Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιούνται την Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου 2024 και ώρα 7 – 11μ.μ., και διαρκεί έως το Σάββατο, 11 Ιανουαρίου 2025. 

Το concept, η οργάνωση και η επικοινωνία της έκθεσης ανήκει στον εκπαιδευτικό και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων Δημήτρη Λαζάρου. 

"Θεά του νέου έτους" των Ρωμαίων ήταν η Στρένια ή Στρίνα.

H θεά της ελπίδας, της δύναμης και της αντοχής.

Προς τιμήν της γίνονταν τελετές κατά τις οποίες οι Ρωμαίοι έκαναν ανταλλαγή δώρων σύμβολα καλών οιωνών και ευημερίας.

Συνήθως τα δώρα ήταν σύκα, χουρμάδες και μέλι, καθώς και κλαδιά δάφνης δεμένα μεταξύ τους με κόκκινες κλωστές.

Κάθε κλαδί έπρεπε να έχει επτά φύλλα , τα οποία στη συνέχεια καίγονταν ως θυμίαμα για τη θεά Στρένα με προσευχές για καλή υγεία, ευπορία και καλή σοδειά .

Στη διάρκεια αυτών των τελετών υπήρχε η συνήθεια να τραγουδούν συγκεκριμένα άσματα εξευμενισμού, κάτι σαν κάλαντα της πρωτοχρονιάς και οι καλαντιστές να παίρνουν ως φιλοδώρημα, νομίσματα που έφεραν το όνομα της θεάς "Στρίνα" από το λατινικό strena (αίσιος οιωνός, αλλά και δώρο της πρωτοχρονιάς...αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν "επινομίς - μποναμάς").

Το έθιμο επικράτησε στο πέρασμα του χρόνου.

Συντηρήθηκε από τους κατοίκους της Μεγάλης Ελλάδας και τονώθηκε ιδίως από το ελληνικό στοιχείο της Σικελίας και της μεσημβρινής Ιταλίας.

Η "στρίνα",που στα βυζαντινά χρόνια λεγόταν ευαρχισμός ή στρένια εκτελείται μέχρι τις μέρες μας.

Παρέες εκτελεστών τριγυρνούν από γειτονιά σε γειτονιά, από κατώφλι σε κατώφλι τραγουδώντας ...για να ευλογηθεί η γη, το σπίτι, και ο ιδιοκτήτης του, ο "τζενεράλης"!!!

Όποια παρέα πρωτοτραγουδήσει τα κάλαντα, θεωρείται πως φέρνει γούρι και παίρνει μεγαλύτερη στρίνα (φιλοδώρημα, μποναμά).

Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας η ονομασία "στρίνα" έχει διασωθεί μέχρι σήμερα.

(π.χ. στα Δωδεκάνησα ο μποναμάς των καλαντιστών λέγεται μπουλιστρίνα, από το bona strena - καλή στρίνα και στην Κύπρο πουλουστρίνα).

Αυτό το θρησκευτικό, αρχαίο, παγανιστικό, τραγούδι εξευμενισμού, ακουγόταν στη διάρκεια του δωδεκαήμερου σε μια παραδοσιακή διάλεκτο, την "κουσαντίνα", με συνοδεία ενός εξαφανισμένου σήμερα οργάνου, στον τύπο του λαούτου με μακρύ μανίκι με το όνομα "κολασκιούνι".

Σήμερα στο Σαλέντο της Κάτω Ιταλίας τραγουδιέται ακόμα η ΣΤΡΙΝΑ.

Οι 24 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί που συμμετέχουν είναι οι:

Chrysa Tsiari - Ilias Ats (Ηλίας Άτσαλος) - Irena Yancheva – Jocasta M. - Niki Christina Elezi - Yiannis Kaminis - Αιμίλιος Γάσπαρης - Πόλυ Γεωργακοπούλου - Ανίκητος Γιαννούδης - Στέλλα Κακκάβα  - Ιωάννης Καρράς - Ευαγγελία Λιάσκου - Μαίρη Λουκά - Θανάσης Μίχος - Βάσια Μουστάκα - Γιώργος Ντέρος - Σταυρούλα Παντελιά - Σωτήρης Παπαγιάννης – Σταυρούλα Πουλάκη - Κατερίνα Παπασταυροπούλου - Ελισάβετ Πρωτοσύγγελου - Μαριαλένα Σαρρή - Ελένη Φιφλή - Κατερίνα Χατζηνικήτα 

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου 

email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com

Εγκαίνια: Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου 2024 και ώρα 7 – 11μ.μ. 

