Η Αμερικανίδα ηθοποιός στη φωτογραφία εμφανίζεται σκεπτική, γέρνει το κεφάλι και φορά καπέλο με μικρό μαύρο πέπλο. Τα μαλλιά της είναι ξανθά και έχει το χαρακτηριστικό χτένισμα της αείμνηστης πριγκίπισσας της Ουαλίας.

Την ταινία που επικεντρώνεται σε ένα καθοριστικής σημασίας Σαββατοκύριακο στη ζωή της Νταϊάνα σκηνοθετεί ο Πάμπλο Λαρέν.

Κατά τη διάρκεια αυτού του Σαββατοκύριακου η πριγκίπισσα Νταϊάνα «περνά τις διακοπές των Χριστουγέννων με τη βασιλική οικογένεια στο κτήμα Σάντριγχαμ στο Νόρφολκ και αποφασίζει να αφήσει το γάμο της με τον πρίγκιπα Κάρολο» σύμφωνα με περίληψη που κυκλοφόρησε η εταιρεία παραγωγής Neon.

Τα γυρίσματα θα πραγματοποιηθούν στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Γερμανία. Η ταινία έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2021.

Μαζί με την Κρίστεν Στιούαρτ στο καστ συμμετέχουν οι Τίμοθι Σπολ, Σάλι Χόκινς και Σον Χάρις.

Ο φωτογράφος Kenji Wakasugi ανέλαβε να τη φωτογραφίσει για το περιοδικό Playboy.

Σε ένα νέο βιβλίο, με τίτλο «Adore» που κυκλοφόρησε από τον NJG, έχουν συμπεριληφθεί για πρώτη φορά στιγμιότυπα από εκείνη φωτογράφιση της «βασίλισσας της ποπ».

Στις 200 σελίδες του βιβλίου περιλαμβάνονται 10 φύλλα κόντακτ, 324 καρέ μαζί με 111 ασπρόμαυρα πορτρέτα μεγάλου σχήματος που μαρτυρούν την αιώνια δύναμη της Madonna ως σταρ της μουσικής βιομηχανίας, αλλά ως συμβόλου φήμης, αυτο-ενδυνάμωσης και σεξουαλικής απελευθέρωσης, καθώς ποζάρει με δημιουργίες των Vivienne Westwood, Jean-Paul Gaultier, κοσμήματα, σταυρούς και τη σήμα κατατεθέν ζώνη «boy toy».

«Δεν υπήρχε στυλίστας απ’ ότι θυμάμαι, μόνο το προσωπικό στυλ της Madonna. Φορούσε τα ίδια ρούχα όταν ήρθε στο στούντιο» ανέφερε ο φωτογράφος, ο οποίος δήλωσε ότι δεν φαντάστηκε ποτέ ότι οι φωτογραφίες του κάποια μέρα θα γίνουν ένα καλλιτεχνικό βιβλίο.

Η ατμόσφαιρα της εποχής, της δεκαετίας του 1980 παρουσιάζεται στις πρώτες και τελευταίες σελίδες του βιβλίου μέσα από εικόνες του Wakasugi από τη νυχτερινή ζωή στο Τόκιο, φωτογραφίες φώτων νέον, μοτίβων λουλουδιών και περαστικών στους δρόμους.

«Η φωτογράφιση έγινε μία μίξη και σύνθεση της Δύσης και της Ανατολής» ανέφερε ο Wakasugi στο περιοδικό W. «Η Madonna και εγώ εκπροσωπούσαμε τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Και μέσω αυτής της διαδικασίας, ανακάλυψα ένα νέο όραμα» σημείωσε.

Το φωτογραφικό βιβλίο «Adore» κυκλοφορεί σε 800 αντίτυπα, 100 από τα οποία είναι υπογεγραμμένα από τον Kenji Wakasugi.

