Μία από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις των τελευταίων ετών, που τάραξε το ελληνικό θεατρικό τοπίο με την ειλικρίνεια, τον ακραίο ρεαλισμό, τον τρόπο με τον οποίο αποδομεί με πικρό χιούμορ τις αγωνίες αλλά και τις φαντασιώσεις των βιοπαλαιστών, η οποία προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και πυροδότησε συζητήσεις για τον σημερινό ρόλο του θεάτρου και τη μετεξέλιξη του σε κοινωνικό εργαλείο και τρόπο δράσης.
Η μεγάλη θεατρική επιτυχία του Βασίλη Μπισμπίκη επιστρέφει και παρουσιάζεται σε οnline streaming, μέσα από την πλατφόρμα της Viva.gr, για δύο μόνο προβολές, την Τετάρτη 2/6 και την Κυριακή 6/6 (7 μ.μ.-12 μεσάνυχτα).
Διαφορετική προσέγγιση
Πιστή στη φιλοσοφία της για τη διαρκή αναζήτηση νέων τρόπων έκφρασης, η Ομάδα Cartel, με συμπαραγωγό το Onassis Culture, προτείνει μια διαφορετική προσέγγιση στην έννοια της μαγνητοσκοπημένης εκδοχής μιας θεατρικής παράστασης. Με αφετηρία τον απόλυτο σεβασμό στην ανάγκη του θεατή να βιώσει έστω και έμμεσα τη θεατρική εμπειρία, μέσα στις πρωτόγνωρες συνθήκες που γέννησε η πανδημία, το ακραία ρεαλιστικό θέατρο του Βασίλη Μπισμπίκη και της Ομάδας Cartel συναντά τους κώδικες του κινηματογράφου.
Η κάμερα στο χέρι του διευθυντή φωτογραφίας Δημήτρη Κατσαΐτη γίνεται το μάτι του θεατή που παρακολουθεί από κοντά τους ήρωες της ιστορίας, δημιουργώντας την ίδια αίσθηση που επικρατούσε στη σκηνή του Τεχνοχώρου Cartel.
«Κάτι που συνέβη»
To «Of Mice and Men» ήταν η πρώτη προσπάθεια του -Αμερικανού βραβευμένου με Νόμπελ συγγραφέα- Τζον Στάινμπεκ να γράψει ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να παιχτεί στο θέατρο, ή ένα θεατρικό έργο που θα μπορούσε να διαβαστεί σαν μυθιστόρημα.
Το έργο είχε αρχικά τον τίτλο «Κάτι που συνέβη», επειδή κανείς δεν μπορεί να κατηγορηθεί για την τραγωδία που ξετυλίγεται στην ιστορία. Ωστόσο, ο Στάινμπεκ άλλαξε τον τίτλο αφού διάβασε το ποίημα του Ρόμπερτ Μπερνς «Τα καλύτερα σχέδια ποντικιών και ανδρών/Συχνά πηγαίνουν στραβά», που μιλά για τη λύπη που αισθάνεται ο αφηγητής για το ότι κατέστρεψε το σπίτι ενός ποντικιού ενώ όργωνε το χωράφι του.
Ο Τζον Στάινμπεκ αφηγείται τις εμπειρίες των Τζορτζ Μίλτον και Λένι Σμολ, δύο μεταναστών εργαζομένων σ’ ένα ράντζο, οι οποίοι μετακινούνται από τόπο σε τόπο, στην Καλιφόρνια, αναζητώντας νέες ευκαιρίες εργασίας κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Βασίλης Μπισμπίκης με μια παράσταση ακραίου ρεαλισμού αφηγείται τη ζωή δύο εκτοπισμένων ψυχών, στην περιοχή του Ρέντη, μέσα σε βιομηχανικές αποθήκες και εργοστάσια που αναζητούν δουλειά, κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας κρίσης στην Ελλάδα.
Διανύοντας τις ίδιες αγωνιώδεις και συγκινητικές προσπάθειες των ανθρώπων του μόχθου για επιβίωση, μέσα στις πιο δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, οι ήρωες του «Άνθρωποι και ποντίκια» δουλεύουν σκληρά, συγκρούονται, παλεύουν, απογοητεύονται αλλά ταυτόχρονα ονειρεύονται και ελπίζουν. Η μοναξιά είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη ζωή πολλών χαρακτήρων. Παρά την ανάγκη για συντροφικότητα, ο Στάινμπεκ υπογραμμίζει πώς η μοναξιά διατηρείται μέσα από τα εμπόδια που δημιουργούνται από την απάνθρωπη δράση μεταξύ τους.
Ο ρατσισμός, το απατηλό όνειρο για μια μικρή ιδιοκτησία, η δύναμη της φιλίας, η σημασία της ελπίδας, τα ιδανικά της αφοσίωσης, της πίστης, της αυτοδιάθεσης και της αλληλεγγύης, καθιστούν το έργο επίκαιρο και διαχρονικό.
Οι χαρακτήρες του έργου -αναγκαστικά σκληροί για να επιβιώσουν, ζουν σε έναν βρώμικο, αηδιαστικό κόσμο, η γλώσσα τους χυδαία πολλές φορές, οι σκηνές με σεξουαλικές στιγμές, αλλά και η κριτική που γίνεται για το κοινωνικό σύστημα, δεν έχει τίποτα άσεμνο, ή διαφορετικό από τους συνήθεις διαλόγους μιας σκληρής πραγματικότητας.
Τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Βασίλης Μπισμπίκης, Δημήτρης Δρόσος, Μαίρη Μηνά, Στέλιος Τυριακίδης, Μάνος Καζαμίας, Γιώργος Σιδέρης, Γιανμάζ Ερντάλ, Λευτέρης Αγουρίδας, Αγγέλα Πατσέλη, Μάρα Ζαλώνη, Ερατώ Αγγουράκη, Δημήτρης Γαλάνης, Διονύσης Κοκκοτάκης.
.png)