Διάρκεια έκθεσης: 18 Δεκεμβρίου 2024 έως 11 Ιανουαρίου 2025

STRENA – σελίδα εκδήλωσης στο Facebook στο παρακάτω link: 

https://web.facebook.com/events/566207676123462/566207682790128/?active_tab=discussion 

ΙΔΡΥΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΣΙΧΡΙΤΖΗ

Κασσαβέτη 18,

145 62 ΚΗΦΙΣΙΑ 

Τηλ: 210 80 19 975

email: info@iett.gr   website: www.iett.gr  

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

19, 20, 21, 23, 24 Δεκεμβρίου 2024: 11π.μ. – 7μ.μ.

3, 4, 7, 8, 9, 10, 11 Ιανουαρίου 2025: 11 π.μ. – 7μ.μ.

25 Δεκεμβρίου 2024 - 2 Ιανουαρίου 2025:ΚΛΕΙΣΤΑ

5 & 6 Ιανουαρίου 2025: ΚΛΕΙΣΤΑ

Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου 2024, ημέρα των εγκαινίων η έκθεση λειτουργεί: 7 – 11μ.μ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Το Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων και τη Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού, διοργανώνουν έκθεση με θέμα την ιστορία του πίνακα «Προμηθέας Λυόμενος» από τη συλλογή Τατοΐου [Θεωρίας 12, Αθήνα].

Ο μνημειακών διαστάσεων πίνακας (3,98 Χ 2,77 μ.) είναι έργο του Δανού ζωγράφου Carl Bloch και φιλοτεχνήθηκε το 1864 για λογαριασμό του νεαρού βασιλιά Γεώργιου Α’, ο οποίος τον παρήγγειλε με την ευκαιρία της ενθρόνισής του (1863). Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό έργο μεγάλης κλίμακας, το μυθολογικό θέμα του οποίου ερμηνεύθηκε ως αλληγορία σύγχρονών του ιστορικών γεγονότων.

Το έργο απεικονίζει τη στιγμή που ο Ηρακλής έχει μόλις σκοτώσει τον αετό και ο Προμηθέας απελευθερώνεται από τα δεσμά που του έχει επιβάλει ο Δίας. Χαρακτηρίζεται από τη υποβλητική σύνθεση και τον δραματικό σκιοφωτισμό – στοιχεία που απαντούν στην τέχνη τoυ ευρωπαϊκού ρομαντισμού. Η έρευνα γύρω από το έργο και τις συνθήκες της δημιουργίας του αναμένεται να μας δώσει τα κλειδιά για την ερμηνεία των συμβολισμών που ίσως είχε για τον παραγγελιοδότη.

Πέραν της μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας, ο πίνακας έχει ενδιαφέρουσα ιστορία. Εκτέθηκε για πρώτη φορά στην Κοπεγχάγη (γενέτειρα του Γεώργιου Α’ και του ζωγράφου Carl Bloch), και η πρόσληψή του συνδέθηκε συμβολικά με την ελπίδα των Δανών για ανάκτηση εδαφών που είχαν χάσει κατά τον πόλεμο με την Πρωσία το 1864. Στην Ελλάδα, αναρτήθηκε στο κεντρικό κλιμακοστάσιο των παλαιών ανακτόρων (δηλαδή της σημερινής Βουλής). Εκτέθηκε άλλες δύο φορές στη Δανία, το 1910 και το 1932, μετά όμως τα ίχνη του άρχισαν να σβήνουν. Γι’ αυτό και κάποιοι ιστορικοί τέχνης τον θεωρούσαν χαμένο.

