο Φεστιβάλ της Αβινιόν με δύο θεάματα με τίτλο «Η ιστορία των δακρύων» και «Είμαι αίμα».