Οι φωτογραφίες συνοδεύονται από κείμενα που έγραψαν οι ίδιοι οι φωτογράφοι και από σκέψεις τους για το πώς ήταν να δουλεύεις με τον Μπάουι: από αναμνήσεις των πρώτων ημερών στο Art Lab στο Beckenham μέχρι το πώς ήταν να τον συνοδεύεις σε τουρνέ σε όλον τον κόσμο.

Το οπτικό υλικό που φιλοξενεί το λεύκωμα είναι εντυπωσιακό: πορτρέτα, εξώφυλλα άλμπουμ, φωτογραφίες από συναυλίες και πρόβες, απαθανατισμένες προσωπικές στιγμές που σπανίως έχουν δει το φως της δημοσιότητας και ενσταντανέ. Πολλοί από τους φωτογράφους μοιράζονται για πρώτη φορά τις αναμνήσεις τους από τον θρυλικό «Λευκό Δούκα».

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα είναι των Fernando Aceves, Brian Aris, Philippe Auliac, Alec Byrne, Kevin Cummins, Chalkie Davies, Justin de Villeneuve, Vernon Dewhurst, Gavin Evans, Gerald Fearnley, Lynn Goldsmith, Greg Gorman, Andrew Kent, Markus Klinko, Geoff MacCormack, Janet Macoska, Terry O’Neill, Denis O’Regan, Norman Parkinson, Mick Rock, John Scarisbrick, Steve Schapiro, Barry Schultz, Masayoshi Sukita και Ray Stevenson.

Την εισαγωγή έχει γράψει ο σχεδόν για όλη τη ζωή του Ντέιβιντ Μπάουι φίλος του, ο καλλιτέχνης George Underwood.

Ο αποκαλούμενος «χαμαιλέοντας της ροκ» κυριάρχησε στα μουσικά δρώμενα με το απαράμιλλο θεατρικό στυλ του, τις εκκεντρικές του εμφανίσεις, τις μεταμφιέσεις, την εκπληκτική φωνή του, και τη δυνατότητα να επανεφευρίσκει πάντα τον εαυτό του παρουσιάζοντας κάτι νέο, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για σημαντικούς καλλιτέχνες της ροκ σκηνής.

Ο Ντέιβιντ Μπάουι πρωταγωνίστησε με επιτυχία και σε μία σειρά ταινιών, όπως το «The Man Who Fell from to Earth» (1976) και το «Merry Christmas Mr Lawrence», με αποκορύφωμα τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου στην ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε «Ο Τελευταίος Πειρασμός».

Ήταν παντρεμένος με το μοντέλο Ιμάν και μαζί απέκτησαν μία κόρη, την Αλεξάντρια Τζόουνς.

Η 96χρονη φωτογράφος, η οποία παραμένει δραστήρια, συνέβαλε στη σχολή της ουμανιστικής φωτογραφίας, συλλαμβάνοντας ασπρόμαυρες εικόνες από την καθημερινή ζωή των εργαζομένων, των παιδιών και των καλλιτεχνών, σε πλακόστρωτα δρομάκια και σε σκονισμένα στούντιο.

Η γεννημένη στην Ελβετία φωτογράφος αγόρασε την πρώτη της κάμερα, Bakelite, με χρήματα από το φιλοδώρημά της, όταν ήταν οκτώ ετών. Αργότερα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετακόμισε στο Παρίσι για να μαθητεύσει δίπλα στον Γερμανό φωτογράφο μόδας Βίλι Μάιβαλντ και δημοσίευσε το πρώτο ρεπορτάζ της σε ηλικία 21 ετών.

Είναι γνωστή για τις γλαφυρές αλλά και ευαίσθητες απεικονίσεις της μεταπολεμικής νεολαίας και την τεράστια συλλογή πορτρέτων δημιουργικών ιδιοφυϊών -Κοκό Σανέλ, Ίγκορ Στραβίνσκι, Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ, Αλμπέρτο Τζακομέτι, Μπριζίτ Μπαρντό μεταξύ πολλών άλλων.

Έγινε μια από τις λίγες μόνο γυναίκες που εργάστηκαν στο φωτογραφικό πρακτορείο Rapho, με την υποστήριξη του Ρομπέρ Ντουανό.

