Η έκθεση παρουσιάζεται στον ιστορικό χώρο του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, στην καρδιά της Αθήνας, στο Κολωνάκι (πλ. Κολωνακίου 2, 4ος όροφος, είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς) από τη Δευτέρα, 5 Μαΐου έως την Παρασκευή, 16 Μαΐου 2025.

Πρέπει να σημειωθεί ότι πρόκειται για μια έκθεση που πέραν από τα εγκαίνια της θα έχει ένα ιδιαίτερο ΚΛΕΙΣΙΜΟ / FINISSAGE, την Παρασκευή, 16 Μαΐου και ώρα 5-9μ.μ. στο οποίο παρουσιάζονται ποικίλες δράσεις και παράλληλα αποτελεί την έναρξη 3ήμερων εκδηλώσεων και δράσεων στα πλαίσια του Πολιτιστικού Φεστιβάλ ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ που περιλαμβάνουν:

* 16.05.2025 (Παρασκευή): Επίσημο κλείσιμο (5-9 μ.μ.) της ομώνυμης εικαστικής έκθεσης με βουλγαροελληνικό χορευτικό πρόγραμμα και παρουσίαση των τάσεων της μόδας για το 2025

* 17.05.2025 (Σάββατο) - Εκδρομή στην Ύδρα - το νησί των καλλιτεχνών, όπου θα παρουσιαστεί η Περιοδεύουσα  Έκθεση Μαθητών και μέρος του προγράμματος του φεστιβάλ

* 18.05.2025 (Κυριακή) - Φεστιβάλ "ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ" ΑΘΗΝΑ 2025 με Συντονιστή της εκδήλωσης τον Στυλιανό Χρονόπουλο, σε υπαίθριο κεντρικό χώρο του Δήμου Αθηναίων που θα ανακοινωθεί σύντομα

Το προτεινόμενο πρόγραμμα στοχεύει να δώσει στους συμμετέχοντες περισσότερο χρόνο για πολιτιστική συνεργασία και δημιουργική αλληλεπίδραση.

Το έργο αυτό πραγματοποιείται από τον Σύλλογο «ART PREMIERA» με Πρόεδρο την Yurka Raycheva, συγγραφέα, εμπνεύστρια της ιδέας του Φεστιβάλ και διοργανώτρια της υλοποίησής του.

Στη συνδιοργάνωση και την επικοινωνία της έκθεσης συμμετέχει ο εκπαιδευτικός και διοργανωτής εικαστικών εκθέσεων Δημήτρης Λαζάρου.

Ο ιστορικός και κριτικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς σημειώνει:

«Οι εμβληματικές δυνάμεις της μνημονικής ιδιάζουσας έρευνας και της σημειωτικής ιδιότυπης μελέτης των εμπνευσμένων δημιουργών στα πολυπρισματικά εκθέματα με αναφορά στο άρωμα τριαντάφυλλο κινούνται ευθύβολα με ένα μεγαλείο γραφής  που οδηγεί στα μονοπάτια της μέθεξης του κοινού. Η μαγεία της τεχνικής τεκμηριώνεται μέσα από τις συγκυρίες της ευειδούς απεικόνισης που αναδεικνύουν έντεχνες αποδόσεις με καίρια αποκάλυψη. Η περιδιάβαση στους σημαίνοντες κήπους της συγκεκριμένης θεματολογίας ξεκινά από τα σύμβολα των εποχών και επεκτείνεται σε πολυκύμαντες αποτυπώσεις με ενδιαφέρουσες προτάσεις. Η γοητευτική χροιά των προεκτάσεων επισημαίνεται ευπρόσδεκτα και καταλυτικά από υφολογικά  κρυπτογραφημένα και θησαυρισμένα στοιχεία. Τα ποικίλα δημιουργήματα εκπέμπουν τονισμούς ευρηματικών συλλήψεων με επικονιάσεις και συνδυαστικές εκφάνσεις. Ο αρχιτεκτονικός περίγυρος των επιτευγμάτων που παρακολουθούμε κυριαρχείται από αρχετυπικές αναφορές σε λεπτομερείς συνθέσεις. Η ογκολογική στερεότητα συγκροτεί την πλήρη ενδυνάμωση στις πολυσήμαντες διαβαθμίσεις. Συντονίζει την ύπαρξη της εκλεπτυσμένης αισθαντικότητας στις διαδρομές της έκστασης των ουσιωδών θεάσεων.»

