ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2020

Οι εμπνευστές της «απόκοσμης» εμφάνισης της Lady Gaga στα Video Music Awards

Ο σχεδιαστής δερμάτινων ειδών Cecilio Castrillo και η Iris van Herpen ευθύνονται για την «απόκοσμη» εμφάνιση της Lady Gaga στα φετινά Video Music Awards.

Με σχήμα εμπνευσμένο από μια αντιασφυξιογόνα μάσκα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η ροζ μάσκα που σχεδίασε ο Castrillo ήταν στερεωμένη με αγκράφα στο κεφάλι της Lady Gaga, είχε πλαίσια γύρω από τα μάτια σε σχήμα γυαλιών, ενώ μια καλυμμένη με σύρμα οπή ήταν στο ύψος του στόματος. Το πηγούνι ήταν διακοσμημένο με καμπυλωτά καλώδια τα οποία προεξήχαν προς διάφορες κατευθύνσεις.

«Όταν σχεδίασα αυτό το κομμάτι είχα ως έμπνευση τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, αλλά ήθελα να κάνω κάτι λίγο διαφορετικό, κι έτσι συμπεριέλαβα καλώδια και άφησα ελεύθερη την περιοχή των ματιών με ένα μεγάλο άνοιγμα» εξήγησε ο Castrillo, μιλώντας στο Dezeen. «Αυτό οφείλεται στο ότι όταν το σχεδίαζα σκεφτόμουν να φορεθεί από γυναίκα, ώστε να μπορεί να δείχνει αρκετά τα μάτια της».

«Lebanon Then and Now», έκθεση φωτογραφιών στην Ουάσινγκτον


Στην έκθεση «Lebanon Then and Now: Photography from 2006 to 2020», η Middle East Institute's Art Gallery στην Ουάσινγκτον παρουσιάζει επιλογές φωτογραφιών από δύο εκθέσεις, τη «Lebanon: Between Reality and Fiction» του 2019 και τη «Revolt» του 2019-2020.

Αν και η τωρινή έκθεση ήταν αρχικά έκθεση στον πραγματικό κόσμο, λόγω της πανδημίας την επεξεργάστηκαν ως εικονική εμπειρία, επιτρέποντας στους «επισκέπτες» να απολαύσουν τις υψηλής ανάλυσης εικόνες και ταινία με την άνεσή τους.

Η έκθεση «Μεταξύ Πραγματικότητας και Μυθοπλασίας» αναδείκνυε δουλειές 19 φωτογράφων, καλλιτεχνών και κινηματογραφιστών με θέμα τον Εμφύλιο στον Λίβανο, του οποίου πολλές ανεπίλυτες εκκρεμότητες εξακολουθούν να συδαυλίζουν πολιτική αναταραχή στη χώρα.

Ιδιαίτερα οξύ πόνο προκαλεί η σειρά της Dalia Khamissy «Οι Απόντες του Λιβάνου» (ξεκίνησε το 2010 και συνεχίζεται), η οποία παρουσιάζει γυναίκες να ποζάρουν με φωτογραφίες μελών της οικογένειάς τους που είναι απόντες - έως σήμερα, περί τους 17.000 Λιβανέζοι παραμένουν αγνοούμενοι.

Η θάλασσα είναι το θέμα της σειράς ψηφιακών κολάζ της Maria Kassab με τίτλο «Το Ναυάγιο» (2018): η καλλιτέχνις υφαίνει εικόνες της Μεσογείου μέσα σε άδεια καθιστικά σπιτιών, εξερευνώντας τον πόνο του αποχωρισμού και της απώλειας λόγω του πολέμου.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020

TripAdvisor: Τρεις ελληνικές παραλίες στις κορυφαίες 25 του κόσμου

Τρεις ελληνικές παραλίες περιλαμβάνονται στις 25 κορυφαίες παγκοσμίως, βάσει των προτιμήσεων των ταξιδιωτών που έλαβαν μέρος στη σχετική ψηφοφορία του TripAdvisor.

