AthensIn: ελλάδα πολιτισμός

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ελλάδα πολιτισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 3 Ιουνίου 2018

Αφιέρωμα στην κορυφαία δραματουργό Λούλα Αναγνωστάκη

Αναδρομική έκθεση - εγκατάσταση, στην Πειραιώς 260

Τιμώντας την κορυφαία ελληνίδα δραματουργό Λούλα Αναγνωστάκη, η οποία έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Οκτώβριο, το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου πραγματοποιεί ένα φιλόδοξο αφιέρωμα στο έργο της και μας τη συστήνει εκ νέου, στην Πειραιώς 260, από τις 3 Ιουνίου έως τις 19 Ιουλίου, από τις 8 έως τις 12 το βράδυ, με ελεύθερη είσοδο.

«Δωμάτια μνήμης. Περιπλάνηση στον κόσμο της Λούλας Αναγνωστάκη» είναι ο τίτλος της ατμοσφαιρικής έκθεσης - εγκατάστασης που αποτυπώνει τη σχέση της ζωής και του έργου της κορυφαίας δραματουργού, καθώς και την παραστασιακή διαδρομή της στο ελληνικό μεταπολεμικό θέατρο.

Σε μια εποχή που το πολιτικό ταυτίζεται με το εξωστρεφές, το αφιέρωμα σε μια γυναίκα δραματουργό που προσεγγίζει το πολιτικό από μια εσωτερική, χαμηλόφωνη, υπαρξιακή σκοπιά έχει ιδιαίτερη σημασία. Θέατρο της μνήμης, θέατρο της υπόγειας εγγραφής του ιστορικού στο προσωπικό, θέατρο που διερευνά σε βάθος την ανάγκη της διαφοράς, της ατομικότητας, της αντίστασης σε μια συλλογική μοίρα, το θέατρο της Αναγνωστάκη έγινε σημείο αναφοράς της σύγχρονης ελληνικής ταυτότητας συνομιλώντας, ωστόσο, επί ίσοις όροις με την ευρωπαϊκή σκηνή, χάρη στην ιδιαίτερη προσωπική γλώσσα του. Γι’ αυτό είναι μοναδικό και μας αγγίζει πάντα με τον τρόπο που ξεκλειδώνει ακόμη πτυχές της πραγματικότητάς μας.

Πώς μπορεί η χωρική σύλληψη να υπηρετήσει καλύτερα τη μετάδοση ενός συγγραφικού σχεδίου; Πώς μπορεί η περιήγηση σε μια έκθεση για έναν θεατρικό συγγραφέα να μετατραπεί σε βιωματικό γεγονός; Η πρόκληση είναι μεγάλη, καθώς υλικά του συγγραφέα είναι οι λέξεις, όχι οι εικόνες.

Η γραφή, όχι η όψη. Χρειάζεται, λοιπόν, ο επιμελητής να διεισδύσει σε έναν τρόπο σκέψης, σε έναν λαβύρινθο συνειρμών, αναφορών, αναμνήσεων, συσχετισμών, συναντήσεων, συγκυριών που συγκροτούν τη δεξαμενή έμπνευσης του συγγραφέα. Χρειάζεται να επινοήσει, με βάση τα ίδια τα έργα που καλύπτουν τη δική τους ιστορική διαδρομή, μια νέα υπερδραματουργία - εγχείρημα απολύτως υποκειμενικό, και γι’ αυτό ανοιχτό, μη οριστικό και εν δυνάμει διαρκώς μεταβαλλόμενο.

Βασισμένη σε αρχειακό υλικό που παρουσιάζεται σφαιρικά και συγκεντρωτικά για πρώτη φορά, η έκθεση καλεί τον επισκέπτη να χτίσει τη δική του προσωπική σχέση με τον κόσμο της Λούλας Αναγνωστάκη, παρασύροντάς τον σε μια νέα κάθε φορά ανάγνωση, με «οδηγό την ίδια».

Συντελεστές

Επιμέλεια έκθεσης και αφιερώματος: Δήμητρα Κονδυλάκη, αρχειακή έρευνα - δραματουργική συνεργασία: Γρηγόρης Ιωαννίδης - Μάνος Καρατζογιάννης, σκηνογραφική μελέτη: Λουκία Μάρθα - Αλέξανδρος Βαζάκας.

Πρόγραμμα αφιερώματος

3 Ιουνίου - 19 Ιουλίου (Χώρος Α)

Αναδρομική έκθεση - εγκατάσταση: «Δωμάτια μνήμης. Περιπλάνηση στον κόσμο της Λούλας Αναγνωστάκη».

10 - 12 Ιουνίου (Χώρος Β)

«Η πόλη», σκηνοθεσία Γιάννης Μόσχος.

11 Ιουνίου (Χώρος Α)

Συμπόσιο με τη συμμετοχή ανθρώπων του θεάτρου, θεωρητικών και συγγραφέων.

17 - 19 Ιουνίου (Χώρος Β & Ε)

«Eργοτάξιο Λούλα Αναγνωστάκη», σκηνοθεσία Ρούλα Πατεράκη.

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Πέθανε ο Χάρρυ Κλυνν

Ο δημοφιλής ηθοποιός Βασίλης Τριανταφυλλίδης, ευρύτερα γνωστός με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο Χάρρυ Κλυνν, πέθανε σε ηλικία 78 ετών, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του αγαπημένου του γιου, του σκηνοθέτη Νίκου Τριανταφυλλίδη.

Η κηδεία του αγαπημένου ηθοποιού, ο οποίος το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε αναπνευστικά προβλήματα και ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, θα τελεστεί την Πέμπτη στην γενέτειρά του, Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.

Γεννήθηκε στις 7 Μαΐου του 1940 από φτωχή οικογένεια Πόντιων προσφύγων, τον Νίκο και την Κυριακή Τρανταφυλλίδη. Εξαιτίας δυσμενών οικονομικών συνθηκών, ωθήθηκε στην εργασία από την ηλικία των 5 χρόνων. Παράλληλα φοιτούσε στο Δημοτικό Σχολείο και στο Γυμνάσιο Kαλαμαριάς και αργότερα στο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή του σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη άλλαξε τη ζωή του, καθώς, εκτός από το πρώτο βραβείο, «κέρδισε» την πρόταση του Οικονομίδη να τον ακολουθήσει στην Αθήνα.

Για τρία χρόνια ο Οικονομίδης υπήρξε δάσκαλος και οδηγός του. Παράλληλα με τις δραματικές του σπουδές στη σχολή του Π. Kατσέλη, εμφανίστηκε περιστασιακά σε κοσμικά κέντρα, όπως τα: «Kάστρο», «Bράχος», «Tροκαντερό», «Άλσος» και «Γκρην Παρκ». Στη συνέχεια άρχισε να δουλεύει σε διάφορες ταβέρνες, αναψυκτήρια και καμπαρέ, που ανθούσαν εκείνη την εποχή, για μια τριετία ως πρώτος νουμερίστας και παρουσιαστής προγράμματος. Μετά τη συμμετοχή του σε δύο ταινίες («Γάμος αλά Ελληνικά» και «Τα 201 Καναρίνια») στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τις πρώτες του θεατρικές εμφανίσεις στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου, άρχισε να γίνεται πιο γνωστός.

Το 1964 ταξίδεψε για μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ. Αυτή η περίοδος της ζωής του κράτησε δέκα χρόνια όπου δούλεψε στις HΠA και στον Καναδά, σε κέντρα της ελληνικής διασποράς, σε καφεθέατρα ως stand up comedian, ως ηθοποιός σε underground παραστάσεις και παράλληλα ως συγγραφέας σατιρικών κειμένων. Συνεργάστηκε, επίσης, για πολλά χρόνια με το περιοδικό «Playboy», την εφημερίδα «Daily Worker», το «Village» και το

«On the double». Στο Σικάγο παντρεύτηκε τη γυναίκα του, Χαρίκλεια και εκεί απέκτησε το πρώτο από τα 3 του παιδιά, τον Νίκο. Την περίοδο εκείνη του προτάθηκε να παίξει και στη γνωστή ταινία «Καμπαρέ», την οποία προσφορά τελικά δεν δέχτηκε. Αργότερα, στο Μόντρεαλ απέκτησε τον δεύτερο του γιο Αποστόλη, ενώ η κόρη του Κορίνα γεννήθηκε στην Αθήνα.