Συμμετέχουν από τη Βουλγαρία οι εικαστικοί: 

Silviya Dimova Bonkina, Ivo Ivanov, Irena Yancheva, Marta Genova – Dimitrova, Silva Petkova, Iliana Dimitrova – Rabcheva, Milena Vladkova

και από την Ελλάδα οι:

AMENTE (Αναστασία Μεντεσίδου), Jocasta M., Stella Caviart, Αναστασία Αθανασοπούλου, Κώστας Αρβανίτης, Αιμίλιος Γάσπαρης, Πόλυ Γεωργακοπούλου, Φώτης Μπεγέτης, Γιώτα Αλίκη Μπιτσάκη, Σοφία Νάκη, Κωνσταντίνα Ντζιαβού, Άλκηστις Παντοπούλου, Λεόντιος Πετμεζάς, Μαρίνα Σωτηροπούλου

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΗ εκδηλώσεων και δράσεων του Φεστιβάλ: κ. Yurka Raycheva, email: raycheva1961@gmail.com   

Επικοινωνία έκθεσης: Δημήτρης Λαζάρου, email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com 

Εγκαίνια: Δευτέρα, 5 Μαΐου και ώρα 5-9μ.μ. 

FINISSAGE: Παρασκευή, 16 Μαΐου και ώρα 5-9μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: 5 – 16 Μαΐου 2025

Εκδήλωση στο facebook στο παρακάτω link: 

https://web.facebook.com/events/610961345327019/610961378660349/?active_tab=discussion 

ΕΛΛΗΝΟ – ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

Πλ. Κολωνακίου 2, 

4ος όροφος

Κολωνάκι, Αθήνα

(Είσοδος δίπλα στην τράπεζα Πειραιώς)

Ημέρες και Ώρες λειτουργίας 

Δευτέρα έως Παρασκευή (εκτός Τετάρτης): 5 - 9 μ.μ.

Σάββατο: 12 - 4 μ.μ. 

Τετάρτη, Κυριακή: ΚΛΕΙΣΤΑ 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η έκθεση «Αστικά Εργαλεία» παρουσιάζει μια συναρπαστική διαπραγμάτευση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το προσωπικό και το μνημειώδες. Επτά ζωγραφικά έργα μεγάλης κλίμακας, μαζί με πλήθος μικρότερων έργων—όλα φτιαγμένα με ακρυλικό, λάδι και γκουάς σε καμβά—μας προτρέπουν σε μια βαθιά διερεύνηση της ζωής σε όλες τις αποχρώσεις και υφές της.

Στον πυρήνα της πρακτικής του Καρακατσάνη βρίσκεται μια υπερβατική εσωτερική διεργασία υπό το πρίσμα της μνήμης και της υλικότητας. Ο τίτλος της έκθεσης υπονοεί τους κρυμμένους μηχανισμούς που ορίζουν την ουσία ενός τόπου: τα διεισδυτικά, συχνά αθέατα εργαλεία που μας βοηθούν να πλοηγηθούμε, να ορίσουμε και να ερμηνεύσουμε τα περιβάλλοντα που κατοικούμε, καθώς και εκείνα που καθορίζουν και συνθέτουν την ίδια μας την ύπαρξη. Το αστικό τοπίο δεν αποτελεί μόνο το αντικείμενο του καλλιτέχνη· είναι το ίδιο το μέσο του. Κάθε πινελιά αποκαλύπτει την περίπλοκη σχέση μεταξύ της μοναδικότητάς του και των ιστοριών που κουβαλά. Σύμβολα προσωπικής και συλλογικής ταυτότητας, ιδεολογιών και συναισθημάτων είναι συνυφασμένα στoν ιστό της καθημερινής πραγματικότητας.

Τα έργα που εκτίθενται ξεδιπλώνονται ως ανακλάσεις ενός μητροπολιτικού πνεύματος, καταγράφοντας τα υλικά υπολείμματα ενός δικτύου σε διαρκή μεταμόρφωση: τα αντικείμενα, τους ανθρώπους και τις υποδομές του. Αντιπροσωπεύουν τα σημεία αυτής της πανταχού παρούσας συνθήκης στην κοινή μας συνείδηση, όπου το αντικείμενο μετατρέπεται σε σκεύος ευαισθητοποίησης, επιθυμίας και απώλειας.

Σε πολλά έργα, ο Καρακατσάνης ενσωματώνει κρυπτογραφημένα σύμβολα (αρχικά γράμματα, αριθμούς και άλλες σημειώσεις) που αναπαράγουν τα αινιγματικά γλωσσικά ιδιώματα προσωπικών ημερολογίων. Αυτές οι λεπτές επισημάνσεις προσδίδουν μια διάσταση οικειότητας στη δουλειά του, υποδηλώνοντας έναν ιδιωτικό κόσμο προστατευμένο από τη δημόσια θέα. Αυτές οι λεπτομέρειες ενδυναμώνουν τη θέαση του ανεπτυγμένου από τον καλλιτέχνη τοπίου ως μια πολυσύνθετη, στρωματοποιημένη περιπέτεια που αντιστέκεται σε μια απλή ερμηνεία. Ανακαλεί τους τρόπους με τους οποίους οι κατακερματισμένες ιστορίες συγκλίνουν με τον ευρύτερο κοινωνικό ιστό.

