AthensIn

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2018

«Κάρμεν» του Ζορζ Μπιζέ από την ΕΛΣ, στο Ηρώδειο

Στο πλαίσιο του κύκλου «Γαλλική όπερα», η δημοφιλέστερη όπερα του γαλλικού ρεπερτορίου, η «Κάρμεν» του Ζορζ Μπιζέ, παρουσιάζεται από την Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ), σε σκηνοθεσία του Στίβεν Λάνγκριτζ και μουσική διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού, στο Ηρώδειο (πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου - Ακρόπολη), στις 27, 28, 29 και 31 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ.

Σύμβολο του έρωτα και της ελευθερίας, η «Κάρμεν», έγινε μια σύγχρονη, αιχμηρή και επίκαιρη παράσταση που τοποθετείται στην Ευρώπη των κλειστών συνόρων και της φτώχειας και πρωτοπαρουσιάστηκε στο Ηρώδειο, το 2016, με μεγάλη επιτυχία. Με συμμάχους τον Γιώργο

Σουγλίδη στα εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, τον Τζουζέπε Ντι Ιόριο στους απόκοσμους φωτισμούς και τον Τόμας Μπέργκμαν στις ατμοσφαιρικές προβολές, ο διακεκριμένος Βρετανός σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της Όπερας του Γκέτεμποργκ, Στίβεν Λάνγκριτζ, δημιουργεί ένα σύγχρονο, αλλά, ταυτόχρονα, διαχρονικό περιβάλλον για την ιστορία της Κάρμεν - «μια ιστορία για τα όρια και τη φτώχεια, την ελευθερία και τη σκλαβιά. Μια ιστορία για το σήμερα», όπως σημειώνει ο ίδιος.

Από τις πιο εμβληματικές όπερες, η «Κάρμεν» εξακολουθεί να προκαλεί σήμερα, όπως και όταν πρωτοπαρουσιάστηκε, πριν από 143 χρόνια. Μια αντισυμβατική υπόθεση, την οποία εξέφρασε, μέσα από την - τότε εξίσου αντισυμβατική, σήμερα δημοφιλέστατη - μουσική του, ο Ζορζ Μπιζέ. Η Κάρμεν υπερασπίζεται την ελευθερία της και το δικαίωμα να επιλέγει η ίδια ερωτικούς συντρόφους, και όχι να την επιλέγουν αυτοί. Αποτελεί απειλή για κοινωνίες ανδροκρατούμενες και πατριαρχικές. Οι επιλογές της απειλούν τα θεμέλιά τους. Μόνη λύση, η εξόντωσή της. Την αναλαμβάνει ο ερωτευμένος και «προδομένος» Δον Χοσέ.

Ταυτότητα παράστασης

Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός, σκηνοθεσία: Στίβεν Λάνγκριτζ, σκηνικά - κοστούμια: Γιώργος Σουγλίδης, βίντεο: Silbersalz Film GmbH - Τόμας Μπέργκμαν, φωτισμοί: Τζουζέπε ντι Ιόριο, κινησιολογία: Νταν Ο'Νιλ - Φώτης Νικολάου, διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος, διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Κωνσταντίνα Πιτσιάκου.

Διανομή: Κάρμεν: Ανίτα Ρατσβελισβίλι (27, 29, 31/7) - Κέιτ Όλντριτς (28/7), Δον Χοσέ: Πάβελ Τσέρνοχ (27, 29, 31/7) - Δημήτρης Πακσόγλου (28/7), Εσκαμίγιο: Διονύσης Σούρμπης (27, 29, 31/7) - Δημήτρης Τηλιακός (28/7), Μικαέλα: Μαρία Μητσοπούλου (27, 29, 31/7) - Μυρσίνη Μαργαρίτη (28/7), Θουνίγα: Τάσος Αποστόλου (27, 29, 31/7) - Πέτρος

Μαγουλάς (28/7), Μοράλες: Γιάννης Σελητσανιώτης (27, 28, 31/7) - Νίκος Κοτενίδης (29/7), Φρασκίτα: Χρύσα Μαλιαμάνη (27, 29, 31/7) - Δανάη Κοντόρα (28/7), Μερθέδες: Άρτεμις Μπόγρη (27, 29, 31/7) - Χρυσάνθη Σπιτάδη (28/7), Ντανκάιρε: Χάρης Ανδριανός (27, 29, 31/7) - Νίκος Κοτενίδης (28/7), Ρεμεντάδο: Νίκος Στεφάνου (27, 29, 31/7) - Χρήστος Κεχρής (28/7). Συμμετέχουν η Ορχήστρα, η Χορωδία, μονωδοί, το Μπαλέτο και η Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της αποστολής.