Γύρισε στην Ελλάδα το χειμώνα του 1974 και πρωτοεμφανίστηκε στις μπουάτ της Πλάκας, στον «Aιγόκερω» και μετά στο «Zυγό» και τη «Διαγώνιο». Ύστερα δούλεψε στα νυχτερινά κέντρα «Διογένης», «Δειλινά» και «Στορκ». Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός με την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για δέσιμο», που κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία «Columbia» το φθινόπωρο του 1978. Αυτός και οι υπόλοιποι δίσκοι του κρατάνε για χρόνια τις πρώτες θέσεις στα δισκογραφικά charts και οι ταινίες του σπάνε όλα τα ρεκόρ των εισιτηρίων. Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση του χάρισαν τον τίτλο του εμπορικότερου καλλιτέχνη της χιλιετίας σύμφωνα με την AGB και οι παραστάσεις του στα θέατρα «Ορφέας», «Άλσος», «Δελφινάριο» κ.ά. κατέρριψαν κάθε προηγούμενο εισπρακτικό ρεκόρ.

Το 1998 παρουσιάστηκε η πρώτη του ζωγραφική έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο». Από το 2006 έμενε μόνιμα στη γενέτειρά του Καλαμαριά, έγραφε βιβλία, έπαιζε θέατρο και ζωγράφιζε.

«Λύκειο Επιδαύρου» με πανεπιστημιακή πιστοποίηση

Με πανεπιστημιακή πιστοποίηση και με διεύρυνση των συμμετεχόντων για φέτος -εκτός από σπουδαστές δραματικών σχολών θα γίνουν δεκτοί και χορευτές- το διεθνές θερινό σχολείο «Λύκειο Επιδαύρου» του Φεστιβάλ Αθηνών θα εστιάσει στη σημασία του χορού, με την έννοια της θεατρικής παρέμβασης των πολιτών, ακολουθώντας τη γενική θεματική της διοργάνωσης «Πολιτεία και Πολίτης».

«Καταφέραμε να δημιουργήσουμε στην Επίδαυρο μια εμπειρία συνύπαρξης νέων καλλιτεχνών σε έναν ανοιχτό χώρο μοναδικής ενέργειας», σημείωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Η ακαδημαϊκή κατοχύρωση της διοργάνωσης θα αποτελέσει ένα σημαντικό κίνητρο για τους συμμετέχοντες, οι οποίοι από φέτος θα λαμβάνουν ένα πιστοποιητικό παρακολούθησης από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, όπως είπε ο πρύτανης του ιδρύματος, Αθανάσιος Κατσής. Το πιστοποιητικό θα συνοδεύεται από τη χορήγηση των ανάλογων ακαδημαϊκών μονάδων από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών μέσω του Ευρωπαϊκού Συστήματος Μονάδων Κατοχύρωσης Μαθημάτων (ECTS), που ωφελεί κυρίως σπουδαστές Πανεπιστημίων της Ευρώπης.

Φέτος, το «Λύκειο Επιδαύρου» επεκτείνεται σε δύο δεκαπενθήμερους κύκλους μαθημάτων, ο πρώτος από τους οποίους ξεκινά στις 2 Ιουλίου. Είκοσι καθηγητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ανάμεσά τους οι Λίλο Μπάουρ και Γεωργία Μαυραγάνη και οι Γάλλοι Sine Qua Non ART, θα διερευνήσουν την κίνηση και την υποκριτική μέσα από τους μύθους της Ηλέκτρας, του Αγαμέμνονα και του Ορέστη, τη σκηνική αναπαράσταση του φύλου στις «Εκκλησιάζουσες», τον χορό στον «Οιδίποδα Τύραννο» κ.ά. Διαλέξεις θα παραδώσουν, μεταξύ άλλων, η Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών στο King’s College του Λονδίνου Εντιθ Χολ και η αναπληρώτρια διευθύντρια στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Άννα Σταυρακοπούλου. Το κόστος λειτουργίας και διοργάνωσης του Λυκείου θα επωμιστεί και φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών, που θα διαμορφωθεί ανάλογα με τα δίδακτρα των συμμετεχόντων, καθώς δεν κατάφερε να ενταχθεί σε ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό πρόγραμμα όπως ήταν ο αρχικός σχεδιασμός.

Παράταση υποβολής αιτήσεων συμμετοχής έως 20 Μαΐου.

Δευτέρα 7 Μαΐου 2018

Επετειακό 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού Αθήνας

Με πολλές εκδηλώσεις και δράσεις σε διάφορους χώρους της Αθήνας, το Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού Αθήνας, «ψυχή» του οποίου παραμένει από την πρώτη στιγμή της γέννησής του η καλλιτεχνική διευθύντρια Φρόσω Τρούσα, γιορτάζει τα δέκα του χρόνια, από τις 5 έως τις 27 Μαΐου, με ελεύθερη είσοδο.

Πώς και πού χορεύει ο χορός σήμερα; Ποια είναι τα «σώματα» που διαγράφουν την κίνησή του και ποια τα κοινωνικά, πολιτιστικά και ιστορικά συμφραζόμενα, μέσα στα οποία τα σώματα αυτά αναδύονται; Είναι δυνατόν να αντιληφθούμε την κίνηση της ζωής μας σαν μια σειρά χορογραφικών αυτοσχεδιασμών; Σε αυτά τα ερωτήματα, τα οποία αναδεικνύουν τη θέση και τη σημασία του χορού στην πολύπλοκη συνδιαμόρφωση του «σύγχρονου», εστιάζει το φετινό Φεστιβάλ.

Διανύοντας τη δέκατη χρονιά της, η διοργάνωση επιβεβαιώνει την πίστη της στην ανοιχτή δυναμική του χορού, όπως αυτή εκφράζεται στη διαρκή αλληλεπίδρασή του με άλλες τέχνες και εκφράσεις. Συνεχίζει να δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για την ανάδειξη νεοφυών δημιουργικών κατευθύνσεων και τον ουσιαστικό πειραματισμό πάνω στη γλώσσα του χορού, από πρωτοεμφανιζόμενους, αλλά και ώριμους χορογράφους. Διευρύνει τη συμμετοχή των Ελλήνων δημιουργών στον παγκόσμιο διάλογο για τον χορό, με την ένταξή τους σε διεθνή δίκτυα και την πρόσκληση επαγγελματιών και ειδικών του χορού από όλο τον κόσμο. Ενισχύει την παρουσία του χορού στη δημόσια σφαίρα και προτείνει νέους τρόπους κατανόησης και απόλαυσης της κίνησης.

Το φετινό Φεστιβάλ εγκαινιάζει τον θεσμό των ανοιχτών διαλογικών συναντήσεων ανάμεσα σε δημιουργούς και κοινό. Οι χορογράφοι Alexandra Waierstall, Λίντα Καπετανέα, Ερμίρα Γκόρο και Πατρίσια Απέργη συνομιλούν με το κοινό και αποκαλύπτουν τη σύνθετη «πρώτη ύλη» του χορογραφικού τους έργου, με αφορμή ένα σώμα επιλεγμένων ταινιών και με άξονα τις επιρροές και τους προβληματισμούς που διαμορφώνουν την προσωπική τους δημιουργική διαδικασία.

Νέοι δημιουργοί έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν το έργο τους και την ιδιαίτερη κινητική τους γλώσσα, να δοκιμάσουν τις ιδέες τους και να αποκτήσουν πολύτιμη εμπειρία πεδίου σε επαφή με ένα ευρύ διεθνές κοινό, στην καθιερωμένη ενότητα του Φεστιβάλ, η οποία δίνει βήμα σε νέους και ανερχόμενους χορογράφους.

Σε μια πρωτότυπη συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων, το Φεστιβάλ ερευνά, με νέα site - specific έργα των Γιάννη Μανταφούνη και Στέλιου Τσάτσου, τα ρευστά όρια ανάμεσα στον χορό και την performance, τις αλληλεξαρτώμενες κινήσεις θεατών και καλλιτεχνών και την εξέλιξη των κινήσεων αυτών σε σχέση με το ίδιο το σώμα του Μουσείου - Οργανισμού στις πραγματικές και συμβολικές διαστάσεις του.

