Την Τετάρτη 14 Απριλίου, ολοκληρώθηκε το 21ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Ελλάδος με την απονομή των βραβείων Κοινού Fischer και Κριτικής Επιτροπής.

Η ταινία «Ένας γιος» («Un fils») του Μεχντί Μ. Μπαρσαουί αναδείχθηκε η μεγάλη νικήτρια, αφού κέρδισε το Βραβείου Κοινού Fischer, καθώς και το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής, στην τελετή λήξης της διοργάνωσης που πραγματοποιήθηκε, για πρώτη φορά φέτος, διαδικτυακά.

Ο Μεχντί Μ. Μπαρσαουί, σε συνέχεια της ανακοίνωσης από τη διοργάνωση του Φεστιβάλ, ότι κερδίζει και τα δύο βραβεία, έστειλε την ακόλουθη δήλωση: «Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος που η ταινία άρεσε στο ελληνικό κοινό (...) ευχαριστώ πολύ. Ιδίως γιατί σ’ αυτούς τους λίγο θλιβερούς καιρούς που ζούμε, είναι χαρά να διαπιστώνουμε ότι οι ταινίες εξακολουθούν να αγγίζουν τον κόσμο και να προκαλούν συγκινήσεις».

Το «Ένας γιος» (σε διανομή στην Ελλάδα από τη Cinobo) είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του 36χρονου Τυνήσιου σκηνοθέτη, η οποία επιλέχθηκε στο 76ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας στο τμήμα Orizzonti και προσέφερε στον πρωταγωνιστή, Σαμί Μπουαζιλά, το βραβείο καλύτερου ηθοποιού. Ο Μπουαζιλά απέσπασε, επίσης, το βραβείο καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του στην ίδια ταινία, στα César 2021.

Tα δύο βραβεία είναι δημιουργίες του Οίκου ZOLOTAS, από τον γλύπτη Πάνο Προφήτη

Το Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής αποτελεί προσφορά του Οργανισμού Πολιτισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), ο οποίος υποστηρίζει ως χορηγός επικοινωνίας την προώθηση της ταινίας, όταν αυτή προβληθεί στις ελληνικές αίθουσες. Το Βραβείο Κοινού Fischer –που απονέμεται κατόπιν ψηφοφορίας των θεατών με την ολοκλήρωση της θέασης των ταινιών που συμμετέχουν στο διαγωνιστικό τμήμα- συνοδεύεται από το χρηματικό ποσό των 3.000 ευρώ, το οποίο θα δοθεί στην εταιρεία διανομής σαν ενίσχυση για την επικοινωνιακή προώθηση της ταινίας, όταν βγει στις αίθουσες (και τα δύο βραβεία είναι δημιουργίες του Οίκου ZOLOTAS).

Μεταξύ άλλων, ξεχώρισαν επίσης οι ταινίες:

«Τα Προσχήματα», θρίλερ σε σκηνοθεσία Marc Fitoussi, για ένα ζευγάρι ευκατάστατων Γάλλων απόδημων στη Βιέννη, το οποίο φτάνει στα άκρα για να προστατέψει την υπόληψή του. Το ζευγάρι υποδύονται η πολυβραβευμένη Γαλλίδα ηθοποιός Καρίν Βιάρ και o σταρ της γαλλικής μουσικής Μπενζαμέν Μπιολέ.

«Τα Αρώματα», κομεντί σε σκηνοθεσία Γκρεγκορί Μαν, με τη σημαντική Γαλλίδα ηθοποιό Εμμανουέλ Ντεβός και τον Γκεγκορί Μοντέλ. Η ταινία εστιάζει στην απρόσμενη σχέση που δημιουργείται μεταξύ μιας απαιτητικής δημιουργού αρωμάτων και του σοφέρ της.

«Θαλασσοθεραπεία», κωμωδία σε σκηνοθεσία Γκιγιόμ Νικλού, στην οποία ο γνωστός συγγραφέας Μισέλ Ουελμπέκ συναντά τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Οι δυο Γάλλοι σταρ, ερμηνεύουν τους εαυτούς τους με απολαυστικό τρόπο και εμφανή τη μεταξύ τους χημεία, ενώ συζητούν ελεύθερα με το ιδιαίτερο στιλ τους, κάθε είδους θέμα.