Πληροφορίες

Ωδείο Ηρώδου Αττικού: πεζόδρομος Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Ακρόπολη - Αθήνα, τηλ.: 210 3241807. Η παράσταση παρουσιάζεται στα γαλλικά, με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.

Τιμές εισιτηρίων: 15 έως 100 ευρώ. Πώληση εισιτηρίων: κεντρικά εκδοτήρια Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου: Πανεπιστημίου 39 - εντός στοάς Πεσμαζόγλου, καταστήματα: Seven Spots, Reload, Media Markt, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, πολυχώρος Yoleni’s, Viva Kiosk στο Σύνταγμα, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, τηλεφωνικά: 210 3272000, ομαδικές κρατήσεις: 210 3222720, κρατήσεις ΑΜΕΑ: 211 7800056 (ώρες λειτουργίας: 9:00 - 17:00), ηλεκτρονικά: greekfestival.gr και viva.gr.

Τρίτη 24 Ιουλίου 2018

Έφυγε από τη ζωή ο Μάνος Ελευθερίου

Ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος Μάνος Ελευθερίου πέθανε το πρωί της Κυριακής, σε ηλικία 80 ετών. Πρόσφατα, είχε αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα υγείας, το οποίο ξεπέρασε, αλλά τα ξημερώματα απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς. Τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.

Η πολιτική κηδεία του θα γίνει την Τρίτη 24 Ιουλίου, στις 12 το μεσημέρι, στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, ενώ στη συνέχεια, η σορός του θα μεταφερθεί στη Βουλγαρία για να αποτεφρωθεί, όπως ο ίδιος επιθυμούσε.

«Ο Μάνος Ελευθερίου ανήκει εδώ και πολλά χρόνια στην χορεία των μεγάλων πνευματικών μας ανθρώπων, για τους οποίους ο θάνατος είναι το πέρασμα στην αιωνιότητα που δικαιωματικώς τους αναλογεί», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.

Ο Μάνος Ελευθερίου αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στον πολιτισμό με μια μακρά καριέρα δεκαετιών. Ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια είναι μέρος, μόνο, των έργων του. Παράλληλα, είχε εργαστεί ως αρθρογράφος, επιμελητής εκδόσεων, εικονογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.

Άνθρωπος δωρικός, που ζούσε με απλότητα αλλά ήταν τόσο σπουδαία τα γραπτά του, οι στίχοι, τα μυθιστορήματά του. Δεν υπάρχει Έλληνας που να μην έχει τραγουδήσει τα τραγούδια του, να μην έχει κλάψει αλλά και να μην έχει αισθανθεί περισσότερο υπέροχος άνθρωπος, αγωνιστής και ταυτόχρονα τόσο ταπεινός.

Έχοντας πλήρη γνώση του ποιος είναι και χωρίς υπερφίαλους χαρακτηρισμούς για τον εαυτό του, που έχουν πολλοί άλλοι -χωρίς τις αρετές και τα ταλέντα του, είχε πει όταν τον ρώτησαν αν θα έγραφε για τη ζωή του: «Οι ζωές των ανθρώπων που ασχολούνται με τα γράμματα και τις τέχνες έχουν ενδιαφέρον όταν είσαι σπουδαίος. Να διαβάσει κανείς τη ζωή του Μαρσέλ Προυστ ή του Μπαλζάκ, το καταλαβαίνω. Τη ζωή τη δική μου θα διαβάσει; Τρελός είναι;»

Για τον θάνατο είχε πει: «Εμένα, ο θάνατος δεν με ενδιαφέρει, εκεί ο πέλεκυς είναι μια και καλή, μια κι έξω, σε κόβει και τελειώνεις. Εκείνο που φοβάται κανείς είναι ο πόνος, τα μαρτύρια, τα βασανιστήρια».