Στον πυρήνα της διοργάνωσης βρίσκονται εννέα παραστάσεις νέων έργων σύγχρονου χορού, πέντε από τα οποία παρουσιάζονται σε παγκόσμια πρεμιέρα. Τα έργα αυτά καλύπτουν ένα ευρύ εκφραστικό τόξο, με σημείο αιχμής τον τρόπο σκέψης και εργασίας γυναικών δημιουργών. Θα παρουσιαστούν έργα των Μαργαρίτας Τρίκκα, Alexandra Waierstall, Λίντας Καπετανέα - Rootless Root & Edivaldo Ernesto, Αναστασίας Βαλσαμάκη, Po - Cheng Tsai, Ερμίρα Γκόρο, Jesús Rubio Gamo και Πατρίσιας Απέργη. Πριν την έναρξη των παραστάσεων, η συνθήκη του σκηνικού χώρου τίθεται υπό αμφισβήτηση με μια λούπα χορευτικών συμβάντων, που εκτυλίσσεται στα όρια εσωτερικού και εξωτερικού, προγραμματισμένου και τυχαίου, υπομνηματισμού και διατάραξης.

Το Φεστιβάλ βγαίνει στον δρόμο, στο Θησείο, με όχημα το έργο «Project 1: Alien Express» των δύο νέων Σλοβένων δημιουργών Žigan Krajnčan και Gašper Kunšek, και επιχειρεί εντός του ανήσυχου αστικού πεδίου, όπου, στα χρόνια της κρίσης, εμφανίστηκαν καινοφανείς κοινοτικοί σχηματισμοί και αναδιαρθρώθηκαν τα μη κανονιστικά χαρακτηριστικά εξωστρέφειας της ελληνικής κουλτούρας.

Η παιδαγωγική της κίνησης αποτελεί καίρια φροντίδα του Φεστιβάλ και, με σκοπό να ενισχύσει τη γνώση επαγγελματιών και μη για τις εξελίξεις των χορευτικών τεχνικών, για τα στοιχεία που συνθέτουν τη γλώσσα του χορού, τα εννοιολογικά και παραστατικά ιδιώματά της, οργανώνει μια σειρά σεμιναρίων με τη μορφή workshops, υπό την καθοδήγηση των εισηγητών - συντονιστών Paul Blackman, Bush Hartshorn και I - Han Huang της ομάδας B. Dance από την Ταϊβάν.

Επιδιώκοντας να προσεγγίσει την προβληματική της «αναμετάδοσης» σε σχέση με τον χορό, και έτσι να ανοίξει τη συζήτηση για τη σημασία της παρουσίας, την οικονομία της εμπειρίας στα χρόνια του διαδικτύου και την πολιτική της προσβασιμότητας, το Φεστιβάλ εγκαινιάζει την πρακτική της ζωντανής μετάδοσης (live streaming) ορισμένων παραστάσεων, σε μεγάλες οθόνες στο κέντρο της πόλης, αλλά και στο διαδίκτυο.

Πληροφορίες

Dance Cultural Centre - DAN.C.CE Unitiva: Πειραιώς 76 - Κεραμεικός, τηλ.: 210 5230582. Η είσοδος σε όλες τις δράσεις (παραστάσεις, σεμινάρια, συζητήσεις) του Φεστιβάλ είναι ελεύθερη. Υπάρχει μέριμνα για την τήρηση των όρων προσβασιμότητας των ΑΜΕΑ.

Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη «καλλιτέχνης για την Ελπίδα 2018 - 2020»

Τη διεθνούς φήμης και πολυαγαπημένη ερμηνεύτρια Άλκηστη Πρωτοψάλτη καλωσόρισε στην μεγάλη οικογένεια του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ», η Πρόεδρος του Συλλόγου κα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, ανακηρύσσοντάς την «Καλλιτέχνη για την ΕΛΠΙΔΑ 2018 - 2020».

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη επισκέφθηκε την Ογκολογική Μονάδα Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη - ΕΛΠΙΔΑ», ξεναγήθηκε στους χώρους του νοσοκομείου, συναντήθηκε με μικρούς ασθενείς της Μονάδας οι οποίοι τις προσέφεραν χειροποίητες δημιουργίες τους και ενημερώθηκε αναλυτικά για την μεγάλη προσφορά της «ΕΛΠΙΔΑΣ» στην μάχη κατά του παιδικού καρκίνου.

Η κα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη μαζί με ενα από τα παιδιά της "ΕΛΠΙΔΑΣ" υποδέχονται την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων

Σε μία σεμνή τελετή, στην οποία έδωσαν το «παρών» ο διοικητής του νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» κ. Μανώλης Παπασάββας, τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων των Συλλόγων «ΕΛΠΙΔΑ» και «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ», γιατροί, νοσηλευτές αλλά και δημοσιογράφοι, η κα Βαρδινογιάννη απένειμε στην Άλκηστη Πρωτοψάλτη την Τιμητική Πλακέτα της «ΕΛΠΙΔΑΣ» και την ανακήρυξε «Καλλιτέχνη για την ΕΛΠΙΔΑ 2018 - 2020».

Τα διοικητικά συμβούλια των Συλλόγων "ΕΛΠΙΔΑ" και "ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ", ο διοικητής του Νοσοκομείου Παίδων "Αγία Σοφία" Μανώλης Παπασάββας, γιατροί και νοσηλευτές μαζί με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και την Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη

«Σε υποδεχόμαστε ως μια νέα αγαπημένη φίλη του Συλλόγου μας και ως μια διεθνούς φήμης ερμηνεύτρια. Μέσα από την πολύχρονη πορεία σου στην μουσική έχεις διδάξει με τις αρχές, το ήθος, τον δυναμισμό, την προσήλωσή σου σε καθετί ποιοτικό και το κυνήγι της τελειότητας. Έχεις μαγέψει και εμπνεύσει με το ταλέντο σου και την μοναδική φωνή σου. Διάβαζα σε μια συνέντευξή σου πως δεν θα τραγουδούσες ποτέ ένα τραγούδι που δεν σε συγκινεί βαθιά. Για μένα αυτό σημαίνει πρωταθλητισμός στη μουσική και εσύ είσαι μία από τις πρωταθλήτριές μας! Είναι μεγάλη η τιμή και η χαρά μας να σε ανακηρύξουμε ''Καλλιτέχνη για την Ελπίδα'', εμπιστευόμενοι στα χέρια σου τον επίσημο ρόλο που καθιερώσαμε, με βάση τα διεθνή πρότυπα, για την αναγνώριση της προσφοράς σου και της θέλησής σου να μεταδώσεις τα μηνύματα της ''ΕΛΠΙΔΑΣ'' στη χώρα μας και σε ολόκληρο τον κόσμο», είπε, ανάμεσα σε άλλα, η κα Βαρδινογιάννη.

Συγκινημένη, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη σημείωσε ότι αποτελεί για εκείνη μεγάλη τιμή η ανακήρυξή της σε «Καλλιτέχνη για την ΕΛΠΙΔΑ» και δεσμεύτηκε ότι θα προσπαθήσει με όλες της τις δυνάμεις να στηρίξει το έργο της «ΕΛΠΙΔΑΣ». «Γνώριζα το έργο της Μαριάννας Βαρδινογιάννη. Γνωρίζοντας όμως την ίδια από κοντά, την λάτρεψα και χαίρομαι που μπορώ από σήμερα να είμαι ένας μικρός κρίκος προσφοράς στο τεράστιο έργο που έχει προσφέρει μέχρι σήμερα η ''ΕΛΠΙΔΑ''. Θέλω να ξέρετε ότι είμαι εδώ ψυχή τε και σώματι για να βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις. Είναι για εμένα άποψη ζωής ότι πρέπει να κάνεις το καλό. Κοιμάσαι πιο όμορφα το βράδυ», ανέφερε χαρακτηριστικά η διάσημη ερμηνεύτρια.

Στη συνέχεια, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τοποθέτησε το αστέρι με το όνομά της στον «Τοίχο των Αστεριών» της Ογκολογικής Μονάδας Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη - ΕΛΠΙΔΑ», ανάμεσα στα υπόλοιπα ονόματα των μεγάλων υποστηρικτών της «ΕΛΠΙΔΑΣ».

Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη και Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τίτλος «Καλλιτέχνης για την Ελπίδα» (Artist for Hope) είναι ένας από τους σημαντικότερους τίτλους του Συλλόγου «ΕΛΠΙΔΑ» και δίνεται για δύο χρόνια σε διακεκριμένους καλλιτέχνες που διαθέτουν το χάρισμα, την πρόθεση και τη δυναμική να προωθούν τα ιδεώδη και τους σκοπούς της «ΕΛΠΙΔΑΣ» και να ευαισθητοποιούν την κοινωνία σε θέματα που αφορούν αιματολογικά και ογκολογικά νοσήματα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας.