Τέλος, το κοινό ξεχώρισε το κοινωνικό δράμα «Έκθαμβοι», σε σκηνοθεσία της Σαρά Σουκό, με τη μαγευτική Καμίγ Κοτέν, γνωστή από τη σειρά «Call my agent! / Dix pour cent», που αφορά στον αγώνα μιας έφηβης να σώσει τον εαυτό της και τα αδέλφια της από τη θρησκευτική σέχτα στην οποία προσχωρούν οι γονείς τους. Μια δυνατή ταινία με αυτοβιογραφικά στοιχεία από τα προσωπικά βιώματα της ίδιας της νεαρής σκηνοθέτιδας.

Το μυθιστόρημα «Οι ακρωτηριασμένοι» του Χέρμανν Ούνγκαρ (1893-1929) κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ροές, σε μετάφραση Βασίλη Πατέρα και με επίμετρο της Πελαγίας Τσινάρη.

Ο υπάλληλος τραπέζης Φραντς Πόλτσερ, παγιδευμένος σε έναν ψυχρό εργασιακό κόσμο, έχει παραδοθεί στη μοιρολατρία και, ουσιαστικά, φυτοζωεί σε μια αέναα επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα. Το μόνο που τον συγκροτεί και τον συγκρατεί στη ζωή είναι η ακούραστη επιδίωξη της τάξης και της ασφάλειας –με τη μορφή της προστασίας από ένα εχθρικό και απρόβλεπτο, όπως το αντιλαμβάνεται, περιβάλλον. Ο κόσμος είναι ο πιο άσπονδος εχθρός του, κι εκείνο που του επιτρέπει να αντέχει τον αβάσταχτο βίο του είναι η προβλεψιμότητα της κάθε ημέρας.

Ο φόβος απέναντι σε κάθε αλλαγή τον ρίχνει στην αγκαλιά της σπιτονοικοκυράς του, της Κλάρας Πόργκες, μιας μαραμένης χήρας, η οποία ξέρει να εκμεταλλεύεται τις φοβίες του και τον εξουσιάζει πλήρως, μέχρι του σημείου της σεξουαλικής κακοποίησης.

Στο επίκεντρο του έργου του Ούνγκαρ βρίσκουμε συχνά χαρακτήρες όπως ο Φραντς Πόλτσερ των «Ακρωτηριασμένων», οι οποίοι είναι ανίκανοι να δράσουν και οδηγούνται στην πλήρη αυτοταπείνωση. Ο πρώιμος θάνατος του συγγραφέα –πέθανε μόλις 36 ετών από οξεία σκωληκοειδίτιδα- έδωσε αφορμή για την υπόθεση ότι ο Ούνγκαρ βρισκόταν κοντά στους ήρωές του.

«Εκείνη έκαμψε την αντίστασή του και άνοιξε την πόρτα. Ο Πόλτσερ είδε στο σκοτάδι ότι τα μαλλιά της ήταν λυτά.

Ήταν κι εκείνη με τη νυχτικιά της.

Τον πήρε από το χέρι.

“Έλα Πόλτσερ!” είπε. Η φωνή της ήταν βραχνή. “Έλα!”

Εκείνος δεν κουνήθηκε απ’ τη θέση του.

Τον τράβηξε στο σκοτεινό δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα. Τον οδήγησε στο κρεβάτι. “Μα εσύ τρέμεις” του είπε.

Το κρεβάτι ήταν ζεστό. Τον σκέπασε με το πάπλωμα. Το κρεβάτι ανάδινε μια μυρωδιά μαλλιών.

Η κυρία Πόργκες έγειρε δίπλα του.

“Δεν θα με διώξετε από το δωμάτιο, κυρία Πόργκες;” είπε.

Εκείνη γέλασε και τρίφτηκε πάνω του. Ο Πόλτσερ κατάλαβε ότι περίμενε κάτι απ’ αυτόν και κόλλησε πάνω της. Η κυρία Πόργκες τον αγκάλιασε και γέλασε δυνατά. Ο Πόλτσερ αναλογίστηκε τις συνέπειες της έξωσης και έβαλε τα δυνατά του. Από στιγμή σε στιγμή γινόταν ολοένα πιο νευρικός και ανυπόμονος. Ένιωσε τον ιδρώτα να σχηματίζει σταγόνες στο μέτωπό του. Τώρα η κυρία Πόργκες ήταν ξαπλωμένη δίπλα του και δεν κουνιόταν.

“Μα πώς ιδρώνεις έτσι, τρεμουλιάρη!” είπε γελώντας. “Πώς ιδρώνεις!”