Η παρουσία αρχιτεκτονικών μορφών, κυρίως κατοικιών, παραπέμπει σε παλαιότερα έργα, όπου οι δομές αυτές γίνονται αναπαραστάσεις του σπιτιού, της οικογένειας και της διάβασης του χρόνου. Η σειρά έργων c/Aragón 249 (1983), που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Βαρκελώνη, αναδεικνύει καθαρά την εμπειρική και διαδοχική προοπτική των περισσότερων από τους θεματικούς του κύκλους. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτοί οι κύκλοι αλληλοσυμπληρώνονται και εξελίσσονται αλληλοεξαρτώμενοι, τόσο καλλιτεχνικά όσο και εννοιολογικά. Μέσα σε μια καριέρα που εκτείνεται σε 42 χρόνια, αποτυπώνει τις πολλαπλές ερμηνείες παρόμοιων ερωτημάτων σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Πρόκειται για μια διαπραγμάτευση μεταξύ της χαράς της ζωής και του φόβου, με μια χαρακτηριστική γραφική τεχνοτροπία και συναισθηματική αποτύπωση.

Για τον Καρακατσάνη, η πόλη είναι τόσο ένα σημείο αναχώρησης όσο και επιστροφής. Όπως λέει, είναι «η Αθήνα, όπως τη ζω, αλλά και όπως τη φαντάζομαι». Μετατρέπεται σε ένα ζωντανό αρχείο περασμένων ζωών, ένας χώρος όπου οι ατομικές και συλλογικές μνήμες συγχωνεύονται. Σε αυτόν τον χώρο, οι προβληματισμοί του για την οικογένεια και τα αφηγήματα διασποράς—ιδιαίτερα την ιστορία των γονιών του στην Αίγυπτο—συνδέονται με μια τελετουργία επιστροφής, απώλειας και επιθυμίας.

Η επανάληψη μοτίβων στα έργα λειτουργεί ως το πιο κυρίαρχο μορφοπλαστικό μέσο, εκδηλώνοντας την κυκλική φύση της ζωής. Η χορογραφία ορισμένων μοτίβων του Καρακατσάνη εκφράζει μια διαδικασία αναστοχασμού. Η συνεχής αναδιάταξη αυτών των στοιχείων ανταποκρίνεται στον αέναο επαναπροσδιορισμό του περιβάλλοντός μας, τόσο σε φυσικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο, σε μια αδιάκοπα μεταβαλλόμενη αναζήτηση νοήματος.

Το «Αστικά Εργαλεία» δεν είναι απλώς μια έκθεση εικόνων· είναι μια φιλοσοφική περιπλάνηση στο ρόλο του τοπίου στη διαμόρφωση των ταυτοτήτων μας, της μνήμης μας και της ηθικής μας πυξίδας. Με τις ζωντανές υφές των καμβάδων του μας προσκαλεί να επαναπροσδιορίσουμε τα συνηθισμένα εργαλεία της καθημερινότητάς μας ως ισχυρές μεταφορές, γεμάτες ιστορία και νόημα. Έτσι, μας προκαλεί να αμφισβητήσουμε τους τρόπους με τους οποίους κινούμαστε στην πόλη και να εξετάσουμε τι κρύβεται κάτω από την επιφάνειά της. Επαναπλαισιώνοντάς την ως δυναμικό παλίμψηστο, η έκθεση εξετάζει την αλληλεπίδραση της χωρικής αντίληψης με τη διαμόρφωση της ταυτότητας, παρακινώντας μας σε μια βαθύτερη εξέταση των μεταφυσικών δεσμών μεταξύ τόπου και εαυτού. Η δουλειά του Καρακατσάνη υπαινίσσεται μια ποιητική οντολογία, όπου το αθέατο διαμορφώνει έναν πιο ουσιαστικό δρόμο από το αισθητό και το ορατό.

Αθήνα, Φεβρουάριος 2025

Δρ. Κώστας Πράπογλου

αρχαιολόγος-αρχιτέκτονας | επιμελητής εκθέσεων σύγχρονης τέχνης

Λίγα λόγια για τον Βασίλη Καρακατσάνη

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957 όπου ζει και εργάζεται.