Σάββατο 3 Μαρτίου 2018

Τιμητική διάκριση για τον Μίκη Θεοδωράκη

Μια ξεχωριστή τιμητική βραδιά για τον Μίκη Θεοδωράκη, διοργάνωσε χθες, ο δήμος Πειραιά στο Δημοτικό Θέατρο. O Στέφανος Κορκολής και η Σοφία Μανουσάκη παρουσίασαν μουσικά το βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη «Σαλός Θεού. Ο μυστικός Μίκης», ερμηνεύοντας δεκάδες τραγούδια που αγαπήθηκαν κι άφησαν εποχή.

Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν οι ηθοποιοί Λένα Παπαληγούρα και Νικόλας Ανδρουλάκης. Την επιμέλεια της εκδήλωσης είχε ο σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά Νίκος Διαμαντής.

Ο δήμαρχος Πειραιά, Γιάννης Μώραλης, χαιρετίζοντας την εκδήλωση, επεσήμανε ότι είναι μία ιδιαίτερα σημαντική μέρα για τον Πειραιά και το Δημοτικό Θέατρο, γιατί ο Μίκης της Ελλάδας και ο Μίκης του κόσμου, όπως είπε, είναι και ο Μίκης του Πειραιά.

Ο κ. Μώραλης εξήρε την προσωπικότητα του κ. Μίμη Ανδρουλάκη, ο οποίος -σημείωσε- είναι ένας υπέροχος ευφυής άνθρωπος, ένας επιστήμονας, ένας καλός συγγραφέας, ένας καλός πολιτικός.

«Όταν μιλάς για τον Μίκη Θεοδωράκη κανονικά θα πρέπει να έχεις μελετήσει το βίο του, την ιδιοσυγκρασία του, την πορεία του την καλλιτεχνική, την πολιτιστική, την πολιτική και την κοινωνική. Είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα», τόνισε ο δήμαρχος Πειραιά.

Στη συνέχεια, ο κ. Μώραλης αναφέρθηκε στη βιωματική του εμπειρία στην ηλικία των 6-7 ετών και έπειτα, όταν κάθε Σαββατοκύριακο, πρωί ή απόγευμα, στο σπίτι, άκουγαν μουσική του Μίκη Θεοδωράκη με τη Φαραντούρη, τον Μπιθικώτση και άλλους μεγάλους ερμηνευτές. Όπως χαρακτηριστικά είπε «ο πατέρας μου και η μητέρα μου μας έμαθαν την πολιτική ιστορία της Ελλάδας μέσα από τα τραγούδια του Μίκη. Μέσα από τη μουσική του μάθαμε τους μεγάλους Έλληνες ποιητές, όπως ο Σεφέρης, ο Ελύτης και όχι μέσα από τις ποιητικές συλλογές τους. Το ίδιο και τους ξένους ποιητές, όπως ο Νερούντα».

Ο κ. Μώραλης, αναφερόμενος σε μία συνάντησή του με τον Μίκη Θεοδωράκη, πριν τρεις μήνες, όπου του ζητήθηκε να γράψει ένα μήνυμα για ένα λεύκωμα για το Δημοτικό Θέατρο, του εκμυστηρεύτηκε ότι κρύβονταν στα καμαρίνια του Δημοτικού Θεάτρου, όταν τον κυνηγούσαν, όπως και άλλα συγκλονιστικά περιστατικά που έζησε στην πόλη του Πειραιά, όταν ήταν βουλευτής Πειραιά.

Όπως σημείωσε, ο Μίκης γεννήθηκε το 1925, χρονιά ίδρυσης του Ολυμπιακού. Ο ίδιος είναι Ολυμπιακός κι αυτό για μένα -όπως είπε- έχει σημαντική σημειολογική σημασία. Ανεξάρτητα των όποιων απόψεων και θέσεων -πρόσθεσε- που μπορεί να έχει κάποιος για τον Μίκη, ο Μίκης είναι στην καρδιά μας για το μεγάλο καλλιτεχνικό του έργο και το άκρως θετικό αποτύπωμα που έχει αφήσει στη χώρα. Εύχομαι -κατέληξε- να ζήσει πολλά χρόνια ακόμα και να συνεχίσει να μας «σημαδεύει» θετικά. Τέλος, ο δήμαρχος Πειραιά ευχήθηκε στον κ. Μίμη Ανδρουλάκη να γράψει δεκάδες βιβλία ακόμη. Όσο για το βιβλίο για τον Μίκη προέτρεψε να το διαβάσουν όσο περισσότεροι νέοι άνθρωποι μπορούν και οι οποίοι, όπως είπε, γνωρίζουν ελάχιστα, σε σχέση με τους μεγαλύτερους, για τη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Ευχαρίστησε επίσης τους δύο καλούς ηθοποιούς, Λένα Παπαληγούρα και Νικόλα Ανδρουλάκη, που διάβασαν αποσπάσματα από το βιβλίο, καθώς και τον Στέφανο Κορκολή για τη συμμετοχή του στην εκδήλωση.

Ο συγγραφέας του βιβλίου «Σαλός Θεού. Ο μυστικός Μίκης», Μίμης Ανδρουλάκης, δήλωσε για την τιμητική βραδιά για τον Μίκη Θεοδωράκη:

«Απόψε η βραδιά ανήκει στον Στέφανο Κορκολή. Θα είναι μια βραδιά πιστεύω οικουμενική, θα επουλώσει όλα τα τραύματα. Ο Πειραιάς θα τιμήσει τον Μίκη, ο οποίος γνώρισε την κορύφωση του, εδώ, στη δεκαετία του ΄60, στη μεγάλη πολιτική και πολιτιστική άνοιξη του ΄60, ως βουλευτής Πειραιά. Είναι μια ξεχωριστή βραδιά πιστεύω απόψε με πολύ αίσθημα».

Ο Στέφανος Κορκολής, συνθέτης και τραγουδοποιός, δήλωσε συγκινημένος που βρέθηκε μετά από 20 χρόνια στο υπέροχο Δημοτικό Θέατρο, το οποίο -όπως υπογράμμισε - είναι από τα ομορφότερα της Ευρώπης. Χαρακτήρισε τον Μίκη Θεοδωράκη μεγαλοφυΐα «με Μ κεφάλαιο», χαρακτηρισμό που του απένειμε ο Σοστακόβιτς, όταν τον βράβευσε. Μίλησε για την ασύλληπτη τιμή που του κάνουν στο εξωτερικό, δίνοντας το όνομά του σε Ακαδημίες και διδάσκοντας τα έργα του στα Ωδεία. Τέλος, ανέφερε πως θεωρεί ευλογία που ο ίδιος ο Μίκης τον αποκάλεσε πρεσβευτή της μουσικής του.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, η εντεταλμένη δημοτική σύμβουλος Πολιτισμού κα Ειρήνη Νταϊφά, ο πρόεδρος της ΔΗ.ΡΑ.Π. κ. Τάκης Αβραμίδης, η πρόεδρος του Ο.Π.Α.Ν. κα Σταυρούλα Αντωνάκου, ο γενικός γραμματέας του δήμου κ. Βασίλης Ταταρόπουλος, ο αντιπρόεδρος της ΔΗ.ΡΑ.Π. κ. Στέλιος Μπρατσόλης, ο πρώην βουλευτής κ. Δημήτρης Καρύδης, ο κ. Σπύρος Σπυρίδων μέλος της Επιτροπής Περιφερειών της Ευρώπης και εκπρόσωποι φορέων της πόλης.

Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018

Ο Δίσκος της Φαιστού εξυμνεί έγκυο θεότητα

«Η α΄ πλευρά του δίσκου μιλάει για την έγκυο θεότητα που λάμπει και η β΄ πλευρά έχει μια πρόταση σε δυο στίχους, με μινωική παρήχηση, που αναφέρεται στη θεότητα που δύει. Η δύση της Αστάρτης/Αφροδίτης/Αφαίας. Με τη δική σας βοήθεια θα ήθελα μια μέρα στο μέλλον να μεταφράσουμε αυτούς τους στίχους για τη θεότητα του έρωτα, να ξέρουμε πιο πολλά».

Με αυτά τα λόγια, ο γλωσσολόγος δρ. Γκάρεθ Όουενς, ειδικός σε θέματα μινωικής γραφής, έκλεισε την ενδιαφέρουσα ομιλία του με τίτλο «Η Φωνή του Δίσκου της Φαιστού» που έδωσε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ), μια διοργάνωση του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ) σε συνεργασία με το ΤΕΙ Κρήτης.

