Η διεθνής θεατρική κοινότητα τιμά και φέτος την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου και σηματοδοτείται από ένα νέο μήνυμα προς την ψυχή και το πνεύμα.

Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου καθιέρωσε τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου το 1962 και, κάθε χρόνο, επιλέγει μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα - μέλος του, για να γράψει ένα μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα τη συγκεκριμένη ημέρα και μεταδίδεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο.

Οι Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς και πολλοί άλλοι έχουν καταθέσει τη γραφή και τις σκέψεις τους γι’ αυτόν τον σκοπό.

Φέτος, σε μία από τις πιο δύσκολες χρονιές για το θέατρο, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου επέλεξε για τη συγγραφή του μηνύματος τον βρετανικό μύθο της υποκριτικής, τη βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιό Έλεν Μίρεν.

Το μήνυμα «Διανύουμε μια πολύ δύσκολη εποχή για τις ζωντανές παραστάσεις και πολλοί καλλιτέχνες, τεχνικοί, τεχνίτες και γυναίκες αγωνίζονται σε ένα επάγγελμα που ήταν ήδη επισφαλές. Ίσως αυτή η διαρκής ανασφάλεια να τους κατέστησε ικανότερους να επιβιώσουν αυτής της πανδημίας με εξυπνάδα και θάρρος. Η φαντασία τους έχει ήδη μετουσιωθεί μέσα σε αυτές τις νέες συνθήκες σε ευρηματικούς, ψυχαγωγικούς και συγκινητικούς τρόπους επικοινωνίας, πράγμα το οποίο οφείλεται φυσικά σε μεγάλο βαθμό στο διαδίκτυο. Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, αφηγούνται ο ένας στον άλλον ιστορίες.

Η πανέμορφη κουλτούρα του θεάτρου θα ζει όσο παραμένουμε εδώ. Η δημιουργική παρόρμηση των συγγραφέων, σκηνογράφων, χορευτών, τραγουδιστών, ηθοποιών, μουσικών, σκηνοθετών δε θα καταπνιγεί ποτέ και στο πολύ εγγύς μέλλον θα ευδοκιμήσει και πάλι με νέα ενέργεια και μια νέα αντίληψη του κόσμου που μοιραζόμαστε όλοι. Αδημονώ!»

Οι Cardi B και Bobby Shmurda είναι ανάμεσα στις διασημότητες που υποστηρίζουν το κίνημα #FreeHaiti, που απευθύνει έκκληση για ειρήνη στη χώρα που πλήττεται από πολιτικές ταραχές. Οι διαμαρτυρίες με αίτημα την παραίτηση του σημερινού προέδρου Ζοβενέλ Μοΐζ, ο οποίος κατηγορείται για διαφθορά, συνεχίζονται εδώ και μήνες και, μαζί τους, απαγωγές και βίαιες εχθροπραξίες μεταξύ συμμοριών.

Στις 12 Μαρτίου ξέσπασαν νέα επεισόδια, με τη δολοφονία αστυνομικών σε μια αποτυχημένη επιχείρηση. H αποστολή κατά των συμμοριών στη συνοικία Χωριό του Θεού του Πορτ-ο-Πρενς -την οποία ελέγχει συμμορία γνωστή ως «5 Seconds», είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τέσσερις αστυνομικοί και οκτώ να τραυματιστούν.

Το hashtag #FreeHaiti κερδίζει ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές στο διαδίκτυο και μουσικοί όπως οι Cardi B, Bobby Shmurda και Tory Lanez έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους στο κίνημα με στόχο να τερματιστεί η κρίσιμη κατάσταση στη χώρα.

«Η Αϊτή έχει γονατίσει, η χώρα δεν μπορεί να αναπνεύσει, μπορείτε να μας βοηθήσετε να υψώσουμε τη φωνή μας με τα tweets σας» αναφέρει ανάρτηση του κινήματος.