«Τα λόγια του παλιό κρασί…» που πάντα απολαμβάναμε και για χρόνια θα μας συντροφεύουν, μέσα από την τεράστια παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του. Σε συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει, μιλώντας μας για το ποια είναι η πιο ειρηνική επαναστατική πράξη, είχε αναφέρει: «Να κάνει ο καθένας τίμια το έργο του με όσες δυνάμεις έχει. Ας αλλάξει ο καθένας τη ζωή του και θ’ αλλάξει ο κόσμος».

Ενώ στην ερώτηση: «Πότε ένας άνθρωπος παύει να εξελίσσεται;», είχε απαντήσει: «Ποτέ! Η εξέλιξη σταματά μόνο με τον θάνατο. Ακόμα και η αρρώστια είναι μια μορφή “εξέλιξης” στην ανθρώπινη περιπέτεια. Η πνευματική όμως εξέλιξη παύει από τη στιγμή που κεραυνοβοληθεί ο άνθρωπος από μια ειδική αρρώστια. Και δεν κατάλαβα ποτέ αυτή τη φρικιαστική εκδίκηση».

Από την Ερμούπολη στην Αθήνα

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ερμούπολη της Σύρου. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός. Σε ηλικία 14 ετών ήρθε με την οικογένειά του από την Σύρο στην Αθήνα και τα πρώτα επτά χρόνια κατοίκησαν στο Χαλάνδρι. Το 1960 μετακόμισαν οικογενειακώς στο Νέο Ψυχικό. Το 1955 γνωρίστηκε με τον Άγγελο Τερζάκη, ο οποίος τον ώθησε να παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως ακροατής. Το 1956 γράφτηκε στο τμήμα θεάτρου της Σχολής Σταυράκου με Καθηγητές τους Χρήστο Βαχλιώτη, Γιώργο Θεοδοσιάδη και Γρηγόρη Γρηγορίου. Το 1960, στα Ιωάννινα, όπου βρέθηκε για να εκτελέσει τη στρατιωτική του θητεία, αρχίζει να γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα.

Το 1962, σε ηλικία μόλις 24 ετών, δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Συνοικισμός», με δικά του χρήματα, αλλά δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Την ίδια εποχή, στα Ιωάννινα έγραψε τους πρώτους του στίχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και «Το τρένο φεύγει στις 8» που αργότερα μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης. Τον Οκτώβριο του 1963 ξεκίνησε να εργάζεται στο «Reader's Digest», όπου και παρέμεινε για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια.

Στο μεταξύ, κυκλοφόρησαν τα δύο πρώτα του βιβλία με διηγήματα, «Το διευθυντήριο» (1964) και «Η σφαγή» (1965), για τα οποία γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές. Το 1964, έκανε την εμφάνισή του στην ελληνική δισκογραφία. Συνεργάστηκε με τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή καθώς και με τον Μίκη Θεοδωράκη (1967), με τον οποίο η συνεργασία διακόπηκε λόγω της δικτατορίας. Τα συγκεκριμένα τραγούδια πρωτοκυκλοφόρησαν το 1970, στο Παρίσι.

Συνεργάστηκε με τον Δήμο Μούτση («Άγιος Φεβρουάριος», 1971) και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον δίσκο «Θητεία», του οποίου η ηχογράφηση άρχισε τον Νοέμβριο του 1973, διακόπηκε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τελικά κυκλοφόρησε το 1974 με την Μεταπολίτευση. Κατά καιρούς είχε συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες, όπως με τον συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή και τον τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα καθώς και με τον Θανάση Γκαϊφύλλια στην «Ατέλειωτη Εκδρομή» (1975), τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Αντώνη Βαρδή και πολλούς άλλους. Παράλληλα, έγραφε και εικονογραφούσε παραμύθια για παιδιά και είχε την επιμέλεια στην έκδοση λευκωμάτων με θέμα την Σύρο.

Την δεκαετία του ’90 αρθρογραφούσε και συγχρόνως έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές στον Αθήνα 9,84 και στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Το 1994, εξέδωσε την πρώτη του νουβέλα με τίτλο «Το άγγιγμα του χρόνου». Το 2004, δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, «Ο Καιρός των Χρυσανθέμων», για το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2005. Το 2013, ο Μάνος Ελευθερίου βραβεύθηκε για την συνολική προσφορά του από την Ακαδημία Αθηνών.