Σπούδασε ζωγραφική, σκηνογραφία & τέχνη του βιβλίου, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, Θεωρία της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης & Συντήρηση Αρχιτεκτονικών Μνημείων στο Centro Europeo της Βενετίας, με υποτροφίες του ΙΚΥ, της Ισπανικής Κυβέρνησης & του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Έχει εκθέσει από το 1982 έως σήμερα, (ατομικές εκθέσεις) στην Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Ιταλία, Ινδονησία, Ισημερινό, Τουρκία, Δανία, H.A.E. & Γερμανία.

Συμμετείχε σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις, Art Fairs & διεθνείς εκθέσεις.

Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα & το εξωτερικό.

—

Gallery Genesis.

121 IPPOKRATOUS Street,

Athens,11472

Greece.

Tel.: +30 211 7100566

www.gallerygenesisathens.com

Gallery Genesis Opening Hours:

Tuesday – Thursday – Friday 12:00 – 21:00

Saturday 12:00 – 15:00

Η νέα έκθεση του καλλιτέχνη Φραντσέσκο Βέτσολι (Francesco Vezzoli) στη γκαλερί Almine Rech στο Μονακό επαναφέρει στο προσκήνιο την κατοικία του αείμνηστου μόδιστρου Καρλ Λάγκερφελντ της δεκαετίας του 1980 στο Μόντε Κάρλο και τις σχεδιαστικές της ρίζες σε στυλ Memphis.

Η τρίτη ατομική έκθεση του καταξιωμένου Ιταλού σύγχρονου καλλιτέχνη με τίτλο «Karl Goes to Memphis» εγκαινιάστηκε στο Almine Rech Monaco και έχει προγραμματιστεί να διαρκέσει έως τις 24 Μαΐου 2025.

Η έκθεση παρουσιάζει την κατοικία στο Μόντε Κάρλο, στην οποία στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Καρλ Λάγκερφελντ μετακόμισε και επέλεξε να επιπλώσει αποκλειστικά με δημιουργίες ντιζάιν Memphis.

Τα έπιπλα προέρχονται από την ιταλική ομάδα Memphis, αρχιτεκτονική συλλογικότητα, που ιδρύθηκε από τον Έτορε Σότσας (Ettore Sottsass) το 1981. Το κίνημα του Μέμφις ήταν γνωστό για τα έντονα χρώματα, τα γεωμετρικά σχήματα και τα αντισυμβατικά υλικά του και τη μετατροπή καθημερινών αντικειμένων σε μανιφέστο ντιζάιν.

Ο Γερμανός σχεδιαστής Καρλ Λάγκερφελντ ήταν από τους πρώτους που ασπάστηκαν το κίνημα. Το ενδιαφέρον του για το κίνημα ήταν μια φυσική επέκταση της πολυτομεακής προσέγγισης στη δημιουργικότητα που τον διέκρινε. Πέρα από τη μόδα, ήταν επίσης φωτογράφος, εκδότης και συλλέκτης, με επιρροή που έφτασε στους κόσμους του ντιζάιν, της αρχιτεκτονικής και της ποπ κουλτούρας.

Ο Βέτσολι αναδημιούργησε την ατμόσφαιρα του διαμερίσματος του Λάγκερφελντ στο Μόντε Κάρλο, χρησιμοποιώντας πρωτότυπα έργα που κάποτε κοσμούσαν το σπίτι του σχεδιαστή. Ανάμεσα στα εκθέματα περιλαμβάνονται η βιβλιοθήκη Carlton του Έτορε Σότσας, ο καναπές Dublin του Μάρκο Ζανίνι, μαζί με δημιουργίες των Μαρτίν Μπεντέν, Τζορτζ Σόουντεν και άλλων. Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης οκτώ νέα κεντημένα πορτρέτα του Λάγκερφελντ από τον επιμελητή της, εμπνευσμένα από πρώιμες φωτογραφίες του σχεδιαστή.

«Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Όταν είδα την έκθεση Memphis τον Σεπτέμβριο του 1981 στο Μιλάνο, μόλις είχα αποκτήσει ένα μεγάλο διαμέρισμα στο Μόντε Κάρλο. Και δεν είχα ιδέα πώς να το επιπλώσω. Δεν είχα ζήσει ποτέ σε μοντέρνο κτίριο. Τα ήθελα όλα μοντέρνα και αμέσως σκέφτηκα ότι το Memphis θα ήταν το Art Deco της δεκαετίας του 1980. Είχα δίκιο. Η επιρροή ήταν τεράστια. Το Memphis προσπάθησε να δώσει φρέσκο αέρα στη λέξη “ντιζάιν”. Και αυτό που μου αρέσει σε όλα τα στοιχεία του Memphis είναι το χιούμορ τους» είχε αναφέρει ο Καρλ Λάγκερφελντ.