Ο KAWS ή κατά κόσμον Μπράιαν Ντόνελι που διάλεξε το καλλιτεχνικό του όνομα επειδή τους άρεσαν τα γράμματα αυτής της λέξης όπως τα έβλεπε στον τοίχο, είναι ένα φαινόμενο, ο «εφευρέτης» μια ποπ φιγούρας, ενός «COMPANION» που έχει γίνει ένα από τα πιο διάσημα σύγχρονα έργα, άμεσα αναγνωρίσιμο και σαν εμπορικό σήμα. Η τιμή του δείχνει ότι μπορεί να είναι και έργο τέχνης και απλώς ένα παιχνίδι αφού μπορείς να το βρεις από δέκα δολάρια σε μπλούζες, μπρελόκ, κούπες ή να αγοράσεις ένα σε δημοπρασία έναντι οκταψήφιου αριθμού. Ένα γιγαντιαίο φουσκωτό «COMPANION» έχει κοσμήσει μια λίμνη στη Σεούλ, ένα άλλο το Victoria Harbour του Χονγκ Κονγκ κατά τη διάρκεια της Art Basel και ένα όμοιό του φουσκωτό και ιπτάμενο, την παρέλαση της Ημέρας των Ευχαριστιών του Macy's στη Νέα Υόρκη, με προκατόχους του φουσκωτά «σύμβολα» της Αμερικής, τον Σνούπι ή τον Σούπερμαν. Αν αυτό σημαίνει κάτι, είναι πως το έργο του KAWS είναι άμεσα αναγνωρίσιμο και όσο και να μη το παραδέχεται ο κόσμος της τέχνης, η θερμή συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα, θυμίζει μια παλιότερη γύρω από το έργο του Κιθ Χάρινγκ.

Πριν από είκοσι χρόνια πάτησε το πόδι του στην Ιαπωνία, τη χώρα- μήτρα των μάνγκα και των εμβληματικών νέων εικόνων της ποπ κουλτούρας, καλεσμένος της εταιρείας Bounty Hunter, ενός γίγαντα στην κατασκευή παιχνιδιών και των streetwear ενδυμάτων. Δημιούργησε το πρώτο «COMPANION» σε 500 αντίτυπα τα οποία εξαφανίστηκαν εν ριπή οφθαλμού. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη μαζική του πώληση και έκτοτε δε σταμάτησε Η επαναλαμβανόμενη φιγούρα του KAWS είναι ο χειρότερος εφιάλτης για πολλούς κριτικούς που βέβαια υπερασπίζονται το έργο του Κουνς για παράδειγμα ή του Γουόρχολ για τα πολλαπλά που έχουν παράξει και του Κίθ Χάρινγκ και του Μπασκιά για την παρουσία τους στο δρόμο, αλλά με το COMPANION δεν έχουν αποφασίσει αν είναι παιχνίδι ή τέχνη και ο δημιουργός του «αληθινός καλλιτέχνης».

Όσο για τις τιμές των μοναδικών έργων του; Είναι στον «ουρανό» με το Artnet Intelligence Report του 2019 να αναφέρει ότι τον Νοέμβριο του 2018, πέντε κομμάτια του KAWS πουλήθηκαν για περισσότερο από 1 εκατομμύριο δολάρια και κατά τη διάρκεια του έτους η δουλειά του «έπιασε» πάνω από 33,8 εκατομμύρια δολάρια σε δημοπρασίες. Όσο για τη δημοφιλία του στα σόσιαλ μίντια που έχει υπάρξει ένας μεγάλος παράγοντας στην κατακόρυφη άνοδό του στον κόσμο της τέχνης, υπάρχουν περισσότερες από 900.000 αναρτήσεις με το hashtag #kaws στο Instagram, κάτι που συνδέεται με την άμεση αντίδραση του κοινού όταν δει ένα αναγνωρίσιμο έργο του αλλά και τη καταγωγή του από την street art.