«Είναι 61 λέξεις στις δυο πλευρές και 18 στίχοι σαν σονέτο με ομοιοκαταληξία. Έξι λέξεις μιλάνε για το φως και έξι λέξεις για τη δύση του φωτός. Τρεις λέξεις μιλάνε για την έγκυο θεότητα και άλλες 10 για τη θεότητα με διάφορα επίθετα», επεσήμανε ο δρ. Όουενς, απευθυνόμενος, σε άπταιστα ελληνικά, στο πολυπληθές ακροατήριο που κατέκλυσε το αμφιθέατρο του ΕΙΕ για να ακούσει την πειραματική ερμηνεία του για τις περισσότερες από τις μισές λέξεις του δίσκου, η οποία έχει βασιστεί σε πολυετή επιστημονική έρευνα.

«Λέξεις και μια ολόκληρη πρόταση από τον Δίσκο της Φαιστού βρέθηκαν και σε άλλες μινωικές θρησκευτικές συλλαβικές επιγραφές και στο σπήλαιο του Αρκαλοχωρίου και στο Βουνό Γιούχτα δίπλα στις Αρχάνες και την Κνωσό. Οι θρησκευτικές αυτές επιγραφές εντοπίστηκαν και με τάματα, συνεπώς οι μινωικές λέξεις που ήταν με τα μινωικά τάματα έχουν σχέση και με τη θρησκεία και με την υγεία. Άρα έχουμε ένα λογικό περιεχόμενο (context), ότι δηλαδή ο Δίσκος της Φαιστού είναι μια μινωική θρησκευτική συλλαβική επιγραφή που διαβάζεται με επιγραφική συνέχεια και έχει σχέση με σχεδόν παράλληλα κείμενα, τα οποία σχετίζονται με ιερούς τόπους και με τάματα, δηλαδή με ευχές και προσευχές και πάνω από όλα με την υγεία», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο ίδιος δεν παρέλειψε, επίσης, να πει: «χωρίς τους καλούς φίλους και συναδέλφους δεν θα είχαμε φτάσει στην ανάγνωση, που πιστεύω ότι είναι η καλύτερη δυνατή που υπάρχει τα τελευταία 110 χρόνια ή τους τελευταίους 37 αιώνες που κάποιος ή κάποια διάβασε τον Δίσκο στην Κρήτη ίσως για τελευταία φορά, 500 χρόνια πριν τον Τρωικό Πόλεμο» συμπληρώνοντας: «Φυσικά έχω κάνει λάθη. Παίρνω όλη την ευθύνη πάνω μου. Αλλά έχουμε κάνει και μια προσπάθεια. Δεν υπάρχει κάποιος που δεν έχει κάνει λάθη, απλώς υπάρχει κάποιος που δεν έχει κάνει την προσπάθεια. Απόψε θα ήθελα να μοιραστώ αυτή την προσπάθεια μαζί σας με την ελπίδα ότι θα κάνουμε βελτιώσεις και διορθώσεις μαζί. Με την ανάγνωσή μας πιστεύουμε πλέον ότι μπορούμε να διαβάζουμε το 99% από τον Δίσκο της Φαιστού με τις φωνητικές αξίες της μυκηναϊκής Γραμμικής γραφής Β΄. Έχουμε συνολικά 242 σημεία γραφής, δηλαδή συλλαβογράμματα, με 45 διαφορετικά σημεία. Ήρθε η ώρα να κάνουμε το επόμενο βήμα στην κατανόηση» πρόσθεσε.

Τέλος, ο δρ. Όουενς τόνισε: «Τώρα μπορούμε να μιλάμε για το τι μπορεί να σημαίνουν πιο πολλές από τις μισές λέξεις του Δίσκου» και πως για το 10% από τις 61 λέξεις «έχουμε ενδείξεις γλωσσολογικές ότι σημαίνουν κάτι» χωρίς να γνωρίζουμε την ακριβή σημασία τους. «Ίσως η φωνή μιας μινωικής Σαπφούς ή Υπατίας μιλάει για την Αστάρτη της μινωικής Κρήτης, τη θεότητα του έρωτα. Ο δίσκος έχει 18 στίχους με ομοιοκαταληξία, με ποιητική παρήχηση. Μήπως μιλάμε για στίχους σαν το σονέτο του Σαίξπηρ; Ή μήπως για κάτι σαν τις μαντινάδες από την Κρήτη;» αναρωτήθηκε, μυώντας το κοινό στα μυστικά του Δίσκου της Φαιστού, που ακόμα έχει πολλά να αποκαλύψει.

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018

Μυθικός «Καρυοθραύστης» σε νέα εκδοχή για παιδιά στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Η ομορφότερη ιστορία των Χριστουγέννων με τα δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο και ένα από τα πιο διάσημα μπαλέτα όλων των εποχών, ο «Καρυοθραύστης» του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι, παρουσιάζεται από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) σε νέα εκδοχή για παιδιά, σε χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα.

Με τα παραμυθένια σκηνικά και κοστούμια του Κριστόφ Κρέμερ από την Κρατική Όπερα της Βιέννης, το θρυλικό μπαλέτο σε δύο πράξεις παρουσιάζεται με μέρος της μουσικής από την «Εισαγωγή - Φαντασία Ρωμαίος και Ιουλιέτα», επίσης του Τσαϊκόφσκι, στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), για 10 πρωινές και απογευματινές παραστάσεις για σχολεία και οικογένειες, στις 13, 14, 16, 21 και 27 Ιανουαρίου και 2, 3, 8, 10 και 11 Φεβρουαρίου.

Με συναισθηματική δύναμη που μαγεύει μικρούς και μεγάλους

Ο «Καρυοθραύστης» θεωρείται ένα από τα δημοφιλέστερα μπαλέτα του ρεπερτορίου, αφού η συναισθηματική δύναμη και η θεατρικότητα της μουσικής του μαγεύουν διαχρονικά τους μικρούς και μεγάλους θεατές. Το έργο μάς ταξιδεύει στη χώρα του φανταστικού, στις μνήμες και τα όνειρα της παιδικής ηλικίας, εκεί όπου όλα είναι πιθανά και δυνατά, μέσα από τη μαγευτική μουσική του Τσαϊκόφσκι και το λιμπρέτο που βασίστηκε στο παραμύθι «Ο καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικιών» του Ερνστ Τίοντορ Αμαντέους Χόφμαν, που διασκευάστηκε από τον Αλέξανδρο Δουμά.

Στην αρχική δίπρακτη μορφή του, σε χορογραφία του Λεφ Ιβάνοφ και λιμπρέτο του Μαριούς Πετιπά, για το οποίο συνέθεσε τη μουσική του ο Τσαϊκόφσκι, το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο αυτοκρατορικό θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης, στις 18 Δεκεμβρίου 1892. Από την πρώτη του παρουσίαση, έχουν γίνει αρκετές διασκευές, καθώς κάθε χορογράφος προσπαθεί να δώσει τη δική του εκδοχή στην ιστορία -ανάμεσα τους οι Ζορζ Μπαλανσίν (1954), Γιούρι Γκριγκορόβιτς (1966), Τζον Κράνκο (1966), Ρούντολφ Νουρέγεφ (1967) και Τζον Νόιμαγερ (1971).