Ο πίνακας εντοπίστηκε το 2012, κατά τη διάρκεια εργασιών της Διεύθυνσης Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού στο Κτήμα Τατοΐου. Από τότε ξεκίνησε η συντήρηση και μελέτη του. Το 2022 κηρύχθηκε μνημείο από το Υπουργείο Πολιτισμού και το 2023 παρουσιάστηκε σε αναδρομική έκθεση του Carl Bloch στην Εθνική Πινακοθήκη της Δανίας.

Η έκθεση του Μουσείου Κανελλοπούλου θα είναι η πρώτη παρουσίαση αυτού του σημαντικότατου έργου στο ελληνικό κοινό. Η έκθεση θα εγκαινιαστεί από την Υπουργό Πολιτισμού στις 14 Οκτωβρίου και θα είναι ανοικτή για το κοινό από την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2024 έως την Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2025.

Η έκθεση θα συνοδεύεται από σειρά εκδηλώσεων, που στόχο έχουν να πληροφορήσουν το κοινό για την ιστορία του έργου και τη διαδικασία μελέτης και συντήρησής του. Το πρόγραμμα εκδηλώσεων θα ανακοινωθεί εντός των επόμενων ημερών.

Για τη διευκόλυνση του κοινού, το Μουσείο Κανελλοπούλου θα παραμένει ανοικτό έως τις 18.00 κάθε Τετάρτη κατά τη διάρκεια της έκθεσης.

ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Δευτέρα και Πέμπτη-Κυριακή:  09.00-16.00

Τετάρτη: 09.00-18.00

Τρίτη: κλειστά

ΕΙΣΟΔΟΣ

Με το εισιτήριο του Μουσείου

Η έκθεση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Ιδρύματος Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου και του Υπουργείου Πολιτισμού.

«Η ολοκλήρωση του έργου της επέκτασης και επανέκθεσης των συλλογών της Εθνικής Πινακοθήκης στις 24 Μαρτίου 2021 σηματοδοτεί την έναρξη των εορτασμών της Επανάστασης του 1821. Ήταν το ορόσημο που έθεσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τον Αύγουστο του 2019 και στο οποίο οφείλαμε να είμαστε απολύτως συνεπείς» είπε στον χαιρετισμό της η κα Μενδώνη.

«Η συγκεκριμένη ημερομηνία δεν ορίστηκε τυχαία» συνέχισε η υπουργός Πολιτισμού. «Δηλώνει ένα σημαντικό σταθμό της σύγχρονης δυναμικής Ελλάδας, της Ελλάδας του πολιτισμού, της καινοτομίας, της ανάπτυξης, της εξωστρέφειας. Η Εθνική Πινακοθήκη είναι το θησαυροφυλάκιο της ελληνικής τέχνης του 19ου και του 20ου αιώνα, άρρηκτα δεμένες με την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας και τις προσδοκίες του ελληνικού κράτους από το 1830».

«Στα έργα των μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων αναγνωρίζουμε την επίδραση των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών ρευμάτων της εποχής τους, τα οποία, οι Έλληνες ζωγράφοι τα αφομοίωσαν και εν τέλει τα απέδωσαν με τον δικό τους αμαγαλματικό τρόπο, με εμφανείς τις ρίζες τής ελληνικότητας τους» τόνισε η κα Μενδώνη, χαρακτηρίζοντας τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης «δίαυλο πολιτιστικού διαλόγου και πολύτιμη παρακαταθήκη της ιστορικής συνέχειας του έθνους μας».

Η απόδοση του εμβληματικού αυτού έργου, συνέχισε «αποτελεί επίτευγμα για το υπουργείο Πολιτισμού και τους εξωτερικούς συνεργάτες μας. Τους ευχαριστώ από καρδιάς όλους. Όταν ορίστηκε η ημερομηνία της 24ης Μαρτίου, το χρονοδιάγραμμα για την αποπεράτωση του έργου ήταν ήδη εξαιρετικά σφιχτό. Κανείς μας δεν μπορούσε να διανοηθεί τι θα ακολουθούσε. Το γεγονός ότι στις δυσχερείς συνθήκες της πανδημίας ολοκληρώθηκε το έργο αποδεικνύει ότι με σκληρή δουλειά, ένταση για την έγκαιρη επίλυση των προβλημάτων με απόλυτη αφοσίωση στο στόχο με βαθιά αγάπη στο αντικείμενο μπορούμε να υλοποιήσουμε έργα που αναδεικνύουν τη σύγχρονη ταυτότητα μας. Έργα που μας κάνουν υπερήφανους.