Marvel: Η αδελφή του «Μαύρου Πάνθηρα» αποκτά δικό της βιβλίο κόμικ

Οι εκδόσεις Marvel θα κυκλοφορήσουν ένα κόμικ με τις περιπέτειες της αδελφής του υπερήρωα Μαύρου Πάνθηρα, η οποία έγινε διάσημη από την ταινία που ήταν αφιερωμένη στον αδελφό της, την πρώτη του είδους με διανομή σχεδόν αποκλειστικά μαύρη.

Η Σούρι, η μικρή αδελφή, είναι η ιδιοφυία της οικογένειας, ικανή να εφευρίσκει πολλά αντικείμενα και υψηλό τεχνολογικό εξοπλισμό, πολλά από τα οποία εξοπλίζουν τον αδελφό της Τ'Τσάλα, όταν αυτός φοράει τη στολή του Μαύρου Πάνθηρα.

Η ηθοποιός Λετίσια Ράιτ από τη Γουιάνα υποδύεται τη Σούρι, έναν χαρακτήρα με έντονη προσωπικότητα και πολύ χιούμορ, που προσέλκυσε το κοινό σε τέτοιο βαθμό που η Marvel αποφάσισε να της προσφέρει το δικό της κόμικ.

Το πρώτο κόμικ της «Shuri - The Black Panther's sister» (Σούρι - Η αδελφή του Μαύρου Πάνθηρα) θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο, όπως ανακοίνωσε εκπρόσωπος της Marvel.

Παρότι η Σούρι δεν είναι η πρώτη μαύρη ηρωίδα του σύμπαντος των «κόμικς», καθώς προηγήθηκε η Storm (Θύελλα) -ένα από τα μέλη των X-Men της Marvel, τα κόμικς του είδους που έχουν κεντρικό πρόσωπο μαύρη γυναίκα είναι πολύ σπάνια.

Η Marvel εμπιστεύτηκε στην Αφροαμερικανίδα συγγραφέα Νέντι Οκόραφορ («Who fears death» /Ποιος φοβάται τον θάνατο;) το σενάριο των περιπετειών της Σούρι.

Η ταινία «Black Panther» αποτέλεσε κατά γενική άποψη καμπή στην ιστορία της εκπροσώπησης των μαύρων στον αμερικανικό κινηματογράφο.

Με έσοδα 1,34 δισεκατομμύριο δολάρια από τα εισιτήρια, ο «Μαύρος Πάνθηρας» είναι στην ένατη θέση των ταινιών μεγάλου μήκους που κατέγραψαν τα μεγαλύτερα κέρδη στην ιστορία του κινηματογράφου.

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018

Ομαδική έκθεση «Όψεις της μνήμης» στην γκαλερί Citronne, στον Πόρο

Προσεγγίζοντας με διαφορετική οπτική και με ατομική ερμηνεία τον θεματικό άξονα της μνήμης, οι εικαστικοί Γιάννης Αδαμάκος, Τάσος Μαντζαβίνος, Άγγελος Παπαδημητρίου και Γιάννης Ψυχοπαίδης συνοικούν με τον Κώστα Πανιάρα, μέσα από την έκθεση «Όψεις της μνήμης», η οποία πραγματοποιείται στην γκαλερί Citronne, στον Πόρο (Παραλία).

Με αφετηρία τους κοινούς τόπους των πέντε καλλιτεχνών και αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, τις ειδοποιούς διαφορές τους, η έκθεση αυτή, η οποία αποτελεί το δεύτερο μέρος της θεματικής «Μνήμη», εγκαινιάζεται το Σάββατο 21 Ιουλίου, στις 8.30 το βράδυ, και θα διαρκέσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου, σε επιμέλεια της Δρ της Ιστορίας της Τέχνης, Τατιάνας Σπινάρη - Πολλάλη.

Ο Κώστας Πανιάρας, του οποίου η post mortem ατομική έκθεση «Αμφιθυμία της μνήμης» συνεχίζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου, καθορίζει τη θεματική. Εκφράζει την εικαστική διαχείριση του παρελθοντικού βάρους και τις συνεπαγόμενες συναισθηματικές αυξομειώσεις. Τα αποτυπώματα της Ιστορίας εκτίθενται ως κακοποιημένα αντίγραφα μουσειακών εκθεμάτων, τα οποία, υπό το κράτος της σημασίας τους, ο καλλιτέχνης πολλαπλασιάζει ή διχοτομεί. Επιπροσθέτως, στην γκαλερί Citronne, τα εκτιθέμενα έργα της ενότητας «Τοπία της μνήμης» ορμώνται και από βιωματικές αναμνήσεις.