Όμως, το όνειρο δεν κρατάει πολύ…

Η παραμυθένια ιστορία εκτυλίσσεται σε μια γερμανική πόλη, την Παραμονή των Χριστουγέννων, όταν η μικρή Κλάρα ανοίγει το δώρο της και βλέπει με έκπληξη ένα στρατιωτάκι που χρησιμεύει ως καρυοθραύστης. Όταν όλοι οι καλεσμένοι φεύγουν, μπαίνει στο σαλόνι, για να κοιμίσει το στρατιωτάκι της. Καθώς το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα, την παίρνει ο ύπνος και μεταφέρεται σε έναν παραμυθένιο κόσμο, όπου τα παιχνίδια ζωντανεύουν και δίνουν μάχη με τους τεράστιους ποντικούς που εισβάλλουν στο δωμάτιο. Σε αυτήν τη μάχη, ο Καρυοθραύστης αναδεικνύεται νικητής και μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο πρίγκιπα. Έτσι, οι δυο τους κάνουν ένα μαγικό ταξίδι στη χώρα της Βασίλισσας του Χιονιού και στη χώρα των Ζαχαρωτών και της Νεράιδας Ζαχαρένιας. Όμως, το όνειρο δεν κρατάει πολύ…

Η χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα εστιάζει στο όνειρο της Κλάρας, το οποίο αποδεικνύεται μια δραματική διαδικασία ενηλικίωσης μέσα από την αγάπη και τον φόβο. Όπως εξηγεί ο ίδιος: «Η αγάπη είναι πολύ σημαντική στην παράσταση. Είναι παντού. Όπως και ο έρωτας. Στη δική μου εκδοχή, δεν κρύβω τον Πρίγκιπα, είναι παρών από την αρχή. Αλλά η αγάπη έρχεται σταδιακά, όταν η Κλάρα - Μαρία διαπιστώνει πόσα μπορεί να κάνει γι’ αυτήν ο νέος άνδρας που την ακολουθεί μέχρι το τέλος του κόσμου. Ήθελα η ιστορία μου να είναι πραγματική και να εμπεριέχει πραγματικά συναισθήματα.

Ένα σημαντικό στοιχείο του έργου, το οποίο το φέρνει πιο κοντά στους εφήβους, είναι τα σκηνικά και τα κοστούμια, που είναι σαν να βγαίνουν από κόμιξ. Η ατμόσφαιρα, τα χρώματα, το μακιγιάζ, ο τρόπος που είναι φτιαγμένα ακόμα και τα μουστάκια των χαρακτήρων θα ταξιδεύουν τα παιδιά σε έναν μαγικό κόσμο, που, όμως, δεν είναι αυτός του παραμυθιού. Πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά με σοβαρότητα, και όχι να τους δίνουμε εύπεπτα θεάματα που δεν θρέφουν το μυαλό και τη φαντασία τους. Και πρώτα απ’ όλα, θέλω να είναι διασκεδαστικό, να περνά κανείς μια υπέροχη βραδιά στην παράσταση».

Ταυτότητα παράστασης

Χορογραφία - επιμέλεια φωτισμών: Ρενάτο Τζανέλλα, σκηνικά - κοστούμια: Κριστόφ Κρέμερ. Στις παραστάσεις Σαββάτου και Κυριακής, συμμετέχει η Ορχήστρα της ΕΛΣ, σε μουσική διεύθυνση Γιώργου Ζιάβρα, και η Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ, σε μουσική διεύθυνση Κωνσταντίνας Πιτσιάκου. Ερμηνεία: Κλάρα - Μαρία και πρίγκιπας Αλεξέι: Μαρία Κουσουνή - Βαγγέλης Μπίκος (13, 21/1 και 3, 11/2), Ευρυδίκη Ισαακίδου - Ντανίλο Ζέκα (14, 27/1 και 8/2), Ελεάνα Ανδρεούδη - Αντώνης Κορούτης (16/1 και 2, 10/2) Ντρόσελμαγερ: Στράτος Παπανούσης (13, 21/1 και 3, 11/2), Αλεξάνταρ Νέσκοβ (14, 27/1 και 8/2), Γιώργος Βαρβαριώτης (16/1 και 2, 10/2), Νεράιδα του Βορρά: Αιμιλία Γάσπαρη (13, 21/1 & 3/2), Αλίνα Στεργιανού (14, 27/1 & 8/2), Βανέσα Κούρκουλου (16/1 & 10/2), Πόπη Σακελλαροπούλου (2, 11/2). Με τους Α΄ χορευτές, τους σολίστ, τους κορυφαίους και το Corps de ballet της ΕΛΣ.

Πληροφορίες

Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος: λεωφ. Συγγρού 364 - Καλλιθέα, τηλ.: 213 0885700. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: 13, 14, 16, 21 και 27 Ιανουαρίου και 2, 3, 8, 10 και 11 Φεβρουαρίου: καθημερινές: 11.00, Σάββατα: 18.30, Κυριακές: 12.00. Τιμές εισιτηρίων: καθημερινές (για σχολεία): γενική είσοδος: 10 ευρώ, Σαββατοκύριακα: 10, 12, 15, 20, 30 ευρώ, φοιτητικό - παιδικό: 10 ευρώ, περιορισμένης ορατότητας: 5 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: ταμεία της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (καθημερινά: 09.00 - 21.00), καταστήματα Public, ηλεκτρονικά: tickets.public.gr, ticketservices.gr και nationalopera.gr.

Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2017

Ομαδική έκθεση «Τέχνη στο χαρτί - χαρτί στην τέχνη», στο Ιστορικό Αρχείο του ΠΙΟΠ

Η ομαδική εικαστική έκθεση «Τέχνη στο χαρτί - χαρτί στην τέχνη» εγκαινιάζεται στο Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ: Δωρίδος 2 & λεωφ. Ειρήνης 14 - Ταύρος), την Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου, στις 7 το απόγευμα, και θα διαρκέσει έως τις 21 Φεβρουαρίου, με ελεύθερη είσοδο.

Το χαρτί, το συνηθέστερο υπόβαθρο των αρχείων, χρησιμοποιείται από τους εικαστικούς καλλιτέχνες ως μέσο έκφρασης και ως βασικό υλικό των έργων τους.

Οι καλλιτέχνες αξιοποιούν τη χάρτινη ύλη, διπλώνοντάς την, πλάθοντας σχήματα, δημιουργώντας όγκους, ενώνοντας διαφορετικές ποιότητες χαρτιού και συνδυάζοντας υφές, καταδεικνύοντας έτσι την πολλαπλότητα της φύσης και των χρήσεων του χαρτιού.

Τα χάρτινα έργα τέχνης, περίοπτα, ανάγλυφα, επιπεδοανάγλυφα, διάτρητα ή ζωγραφισμένα, παρουσιάζονται ως εντυπωσιακοί όγκοι με περισσή πλαστικότητα και διαμορφώνουν έργα γλυπτικής, μικρογλυπτικής ή εφαρμοσμένης τέχνης. Οι εικαστικές επεμβάσεις μεταμορφώνουν τη χάρτινη επιφάνεια και της δίνουν διαφορετική υλικότητα και μορφή, μεταβάλλοντάς την σε μοναδικό έργο τέχνης.

Οι καλλιτέχνες

Στην έκθεση, συμμετέχουν οι εικαστικοί: Γεωργία Γκρεμούτη, Μαρία Γρηγορίου, Μαρία Μάστορη, Ζωή Κεραμέα, Εύη Καζάκου, Μαριγώ Κάσση, Γιάννης Παπαδόπουλος και η καλλιτεχνική ομάδα της Αριάδνης Περράκη. Την έκθεση επιμελείται η ιστορικός τέχνης Λουΐζα Καραπιδάκη.

Πληροφορίες

Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς: Δωρίδος 2 & λεωφ. Ειρήνης 14 - Ταύρος, τηλ.: 210 3418051. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα - Παρασκευή: 9:00 - 17:00.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Τα εγκαίνια της δεύτερης δράσης που παρουσιάζει το εικαστικό φεστιβάλ ORANGE WATER στη Σαντορίνη

Το πολυσυζητημένο πολιτιστικό γεγονός του καλοκαιριού, συνεχίζει τις δράσεις του και παρουσιάζει στο κοινό της Σαντορίνης επιλογές έργων Ελλήνων και Ολλανδών εικαστικών καλλιτεχνών από τον κύκλο δράσεων με τίτλο “Fata Morgana”. Συγκεκριμένα, το Σάββατο 6 Αυγούστου θα πραγματοποιηθούν στο Εργοστάσιο Τεχνών Σαντορίνης (Santorini Arts Factory) στη Βλυχάδα, τα εγκαίνια της δεύτερης δράσης που παρουσιάζει το φεστιβάλ στο νησί. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τον διεθνή εικαστικό διάλογο μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη με είσοδο ελεύθερη.

Ωράρια Λειτουργίας: Καθημερινά 10:00- 20:00

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

Κάτωνας Ασιμής, Γιώργος Γυπαράκης, Frans Horbach, Ελένη Ζούνη, Μαριγώ Κάσση, Μελίνα Καχριμάνη, Πελαγία Κυριαζή, Χρήστος Κωτσούλας, Frank Lenferink, Κυριάκος Μορταράκος, Jan Mulder, Nieuwold Anja, Eva Petric, Λίλα Πολενάκη, Σπυριδούλα Πολίτη, Henk Puts, Bert van Santen, Walter Simon, Γιώτα Σκαρβέλη, Μαρία Σχινά, Απόστολος Φανακίδης, Digna Weiss, Ruud Venekamp, Barbara de Vries

Επιμέλεια : Αποστόλης Ζολωτάκης

Το εικαστικό φεστιβάλ “Orange Water” ενοποιεί χώρους πολιτισμού της Αθήνας και των νησιών μέσα από εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, βιντεοπροβολές και εγκαταστάσεις κυρίως Ελλήνων, Ολλανδών αλλά και διεθνών καλλιτεχνών.

Τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, του Υπουργείου Τουρισμού και της Ολλανδικής Πρεσβείας.

Το 2015, τις δράσεις του Φεστιβάλ παρακολούθησαν πάνω από 50.000 επισκέπτες στους 9 χώρους διεξαγωγής στην Αθήνα, την Πάρο και την Κρήτη.

Για το καλοκαίρι του 2016, ο κύκλος δράσεων διευρύνθηκε και σε άλλες πόλεις και νησιά και περιλαμβάνει 12 εικαστικές εκθέσεις που θα παρουσιαστούν σε 9 χώρους μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα από τις 4 Ιουνίου έως τις 30 Σεπτέμβρη. Συμμετέχουν 65 σύγχρονοι εικαστικοί καλλιτέχνες. O τίτλος του φετινού “Orange Water” είναι “Fata Morgana” και το εννοιολογικό πλαίσιο που ορίζει τις επιλογές των έργων, αναφέρεται στο φαινόμενο του αντικατοπτρισμού, της οφθαλμαπάτης και των οπτικών ψευδαισθήσεων

«Fata Morgana”, εννοιολογικό πλαίσιο:

Η Fata Morgana ήταν, σύμφωνα με την μυθολογία, αδελφή του βασιλιά Αρθούρου. Με τις μαγικές της δυνάμεις μπορούσε να εμφανίζει ψεύτικες εικόνες κάστρων που αιωρούνταν επάνω από τις ακτές. Από αυτήν δανείστηκαν το όνομά τους πληθώρα φαινομένων ανά τους αιώνες, που εξηγούνται μέσω της φυσικής επιστήμης με απλή ή σύνθετη μορφή: από την εμφάνιση νερόλακκων στην έρημο και «υγρού οδοστρώματος» σε δρόμους με αυξημένη θερμοκρασία, μέχρι την όρθωση κάστρων και πόλεων που πλέουν στα σύννεφα, Ο μύθος του Ιπτάμενου Ολλανδού, η βύθιση του Τιτανικού, η οροσειρά που είδαν οι πρώτοι εξερευνητές στον παγωμένο Βόρειο Πόλο, οι παρελαύνοντες Δροσουλίτες στο Φραγκοκάστελο της Κρήτης, η επιπλέουσα πόλη του πατέρα Domenica Giardina και πλήθος άλλων γεγονότων δύνανται να σχετισθούν με τις οπτικές ψευδαισθήσεις της Fata Morgana και τα αποτελέσματα αυτών.

Facebook.com/orangewaterart/

Santoriniartsfactory.gr/

Σάββατο 2 Απριλίου 2016

Παραιτήθηκε ο Γιαν Φαμπρ

Την παραίτησή του από επικεφαλής του Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου υπέβαλε ο Βέλγος Γιαν Φαμπρ μετά τις αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν από την απόφασή του να αφιερώσει το Φεστιβάλ σε βελγικές παραγωγές, όπως είχε ανακοινώσει σε συνέντευξη Τύπου.

Στην πρώτη του δήλωση μετά την παραίτησή του, σε βελγικό μέσο ενημέρωσης, ο Γιαν Φαμπρ τόνισε: «Δεν θέλω να εργαστώ σε ένα εχθρικό καλλιτεχνικό περιβάλλον, στο οποίο ήρθα με ανοιχτό μυαλό και καρδιά».

Τις έντονες αντιδράσεις Ελλήνων καλλιτεχνών είχαν προκαλέσει τα σχέδια του Φλαμανδού καλλιτέχνη για το Φεστιβάλ που περιλάμβαναν πολύ λίγες ελληνικές παραγωγές και αφιέρωμα στον βελγικό πολιτισμό.

Χθες, Παρασκευή, με επιστολή τους, οι καλλιτέχνες ζητούσαν την παραίτηση του Γιαν Φαμπρ, χαρακτηρίζοντάς τον μάλιστα «persona non grata», ενώ καλούσαν σε παραίτηση και τον υπουργό Πολιτισμού, Αριστείδη Μπαλτά.

Συγκεκριμένα, στην επιστολή τους προς τον υπουργό, οι καλλιτέχνες ανέφεραν σχετικά με το διορισμό του Φαμπρ και το πρόγραμμα που ανακοίνωσε: «Συμφωνήσαμε με συντριπτική πλειοψηφία, ότι πρόκειται για μία απαράδεκτη και έκθετη, τόσο νομικά, όσο και ηθικά ενέργεια, η οποία στρέφεται ευθέως εναντίον της σύγχρονης ελληνικής δημιουργίας και εναντίον των χειμαζόμενων ή και ανέργων Ελλήνων δημιουργών. Επειδή οι συγκεκριμένες αυτές πράξεις ελέγχονται ως παράνομες και κυρίως εχθρικές για τη ζωντανή καλλιτεχνική δημιουργία και τον πολιτισμό του τόπου, ζητάμε την άμεση παραίτησή σας».

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Μνήμης συνέχεια στο Neorio Moro, στα Χανιά για το 1ο Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης ORANGE WATER

Μνήμης συνέχεια στο Neorio Moro, στα Χανιά για το 1ο Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης ORANGE WATER που πραγματοποιείται σε Πάρο, Κρήτη και Αθήνα υπό την αιγίδα των υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού και της Ολλανδικής Πρεσβείας.

Τέσσερις σημαντικοί εικαστικοί συμμετέχουν στη δράση του Φεστιβάλ στο Neorio Moro.

Είναι οι: Anutosch // John Sikking // Γιώργος Παπαγεωργίου // Νίκος Μόσχος.

Η επιμέλεια της έκθεσης είναι της Βασιλικής Βαγενού, η οποία μεταξύ άλλων σημειώνει:

"Αν ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης παραγωγής τέχνης εμβαθύνει ολοένα στη σημασία της έννοιας της μνήμης, εξομειώνοντάς την κατά κάποιο τρόπο και με την ίδια την υλικότητα και ύπαρξη του έργου τέχνης, αυτό οφείλεται μερικώς στην αναγνώριση της πολύπτυχης και αμφίδρομης σχέσης ανάμεσα στην μνήμη και την εικόνα: η πρώτη ως προϋπόθεση για τη διατήρηση, την επεξεργασία (σύνθεση-αποδόμηση, απόρριψη-επιλογή, αρχειοθέτηση) και την τελική διατύπωση της δεύτερης με εικαστικά μέσα, και η δεύτερη ως βασικό συστατικό και «απόδειξη» της λειτουργίας της πρώτης. Μέσα σε αυτήν τη σχέση συμβιώνουν η γνώση και η εμπειρία, η συλλογική και η προσωπική, οι πολλαπλοί δρόμοι της αντίληψης της πραγματικότητας του κόσμου και του Εαυτού, και η σύγχρονη επιθυμία να αποτελέσει η ιστορική μνήμη έναν αντίποδα στοχασμού απέναντι στις αβεβαιότητες, τις απειλές και τις αδυναμίες κατανόησης της εποχής. Είναι η ίδια η πολυπλοκότητα της οριακής φύσης της μνήμης με τις αμφισημίες και τις έμφυτες συγκρούσεις και εντάσεις της που δίνει στον καλλιτέχνη τις επιλογές της διαφορετικής χρήσης της και καθιστά το ίδιο το έργο τέχνης χώρο κριτικού διαλόγου και έρευνας, συνεχούς αντιπαράθεσης και διαπραγμάτευσης ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν."