Η απρόσκοπτη χρηματοδότηση εξασφαλίστηκε από ευρωπαϊκά κονδύλια, από ιδιωτικούς πόρους και από ιδιωτικές χορηγίες με προεξάρχουσα αυτή του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Σε όλους είμαστε βαθύτατα ευγνώμονες. Το παλιό κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης, κηρυγμένο μνημείο από το υπουργείο Πολιτισμού, σήμερα είναι ένα υπερσύγχρονο μουσείο. Ο διάλογος του με την Αθήνα, με το αττικό φως, με τα χρώματα του τοπίου παραδίδουν μια νέα άποψη για το πώς αντιλαμβανόμαστε την Εθνική Πινακοθήκη στον αττικό ιστό της πρωτεύουσας. Έργα πολιτισμού σαν κι αυτό συμπορεύονται με την ανάπτυξη των κοινωνιών στις οποίες ανήκουν» κατέληξε η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Μια παράσταση του Ανέστη Αζά, στην πρώτη του συνεργασία με τη Λένα Κιτσοπούλου, ένα καυστικό «αντι-αφιέρωμα» στο ελληνικό καλοκαίρι, το πριν, το τώρα και το μετά της ελληνικής θερινής –και όχι μόνο– πραγματικότητας. Μια παράσταση για να αναστήσουμε τις ζωές και τις «ορέξεις» μας.

Τίποτα δεν μένει όρθιο σε αυτή την παράσταση. Όλα εκτίθενται στον ελληνικό καυτό ήλιο. Συνήθειες, παθογένειες και μοτίβα θέρους, επιδημιολογικά φορτία, μαυρισμένα κορμιά, μουσικά σουξέ, απόγνωση το 2020, γκρικ λάβερ και καμάκια των 70’s, εφήμεροι έρωτες, χάπια, αφραγκίες, άνθρωποι που σιχαίνονται το καλοκαίρι.

Τι απομένει από τη μυθολογία του greek summer στο πιο περίεργο καλοκαίρι των τελευταίων ετών; Είναι όντως το ελληνικό καλοκαίρι μια αντίληψη, μια ματιά στα πράγματα; Και πώς πραγματώνεται αυτή σε συνθήκες παγκόσμιας πανδημίας; Ποιες οι συνέπειες στον ψυχισμό και την καθημερινότητα του Νεοέλληνα και στην άλλοτε ακμάζουσα τουριστική βιομηχανία της χώρας; Τι μας έλειψε τελικά φέτος από όλα αυτά που σημαίνει το καλοκαίρι;

Οι «Ερωτικές Καρτ Ποστάλ από την Ελλάδα», μια σπονδυλωτή μουσική φάρσα γύρω από τον μύθο του ελληνικού θέρους, σταμάτησαν πέντε μέρες πριν από την πρεμιέρα, τον περασμένο Μάρτιο, εξαιτίας του lockdown. Η παράσταση ανεβαίνει τελικά στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, με ανανεωμένο υλικό που πρόσφερε σε αφθονία η νέα συνθήκη ζωής από τον Μάρτιο και μετά, και θα διαρκέσει έως τις 8 Νοεμβρίου [Συγγρού 107, Αθήνα].

Οι Γιώργος Βουρδαμής, Λένα Κιτσοπούλου, Κώστας Κουτσολέλος, Ιωάννα Μαυρέα, Θεανώ Μεταξά, Σοφία Πριόβολου και Gary Salomon, πριν βγάλουν τα χειμωνιάτικά τους ρούχα από το πατάρι, παίρνουν τα αντίσκηνα και τις ρακέτες τους και μας μιλούν για τον ψυχαναγκασμό του ονειρικού, ερωτικού ελληνικού καλοκαιριού, που αναγνωρίζεται ως συλλογική, εθνική –και εν μέρει διεθνής– φαντασίωση, συντεθειμένη από πολλά κοινωνικά στερεότυπα.