Η έκθεση βασίζεται σε ένα από τα πιο αυθεντικά επεισόδια στην ιστορία του ντιζάιν του 20ου αιώνα – τη συνάντηση μεταξύ δύο γιγάντων της σύγχρονης δημιουργικότητας: του οραματιστή Καρλ Λάγκερφελντ και του Memphis, που ιδρύθηκε από τον Έτορε Σότσας.

Στην καρδιά του Νέου Ηρακλείου, δίπλα στον ομώνυμο σταθμό ΗΣΑΠ, στο καφέ ΡΑΜΝΟΥΣ (Κηφισίας 1, Πλατεία Νέου Ηρακλείου), η εικαστικός Κατερίνα Χατζηνικήτα παρουσιάζει την ατομική της έκθεση με έργα που έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια. 

Η έκθεση παρουσιάζεται από την Πέμπτη, 1η Μαΐου έως τη Δευτέρα, 30 Ιουνίου 2025.

Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα ποικίλης θεματολογίας, πάντα όμως μέσα από την έντονη χρωματική προσέγγιση της ψυχοσύνθεσης της εικαστικού που εμπνέεται από μνήμες, γεγονότα και καταστάσεις διαφορετικών περιόδων της ζωής της τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε έως τα εφηβικά της χρόνια.

Στα έργα που παρουσιάζονται, άλογα, μέλισσες, τίγρεις συνυπάρχουν, ακολουθώντας τα παιχνιδίσματα της μουσικής ενός σαξόφωνου, την ώρα που δυο άνθρωποι ερωτεύονται, ονειρεύονται και σύγχρονες γυναίκες με ποπ διάθεση κοιτάζουν το μέλλον, άλλοτε στοχαστικά κι άλλοτε ρομαντικά, ακολουθώντας τις μυρωδιές από λουλούδια και παραλίες και συνοψίζοντας τη ζωή μέσα από την αισιόδοξη ματιά της εικαστικού και την οικολογική της διάθεση να δημιουργεί κόσμους που μπορεί να φαντάζουν ουτοπικοί, αλλά είναι στο χέρι μας να είναι πραγματικοί. Παράλληλα δίνουν τη δυνατότητα στο θεατή τους να δημιουργήσει νοητά τα δικά του έργα που σε συνεργασία με την εικαστικό μπορεί να γίνουν πραγματικά. 

 

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πληροφορίες – Επικοινωνία: k.chatzinikita@gmail.com 

   

Διάρκεια έκθεσης: 1η Μαΐου  έως 30 Ιουνίου 2025

ΡΑΜΝΟΥΣ

Κηφισίας 1, Πλατεία Νέου Ηρακλείου

(δίπλα στον σταθμό ΗΣΑΠ Νέου Ηρακλείου)

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Τα βοτανικά μοτίβα του αναπαράγονται συνεχώς σε κουρτίνες μπάνιου, θήκες τηλεφώνων, σε κινηματογραφικά και τηλεοπτικά έργα, σε σπίτια, σε αίθουσες αναμονής οδοντιάτρων και σε εμπορικά κέντρα.

Ένας από τους σημαντικότερους σχεδιαστές υφασμάτων, καλλιτέχνης, συγγραφέας και ποιητής, ο Ουίλιαμ Μόρις (1834-1896) στη σημερινή εποχή έχει γίνει viral και μία νέα έκθεση στην Γκαλερί που φέρει το όνομά του, στη William Morris Gallery, στο Λονδίνο αναδεικνύει πώς επηρέασε γενιές σχεδιαστών, κατασκευαστών και καταναλωτών.

Η έκθεση με τίτλο «Morris Mania» εξερευνά το έργο του Βρετανού σχεδιαστή υφασμάτων και τη δημοτικότητα που συνεχίζει να αυξάνεται, καθώς τα μοτίβα του είναι πλέον προσιτά, αγαπημένα και διαθέσιμα σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, κάτι που δεν κατάφερε στη διάρκεια της ζωής του.

«Αυτό έχει επιτευχθεί στο πλαίσιο της μαζικής παραγωγής, των σχεδίων που δημιουργούνται από υπολογιστή, του παγκόσμιου καπιταλισμού και της περιβαλλοντικής κρίσης» αναφέρεται στην περιγραφής της έκθεσης που επιμελήθηκε ο Χάντριαν Γκάραρντ διευθυντής της Γκαλερί Ουίλιαμ Μόρις.

Οι επισκέπτες καλούνται να συνεχίσουν να δανείζουν και να δωρίζουν τα δικά τους αντικείμενα με σχέδια του Μόρις καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης.