Το Μουσείο του Μπρούκλιν πολύ έξυπνα αποφεύγει τις βαρύγδουπες αναλύσεις του έργου του, κλείνοντας το μάτι στους επισκέπτες και λέγοντας «μπορείτε να πάρετε στα σοβαρά τον KAWS αν θέλετε, αλλά όχι και πολύ σοβαρά». Οι σκεπτικιστές κατηγορούν αυτού του είδους την τέχνη σαν σύμπτωμα της γενικότερης «κατάθλιψης» του πολιτισμού, κάτι που ηχεί και λίγο βαρύγδουπα σήμερα που υπάρχουν χιλιάδες μουσεία και γκαλερί που μπορούν να τολμήσουν να προτείνουν καλύτερους, πιο αξιόλογους καλλιτέχνες.

Το Μουσείο απλώς ακολουθεί μια παράδοση με τα καρτούνς να έχουν περάσει τις πόρτες των μουσείων όπως τα Στρουμφ και η οικογένεια Σίμπσον. Στο μουσείο του Μπρούκλιν για παράδειγμα υπάρχουν νέα έργα επαυξημένης πραγματικότητας, που επιτρέπουν στους επισκέπτες να αλληλεπιδρούν με τα γλυπτά του χρησιμοποιώντας τα smartphone τους για να δημιουργήσουν τη δική τους εμπειρία.

Ο κόσμος θα έχει επανέλθει στην φυσιολογική του ζωή ως το τέλος του 2022 χάρη στα εμβόλια κατά της COVID-19, δήλωσε ο Μπιλ Γκέιτς σε συνέντευξη που παραχώρησε στην πολωνική εφημερίδα Gazeta Wyborcza και το τηλεοπτικό δίκτυο TVN24.

"Αυτή είναι μια απίστευτη τραγωδία", σημείωσε ο συνιδρυτής της Microsoft αναφερόμενος στην πανδημία του νέου κορvνοϊού και πρόσθεσε ότι η μόνη καλή είδηση είναι η πρόσβαση στα εμβόλια.

"Ως το τέλος του 2022 θα πρέπει ουσιαστικά να έχουμε επιστρέψει πλήρως στην φυσιολογική ζωή", υπογράμμισε ο Μπιλ Γκέιτς.

Ο δισεκατομμυριούχος που αποχώρησε από πρόεδρος της Microsoft Corp το 2014 έχει δεσμευτεί μέσω του φιλανθρωπικού του Ιδρύματος Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς για τη χορήγηση τουλάχιστον 1,75 δισεκατομμυρίου δολαρίων στην παγκόσμια ανταπόκριση στην πανδημία της COVID-19.

Ο μηχανισμός COVAX, ο οποίος υποστηρίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) και την Παγκόσμια Συμμαχία για τα Εμβόλια και την Ανοσοποίηση (GAVI) αποσκοπεί στην εξασφάλιση 2 δισεκατομμυρίων δόσεων εμβολίων για τις χώρες με χαμηλότερο εισόδημα ως τα τέλη του 2021.

Στη νέα, υπερδιπλασιαμένη Εθνική Πινακοθήκη των 20 χιλιάδων τμ, καλωσόρισε με τη σειρά της τους υψηλούς προσκεκλημένους η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη.

«Η ολοκλήρωση του έργου της επέκτασης και επανέκθεσης των συλλογών της Εθνικής Πινακοθήκης στις 24 Μαρτίου 2021 σηματοδοτεί την έναρξη των εορτασμών της Επανάστασης του 1821. Ήταν το ορόσημο που έθεσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τον Αύγουστο του 2019 και στο οποίο οφείλαμε να είμαστε απολύτως συνεπείς» είπε στον χαιρετισμό της η κα Μενδώνη.

«Η συγκεκριμένη ημερομηνία δεν ορίστηκε τυχαία» συνέχισε η υπουργός Πολιτισμού. «Δηλώνει ένα σημαντικό σταθμό της σύγχρονης δυναμικής Ελλάδας, της Ελλάδας του πολιτισμού, της καινοτομίας, της ανάπτυξης, της εξωστρέφειας. Η Εθνική Πινακοθήκη είναι το θησαυροφυλάκιο της ελληνικής τέχνης του 19ου και του 20ου αιώνα, άρρηκτα δεμένες με την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας και τις προσδοκίες του ελληνικού κράτους από το 1830».