Την ίδια ώρα, συντονίζονται άψογα με τη στιγμή και την κατάσταση και παραδίδουν μαθήματα επιβίωσης το έτος 2020, γεμάτα ειλικρίνεια και καυστικό χιούμορ. Σκηνές πανδημικής καθημερινότητας συνοδεύονται από γνωστά τραγούδια της ακρογιαλιάς και πλέκονται με τα κλισέ που ταυτίζουν την τουριστική με τη σεξουαλική προβολή της Ελλάδας ως θερινού ορμητηρίου.

Στην πρώτη τους συνεργασία, ο Ανέστης Αζάς και η Λένα Κιτσοπούλου διερευνούν τη σκοτεινή πλευρά του ελληνικού καλοκαιριού: στιγμή εξαίρεσης και ανάπαυλας, σημείο που ορίζει τον χρόνο και την αντίληψή του στη χώρα μας, χρόνος γεμάτος προσδοκίες και διαψεύσεις.

Η παράσταση, που ισορροπεί ανάμεσα σε αυτοβιογραφικά και μυθοπλαστικά στοιχεία, εξερευνά τις ποικίλες αναφορές της θερινής εικονογραφίας, σχολιάζοντας την πατριαρχία και την εθνική ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα και τον σεξισμό της κοινωνίας μας, τη ματαίωση και τον πανικό του μετά-covid οικονομικού, κοινωνικού, πολιτιστικού γίγνεσθαι.

Ο Ανέστης Αζάς, βετεράνος πλέον του θεάτρου ντοκιμαντέρ, επιστρέφει στη Στέγη τέσσερα χρόνια μετά την «Καθαρή Πόλη» (συν-σκηνoθεσία: Πρόδρομος Τσινικόρης), η οποία από το 2016 έχει ταξιδέψει σε περισσότερες από 40 σκηνές εντός και εκτός Ευρώπης, έχοντας τη σταθερή υποστήριξη του προγράμματος «Εξωστρέφεια» της Στέγης: Münchner Kammerspiele (Μόναχο), Théâtre de la Ville (Παρίσι), Sharjah Biennial (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), Festival Grec (Βαρκελώνη) κ.ά. Στη νέα αυτή δουλειά, ξεπερνάει τα όρια του «καθαρού» θεάτρου ντοκιμαντέρ, για να φτάσει σε μια μεικτή φόρμα που επανεξετάζει τη σχέση, αναιρεί και επαναθέτει τα όρια ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία.

Η Λένα Κιτσοπούλου, ιδιοσυγκρασιακή συγγραφέας, σκηνοθέτρια και ηθοποιός, συμμετέχει στη συγγραφή του κειμένου, αναλαμβάνοντας με το δικό της αιρετικό στυλ να «αναποδογυρίσει» όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε για την τουριστική βιομηχανία της Ελλάδας.

Η Ελληνίδα ηθοποιός απέσπασε την τέταρτη θέση, με πρώτη την Μάργκοτ Ρόμπι, δεύτερη την Έμα Στόουν, τρίτη την Μόνικα Μπελούτσι, ενώ στην πέμπτη και την έκτη θέση συναντάμε την Αντζελίνα Τζολί και την Πενέλοπε Κρουζ, αντίστοιχα.

Η Δέσποινα Μοίρου, που απέσπασε  πριν από λίγες ημέρες ένα ακόμη σπουδαίο βραβείο,  στο Σουηδικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το «Sweden Film Awards 2020», βραβεύτηκε και για το κωμικό της ταλέντο, στην κωμωδία «The Light Touch», όπου υποδύεται τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Τζίνα, μίας δαιμόνιας, σπιρτόζας αστυνομικού.

Η Ελληνίδα ηθοποιός, που τα τελευταία χρόνια κάνει μία σπουδαία καριέρα στην Αμερική, βρίσκεται τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας, αφήνοντας για λίγο πίσω της τη Μέκκα του κινηματογράφου, αφενός λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και, αφετέρου, για τα γυρίσματα μίας νέας ταινίας που μόλις ολοκληρώθηκε στην Ύδρα και αφορά τη ζωή της Ελίζαμπεθ Τέιλορ, και ενός αφιερώματος για τη Σοφία Λόρεν, που βρίσκεται σε διαδικασία γυρισμάτων.