Το ντοκιμαντέρ Wallpaper (2025), έργο που ανατέθηκε στη Νάταλι Κουμπίδης Μπρέιντι που προβάλλεται στο πλαίσιο της έκθεσης διερευνά πώς τα σχέδια του Ουίλιαμ Μόρις έχουν χρησιμοποιηθεί στην ιστορία της οθόνης. Πρόκειται για μοντάζ σκηνών από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση που αποκαλύπτει το ποικίλο και μερικές φορές εκπληκτικό εύρος αφηγήσεων, σκηνικών και διαθέσεων που δημιουργεί ο σχεδιαστής.

Ο Ουίλιαμ Μόρρις ήταν ένας πρωτοπόρος σχεδιαστής, συγγραφέας, κοινωνικός ακτιβιστής και οικολόγος, ο οποίος εισήγαγε μια νέα και άμεσα αναγνωρίσιμη οπτική αισθητική στους βρετανικούς εσωτερικούς χώρους. Πρωτοστάτησε σε μια νέα προσέγγιση στον σχεδιασμό και την κατασκευή, υπερασπίζοντας τη χειροτεχνία σε μια περίοδο της βρετανικής ιστορίας όπου η βιομηχανική μαζική παραγωγή βρισκόταν στο αποκορύφωμά της.

Γεννήθηκε στο Γουόλθαμστοου στο ανατολικό Λονδίνο και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου ανέπτυξε πάθος για το παρελθόν.

Μετά το Πανεπιστήμιο, ο Μόρις ξεκίνησε μαθητεία με τον νεογοτθικό αρχιτέκτονα Τζορτζ Έντμουντ Στριτ, την οποία εγκατέλειψε. Με την ενθάρρυνση του καλλιτέχνη Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι (1828-1882), ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Ο Μόρις βοήθησε τον Ροσέτι και τον Μπερν – Τζόουνς στη ζωγραφική των τοιχογραφιών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Τον Απρίλιο του 1861, ο Μόρις ίδρυσε την Morris, Marshall, Faulkner & Co., με έξι συνεργάτες. Αφού γνώρισε αρχικά επιτυχία, η εταιρεία είδε μια σοβαρή πτώση στα κέρδη λόγω μιας οικονομικής ύφεσης στα τέλη της δεκαετίας του 1860. Καθώς ο Μόρις εργαζόταν σκληρά τη δεκαετία του 1870 για να αναπτύξει μια πιο ποικιλόμορφη γκάμα προϊόντων που θα απευθυνόταν σε μια ευρύτερη πελατειακή βάση, η επιχείρηση άρχισε να βελτιώνεται. Χειροποίητα υφάσματα και ολοκληρωμένα σχέδια εσωτερικής διακόσμησης πωλούνταν σε πλούσιους πελάτες, ενώ μια σειρά από φθηνότερα προϊόντα κατασκευάζονταν για τους λιγότερο εύπορους, όπως σε κεντήματος και απλά έπιπλα, όπως η καρέκλα του Σάσσεξ, βασισμένη σε παραδοσιακό σχέδιο της χώρας. Με τον Μόρις επικεφαλής η εταιρεία πέρασε στα χέρια του και μετονομάστηκε σε Morris & Co.

Πέρα από τον τομέα του σχεδιασμού, ο Ουίλιαμ Μόρις είχε μεγάλο αντίκτυπο στη βρετανική πολιτιστική ζωή, ήταν ηγετική φυσιογνωμία του πρώιμου σοσιαλιστικού κινήματος επηρεάζοντας τις ιδέες για την κοινωνική μεταρρύθμιση, την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και του περιβάλλοντος και τι σημαίνει να ζεις μια γεμάτη ζωή.

Η έκθεση «Morris Mania» εγκαινιάστηκε στις 5 Απριλίου και θα διαρκέσει έως τις 21 Σεπτεμβρίου 2025.

Η έκθεση ήταν η πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση του Άντι Γουόρχολ εκτός ΗΠΑ. Μόλις ένα χρόνο αργότερα το έργο αποκτήθηκε από τους Βέλγους συλλέκτες Roger Matthys και Hilda Colle, στην κατοχή των οποίων παρέμεινε για τον τελευταίο μισό αιώνα.

Το έργο «Big Electric Chair» απεικονίζει μια εκδοχή φωτογραφίας στον Τύπο του 1953 που τραβήχτηκε στον θάλαμο εκτέλεσης του σωφρονιστικού κέντρου Sing Sing στη Νέα Υόρκη, μια εικόνα που χρησίμευσε ως βάση της περίφημης σειράς «Death and Disaster» του Άντι Γουόρχολ. Σε αντίθεση με άλλα έργα όπου προβάλλονται πόρτες, σωλήνες και πρόσθετες πινακίδες, αυτός ο πίνακας εστιάζει αποκλειστικά στην ηλεκτρική καρέκλα, παραπέμποντας στα έντονα, αναμνηστικά δυαδικά σύνολα ζωής και θανάτου, καθώς και μια αυξανόμενη απευαισθητοποίηση σε βίαιες εικόνες – ένα θέμα που συνδέει ολόκληρη τη σειρά.