Πρόκειται για το Κλέφτικο στη Μήλο, το οποίο βρίσκεται στη 10η θέση της λίστας, το Ελαφονήσι (21η θέση) και τη Λιμνοθάλασσα του Μπάλλου (24η στην κατάταξη).

Σύμφωνα με τα βραβεία «Travellers’ Choice» του TripAdvisor, οι 10 κορυφαίες παραλίες του κόσμου είναι οι εξής:

Baia do Sancho, Φερνάντο ντε Νορόνια, Βραζιλία

Grace Bay, Προβιντενσιάλες, Νήσοι Τουρκ και Κάικος

Playa Paraiso, Κούβα

Spiaggia dei Conigli, Λαμπεντούζα, Ιταλία

Prainhas do Pontal do Atalaia, Βραζιλία

Seven Mile Beach, Γκραντ Κέιμαν, Καραϊβική

Eagle Beach, Παλμ/Ιγκλ Μπιτς, Αρούμπα

Flamenco Beach, Πουέρτο Ρίκο

Varadero Beach, Κούβα

Κλέφτικο, Μήλος

Πηγή: TripAdvisor

«Το Τρίτο Στεφάνι» ζωντανεύει στο Θέατρο Παλλάς με τις Μαρία Κίτσου και Μαρία Καβογιάννη

«Το Τρίτο Στεφάνι», το αριστούργημα του Κώστα Ταχτσή, θα ζωντανέψει στο θέατρο Παλλάς, από τις 10 Οκτωβρίου, με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, και τις Μαρία Καβογιάννη και Μαρία Κίτσου στους εμβληματικούς ρόλους της Εκάβης και της Νίνας [Βουκουρεστίου 5, Αθήνα].

Η μεγάλη παραγωγή των Θεατρικών Σκηνών θα παρουσιαστεί σε ολοκαίνουργια διασκευή που αναδεικνύει τις αφηγηματικές αρετές και την ποίηση του μυθιστορήματος, σεβόμενη την πρόθεση του συγγραφέα για μια ιστορία που, όπως και η ζωή, ανοίγει και κλείνει σαν κύκλος. Ένας εικοσαμελής θίασος σημαντικών ηθοποιών μπαίνει στη δίνη της νέας, πρωτότυπης μουσικής του Μίνου Μάτσα, φέρνοντας επί σκηνής τους ήχους και τις εικόνες μιας ολόκληρης εποχής.

Το μυθιστόρημα - σταθμός του Ταχτσή, από τα πλέον αγαπημένα του ελληνικού κοινού διαχρονικά, που στο παρελθόν έγινε σήριαλ από τον Γιάννη Δαλιανίδη και αποτέλεσε υλικό για πολύ επιτυχημένες παραστάσεις σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και Θανάση Παπαγεωργίου, είναι μια κατάθεση μνήμης, όπου μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων περνά ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Όχι με διάθεση διδακτική, αλλά μ’ ένα σπάνιο χιούμορ που αναδεικνύει καίρια όλα εκείνα για τα οποία αξίζει να παλεύει κανείς στη ζωή.

Αυτό που μαγνητίζει σήμερα στο «Τρίτο Στεφάνι», κι αυτό που την ίδια στιγμή του χαρίζει τη διαχρονική του γοητεία, είναι μια ανελέητη κατάφαση στη ζωή. Τα πρόσωπα αυτού του δράματος, οι «ατσάλινοι» άνθρωποι μιας άλλης εποχής, σχεδόν σαν Παπαδιαμαντικοί ήρωες, υποφέρουν, απελπίζονται, κλαίνε γοερά, ματώνουν, αλλά ποτέ δε χάνουν πραγματικά την πίστη τους στη ζωή, σ’ αυτό που φέρνει το αύριο. Γελάνε δυνατά και λαγαρά μπροστά σε κάθε δυσκολία, και μας δείχνουν το δρόμο. Γι’ αυτούς ακριβώς του λόγους, το «Στεφάνι», που τόσο ανθίσταται στην ηθογράφηση και τόσο αναδεικνύει τον ρεαλισμό, είναι μια υπόθεση ανθρώπων που δεν παύουν ποτέ να είναι νέοι. Τότε και σήμερα.