Από αριστερά προς τα δεξιά - Γιάννης Χριστοδουλόπουλος (Σκηνοθέτης – ενορχηστρωτής), Άρτεμις Ιγνατίου (Χορογράφος), Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη (Πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021»)

Η πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη, εξηγώντας τους λόγους αυτής της επιλογής δήλωσε: «Διαλέξαμε αυτό το τραγούδι, γιατί περιγράφει με ένα μοναδικό τρόπο το κοινό μας ταξίδι. Σε αυτά τα 200 χρόνια, η "σύναξή" μας ξεδιπλώθηκε, μεγάλωσε. Ο "δεσμός μας πύκνωσε". Πολλές φορές πέσαμε αλλά ξανασηκωθήκαμε και "οι παρέες μας συνέχισαν να γράφουν ιστορία". Το 2021 κοιτάζουμε μπροστά. Σμίγουμε "τις παλιές και τις αναμμένες τροχιές" μας με ένα φωτεινό και αισιόδοξο μέλλον. Γιατί το ταξίδι των Ελλήνων συνεχίζεται. Ας κρατήσουν οι χοροί λοιπόν!».

Σύμφωνα με την σχετική ανακοίνωση Τύπου το τραγούδι, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1983 με τον δίσκο του Διονύση Σαββόπουλου «Τραπεζάκια έξω», βιντεοσκοπήθηκε με νέα ενορχήστρωση και ερμηνεία από επτά χορωδίες: La Familia, Εστίας Νέας Σμύρνης, Υπουργείου Εσωτερικών, Εθνικού Ωδείου, Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου, Musica, ΟΤΕ και Ωδείου Αθηνών. Οι χορωδίες συμμετείχαν αφιλοκερδώς.

«Ας κρατήσουν οι χοροί» - Tο βιντεοκλίπ της επετείου των 200 χρόνων μετά την Επανάσταση

Το βιντεοκλίπ γυρίστηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο και στην Αγορά του Καλατράβα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η σκηνοθεσία του βίντεο και η νέα ενορχήστρωση του τραγουδιού έγινε από τον Γιάννη Χριστοδουλόπουλο, υπεύθυνο των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» και είναι παραγωγή της Επιτροπής. Τη χορογραφία επιμελήθηκε η Άρτεμις Ιγνατίου.

Τα δικαιώματα για τη χρήση του τραγουδιού είναι ευγενής προσφορά στην Επιτροπή «Ελλάδα 2021» του κυρίου Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος είναι Μέλος της Ολομέλειας της Επιτροπής «Ελλάδα 2021».

Η διαδικασία της νέας ενορχήστρωσης και το γύρισμα του βιντεοκλίπ του τραγουδιού διήρκησε τρεις μήνες και για την ολοκλήρωσή της εργάστηκαν χορωδοί, μουσικοί, χορευτές, τεχνικοί, ενώ περισσότεροι από 300 άνθρωποι συμμετείχαν στο κάστινγκ, στα γυρίσματα, στις πρόβες, στις ηχογραφήσεις, στο μοντάζ και στην επεξεργασίας της εικόνας.

Σημειώνεται, τέλος, ότι η ηχογράφηση του τραγουδιού και τα γυρίσματα του βίντεο πραγματοποιήθηκαν πριν ισχύσουν τα τελευταία περιοριστικά μέτρα που σχετίζονται με την εξέλιξη της πανδημίας στην Αττική, ενώ τηρήθηκαν όλοι οι προβλεπόμενοι υγειονομικοί κανόνες.