Στις ΗΠΑ, οι φωτογραφίες της παρουσιάστηκαν σε εκθέσεις στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη το 1953 και το 1955, και αργότερα στο Art Institute of Chicago.

Σήμερα, η φωτογράφος εργάζεται για τους New York Times και τα περιοδικά Vogue, Newsweek και Paris Match.

Είναι το πρώτο μαύρο μοντέλο που κόσμησε τα εξώφυλλα του γαλλικού Vogue και του Time. Είναι το πρόσωπο στα εξώφυλλα εκατοντάδων περιοδικών, έχουν γραφτεί γι’ αυτήν απειράριθμα άρθρα και την αγάπησε ο φακός κάποιων από τους καλύτερους φωτογράφους της δεκαετίας του 1980, της δεκαετίας του 1990 αλλά και του σήμερα.

Η έκδοση έρχεται σε δύο τόμους. Ο μεγαλύτερος, γεμάτος φωτογραφίες από όλη την καριέρα της: πόζες μπροστά στον φακό των Mert Alas and Marcus Piggott, Richard Avedon, Anton Corbijn, Steven Meisel, Helmut Newton, Herb Ritts, Paolo Roversi, Ellen von Unwerth και Bruce Weber.

Περιλαμβάνει, επίσης, τη σειρά του Peter Lindbergh, όπου η Ναόμι χορεύει για το ιταλικό Vogue ως Ζοζεφίν Μπέικερ -η φωτογράφιση έγινε στη Ντοβίλ, το 1988 και τη φωτογραφική σύνθεση του Jean-Paul Goude για το αμερικανικό Harper's Bazaar στην οποία η Ναόμι κάνει αγώνα δρόμου με μια τσίτα.

Μαζί με τις φωτογραφίες, κείμενα που έγραψε η ίδια για τα παιδικά της χρόνια· για το ξεκίνημα της καριέρας ως μοντέλο· για τη δουλειά της με κάποιους από τους σπουδαιότερους σχεδιαστές μόδας, όπως οι Azzedine Alaïa, John Galliano, Marc Jacobs, Karl Lagerfeld και Gianni Versace.

Ο μεγάλος τόμος συνοδεύεται από έναν μικρότερο, με πληροφορίες και μια συνέντευξη στην οποία ανακαλεί στη μνήμη τη ζωή της και τη δουλειά της με τον Ajesh Patalay.

Αν και η τωρινή έκθεση ήταν αρχικά έκθεση στον πραγματικό κόσμο, λόγω της πανδημίας την επεξεργάστηκαν ως εικονική εμπειρία, επιτρέποντας στους «επισκέπτες» να απολαύσουν τις υψηλής ανάλυσης εικόνες και ταινία με την άνεσή τους.

Η έκθεση «Μεταξύ Πραγματικότητας και Μυθοπλασίας» αναδείκνυε δουλειές 19 φωτογράφων, καλλιτεχνών και κινηματογραφιστών με θέμα τον Εμφύλιο στον Λίβανο, του οποίου πολλές ανεπίλυτες εκκρεμότητες εξακολουθούν να συδαυλίζουν πολιτική αναταραχή στη χώρα.

Ιδιαίτερα οξύ πόνο προκαλεί η σειρά της Dalia Khamissy «Οι Απόντες του Λιβάνου» (ξεκίνησε το 2010 και συνεχίζεται), η οποία παρουσιάζει γυναίκες να ποζάρουν με φωτογραφίες μελών της οικογένειάς τους που είναι απόντες - έως σήμερα, περί τους 17.000 Λιβανέζοι παραμένουν αγνοούμενοι.

Η θάλασσα είναι το θέμα της σειράς ψηφιακών κολάζ της Maria Kassab με τίτλο «Το Ναυάγιο» (2018): η καλλιτέχνις υφαίνει εικόνες της Μεσογείου μέσα σε άδεια καθιστικά σπιτιών, εξερευνώντας τον πόνο του αποχωρισμού και της απώλειας λόγω του πολέμου.