«Στα έργα των μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων αναγνωρίζουμε την επίδραση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών ρευμάτων της εποχής τους, τα οποία, οι Έλληνες ζωγράφοι τα αφομοίωσαν και εν τέλει τα απέδωσαν με τον δικό τους αμαγαλματικό τρόπο, με εμφανείς τις ρίζες τής ελληνικότητας τους» τόνισε η κα Μενδώνη, χαρακτηρίζοντας τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης «δίαυλο πολιτιστικού διαλόγου και πολύτιμη παρακαταθήκη της ιστορικής συνέχειας του έθνους μας».

Η απόδοση του εμβληματικού αυτού έργου, συνέχισε «αποτελεί επίτευγμα για το υπουργείο Πολιτισμού και τους εξωτερικούς συνεργάτες μας. Τους ευχαριστώ από καρδιάς όλους. Όταν ορίστηκε η ημερομηνία της 24ης Μαρτίου, το χρονοδιάγραμμα για την αποπεράτωση του έργου ήταν ήδη εξαιρετικά σφιχτό. Κανείς μας δεν μπορούσε να διανοηθεί τι θα ακολουθούσε. Το γεγονός ότι στις δυσχερείς συνθήκες της πανδημίας ολοκληρώθηκε το έργο αποδεικνύει ότι με σκληρή δουλειά, ένταση για την έγκαιρη επίλυση των προβλημάτων με απόλυτη αφοσίωση στο στόχο με βαθιά αγάπη στο αντικείμενο μπορούμε να υλοποιήσουμε έργα που αναδεικνύουν τη σύγχρονη ταυτότητα μας. Έργα που μας κάνουν υπερήφανους.

Η απρόσκοπτη χρηματοδότηση εξασφαλίστηκε από ευρωπαϊκά κονδύλια, από ιδιωτικούς πόρους και από ιδιωτικές χορηγίες με προεξάρχουσα αυτή του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Σε όλους είμαστε βαθύτατα ευγνώμονες. Το παλιό κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης, κηρυγμένο μνημείο από το υπουργείο Πολιτισμού, σήμερα είναι ένα υπερσύγχρονο μουσείο. Ο διάλογος του με την Αθήνα, με το αττικό φως, με τα χρώματα του τοπίου παραδίδουν μια νέα άποψη για το πώς αντιλαμβανόμαστε την Εθνική Πινακοθήκη στον αττικό ιστό της πρωτεύουσας. Έργα πολιτισμού σαν κι αυτό συμπορεύονται με την ανάπτυξη των κοινωνιών στις οποίες ανήκουν» κατέληξε η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Το «Δάκρυ της Λευτεριάς» είναι μια ταινία μικρού μήκους από την Χριστιανική Φοιτητική Δράση Θεσσαλονίκης, αφιερωμένη σε όλους αυτούς τους ήρωες που δεν μπορέσαμε να γνωρίσουμε και να τιμήσουμε.

Μια ταινία που δημιουργήθηκε για να μας θυμίσει όλους αυτούς στους οποίους οφείλουμε την ελεύθερη πατρίδα μας! 200 χρόνια μετά, ζωντανεύουμε εκείνες τις μαρτυρικές στιγμές! Στιγμές βγαλμένες με δάκρυα και αίμα! Δάκρυα που πότισαν τον ανθό της λευτεριάς.

Είναι μια προσπάθεια ενάντια στην λήθη. Στην λήθη όλων αυτών των ηρώων και των θυσιών που χάραξαν την πορεία της ιστορίας, και συγχρόνως χάραξαν στη μνήμη όλων μας την έννοια του αγώνα, της αυταπάρνησης και της αγάπης για την πατρίδα.

Παραγωγός της ταινίας αυτής είναι η «Χριστιανική Φοιτητική Δράση» της Θεσσαλονίκης, ένας τομέας του Ορθόδοξου Συλλόγου «Μέγας Βασίλειος», (Πανελλήνιου μη κερδοσκοπικού Σωματείου).