Ο Γιάννης Αδαμάκος αναβιώνει μια «Οπτική μνήμη». Απεικονίζει τόπους και τοπία, από τα οποία αναδύεται μια σχεδόν ονειρική ατμόσφαιρα. Η αφήγηση αυτή είναι αφηρημένη, κινείται ελεύθερα και στηρίζεται σε αισθήσεις και αισθήματα που αναδύονται από το ιδιωτικό του παρελθόν. Τα έργα του δημιουργούν μια εντύπωση νοσταλγίας, αναπόλησης και ονείρου. Σχεδιάζουν έναν χώρο, ο οποίος, αν και απολύτως προσωπικός, είναι αναγνωρίσιμος, καθώς επικοινωνεί με τον θεατή μέσα από ένα ποιητικό περιβάλλον και κλίμα.

Ο Τάσος Μαντζαβίνος εστιάζει στη «Βιωματική μνήμη». Κινείται στον κλειστό συνειρμικό κόσμο ενός αρχέγονου φόβου, όπου η προσωπική μνήμη και η συλλογική μνήμη συγχέονται και ενοποιούνται. Στην καλλιτεχνική του δημιουργία, υπάρχουν και λειτουργούν πάντα τα ίδια σταθερά σύμβολα, μια σύνθεση από φανταστικά και φυσικά στοιχεία μέσα στο σκοτεινό περιβάλλον ενός ονείρου - εφιάλτη: οι δράκοι, τα κάστρα, η θάλασσα, η νύχτα, το πλοίο. Στα έργα που εκτίθενται στην γκαλερί, έχει προστεθεί ένα σταματημένο ρολόι, δηλαδή μια συμβολική απεικόνιση του ακινητοποιημένου χρόνου.

Ο Άγγελος Παπαδημητρίου προβάλλει μια «Εγκατεστημένη μνήμη». Η εικαστική του θεώρηση εγκλωβίζει τη μνήμη μέσα σε ένα οροθετημένο πλαίσιο, όπου τοποθετούνται, ελεύθερα και συνειρμικά, πρόσωπα, αντικείμενα και πράγματα της προσωπικής ιστορίας του καλλιτέχνη. Η εγκατάσταση «Ο κήπος» είναι ένα αφηγηματικό tableau, όπου συνυπάρχουν παρελθοντικά θεματικά και μορφικά στοιχεία, δηλαδή τα προσωπικά του βιώματα. Η σύνθεση αυτή περιλαμβάνει και ανατρέχει σε οπτικοακουστικά ερεθίσματα, ως αντιπροσωπευτικά μιας πολύπλευρης προσωπικότητας. Ο καλλιτέχνης καλεί τον θεατή όχι απλώς να κοιτάξει, αλλά και να συμμετάσχει στο έργο του, ψυχή τε και σώματι.

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης διαθέτει αφηγηματική «Κερματισμένη μνήμη». Τα έργα του διέπονται από τη μαζική τυραννία μιας θρυμματισμένης μνήμης, η οποία δεν κατορθώνει να συγκροτήσει ένα συναφές σύνολο, έναν πειστικό συλλογικό μύθο, μια συγκροτημένη ταυτότητα. Η εικαστική αυτή αφήγηση δεν είναι στατική. Αντιθέτως, ταξιδεύει και περιέρχεται τους ελληνικούς αιώνες και χώρους, μέσα από μορφές και σύμβολα της Ιστορίας. Το παρόν δεν μπορεί να λειτουργήσει παραγωγικά, καθώς δεν έχει ξεκαθαρίσει την σχέση του με το παρελθόν - γι’ αυτό, άλλωστε, εκφράζεται με τη φθορά, τον κατακερματισμό, την έλλειψη επικοινωνίας και την απουσία της αισθητικής.

Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους στην αφετηρία, στα υλικά, στα μέσα, στις τεχνικές, οι πέντε καλλιτέχνες της «μνήμης» αλληλοσυμπληρώνονται στην προσέγγισή τους. Η συλλογική έκθεση «Όψεις της μνήμης» συγκροτεί ένα συνθετικό αφήγημα, μια κοινή και, ταυτοχρόνως, ατομική περιήγηση. Άλλοτε με έμφαση στο προσωπικό βίωμα, άλλοτε με γνώμονα την Ιστορία, άλλοτε με αναφορές στο υποσυνείδητο, άλλοτε με μύθους και σύμβολα, οι πέντε καλλιτέχνες αντιμάχονται τη λήθη, διεισδύοντας στα άδυτα της μνήμης.

Πληροφορίες

Γκαλερί Citronne: Παραλία - Πόρος, τηλ.: 6979 989684.

«Ηλέκτρα» του Σοφοκλή στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, στις 20 και 21 Ιουλίου

Ένα από τα πιο ζοφερά επεισόδια του μύθου των Ατρειδών, η εκδίκηση για τον φόνο του Αγαμέμνονα που διέπραξαν η Κλυταιμνήστρα και ο Αίγισθος, ξετυλίγεται στην τραγωδία του Σοφοκλή, «Ηλέκτρα», η οποία παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (Επίδαυρος - Αργολίδα), στις 20 και 21 Ιουλίου, στις 9 το βράδυ.

Έργο της όψιμης περιόδου του Σοφοκλή, η «Ηλέκτρα» γράφτηκε, πιθανότατα, το 412 ή 411 π.Χ.. Κεντρική μορφή του δράματος είναι η Ηλέκτρα, η οποία διατηρεί ζωντανή την ανάμνηση του φόνου του πατέρα της, παρακαλώντας τους θεούς να βοηθήσουν στην τιμωρία των δολοφόνων του. Η επιστροφή του αδελφού της, του εξόριστου Ορέστη, αναπτερώνει τον πόθο της για εκδίκηση και δρομολογεί το έργο της τιμωρίας, που θα κορυφωθεί με την πράξη της μητροκτονίας.

Το δράμα του Σοφοκλή επικεντρώνεται στο πρόσωπο της Ηλέκτρας και όχι στα ηθικά ζητήματα που επισύρει η πράξη της μητροκτονίας. Η εκδίκηση είναι συνειδητή επιλογή των ηρώων και όχι πράξη επιβεβλημένη από τους θεούς. Το ανθρώπινο πάθος κυριαρχεί, αφήνοντας τους ήρωες εκτεθειμένους, και απηχώντας το πνεύμα του ύστερου 5ου αιώνα, ο οποίος, υπό την επίδραση της σοφιστικής σκέψης, απομακρύνεται από τις βεβαιότητες και τις απλουστευτικές ερμηνείες.

«Γραμμένη στη σκιά του Πελοποννησιακού Πολέμου, η “Ηλέκτρα” του Σοφοκλή είναι ένα από τα πιο άγρια έργα του ποιητή» σημειώνει ο σκηνοθέτης της παράστασης. «Από την πρώτη κιόλας σκηνή της επιστροφής του - ορισμένου από θεό - μητροκτόνου Ορέστη, μέχρι και τις επινίκιες ιαχές του Χορού στην τελευταία, γίνεται ένας διαρκής διάλογος μεταξύ σκότους και φωτός. Μια μάχη των αντιθέσεων, με κεντρικό θέμα τη δίκη. Την προσβλημένη ισορροπία και την αποκατάστασή της. Μέσα από έναν κόσμο εμφύλιου σπαραγμού, ο ποιητής μάς προσκαλεί να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία ενός φυσικού νόμου - του νόμου της ανταπόδοσης.

Ο ίδιος ο ποιητής μάς τοποθετεί πίσω από ένα εξωηθικό πρίσμα. Δεν ενδιαφέρει αν με τον καλό ή με τον κακό τρόπο θα επανέλθει η χαμένη ισορροπία. Το θέμα είναι να επιστρέψει. Η βία διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις. Όταν γίνεται μια βίαιη προσβολή της δίκης, η απάντηση θα είναι επίσης βίαιη. Το ότι το μέτρο της εκδίκησης, εδώ, ξεπερνά τα συνήθη για μια “πολιτισμένη” κοινωνία (μητροκτονία), επίσης δεν ενδιαφέρει. Η Ηλέκτρα του Σοφοκλή κραυγάζει για ανταπόδοση, όχι για δικαιοσύνη».