Ένα γνήσια ρωμαίικο ψηφιδωτό συναισθημάτων, το «Τρίτο Στεφάνι» εμπεριέχει όλη την πλούσια Ελληνικότητα που με τόσο πάθος αναζήτησαν και ανέδειξαν δημιουργοί όπως ο Τσαρούχης και ο Χατζιδάκις, και μας θυμίζει με τον πιο καθαρό τρόπο πόσο οι μετόπες του Παρθενώνα, τα βυζαντινά τέμπλα, και τα σύγχρονα μνημεία όπως ο Λευκός Πύργος στη Θεσσαλονίκη ή το μέγαρο της Ακαδημίας στο κέντρο της Αθήνας, είναι όλα κομμάτια μιας συνεχούς ροής, μιας ψυχικής εποχής στο γαλανό ταξίδι των Ελλήνων προς την ίδια τη ζωή.

Η Εκάβη και η Νίνα αγαπιούνται, ψυχραίνονται, μιλούν ακατάπαυστα, και σιωπούν μόνο μπροστά σ’ αυτό που τις υπερβαίνει, που όλους μας υπερβαίνει, και κουβαλούν πάντα το όμορφο και παράξενο φορτίο της πατρίδας που τις γέννησε, όπως το «μυθολόγησε» ο Ελύτης: «Όμορφη και παράξενη πατρίδα / Ωσάν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα / Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά / Στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά / Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται / Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται […]».

Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, διασκευή: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Νίκος Μανουσάκης, σκηνικά: Πάρις Μέξης, μουσική: Μίνως Μάτσας, φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος, κοστούμια: Claire Bracewell, κίνηση: Κική Μπάκα, βοηθός σκηνοθέτη: Χριστίνα Ματθαίου, φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή. Παραγωγή: Θεατρικές Σκηνές.

Διανομή: Κώστας Ανταλόπουλος, Ειρήνη Βαλατσού, Ντάνη Γιαννακοπούλου, Δανάη Επιθυμιάδη, Μαρία Καβογιάννη, Δημήτρης Καραβιώτης, Σύρμω Κεκέ, Μαρία Κίτσου, Τάσος Λέκκας, Ορνέλα Λούτη, Γιώργος Μακρής, Δημήτρης Μανδρινός, Στάθης Μαντζώρος, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Γιώργος Νούσης, Ελευθερία Παγκάλου, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Ελίζα Σκολίδη, Μενέλαος Χαζαράκης, Γιώργος Ψυχογυιός.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020

Erick Morillo: Πέθανε ο δημιουργός του «I Like to Move It Move It»


Ο δημιουργός ενός από τα μεγαλύτερα χιτ της δεκαετίας του ’90, του πασίγνωστου «Ι like to Move It Move It», ο διάσημος Αμερικανός μουσικός και dj Erick Morillo, βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του από την αστυνομία, έπειτα από ανώνυμη κλήση που δέχτηκε.

Ο αιφνίδιος θάνατός, σε ηλικία 49 ετών, ήρθε έναν μόλις μήνα μετά τις κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση μιας γυναίκας υπόθεση η οποία βρισκόταν πλέον στα χέρια της δικαιοσύνης. Την Παρασκευή, μάλιστα, επρόκειτο να παραστεί σε ακροαματική διαδικασία. Η γυναίκα είχε καταγγείλει πως τον περασμένο Δεκέμβριο ο Erick Morillo την κακοποίησε σεξουαλικά, γεγονός το οποίο ο ίδιος αρνούνταν κατηγορηματικά.