O Πόλτσερ ντράπηκε για τον ιδρώτα του εκείνη τη στιγμή, αν και ήξερε πως δεν ήταν ντροπή να ιδρώνεις αλλά κάτι φυσιολογικό.

“Είμαι κουρασμένη” είπε η κυρία Πόργκες. Χασμουρήθηκε και τεντώθηκε. Έπειτα γύρισε προς τη μεριά του τοίχου. “Γι’ αυτό με ξύπνησες;” “Ίσως αύριο τα καταφέρεις καλύτερα” του είπε γελώντας».

Μια λαίλαπα από γεγονότα πυροδοτείται -ένα κουβάρι από αδιέξοδα, θρησκευτικό φανατισμό, φιλαργυρία και βίαιη σεξουαλικότητα- που απειλεί να αφανίσει στο πέρασμά της όχι μόνο την τάξη αλλά και όλα τα πρόσωπα του μυθιστορήματος.

Ο μεγάλος Αυστριακός συγγραφέας Στέφαν Τσβάιχ, αναφερόμενος στο μυθιστόρημα «Οι ακρωτηριασμένοι», έγραψε ότι «έχει μια τόσο δαιμονική δύναμη, ώστε νιώθεις να διαπερνούν τα νεύρα σου ρίγη αδυναμίας σχεδόν μεθυστικά – […] δεν μπορείς παρά να το λατρέψεις με τρόμο, δεν μπορείς παρά να συνεχίσεις να το διαβάζεις με φρίκη…».

Με καθυστέρηση πολλών μηνών λόγω της πανδημίας, δέντρα με πουά της Γιαγιόι Κουσάμα και «κολοκύθες» της που χορεύουν υποδέχονται τους Νεοϋορκέζους στον Βοτανικό Κήπο της Νέας Υόρκης.

Η έκθεση «Kusama: Cosmic Garden» θα διαρκέσει έως τις 31 Οκτωβρίου και η επιμελήτριά της, Mika Yoshitake, δηλώνει ότι «υπάρχει μια έντονα ενστικτώδης σχέση με τη φύση, που βλέπει κανείς στα έργα της».

Η πανδημία υποχρέωσε τους υπεύθυνους του Βοτανικού να περιορίσουν τα προγραμματισμένα για τους εσωτερικούς χώρους σχέδια της έκθεσης.

Μόνο ο χώρος της βιβλιοθήκης, στον πρώτο όροφο, χρησιμοποιείται, όπου παρουσιάζεται μικρή συλλογή έργων ζωγραφικής και γλυπτών. Αλλά υπάρχουν πολλά να δει ο επισκέπτης στους εξωτερικούς χώρους.

Στις 17 Απριλίου 2011, έκανε την εμφάνισή του στο ΗΒΟ ο πιλότος του «Game of Thrones», ενός πρωτόγνωρου φαινόμενου που έμελλε να αλλάξει μια για πάντα τους κανόνες της τηλεόρασης αλλά και της θέασής της.

Η σειρά που καθήλωσε το κοινό όσο καμία άλλη μετράει αυτόν τον μήνα δέκα χρόνια παρουσίας στο τηλεοπτικό τοπίο και, όπως είναι λογικό, το ΗΒΟ το γιορτάζει με ένα μεγάλο αφιέρωμα.

Στο βίντεο που κυκλοφόρησε το ΗΒΟ για να προαναγγείλει το επετειακό αφιέρωμα που έχει τον τίτλο «The Iron Anniversary», ακούγεται η χαρακτηριστική ατάκα του Τίριον Λάνιστερ -«Τίποτα στον κόσμο δεν έχει τη δύναμη μιας καλής ιστορίας». Η σειρά ήταν, είναι, και θα παραμένει ένα μεγάλο κεφάλαιο στην τηλεοπτική ιστορία.

Μέχρι τα τέλη Απριλίου, λοιπόν, το «Iron Anniversary» θα τρέχει στο HBO Max για να τιμήσει το «Game of Thrones» αλλά και για να κρατήσει ενεργό το ενδιαφέρον του κοινού – την ώρα που το ΗΒΟ ετοιμάζει το prequel «House of the Dragon» αλλά και ένα spinoff της σειράς που θα έρθει μελλοντικά.