«Το έργο είναι η απόλυτη νεκρή φύση» εξήγησε ο πρόεδρος του τμήματος Τέχνης του 20ού και 21ου αιώνα του Christie’s, Άλεξ Ρότερ. «Είναι μοναδικό στο έργο του Γουόρχολ – ένα μοναχικό αντικείμενο σε μια ήσυχη στιγμή, που αντανακλά την ευθραυστότητα της ανθρώπινης κατάστασης» σημείωσε.

Οι πίνακες του Γουόρχολ «Big Electric Chair» από το 1967 και το 1968 έχουν περιγραφεί από τον θρυλικό επιμελητή του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης Χένρι Γκελντζάλερ ως οι πιο ισχυροί πίνακες στην pop art. Από τους 12 που παρουσιάστηκαν πρώτη φορά στο Modern Museet το 1968, οκτώ βρίσκονται τώρα σε μεγάλες συλλογές οργανισμών.

Η παγκόσμια πρεμιέρα της εγκατάστασης «Breathtaking» του διεθνούς φήμης φωτογράφου Φαμπρίτσιο Φέρι πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Μιλάνου. Ο καλλιτέχνης με το έργο του καταγγέλλει την καταστροφική επίδραση του πλαστικού και των μικροπλαστικών στους ωκεανούς.

Στην έκθεση παρουσιάζονται 12 εικόνες μεγάλης κλίμακας που απεικονίζουν γνωστούς σταρ, μεταξύ άλλων τους Γουίλεμ Νταφόε, Σούζαν Σάραντον, Τζούλιαν Μουρ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι και Ναόμι Γουότς μεταμορφωμένους από πλαστικά απορρίμματα. Ο φωτογράφος δημιούργησε μια σειρά από πορτρέτα των διάσημων, οι οποίοι παρουσιάζονται σαν να πνίγονται από το πλαστικό. «Η υποστήριξή τους στο έργο ήταν άμεση και εγκάρδια» είπε Φαμπρίτσιο Φέρι.

Κάθε μία από τις εκτυπώσεις μεγάλου μεγέθους κρεμάστηκε σε έναν μαύρο τοίχο, τρυπημένο από δύο σιδερένια καρφιά. Η εγκατάσταση μεταφέρει τους επισκέπτες στη σιωπή της αβύσσου μέσα από μια έντονη και συναρπαστική σκηνογραφία. Ένα μεγάλο γυάλινο φέρετρο που περιέχει θαλασσινό νερό, ένα αδιαμφισβήτητο σύμβολο της ευπάθειας των υδάτινων οικοσυστημάτων και της ίδιας της ζωής, είναι τοποθετημένο στο κέντρο των μεγάλων εικόνων. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς έδωσε τη συμβολή της στην εγκατάσταση προτείνοντας να αναδημιουργηθεί η αθόρυβη σιωπή της αβύσσου με τη χρήση ηχομονωτικών ακουστικών.

Η έκθεση διερευνά επίσης τέσσερα βασικά θέματα: την περιβαλλοντική διάσταση, την οικονομική διάσταση, την ανθρωπολογική και ηθική διάσταση. «Η τέχνη ξέρει πώς να εστιάζει στα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας με μια γλώσσα που φτάνει κατευθείαν στη νοημοσύνη και τα συναισθήματα» δήλωσε ο σύμβουλος πολιτισμού της δημοτικής αρχής του Μιλάνου, Τομάσο Σάκι. «Με το Breathtaking, ο Φαμπρίτσιο Φέρι μας φέρνει αντιμέτωπους με το δράμα της θαλάσσιας ρύπανσης, αναγκάζοντάς μας να αναγνωρίσουμε ότι κάθε καθημερινή χειρονομία έχει αντίκτυπο στην επιβίωση του πλανήτη μας» ανέφερε.

Ο Φαμπρίτσιο Φέρι ξεκίνησε την καριέρα του ως φωτορεπόρτερ το 1970 σε ηλικία 17 ετών, φωτογραφίζοντας την πολιτική ζωή της Ιταλίας. Στη συνέχεια έστρεψε την προσοχή του στον κόσμο της μόδας και μετακόμισε προσωρινά στο Λονδίνο το 1974 και στη Νέα Υόρκη έναν χρόνο αργότερα. Σύντομα έγινε ένας από τους πιο περιζήτητους φωτογράφους, δουλεύοντας για κορυφαία περιοδικά μόδας όπως Vogue, Harper’s Bazaar, Marie Claire, Elle, Vanity Fair, Interview, GQ και Esquire.

