Παλιές αναμνήσεις, από την συνοικία του Πέραν της Κωνσταντινούπολης, με τον ελληνισμό της Πόλης να βρίσκεται στο απόγαιο της δόξας του μας αποτυπώνει στην δεκαετία του 20 ο συγγραφέας του έργου Δημήτρης Παπαδόπουλος γνωστός και ως Τυμφρηστός. Το ρομαντικό διήγημα επικεντρώνεται στο ξεδίπλωμα της αυθεντικής διαλεκτικής ερωτικής έκφρασης μεταξύ του Αιμιλίου (Γιώργος Παπαγεωργίου) και της Ερμιόνης(Αντιγόνη Φρυδά)
Η σχέση των πρωταγωνιστών ξεπερνά τα όρια της λογικής,ανθίσταται στα συντηρητικά πλαίσια της τοπικής κοινωνίας και δραματοποιείται λόγω του μεγάλου οικονομικού χάσματος των οικογενειών τους. Όμως η ένωσή τους είναι βαθιά και προσπαθεί αχαλίνωτα να ξεπεράσει την σκληρή πραγματικότητα όπως την εκφράζει ο πατέρας της Ερμιόνης.Βαθειά λυρικός και ο ποταμός των συναισθημάτων του Αιμιλίου που πάντοτε δείχνει τον ανείπωτο ερωτισμό του. Και βέβαια η δραματουργική κορύφωσή του έρχεται με την αυτοκτονία της Ερμιόνης παντρεμένη πλέον με έναν πλούσιο της εποχής σε έναν ακόμη φάρο του Ελληνισμού την Οδησσό του 19 ου αιώνα..
Εκεί κάπου στα στενά όρια τύχης και δράματος τοποθετεί ο συγγραφέας και την τελευταία συνάντησή του ζευγαριού.
Και από το σημείωμα των σκηνοθετών Γιώργου Παπαγεωργίου και Θεοδώρας Καπράλου ξεχωρίζουμε το απόσπασμα «Προσπαθήσαμε να κοιτάξουμε στα μάτια τους ήρωές μας και την ιστορία τους.Χωρίς φτιαξίδια και φιοριτούρες.Γιατί το χρωστάνε στην ψυχή τους που βυθίστηκαν σε ρομαντική και εκστατική μέθη»Εκτός από την ποιοτική υποκριτική των Γιώργου Παπαγεωργίου και της Αντιγόνης Φρυδά ξεχωρίζουμε την λιτή και αρμονικά λειτουργική σύνθεση των σκηνικών ιδιαίτερα δε για τον τρόπο που αποτυπώνουν το θρόισμα του ανέμου και τον παφλασμό της θάλασσας. Ο Γιώργος Μαυρίδης, έντυσε μουσικά την παράσταση με συνθέσεις με βάση την πολίτικη λύρα μία σειρά έγχορδων που κατασκευάζει ο ίδιος.
(Θέατρο Νέου Κόσμου,Αντισθένους 7,Τηλ2109219900)
Δημοσίευση σχολίου