Νέες συνεντεύξεις από τους πρωταγωνιστές και τους συντελεστές, αφιερώματα στους χαρακτήρες και την εξέλιξή τους αλλά και πάνω από 150 βίντεο με πλάνα από τα παρασκήνια –με πολλά από αυτά να προβάλλονται για πρώτη φορά, περιλαμβάνονται στο αφιέρωμα της πλατφόρμας, η οποία κρύβει και πολλά δώρα για τους συνδρομητές της: από θεματικά αυγά Fabergé και δισκοπότηρα με τα οικόσημα των Οίκων του Γουέστερος, μέχρι και έξι «σπέσιαλ διαδρομές» για περιορισμένο κοινό που θα έχει τη δυνατότητα να «ζήσει τη σειρά με έναν νέο τρόπο» μέσω ενός ειδικού kit θέασης.

«H Φιλιώ Μπαλτατζή, μία ηλικιωμένη Ελληνοαμερικανίδα, σπεύδει στη Μυτιλήνη με την εγγονή της για να συμπαρασταθεί στους Σύριους πρόσφυγες. Κανείς δεν ξέρει την καταγωγή της, κανείς δεν ξέρει ότι η Σμυρνιά γιαγιά της βρέθηκε κάποτε στο ίδιο νησί κατατρεγμένη και προσφυγοπούλα.

Το τεφτεράκι με τις συνταγές της συνονόματης γιαγιάς ξετυλίγει την πολυτάραχη ιστορία της κοσμοπολίτικης οικογένειας Μπαλτατζή, όπως διαμορφώνεται από τις τραγικές διεθνείς εξελίξεις που καθόρισαν τη μοίρα ολόκληρων λαών. Διαφορετικές γενιές γυναικών της ίδιας οικογένειας ενώνονται στον χώρο και τον χρόνο, μέσα από τα νήματα της ιστορίας. Παρόν και παρελθόν γίνονται ένα».

Αυτή είναι η υπόθεση του «Σμύρνη μου Αγαπημένη», της ταινίας που έρχεται να συνεχίσει την μετά την «Ευτυχία» φιλοδοξία της εταιρίας παραγωγής και διανομής Tanweer για εμπορικό σινεμά με πρόσημο υψηλής παραγωγής. Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση που παίχτηκε με τεράστια επιτυχία για τρεις ολόκληρες σεζόν στην Αθήνα, σε σενάριο της ίδιας της Μιμής Ντενίση και του Μάρτιν Σέρμαν, ενώ τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει ο Γρηγόρης Καραντινάκης.

Σύμφωνα με τους δημιουργούς της, «αποστολή της ταινίας δεν είναι να αναμοχλεύσει πάθη του παρελθόντος, αλλά να μιλήσει για ένα τεράστιο διεθνές πρόβλημα, το μεγαλύτερο ίσως σήμερα... Το προσφυγικό. Να θυμίσει πως ιστορίες σαν αυτή της σημερινής Συρίας, έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν και μάλιστα στους Έλληνες, που ίσως γι' αυτό αγκαλιάζουν μ' αγάπη και γενναιοδωρία τους σημερινούς πρόσφυγες».

Η ταινία φιλοδοξεί να αναπαραστήσει, σύμφωνα με τους δημιουργούς της «με πειστικότητα την ατμόσφαιρα της εποχής μέσα από άρτια σκηνικά και κοστούμια. Όλοι οι χώροι θα διαμορφωθούν κατάλληλα ώστε να ταιριάζουν απόλυτα με το ύφος της εποχής. Για να αποδοθεί σωστά η σπαρακτική καταστροφή της Σμύρνης, η παραγωγή θα επιστρατεύσει σύγχρονα ψηφιακά εφέ, όπου χρειάζεται. Τα γυρίσματα της ταινίας θα πραγματοποιηθούν σε: Μυτιλήνη, Δυτική Λέσβο, Αθήνα, Πειραιά, Φάληρο και Χίο».

Στην ταινία συμμετέχει διεθνές καστ (ανάμεσά στους διεθνείς σταρ η Βανέσα Ρεντγκρέιβ και ο Ρούπερτ Γκρέιβς): Μιμή Ντενίση, Λεωνίδας Κακούρης, Burak Hakki, Κρατερός Κατσούλης, Ταμίλλα Κουλίεβα, Κατερίνα Γερονικολού, Χρήστος Στέργιογλου, Ντίνα Μιχαηλίδου, Νέδη Αντωνιάδου, Αναστασία Παντούση, Daphne Alexander, Κώστας Κορτίδης, Έφη Γούση, Γιάννης Εγγλέζος, Daniel Crossley, Duncan Skinner, Nathan Thomas, Fotina Papatheodorou και ο Γιάννης Βογιατζής.