Ως νέος επιχειρηματίας, ίδρυσε το Industria Superstudio στο Μιλάνο το 1983 και αργότερα άνοιξε το παράρτημά του στη Νέα Υόρκη το 1991 με πολυλειτουργικά στούντιο και τμήματα μουσικής και ψηφιακής έρευνας. Το 1997, στο Μιλάνο ίδρυσε το “L’Università dell’Immagine” (Πανεπιστήμιο για την Εικόνα). Είναι επίσης συνθέτης και έχει δημιουργήσει μουσική για ταινίες. Η έκθεση «Breathtaking by Fabrizio Ferri» θα διαρκέσει έως τις 27 Απριλίου 2025.

Στον εμβληματικό χώρο του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, Κασσαβέτη 18, Κηφισιά, αναβιώνει μέσα από τα έργα σύγχρονων αξιόλογων εικαστικών και με πυξίδα την ΑΓΑΠΗ, το ποίημα «μία είναι η αγάπη μας» της Ζιναΐδα Γκίππιους, μία από τις πιο δυναμικές μορφές της ρωσικής λογοτεχνίας του 20ου αιώνα, η οποία είναι γνωστή για την άρνησή της να μπει σε καλούπια και να περιορίσει το φιλελεύθερο της πνεύμα. Το 1896 έγραψε το ποίημα αυτό, μιλώντας για την αληθινή αγάπη, αυτή που δύσκολα χάνεται.

Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιούνται την Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου και ώρα 7 – 10:00μ.μ., και η έκθεση διαρκεί έως το Σάββατο, 1 Μαρτίου. 

Το concept, η οργάνωση και η επικοινωνία της έκθεσης ανήκει στον εκπαιδευτικό και διοργανωτή εικαστικών εκθέσεων Δημήτρη Λαζάρου. 

Αντί σημειώματος παραθέτουμε το ποίημα, υμνώντας ένα από τα βαθύτερα συναισθήματα που πάλλουν την ανθρώπινη ψυχή, την ΑΓΑΠΗ:

Μόνο μια φορά το κύμα αφρίζει

Και τότε είναι που σκάει στην στεριά

Την προδοσία η καρδιά δεν την σηκώνει

Δεν υπάρχει προδοσία: μία είναι η αγάπη μας

Ίσως να αγανακτούμε, ίσως και να παίζουμε

Ή να λέμε ψέματα – όμως στην καρδιά μας επικρατεί ησυχία

Εμείς ποτέ δεν θα προδοθούμε

Μία είναι η ψυχή μας –μία είναι η αγάπη μας.

Μονότονα και έρημα,

Με μονότονη δύναμη,

Η ζωή περνάει… Και στον ατελείωτο διάβα της

Μία είναι η αγάπη μας, ναι, για πάντα μία.

Πληρώνουμε την αγάπη με το αίμα μας,

Αλλά μια πιστή ψυχή είναι πάντα πιστή,

Και εμείς αγαπάμε με μια αγάπη…

Μία είναι η αγάπη μας, όπως τελικά και ο θάνατος.

Οι 15 σύγχρονοι αξιόλογοι εικαστικοί που συμμετέχουν είναι οι:

Aimilia Heart - Helen Mudie Ioannidou - Jocasta M. - Zoe Kyko - Χρήστος Αθανασέλλης - Αναστασία Αθανασοπούλου - Αγλαΐα Θανάσου  - Κωνσταντίνος Ιωαννίδης -  Μαργαρίτα Κορκολή - Ευαγγελία Λιάσκου - Μαίρη Άννη - Αντιγόνη Παγώνα - Πελαγία Στρατηδάκη - Χριστίνα Τσαντεκίδη - Αριστείδης Χρυσανθόπουλος

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Concept – Οργάνωση - Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου 

email: repdla@hotmail.com // dimitriolazarou@gmail.com

    

Εγκαίνια: Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου και ώρα 7 – 10:00μ.μ. 

Διάρκεια έκθεσης: 14 Φεβρουαρίου έως 1 Μαρτίου 2025

μία είναι η αγάπη μας – σελίδα εκδήλωσης στο Facebook στο παρακάτω link:

https://www.facebook.com/events/1405029820873900/1405029864207229/?active_tab=discussion 

ΙΔΡΥΜΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΤΣΙΧΡΙΤΖΗ

Κασσαβέτη 18,

145 62 ΚΗΦΙΣΙΑ 

Τηλ: 210 80 19 975

email: info@iett.gr   website: www.iett.gr  

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Τρίτη έως Σάββατο: 11π.μ. – 7μ.μ. 

Κυριακή και Δευτέρα: Κλειστά

Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου, ημέρα των εγκαινίων η έκθεση λειτουργεί: 7 – 10:00μ.μ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