Η υπόθεση

Ο μικρός Γιώργης βλέπει με τρόμο την μάνα του σκοτωμένη από τους Τούρκους. Τρέχει στο δάσος να κρυφτεί. Οι Τούρκοι τον ανακαλύπτουν. Τρέχει ολομόναχος ώρες ολόκληρες στο βουνό. Μέσα σε ένα ανελέητο κυνηγητό βρίσκει αναπάντεχα τον μεγάλο του αδελφό, κι ένα φίλο του, κι όλοι μαζί τρέχουν να σωθούν. Έχουν χάσει τα πάντα. Μόνη τους παρηγοριά, ότι έχουν ο ένας τον άλλον. Μόνη τους ελπίδα ο Θεός.

Οι Τούρκοι κάψανε το χωριό τους, έμαθαν που κρύβονται οι άμαχοι και οργώνουν όλη την περιοχή να τους βρουν. Ανάμεσα τους κι ο φονιάς της μάνας. Θα προλάβουν οι Τούρκοι να ανακαλύψουν το κρησφύγετο των αμάχων; Οι ήρωες μας αποφασισμένοι να φτάσουν πριν από αυτούς, διανύουν μια μακρινή κοπιαστική πορεία μέσα από το δάσος, με στόχο το ξωκλήσι του Αη-Λια….

Ποιο είναι το μεγάλο τους μυστικό; Τί κρύβεται πίσω από το κλεμμένο μαντήλι; Τί θα γίνουν τα γυναικόπαιδα;

Η ταινία αυτή είναι αφιερωμένη σε όλους τους ήρωες που δεν μπορέσαμε να γνωρίσουμε και να τιμήσουμε! 200 χρόνια μετά, ζωντανεύουμε εκείνες τις μαρτυρικές στιγμές! Στιγμές βγαλμένες με δάκρυα και αίμα!

Δάκρυα που πότισαν τον ανθό της λευτεριάς...

Δείτε την ταινία εδώ: Youtube

«Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε». Με κεντρικό μήνυμα τα λόγια του Θ. Κολοκοτρώνη στους νέους των Αθηνών, ο φιλανθρωπικός οργανισμός «Αποστολή» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών δημιούργησε μια δεκάλεπτη ταινία μικρού μήκους αφιέρωμα στα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης.

Με την εθελοντική προσφορά της εταιρείας Aikor και δέκα γνωστών ηθοποιών επιχειρείται μέσα από κείμενα βασισμένα στους αγωνιστές του ’21 να αναδειχθεί το πραγματικό νόημα και οι δυσκολίες του αγώνα, να αποδοθεί η οφειλόμενη τιμή και να υπογραμμιστεί η υποχρέωση της γενιάς μας.

Η αμφίεση των πρωταγωνιστών αποτελεί πιστό αντίγραφο της ενδυμασίας της εποχής ενώ η μουσική υπόκρουση είναι ο Χερουβικός Ύμνος σε προσομοίωση εντός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους βοήθησαν να υπενθυμίσουμε τα ιδανικά της Ελληνικής Επανάστασης και τη πίστη των αγωνιστών στο Θεό, την Ελλάδα, την ελευθερία και την ομόνοια», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής της «Αποστολής» κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας.

Η «Αποστολή» εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στην εταιρεία Aikor, στον ηθοποιό-σκηνοθέτη Γιάννη Αϊβάζη και τους ηθοποιούς Λεωνίδα Κακούρη, Χάρη Γρηγορόπουλο, Νικόλα Μακρή, Τάσο Αναγνώστου, Κοσμά Ζαχάρωφ, Λευτέρη Δημητρόπουλο, Πέτρο Ξεκούκη, Μαρία Κορινθίου, Σοφία Γαρμπή καθώς και τους συντελεστές της παραγωγής Νίκο Βούλγαρη, Ρούλη και Γιώργο Αλαχούζο, Μαργαρίτα Μονέδα, Κωνσταντίνο Σαββάκη, Σταματίνα Μπογκέα, Κωνσταντίνο Φρίγγα.