Ή τότε έκαναν λάθος ή τώρα. Να αποφάσισαν σωστά και στις 2 περιπτώσεις, συγγνώμη για την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, αλλά σκοντάφτει στη λογική. 

Όπως εξηγεί ο Γιώργος Γεραπετρίτης η αλλαγή στρατηγικής δεν οφείλεται μόνο στο γεγονος της κόπωσης του πληθυσμού, που δεν επιτρέπει πλέον την τήρηση των μέτρων. Οφείλεται και στην ανάγκη να σχεδιαστεί μια άλλου είδους προσέγγιση, πιο ρεαλιστική, που θα επιτρέπει με τη βοήθεια και του καλού καιρού, να ξεκινήσουν δραστηριότητες σε εξωτερικούς χώρους, που θα αποτρέπουν και τους μεγάλους συγχρωτισμούς και την κατ οίκον μετάδοση του ιού.

Το νέο σχέδιο μπορεί τώρα να υλοποιηθεί αφού και ο εμβολιασμός προχωράει ικανοποιητικά και τα self test θα είναι σύντομα διαθέσιμα στα φαρμακεία και η ελπίδα του Γιώργου Γεραπετρίτη είναι ότι από τον Μάιο η ζωή μας θα είναι τελείως διαφορετική. 

Ο υπουργός Επικρατείας δεν κρύβει την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι τα μέτρα για την πανδημία προκάλεσαν πολιτική αντιπαράθεση, που υπονόμευσαν την εμπιστοσύνη του κόσμου στην πολιτική αντιμετώπισης της πανδημίας, επισημαίνοντας το πρόβλημα που δημιούργησαν οι διαδηλώσεις και οι συγκεντρώσεις, ενώ δεν κρύβει και τον προβληματισμό του για την φλυαρία και τις διαφωνίες των ειδικών. Σε κάθε περίπτωση σημειώνει, η δουλεια που έκανε η επιτροπή ήταν πολύ σημαντική και μας επέτρεψε να αποφύγουμε τα χειρότερα. 

Το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (The Metropolitan Museum of Art‎) της Νέας Υόρκης έχει σήμερα την τιμητική του, αφού η Google του αφιερώνει το σημερινό της doodle, με αφορμή τη συμπλήρωση 151 χρόνων από την ίδρυσή του.

Το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης ιδρύθηκε το 1870 από μια ομάδα Αμερικανών πολιτών -επιχειρηματίες και χρηματοδότες, καθώς και κορυφαίους καλλιτέχνες και στοχαστές της εποχής- που ήθελαν να δημιουργήσουν ένα Μουσείο για να φέρουν την Τέχνη και την Παιδεία στον αμερικανικό λαό.

Από εκείνη την ημέρα το 1870, το Μουσείο αναγνωρίστηκε επίσημα και, αμέσως μετά, απέκτησε το πρώτο του έργο τέχνης που ήταν μια ρωμαϊκή σαρκοφάγος.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο Μουσείο τέχνης της Νέας Υόρκης, με μια μόνιμη συλλογή που αριθμεί πάνω από 1,5 εκατομμύριο αντικείμενα, τα οποία εκτείνονται σε περισσότερα από 5.000 χρόνια Ιστορίας και προέρχονται από σχεδόν κάθε γωνία του πλανήτη.

Μερικά από τα έργα του Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης απεικονίζονται στο Google Doodle, συμπεριλαμβανομένου ενός βυζαντινού ψηφιδωτού δαπέδου από το 500-550 μ.Χ., της πανοπλίας του Γερμανού αυτοκράτορα Φερδινάνδου Α' από τον 16ο αιώνα, μιας περίπλοκης παραδοσιακής φορεσιάς των Λακότα και της ζωγραφιάς με τίτλο «Αυτοπροσωπογραφία» του Σάμουελ Τζόζεφ Μπράουν Τζούνιορ από τη δεκαετία του 1940.

Το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, γνωστό και αναφερόμενο συνήθως ως The Met, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα Μουσεία τέχνης στον κόσμο. Ιδρύθηκε το 1872 και βρίσκεται στην 5η Λεωφόρο στο Μανχάταν.

Οι συλλογές του περιέχουν περισσότερα από δύο εκατομμύρια έργα τέχνης και περιλαμβάνουν ξεχωριστούς τομείς Ελληνορωμαϊκής, Μεσαιωνικής, Ισλαμικής, Ασιατικής και σύγχρονης τέχνης, καθώς και φωτογραφιών, ενδυμάτων, όπλων και πανοπλιών και μουσικών οργάνων.