Καρδιά του «Ταξιδιού» είναι μία κούκλα ύψους 3,5 μέτρων με τη μορφή ενός εννιάχρονου κοριτσιού, η μικρή Αμάλ, που ταξιδεύει περισσότερα από 8.000 χλμ., διασχίζοντας την Τουρκία και την Ευρώπη, για να βρει τη μητέρα της. Ένα ισχυρό σύμβολο για τα εκατομμύρια εκτοπισμένα παιδιά-πρόσφυγες που έχουν χωριστεί από τις οικογένειές τους. Μεταφέροντας το κατεπείγον μήνυμα «Μη μας ξεχνάτε», η Αμάλ θα ξεκινήσει από τα σύνολα Συρίας-Τουρκίας και θα διασχίσει Ελλάδα, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Βέλγιο και Γαλλία για να φτάσει στο Ηνωμένο Βασίλειο, φωτίζοντας τις ιστορίες των παιδιών προσφύγων που αντιπροσωπεύει.

Παραγωγή του Good Chance Theatre, του Stephen Daldry, του David Lan και της Tracey Seaward υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Amir Nizar Zuabi, «Το Ταξίδι» θα φέρει κοντά αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, σημαντικούς πολιτιστικούς φορείς, την κοινότητα και ανθρωπιστικές Οργανώσεις για να δημιουργήσουν μαζί ένα από τα πιο τολμηρά έργα δημόσιας τέχνης που έχουν επιχειρηθεί ποτέ. «Το Ταξίδι» θα κορυφωθεί με μία μεγάλη υπαίθρια συμμετοχική εκδήλωση στο Διεθνές Φεστιβάλ του Μάντσεστερ (Manchester International Festival), τον Ιούλιο του 2021.

Σε όλη τη διαδρομή, περισσότερες από 70 πόλεις, κοινότητες και χωριά θα υποδεχθούν τη μικρή Αμάλ με καλλιτεχνικές δράσεις – από παρελάσεις στον δρόμο και παραστάσεις μουσικής, χορού και θεάτρου στον δημόσιο χώρο, μέχρι μικρές κοινοτικές εκδηλώσεις. Κάθε βήμα αυτού του ταξιδιού θα καταγράφεται και θα είναι διαθέσιμο online, δίνοντας σε θεατές από όλο τον κόσμο την ευκαιρία να μοιραστούν την ιστορία της Αμάλ και των χιλιάδων άλλων ανθρώπων που θα συναντήσει στον δρόμο της. Στο πλαίσιο του προγράμματος «Χώρες σε Εξορία», διακεκριμένοι καλλιτέχνες από τη Συρία θα δημιουργήσουν νέα έργα δημόσιας τέχνης για πολλά από τα σημεία της διαδρομής της Αμάλ. Επίκεντρο των έργων αυτών θα είναι η έννοια της εξορίας, καλώντας το κοινό να αναρωτηθεί σχετικά με το τι είναι αυτό που ονομάζουμε «σπίτι».

Ένα μεγάλο εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα λειτουργήσει παράλληλα με τις καλλιτεχνικές δράσεις του «Ταξιδιού». Πριν, μετά αλλά και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, η μικρή Αμάλ θα έρθει σε επαφή με νέους ανθρώπους από κοινότητες, προσφυγικές και μη, μέσω προγραμμάτων δημιουργικής μάθησης, ειδικά διαμορφωμένων για κάθε της σταθμό.

Σε αυτή την περίοδο τεράστιων παγκόσμιων αλλαγών, «Το Ταξίδι» είναι μία τεράστια καλλιτεχνική απάντηση. Υπερβαίνει γεωγραφικές, πολιτικές και γλωσσικές διαφορές για να αφηγηθεί μία ιστορία για την ανθρώπινη φύση που μας ενώνει και για να διασφαλίσει ότι δε θα ξεχάσουμε τα εκατομμύρια εκτοπισμένων παιδιών, που είναι πιο ευάλωτα από ποτέ εν μέσω αυτής της παγκόσμιας πανδημίας.

Kαθώς η μικρή Αμάλ θα διασχίζει την Τουρκία και την Ευρώπη, θα πραγματοποιηθεί εκστρατεία συγκέντρωσης πόρων για τη στήριξη των προσφύγων εν μέσω αυτής της μεγάλης κρίσης.

Εκατοντάδες διεθνείς συνεργάτες θα στηρίξουν την Αμάλ στο ταξίδι της – από θέατρα, κοινοτικές ομάδες, καλλιτεχνικές και ανθρωπιστικές Οργανώσεις μέχρι τοπικές και κρατικές αρχές.