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς, σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου, σκηνικά - κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού, φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα, μουσική: Δημήτρης Σκύλλας, χορογραφία: Χαρά Κότσαλη, βοηθός σκηνοθέτη Α΄: Μάριος Παναγιώτου, βοηθός σκηνοθέτη Β΄: Βασίλης Βηλαράς, βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Κωνσταντίνα Παπακωνσταντίνου. Ερμηνεύουν: Αλεξία Καλτσίκη (Ηλέκτρα), Μαρία Ναυπλιώτου (Κλυταιμνήστρα), Αλέξανδρος Μαυρόπουλος (Ορέστης), Χρήστος Λούλης (Αίγισθος), Ελένη Μολέσκη (Χρυσόθεμις), Μάριος Παναγιώτου (Πυλάδης), Νίκος Χατζόπουλος (Παιδαγωγός). Χορός: Ασημίνα Αναστασοπούλου, Σοφία Αντωνίου, Ιωάννα Δεμερτζίδου, Νάντια Κατσούρα, Ελένη Κουτσιούμπα, Κλεοπάτρα Μάρκου, Μαρία Μηνά, Ιωάννα Μιχαλά, Τζωρτζίνα Παλαιοθεοδώρου, Νάνσυ Σιδέρη, Καλλιόπη Σίμου, Δανάη Τίκου.

Πληροφορίες

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου: Αρχαιολογικός Χώρος Ασκληπιείου, Επίδαυρος - Αργολίδα, τηλ.: 27530 22026, 27530 22096. Η παράσταση παρουσιάζεται με αγγλικούς υπέρτιτλους. Τιμές εισιτηρίων: 8 έως 45 ευρώ. Πώληση εισιτηρίων: κεντρικά εκδοτήρια Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου: Πανεπιστημίου 39 - εντός στοάς Πεσμαζόγλου, καταστήματα: Seven Spots, Reload, Media Markt, βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, πολυχώρος Yoleni’s, Viva Kiosk στο Σύνταγμα, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, τηλεφωνικά: 210 3272000, ομαδικές κρατήσεις: 210 3222720, κρατήσεις ΑΜΕΑ: 211 7800056 (ώρες λειτουργίας: 9:00 - 17:00), ηλεκτρονικά: greekfestival.gr και viva.gr.

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

«Ο 20ός μου αιώνας»

Η ουγγρική κωμωδία του 1989 αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Ίλντικο Ένιεντι. Με τους Ντορότα Σέγκντα, Όλγεγκ Γιανόφσκι, Πέτερ Ντόμπαϊ και Πάουλους Μάνκερ, δυο δίδυμα κορίτσια ζουν στη Βουδαπέστη του 1880, πουλώντας σπίρτα στους περαστικούς. Η απαγωγή τους από αγνώστους έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώσουν χωριστά. Η χαραυγή του 20ού αιώνα βρίσκει τη μία να είναι ψευτοαριστοκράτισσα τυχοδιώκτρια και την άλλη αναρχική βομβίστρια. Περνώντας αμέτρητες περιπέτειες, οι δυο τους θα συνδεθούν ξανά, μέσω ενός μυστηριώδους γοητευτικού ταξιδιώτη, την ώρα που ανακαλύψεις, νέες θεωρίες, ιδέες και κινήματα σαρώνουν την ανθρωπότητα.

«Ο ταχυδρόμος» σε επανέκδοση

Σε επανέκδοση προβάλλεται η βιογραφική αισθηματική κομεντί του 1994, σε σκηνοθεσία του Μάικλ Ράντφορντ, η οποία ήταν υποψήφια για πέντε Όσκαρ. Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα «Αρντιέντε πατσέντσια» του Αντόνιο Σκάρμετα και μας μεταφέρει σε ένα ψαροχώρι της μεταπολεμικής Ιταλίας, όπου ο νεαρός ταχυδρόμος Μάριο Ρουόπολο γνωρίζει τον Χιλιανό ποιητή Πάμπλο Νερούδα, και αρχίζουν να περνούν ατέλειωτες ώρες μαζί, συζητώντας για τα νοήματα των λέξεων, την πολιτική, το γράψιμο, τις γυναίκες και τον έρωτα. Παίζουν οι Φιλίπ Νουαρέ, Μαρία Γκράτσια Κουτσινότα, Μάσιμο Τροΐζι, Λίντα Μορέτι και Ρενάτο Σκάρπα.