Γεννημένος το 1971 στη Νέα Υόρκη και μεγαλωμένος στην Κολομβία η λέξη ρυθμός έγινε συνώνυμο της καθημερινότητάς του από μικρή ηλικία. Όταν ήταν 11 ετών επέστρεψε στις ΗΠΑ και στις γειτονιές του Νιου Τζέρσεϊ όπου άρχισε σιγά – σιγά να μυείται στα μυστικά της χάουζ, του νέου μουσικού είδους της εποχής.

Δούλεψε αρχικά ως dj σε διάφορα τοπικά κλαμπ σε κάποιο από τα οποία γνώρισε τον σταρ της λάτιν El General κάνοντας μαζί του τις πρώτες του επιτυχίες.

Παρόλα αυτά ήταν το απίστευτα ρυθμικό κομμάτι του «Ι like to Move It Move It» που τον απογείωσε και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο αφού έπαιζε παντού, από κλαμπ, διαφημίσεις μέχρι ταινίες και ringtones.

Σάββατο 15 Αυγούστου 2020

«Η Χρονιά με τα 13 Φεγγάρια»

Φρανκφούρτη 1978. Προσπαθώντας να ξεφύγει από το ταραγμένο παρελθόν της, η Ελβίρα Βάισχάουπτ, αναζητά καταφύγιο σε οικεία της πρόσωπα. Όταν συναντά, όμως, την απαξίωση και την απόρριψή τους, της απομένει μόνο μια επιλογή… Μία από τις πιο προσωπικές ταινίες του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, ένα ριζοσπαστικό υπαρξιακό δράμα, γυρισμένο 4 μήνες μετά την αυτοκτονία του εραστή του, ως μία σπαραχτική κινηματογραφική κατάθεση μεταμέλειας. Σε επανέκδοση με ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες.

Ανακαλύφθηκε χαμένο βιντεοπαιχνίδι με πρωταγωνιστές τους Κουέιντιν Ταραντίνο και Τζένιφερ Άνιστον

 

Ανακαλύφθηκε ξανά ένα χαμένο βιντεοπαιχνίδι με πρωταγωνιστές τους Κουέντιν Ταραντίνο και Τζένιφερ Άνιστον. Το Steven Spielberg's Director's Chair κυκλοφόρησε το 1996 ως παιχνίδι προσομοίωσης σε CD-ROM που επινοήθηκε από τις Knowledge Adventure και DreamWorks Interactive.

Επέτρεπε στους παίκτες να δημιουργήσουν τη δική τους ταινία χρησιμοποιώντας διαθέσιμα βίντεο, ενώ ο σκηνοθέτης Στίβεν Σπίλμπεργκ προσέφερε χρήσιμες συμβουλές για τη δημιουργία κινηματογραφικών έργων.

Το κινηματογραφικό υλικό που ήταν διαθέσιμο προς επεξεργασία είχε γυριστεί ειδικά για το παιχνίδι και παρουσιάζει τον Ταραντίνο σε έναν σπάνιο ρόλο, ως φυλακισμένο καταδικασθέντα σε θάνατο.

Η Άνιστον υποδύεται τη φίλη του, η οποία δίνει αγώνα ενάντια στο χρόνο για να αποδείξει την αθωότητά του, ενώ εμφανίζονται επίσης οι μάγοι Πεν και Τέλερ και η ηθοποιός Κάθριν Χέλμοντ.

Το υλικό που είχε θεωρηθεί χαμένο ανακαλύφθηκε πρόσφατα και μετατράπηκε σε παιχνίδι τύπου «επιλέξτε τη δική σας περιπέτεια».

Ο προγραμματιστής παιχνιδιών Πάολο Πεντερτσίνι δημιούργησε τη νέα εκδοχή, η οποία επιτρέπει στους παίκτες να κάνουν κλικ στα πλάνα με τους Ταραντίνο και Άνιστον και να αποφασίζουν τι πρέπει να κάνουν.

 
Copyright © 2014 AthensIn. Designed by OddThemes