Λίγα λόγια για τα έργα των εικαστικών που συμμετέχουν στη δράση:

Η επέμβαση του χρόνου φανερώνεται στα έργα του Νίκου Μόσχου μέσα από τη συνάθροιση, υπέρθεση ή παράθεση από απομεινάρια οργανικά (ανθρώπινα μέλη) και κομμάτια μηχανών που σχετίζονται με την υβριδιακή; φύση της έμψυχης και άψυχης ζωής όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στην εποχή μετά τον μοντερνισμό. Ο συγκερασμός αυτός ταυτόχρονα τονίζει και διαλύει το διαχωρισμό ανάμεσα στην γραμμική κουλτούρα της ταχύτητας της μηχανής και την κυκλική, εύθραυστη, εφήμερη φύση της ανθρώπινης ζωής. Κατά τη διαδικασία αποσυναρμολόγησης και ανασύνθεσης, ο Μόσχος αναζητά και βρίσκει τους τρόπους οικειοποίησης του κενού ανάμεσα στο ανθρώπινο-μοναδικό και τεχνητό-μαζικό. H έλλειψη ιεράρχησης των στοιχείων της σύνθεσης, η αποσπασματικότητα τους, συμβολική και κυριολεκτική, η απόρριψη της φυσικής κλίμακας και η παρουσίαση της δράσης πάντα στο πρώτο πλάνο είναι τρόποι άμεσης οπτικής και νοητικής «εισαγωγής» του θεατή στη σκληρότητα της αλληλομίμησης που συντελείται ανάμεσα στον άνθρωπο και τη μηχανή και την επιβεβαίωση της συνεχιζόμενης πάλης ανάμεσα τους που γεννά ακόμα νέες εμπειρίες και επομένως νέες μνήμες. Σε όλα τα έργα του Μόσχου η αυθαίρετη συνύπαρξη ετερόκλητων στοιχείων από το παρελθόν και το παρόν υπενθυμίζει την «ελεγχόμενη» ελευθερία που χαρακτηρίζει τους μηχανισμούς της επιλεκτικής μνήμης.

Στα έργα του Γιώργου Παπαγεωργίου η αφηρημένη καταγραφή νοητικών και συναισθηματικών ερεθισμάτων συνδυάζεται με την διερεύνηση του οπτικού αποτελέσματος των συνθέσεων, την οπτική αξία της διάδρασης και ενύπαρξης χρώματος και σχήματος και του παραγόμενου ρυθμού, όχι όμως απολύτα οριοθετημένα μέσω μιας αυστηρής συμμετρίας ή κάποιων τέλεια γεωμετρικών δομών και χρωματικών περιορισμών. Σε εναν παραλληλισμό ανάμεσα στην μνήμη ως διαδικασία διανοητική και την αφαιρετική κατεργασία , στα έργα του Παπαγεωργίου γίνεται φανερή η έννοια μιας τεχνικής επεξεργασίας που διασπά τις σύνθετες δομές με στόχο την μείωση της υπερβολικής πληροφορίας προς διατήρηση της πιο ουσιαστικής, της ελάχιστης. Στην περίπτωση του Παπαγεωργίου, όμως, η επιλογή αυτή δε γίνεται τόσο με έναν εγκεφαλικό, μαθηματικό τρόπο όσο με έναν οδηγό διαισθητικό. Η επιπεδότητα των συνθέσεων και συνεπώς η έλλειψη της τρίτης διάστασης δεν στερεί εδώ την παροχή ενός «ανοίγματος» στον χώρο και τον χρόνο, η οποία εκπληρώνεται συχνά από την ενσωμάτωση λέξεων και κειμένων από εφημερίδες ή φωτογραφίες που προσφέρουν επιπρόσθετες πληροφορίες στην ερμηνεία των έργων. Στα όρια του ίδιου του πίνακα ως όχημα υλοποίησης, στα «έσχατα» σημεία του που επειδή επιλέχθηκαν να συμπεριληφθούν, διασώθηκαν, αλλά και αυτά που μένοντας κυριολεκτικά εκτός πλαισίου, αποκλείστηκαν, κείτονται και τα όρια της υποκειμενικής αντίληψης των έργων του Παπαγεωργίου.

Αντλώντας εικονογραφικά στοιχεία από τη φύση, μέσα στην οποία έχει υφάνει πολλές αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας, ο Anutosh δημιουργεί τοπία στα όρια του φανταστικού και του πραγματικού που μεταμορφώνονται τελικά σε πεδία ενέργειας γεμάτα συναισθηματική δύναμη. Τονίζοντας τον ρόλο του χρώματος που χρησιμοποιείται ταυτόχρονα άλλοτε με φυσιοκρατικό και άλλοτε με «αυθαίρετο» τρόπο και επικεντρώνοντας σε μέρη-λεπτομέρειες των δέντρων, ώστε να ενισχύεται η ψυχολογική ένταση και επίδραση των σχημάτων, ο ζωγράφος πυροδοτεί την ενεργοποίηση τόσο της προσωπικής όσο και της συλλογικής ψυχικής εμπειρίας και μνήμης. Για τον καλλιτέχνη τα δέντρα και όλα τα στοιχεία της φύσης στα έργα του μπορούν ανά πάσα στιγμή να μετουσιωθούν και να σημάνουν ανθρώπινους χαρακτήρες και διαθέσεις. Μέσα σε κάθε στρώση χρώματος που εφαρμόζει στην επιφάνεια του πίνακα γεννιέται μια νέα ιστορία που παραμένει στην «μνήμη» του έργου χωρίς να εξασθενεί με την έλευση της επόμενης, όπως και τα παλαιότερα αποτυπώματα των ανθρώπινων αναμνήσεων βρίσκουν τον χώρο και τον τρόπο συνύπαρξής τους με τα νέοτερα δεδόμενα που έρχονται κάθε φορά να τα επικαλύψουν. Οι εικόνες του Anutosh εκτείνονται πέρα από μια εμπνευσμένη επεξεργασία της σύνθεσης: προκαλούν μια επανεκτίμηση για την φυσικότητα και ζωντάνια με την οποία μπορούν να αναβιώσουν συνειδητές και ασύνειδες αναμνήσεις.

Μέσα από μια ευρεία πανοραμική οπτική χώρων πλημμυρισμένων με υλικά κάθε είδους και σε μια ατμόσφαιρα της «ποιητικής των ερειπίων», τα έργα του John Sikking στοχεύουν στην υπενθύμιση της ανθρώπινης ικανότητας και επιθυμίας για επαναδημιουργία του προσωπικού χώρου, τοπικού και ψυχικού, εν μέσω δυσχερών συνθηκών. Τα αμέτρητα συντρίμμια δημιουργούν συνειρμούς με τις τεράστιες ποσότητες πληροφοριών που επεξεργάζεται η μνήμη. Όπως, όμως, η έλλειψη οργάνωσης και ταξινόμησης των πληροφοριών οδηγεί κάποτε στην απώλεια και την τελική λήθη τους, έτσι και η αναρχία των σκορπισμένων αντικειμένων «δυσχεραίνει» έστω και μια απλή καταγραφή τους στο νου ως μεμονωμένες υπάρξεις και αφήνει στο μάτι περισσότερο την παρατήρηση της γενικής οπτικής εντύπωσης που προκαλούν οι εναλλαγές του χρώματος και οι αντιπαραθέσεις των συμπαγών όγκων μέσα στον χώρο. Στα πεδία των έργων του Sikking, ο συμπυκνωμένος χρόνος και ανακατασκευασμένος χώρος διασταυρώνονται μέσα από την μνήμη που έρχεται να αποκαταστήσει τα κενά, πάντα όμως μόνο μερικώς, αφού και αυτή υπόκειται σε εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες που την αλλοιώνουν. Η έλλειψη προσδιοριστικών τόπου και χρόνου προσδίδει στα απεικονιζόμενα σκηνικά παγκοσμιότητα και διαχρονικότητα, ενώ η απουσία της ανθρώπινης φιγούρας παραλληλίζει τα χαμένα κομμάτια μνήμης, που συχνά αναδεικνύονται πιο διαφωτιστικά από τα ζώντα.

Βασιλική Βαγενού ιστορικός τέχνης.

Η διάρκεια της έκθεσης είναι από 18 Αυγούστου έως τις 4 Σεπτεμβρίου και το ωράριο λειτουργίας της θα είναι καθημερινά από τις 09:00 έως τις 12:00.

Η είσοδος σε όλες τις δράσεις του Φεστιβάλ είναι ΔΩΡΕΑΝ.

Μπορείτε να παρακολουθείτε τις δράσεις του ORANGE WATER ART FESTIVAL στο ακόλουθο link:

https://www.facebook.com/orangewaterart?ref=aymt_homepage_panel

Υπό την Αιγίδα της Ολλανδικής Πρεσβείας, του Υπουργείου Πολιτισμού και του Υπουργείου Τουρισμού